İçeriğe atla

Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları
TCDD
ÖncülDevlet Demiryolları ve Limanları İdaresi
Kuruluş4 Haziran 1929 (95 yıl önce) (1929-06-04)
TürDemiryolu ulaşımı
Yasal statüİktisadi devlet teşekkülü (İDT)
MerkezAnkara, Türkiye
Genel MüdürVeysi Kurt
Bütçe8.452.258.000 (2020)[1]
Personel14.360[2]
Resmî siteTCDD Resmî Sitesi
Eski adıDevlet Demiryolları Umum Müdürlüğü

Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları (TCDD), Türkiye'deki demiryolu ulaşımının altyapısını geliştiren, düzenleyen ve kontrol eden resmî kurumdur.

Osmanlı İmparatorluğu döneminde daha çok yap-işlet modeli ile sermaye sahiplerince inşa edilen ve işletilen demiryolları, Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra, 24 Mayıs 1924 tarihinde yayımlanan 506 sayılı Kanun ile devletleştirilmeye başlanmış ve Chemins de fer d'Anatolie Baghdad / Anadolu - Bağdat Demiryolları (CFAB) Şirketi adı ile bir devlet şirketi olarak yapılandırılmıştır. Daha sonra demiryollarının yapımı ve işletilmesinin bir arada yürütülmesi ve daha geniş çalışma imkânları verilmesini sağlamak amacıyla 23 Mayıs 1927 tarihinde yayımlanan 1042 sayılı Kanun ile CFAB Şirketi, Havâlî-yi Şarkiye Demiryolları ve Demiryolu Yapım ve Yönetim İdaresi birleştirilerek bir devlet kurumu olan Devlet Demiryolları ve Limanları İdare-i Umumiyesi kurulmuştur. 4 Haziran 1929 tarihinde yayımlanan 1483 sayılı Kanun ile ise bu kurumun yerini Devlet Demiryolları Umum Müdürlüğü almıştır. 1953 yılına kadar katma bütçeli bir devlet idaresi şeklinde yönetilen bu kurum, 29 Temmuz 1953 tarihinde yayımlanan 6186 sayılı Kanun ile Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları (TCDD) İşletmesi adı altında İktisadî Devlet Teşekkülü (İDT) haline getirilmiştir. Son olarak uygulamaya konulan 233 sayılı KHK ile ise kurum Kamu İktisadî Kuruluşu (KİK) kimliğini kazanmıştır.[3]

Avrupa Birliği müktesebatına uyum çalışmaları kapsamında, Türkiye'deki demiryollarının yeniden yapılandırılması ve demiryolu taşımacılık sektöründe rekabetin artırılması ve serbestleşmenin sağlanması amacıyla 1 Mayıs 2013 tarihinde yayımlanan 6461 sayılı Türkiye Demiryolu Ulaştırmasının Serbestleştirilmesi Hakkında Kanun gereğince 14 Haziran 2016 tarihinde TCDD'nin bağlı ortaklığı olarak TCDD Taşımacılık A.Ş. kurulmuştur. Bu yapılanma gereğince, TCDD, Türkiye'deki demiryolu altyapısını Demiryolu Altyapı İşletmecisi olarak yönetmeye devam etmekte; TCDD Taşımacılık ise Demiryolu Tren İşletmecisi olarak demiryollarında yolcu ve yük taşımacılığı yapmaktadır.[4]

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Türkiye'de demiryolu ulaşımı
İzmir - Aydın demiryolu inşaatında çalışan işçiler, 1850'lerin sonu
1888'den 1927'ye kadar Anadolu'daki demiryolu hatlarını işleten Chemin de fer Ottoman D'Anatolie / Osmanlı Anadolu Demiryolları (CFOA) Şirketi'nin logosu
1914'te Osmanlı İmparatorluğu'nda Kara ve Demiryolu Ağı Durumu
Bağdat Demiryolu hattındaki Varda Köprüsü. Çelik kafes taş örme tekniği ile yapılan köprü 1912 yılında hizmete açılmıştır.
1850 yılı İngiliz yapımı 23004 numaralı buharlı lokomotif. İzmir - Aydın demiryolu'nda çalışmıştır. 1950 yılında hizmetten çekilmiştir. 1980 yılından beri Haydarpaşa Garı'nın önünde sergilenmektedir.[5]
TCDD'nin verdiği hizmetler: Sol baştan saat yönünde: Yüksek Hızlı Tren, yolcu treni, yük lokomotifi, banliyö treni

Osmanlı İmparatorluğu Dönemi (1856 - 1922)

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk kez 1825'te Birleşik Krallık’ta başlayan ve 25 yıl içinde tüm Avrupa’da yayılan demiryolu ulaşımının, toprakları 3 kıtaya yayılan Osmanlı İmparatorluğu'na girişi diğer birçok teknolojik yeniliğe göre çok daha erken olmuştur. Osmanlı İmparatorluğu'nda demiryolu serüveni ilk olarak Mısır Hidivliği'nde 1851 - 1856 yılları arasında inşa edilen Kahire - İskenderiye demiryolu ile başlamıştır.[6] Anadolu'daki demiryolunun tarihi ise 22 Eylül 1856'da -ilk demiryolu hattı olan- 130,012 kilometre (80,786 mi) uzunluğundaki İzmir-Alsancak - Aydın demiryolu hattının inşası için İngiliz Ottoman Railway Company / Osmanlı Demiryolu Şirketi (ORC)'nin ilk kazmayı vurmasıyla başlamıştır. Bu hat 10 yıl süren bir çalışmanın ardından 1 Temmuz 1866'da Sultan Abdülaziz döneminde hizmete girmiştir. 1863'te İngiliz The Smyrna Cassaba Railway / İzmir - Kasaba Demiryolu (SCR) Şirketi'ne verilen bir başka imtiyazla inşasına başlanan 93,180 kilometre (57,899 mi) uzunluğundaki İzmir-Basmane - Kasaba (Turgutlu) demiryolu hattı ise 10 Ocak 1866'da hizmete girmiştir.[7]

Osmanlı hükûmeti, İstanbul’dan Bağdat’a bir demiryolu hattı inşa ederek Hindistan ile Avrupa'yı birleştirecek demiryolu hattının İstanbul’dan geçirilmesi düşüncesiyle 1871'de bir ferman çıkarmış ve Nafia Nezareti tarafından 1872'de inşa edilmeye başlanan İstanbul - Ankara demiryolu hattının 91,271 kilometre (56,713 mi) uzunluğundaki İstanbul-Haydarpaşa - İzmit kısmı Ağustos 1873'te hizmete girmiştir. 8 Ekim 1888'de çıkarılan yeni bir fermanla, bu hattın İzmit'ten Ankara'ya uzatılması için Alman Chemins de Fer Ottomans d'Anatolie / Osmanlı Anadolu Demiryolları (CFOA) Şirketi'ne imtiyaz verilmiştir. 1889'da demiryolu hattının 485,344 kilometre (301,579 mi) uzunluğundaki İzmit - Eskişehir - Ankara kısmının inşasına başlanmış ve hat 31 Aralık 1892'de hizmete girmiştir. Yine CFOA şirketine verilen yeni bir imtiyazla 31 Ağustos 1893'te 433,685 kilometre (269,479 mi) uzunluğundaki Eskişehir - Konya demiryolu hattının inşasına başlanmış ve bu hat da 29 Temmuz 1896'da hizmete girmiştir.

1896 yılında yapım ve işletme imtiyazı Baron Maurice de Hirsch’e verilen 2.383 kilometre (1.481 mi) uzunluğundaki Rumeli Demiryolu'nun 1888’de tamamlanarak hizmet girmesiyle de İstanbul'un Avrupa ile demiryolu bağlantısı sağlanmıştır. Bu demiryolu hattının millî sınırlar içinde kalan İstanbul - Alpullu - Demirköprü ve Alpullu - Kırklareli kısımları ile Karaağaç eksklavı 336 kilometre (209 mi) uzunluğundadır.

Bağdat Demiryolu olarak adlandırılan hattın Konya - Bağdat kısmının inşa edilmesi için 1903 yılında Chemins du Fer Impérial Ottomans de Bagdad / Osmanlı İmparatorluk Bağdat Demiryolu (CIOB) Şirketi'ne verilen imtiyazla inşasına başlayan hattın inşası ise, I. Dünya Savaşı'nın araya girmesi ve eski Osmanlı coğrafyasında da birçok yeni devletin kurulmasıyla yıllar sürmüş ve ancak 1940'lı yıllarda tamamlanabilmiştir. Hattın şu an Türkiye sınırlarında kalan kısmı olan Konya - Nusaybin arası henüz I. Dünya Savaşı sürerken 1917'de hizmete girmiştir.

Osmanlı döneminde hizmete giren demiryollarının toplamda 8.619 kilometre (5.356 mi) uzunluğundadır.[8] Ancak bu hatların 4.559 kilometre (2.833 mi) uzunluğundaki kısmı yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti sınırlarında kalmıştır. Bu hatlardan 2.282 kilometre (1.418 mi)'si standart ve ~41,800 kilometre (25,973 mi)'si dar açıklıklı olan kısmı yabancı sermayeli şirketlere, 2.207 kilometre (1.371 mi)'si standart ve ~80 kilometre (50 mi)'si dar açıklıklı olan kısmı ise devlet sermayeli şirketlere aittir.[7]

Kurtuluş Savaşı Dönemi (1919 - 1923)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kurtuluş Savaşı'nda cepheye asker, silah ve erzak taşımada, cephelerden de geriye gazilerin taşınmasında, yani savaşın lojistiğinde sağladığı başarılarla, demiryolları Kurtuluş Savaşı'nın kazanılmasında önemli rol oynamıştır. Bu dönemde, daha sonradan Anadolu - Bağdat Demiryolları Müdüriyet-i Umumiyesi Müdürü olan, Behiç Erkin demiryollarının kusursuz işlemesindeki başarısından dolayı hem TBMM Takdirnamesi hem de İstiklâl Madalyası ile onurlandırılmıştır.

Cumhuriyet Dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

1923 - 1940 Dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
1936 yılındaki demiryolu altyapısı.

Bu dönemde mevcut demiryolu hatlarının yabancı şirketlere ait olan kısımları devletleştirilmiş ve yeni demiryolu hatları inşa edilerek demiryolu altyapısı geliştirilmiştir. Bu amaçla 24 Mayıs 1924'te demiryollarının devletleşmesi için bir devlet şirketi olarak Chemins de fer d'Anatolie Baghdad / Anadolu - Bağdat Demiryolları (CFAB) Şirketi kurulmuştur.

1927 tarihli bir işletme küşadında kullanılmış logo[9]

31 Mayıs 1927'de ise -CFAB şirketini de kapsayan- bir devlet kurumu olan Devlet Demiryolları Limanları İdaresi (DDYL) kurulmuştur. DDYL'nin kurulmasıyla birlikte demiryollarının inşası ve işletilmesi bir arada yürütülmeye başlanmıştır. Anadolu topraklarında 1923 yılı itibarıyla 4.559 kilometre (2.833 mi) olan demiryolu uzunluğu, 1940 yılına kadar gerçekleştirilen çalışmalarla 8.637 kilometre (5.367 mi)'ye ulaşmıştır.[7]

1932 ve 1936 yıllarında hazırlanan 1. ve 2. Beş Yıllık Sanayileşme Planları'nda, demir-çelik, kömür ve makine gibi temel sanayilere öncelik verilmiştir. Bu tür kitlesel yüklerin en ucuz ve güvenli biçimde taşınabilmesi açısından demiryolu yatırımları önem arz etmekteydi. Bu planlarda demiryollarının şu hedefleri gerçekleştirmesi amaçlanmıştır:

  • Potansiyel üretim merkezlerine ve doğal kaynaklara ulaşmak.

Ergani'ye ulaşan demiryolu hattı bakır, Karadeniz Ereğli'ye ulaşan kömür, Adana'ya ulaşan pamuk ve Çetinkaya'ya ulaşan demir olarak adlandırılmaktadır.

  • Üretim ve tüketim merkezleri ile yani limanlar ile ard bölgeler arası ilişkileri kurmak.

Samsun - Kalın demiryolu ve Irmak - Zonguldak demiryolu hatları ile demiryoluna ulaşan limanlar 6'dan 8'e yükseltilmiştir. Samsun ve Zonguldak hatları ile İç ve Doğu Anadolu'nun deniz bağlantısı pekiştirilmiştir.

  • Ekonomik gelişmenin ülke düzeyinde yayılmasını sağlamak ve özellikle az gelişmiş bölgelere ulaşmak.

1927'de Kayseri, 1930'da Sivas, 1931'de Malatya, 1933'te Niğde, 1934 Elazığ, 1935 Diyarbakır, 1939'da Erzurum demiryolu ağına bağlanmıştır.[7]

1940 - 1960 Dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

1940 - 1960 yılları arası demiryolları açısından "Durgunluk Dönemi"dir. Gerçekten de İsmet İnönü dönemindeki ekonomik kıtlığa, imkânsızlıklara rağmen, demiryolu yapımı II. Dünya Savaşı'na kadar sürdürülmüştür. 1940'tan sonra ise savaş nedeniyle yavaşlamıştır. 1923 - 1960 yılları arasında yapılan 3.578 kilometre (2.223 mi) uzunluğundaki demiryolu hatlarının 3.208 kilometre (1.993 mi)'lik kısmı, 1940 yılına kadar tamamlanmış olanlardır. Bu dönemde kurum Ulaştırma Bakanlığı'na bağlanarak 29 Temmuz 1953'te Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları (TCDD) adını almıştır. Kurumun statüsü ise İktisadî Devlet Teşekkülü haline getirilmiştir. 1955 yılında ise ülkedeki ilk elektrikli tren hattı olan B1 (Sirkeci - Halkalı) Banliyö Treni hattı açılmıştır.

1960 - 2000 Dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kurtuluş Savaşı’ndan sonra tüm olanaksızlıklar içinde yılda ortalama 240 kilometre (150 mi) uzunluğunda demiryolu hattı inşa edilirken, 1960 yılından sonra gelişen teknoloji ve maddi olanaklara rağmen yılda sadece ortalama 39 kilometre (24 mi) uzunluğunda demiryolu inşa edilebilmiştir. Bu tarihlerde demiryollarının geri plana atılmasının temel sebebi devletin ulaşım politikasının değişmiş olmasıdır.[10] Eski Başbakan ve Cumhurbaşkanı Turgut Özal da demiryolları ile ilgili "modası geçmiş bir ulaşım yöntemi" ve "Demiryolu komünist ülkelerin tercihidir, çünkü ulaşımı merkezi denetim amaçlıdır" demiştir.

Sonuç olarak, 1960 - 1997 yılları arasında ülkedeki demiryolu hattı uzunluğu sadece %11 artmıştır. Ulaştırma sektörleri içindeki yatırım paylarından 1960'lı yıllarda karayolları %50, demiryolları %30 pay alırken, 1985'ten bu yana demiryolunun payı %10'un altında kalmıştır. Türkiye'de karayolu yolcu taşıma payı %96, demiryolu yolcu taşıma payı ise sadece %2'dir. Demiryollarının, mevcut altyapı ve işletme koşullarının iyileştirilmemesi ve yeni koridorlar açılamaması nedeniyle yolcu taşımacılığındaki payı bu yıllarda %38 oranında gerilemiştir.

2000 ve Sonrası Dönem

[değiştir | kaynağı değiştir]

2002 yılında yaklaşık 14 milyon ton yük taşımacılığı gerçekleştirilmiş bulunmaktadır. Yük taşımacılığı sadece yurt içinde taşınan malları değil yurt dışından gelip başka ülkelere giden malları da kapsamaktadır.

Türkiye ulaşım sistemi içerisinde karayolu - demiryolu yük taşıma paylarına bakıldığında, karayolu yük taşıma oranı %94, demiryolu yük taşıma payı ise %4'tür.[7]

TCDD hem var olan hatların yenilenmesi hem de yeni hatlar eklenmesi için sürekli devam eden bir çalışma içindedir. Özellikle 2003 yılından bu yana var olan eski ray teknolojisini yenileyip yeni ve daha güncel bir sistem olan yüksek hızlı demiryolu sistemine geçiş yapmaya çalışmaktadır. Bu çalışmalar kapsamında inşa edilen Ankara - İstanbul yüksek hızlı demiryolu hattının Ankara - Eskişehir etabı 2009 yılında, Eskişehir - Pendik etabı 2014 yılında ve Pendik - Halkalı etabı 2019 yılında, Polatlı - Konya yüksek hızlı demiryolu hattı ise 2011 yılında hizmete girmiştir.[11]

Ağ

[değiştir | kaynağı değiştir]
2023 itibarıyla Türkiye'deki demiryolu hatları

Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları, 2.336 kilometre (1.452 mi) uzunluğundaki kısmı elektrikli olmak üzere toplam 10.984 kilometre (6.825 mi) uzunluğunda bir ağa sahiptir.[12] Haziran 2016 itibarıyla 8.334 kilometre (5.179 mi) konvansiyonel ve 593 kilometre (368 mi) yüksek hızlı demiryolu hattı bulunmaktadır. Ülkede standart hat açıklığı (1,435 mm) kullanılmaktadır.

Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı, 2023 yılına kadar 2.000 kilometre (1.200 mi)'lik konvansiyonel ve 5.000 kilometre (3.100 mi)'lik yüksek hızlı demiryolu inşa etmeyi planlamaktadır.

Türkiye'de Demiryolu Hattı Uzunlukları (km)[13]
Anahat Diğer Demiryolları Yüksek Hızlı Demiryolları Genel Toplam
Yıl Elektrikli Toplam Elektrikli Toplam Toplam Elektrikli Toplam
1923 0 1.378 0 0 0 0 1.378
1925 0 1.579 0 0 0 0 1.579
1930 0 3.261 0 0 0 0 3.261
1940 0 6.947 0 0 0 0 6.947
1950 0 7.671 0 0 0 0 7.671
1960 0 7.895 0 0 0 0 7.895
1970 0 7.985 0 0 0 0 7.985
1980 392 8.397 72 1.747 0 464 10.144
1990 603 8.429 118 1.960 0 721 10.389
2000 1.752 8.671 370 2.251 0 2.122 10.922
2005 1.920 8.697 354 1.922 397 2.336 11.351
2010 1.919 8.722 354 1.976 888 2.273 11.586
2015 2.239 8.947 402 2.372 1.213 3.854 12.532
2016 2.672 8.947 465 2.372 1.213 4.350 12.532
2017 2.981 9.023 466 2.372 1.213 4.660 12.608
2018 3.600 9.131 552 2.396 1.213 5.467 12.740
Konvansiyonel yollar
  • Elektrikli: 4.254 kilometre (2.643 mi)
  • Sinyalli: 4.533 kilometre (2.817 mi)
  • İki, üç ve dört yollu ana hatlar: 1.283 kilometre (797 mi)

594 kilometre (369 mi) uzunluğundaki yüksek hızlı demiryolu ana hattının tamamı çift hat, elektrikli ve sinyalli olarak inşa edilmiştir. Bu şekilde yüksek hızlı demiryolu hattının toplam uzunluğu 1.184 kilometre (736 mi) etmektedir. (10 kilometre (6,2 mi) müselles yolu)

  • a Konvansiyonel: Elektrikli ve sinyalli olanlar dahil bütün konvansiyonel demiryollarını,
    • Elektrikli: Elektrikli trenlerin çalışmasına uygun hale getirilmiş konvansiyonel demiryollarını,
    • Sinyalli: Hat trafiğini düzenlemek için sinyalli hale getirilmiş konvansiyonel demiryollarını kapsar. Sinyalli hatlar, tek hatlı yollarda dahi %100'e varan kapasite artışı sağlar.[14]
  • b Yüksek Hızlı Demiryolu: Yüksek hızlı trenler için inşa edilen yüksek hızlı demiryollarıdır. Elektrikli ve sinyalli olarak inşa edilmektedirler.
  • c Toplam: Bütün demiryollarının toplam uzunluğu
  • d Çift hat yollar 2 ile çarpılarak uzunluk hesaplanmıştır.
  • A Osmanlı döneminde hizmete giren demiryolu hatları toplamda 8.619 kilometre (5.356 mi) uzunluğundadır.[8] Ancak bu hatların 4.559 kilometre (2.833 mi) uzunluğundaki kısmı yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti sınırlarında kalmıştır. Bu hatlardan 2.282 kilometre (1.418 mi)'si standart ve ~41,800 kilometre (25,973 mi)'si dar açıklıklı olan kısmı yabancı sermayeli şirketlere, 2.207 kilometre (1.371 mi)'si standart ve ~80 kilometre (50 mi)'si dar açıklıklı olan kısmı ise devlet sermayeli şirketlere aittir.[7]
  • B 1.378 kilometre (856 mi) - Cumhuriyet döneminin ilk devlet demiryolu şirketi olan yabancı ortaklı Chemins de fer d'Anatolie Baghdad / Anadolu - Bağdat Demiryolları (CFAB) Şirketi'ne ait olan uzunluktur. Bu şirket 1927'de tamamen devletleştirilerek Devlet Demiryolları ve Limanları İdaresi adını almıştır. Şirket ilerleyen yıllarda mevcut demiryolu hatlarını devletleştirerek ve yeni hatlar inşa ederek ağını genişletmiştir.
  • C 1929 yılında 68,382 kilometre (42,491 mi) uzunluğundaki standart açıklıklı çift hat Mersin - Tarsus - Adana demiryolu (MTA) Şirketi devletleştirilmiştir.
  • D 1931'de 41,800 kilometre (25,973 mi) uzunluğundaki dar açıklıklı tek hat Mudanya - Bursa Demiryolu satın alındı. 1948'de ekonomik olmadığı gerekçesiyle kapatıldı.

Organizasyon Yapısı

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD'nin hükûmet düzeyindeki denetimi, gözetimi, koordinasyonu ve ilişkileri Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı'nca yürütülmektedir. Merkezi Yönetim 18 İhtisas Daire Başkanlığı ile, Hukuk, Savunma ve Basın Halkla İlişkiler birimlerinden oluşmakta; demiryolu taşımacılığı ile ilgili hizmetler 7 Bölge Müdürlüğünce yürütülmektedir. Ayrıca 7 limanıyla verdiği hizmetlerin sorumluluğu Genel Müdürlüktedir. 2018 yılı itibarıyla 624 memur, 13736 sözleşmeli personel olmak üzere toplam personeli 14.360 çalışandır. TCDD'ye ait ortaklıklar, kuruluşlarla beraber bu sayı toplamı 27.540 kişiden oluşmaktadır.[15]

Bölge müdürlükleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD yükümlü bulunduğu hizmetleri yürütmek için demiryolu şebekesini toplam 8 bölgeye ayırmıştır. Her bölge ayrı bir bölge müdürlüğünce idare edilmektedir. Bölge müdürlükleri ve merkezleri şu şekildedir:

Bağlı ortaklıklar

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD'nin demiryolu endüstrisinde faaliyet gösteren bir bağlı ortaklığı bulunmaktadır:[3]

  • TCDD Taşımacılık AŞ - (Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları Taşımacılık Anonim Şirketi, Ankara) - 6461 sayılı kanun gereği Altyapı işleri ile Tren işletmeciliğinin ayrılması amacıyla Yolcu ve Yük taşımacılık işlerinin yürütülmesi için tren işletmeciliğini sağlamak için kurulmuştur.[17][18][19]
  • 4 Mart 2020 tarihi itibarıyla Eskişehir merkezli TÜLOMSAŞ, Sakarya merkezli TÜVASAŞ ve Sivas merkezli TÜDEMSAŞ birleştirilerek ayrı bir tüzel kişiliği olan Ankara merkezli TÜRASAŞ kurulmuş ve kapatılan şirketler TÜRASAŞ'ın bölge müdürlüğüne dönüştürülmüştür.

İştirakler

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD demiryolu alanında faaliyet gösteren çeşitli iştiraklere de ortaktır:

Eğitim ve dinlenme tesisleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD bünyesindeki eğitim ve dinlenme tesisleri;

  • Akçay Eğitim Ve Dinlenme Tesisi; Balıkesir’in Akçay beldesinde,
  • Arsuz Eğitim Ve Dinlenme Tesisi; Hatay’ın Arsuz ilçesinde,
  • Fenerbahçe Eğitim ve Dinlenme Tesisleri; İstanbul’un Kadıköy ilçesinde,
  • Urla Eğitim Ve Dinlenme Tesisi; İzmir’in Urla ilçesinde bulunmaktadır.

Görevleri ve verdiği hizmetler

[değiştir | kaynağı değiştir]
TCDD'nin anahatlarda kullandığı bir elektrikli lokomotif - E52500

TCDD kuruluşundan beri yolcu taşımacılığı, yük taşımacılığı ve liman hizmetleri vermektedir.

Bir TCDD tren feribotu

Kuruluşun yasa ile belirlenmiş temel görevleri aşağıdaki gibidir:[20]

  • Türkiye'deki demiryolu trafiğini yönetmek,
  • Devletçe kendisine verilen demiryolları, liman, rıhtım ve iskeleleri işletmek, genişletmek ve yenilemek,
  • Kanun, tüzük, yönetmelikler ile kalkınma ve yıllık programlar çerçevesinde bağlı ortaklarını ve iştiraklerini yönlendirmek ve bunlar arasında koordinasyonu sağlamak,
  • Tamamlayıcı işler olarak gerektiğinde; demiryolları taşımacılığını tamamlayıcı nitelikteki, feribot dahil her türlü deniz ve kara taşıma işlerini yapmak,
  • Çeken ve çekilen araç ve gereçler ile benzerlerini yapmak ve yaptırmak; görevlerinin gerektirdiği ambar, antrepo, depo ve benzeri tesisler ile yolcu ihtiyaçları için gerekli tesisleri kurup işletmek,
  • Yurt içinde ve dışında yapılmakta ve yapılacak olan, demiryolu inşaatlarını yalnız başına veya ortaklık halinde üstlenmek,
  • Faaliyet konuları ile ilgili olarak Bakanlar Kurulu tarafından verilen görevleri yapmakla yükümlü bulunmaktadır.[3]

Liman işletmeciliği

[değiştir | kaynağı değiştir]
Haydarpaşa Limanı

TCDD işletmelerine bağlı olan ve işletmesi TCDD tarafından yapılan limanların listesi:

  1. Haydarpaşa Limanı
  2. İzmir Limanı
  3. Samsun Limanı
  4. İskenderun Limanı
  5. Bandırma Limanı
  6. Derince Limanı
  7. Mersin Limanı

Bu limanlardan Samsun, İskenderun, Bandırma ve Mersin limanları işletme hakkının uzun dönemli devredilmesi yoluyla özelleştirilmiştir.[21]

Yolcu ve yük taşımacılığı

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD, 1 Mayıs 2013 tarihinde yayımlanan 6461 sayılı Türkiye Demiryolu Ulaştırmasının Serbestleştirilmesi Hakkında Kanun gereğince Türkiye'deki demiryolu altyapısını Demiryolu Altyapı İşletmecisi olarak yönetmektedir. TCDD'nin bağlı ortaklığı TCDD Taşımacılık ise Demiryolu Tren İşletmecisi olarak bu demiryolları üzerinde yolcu ve yük taşımacılığı yapmaktadır.[4] TCDD Taşımacılık tarafından verilen hizmetler şunlardır:

Yolcu Taşımacılığı
Yük Taşımacılığı
Ana madde: TCDD Taşımacılık Yük Taşımacılığı

TCDD'ye ait demiryolu hatları üzerinde TCDD Taşımacılık tarafından yürütülen Yük Taşımacılığı Hizmeti'dir. TCDD Taşımacılık'ın araç stoğundaki çeşitli yük vagonlarıyla hammaddeden mamul maddeye, yedek parçadan otomobile, gıdadan beyaz eşyaya, kadar hemen hemen her türlü yük yurt içinde ya da yurt dışında taşınabilmektedir.[22][23]

Ayrıca TCDD tarafından demiryollarının yük taşımacılığındaki payını artırmak amacıyla 18 bölgede lojistik köyler inşa etmektedir.

Satış ve Pazarlama

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD Taşımacılık tarafından işletilen yolcu trenlerinin biletleri Gar Müdürlüklerinden, yetkili acentelerden, TCDD Taşımacılık internet sitesi ya da akıllı telefon uygulaması üzerinden satın alınabilmektedir.

Yüksek Hızlı ve Yüksek Standartlı Demiryolu Projeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Yüksek Hızlı Tren
Türkiye'de Yüksek Hızlı Tren için inşa edilen yüksek hızlı demiryolu hatları: bitirilmiş, inşaat halindeki ve plan aşamasındaki hatlar (2012)

TCDD 2003 yılında yüksek hızlı demiryolu hattı projelerine başladı. İlk hat, toplam uzunluğunun 533 km. olması öngörülen İstanbul – Eskişehir - Ankara hattıdır. Yüksek Hızlı Tren'in şu anda Ankara - Polatlı - Pendik - Halkalı ve Polatlı - Konya kısımları işletimdedir. Bu yollarda Ankara - Konya, Ankara - Halkalı ve Halkalı - Konya arasında düzenli yolcu taşımacılığına başlanmıştır.

Ankara - İstanbul YHD Hattı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Ankara-İstanbul yüksek hızlı demiryolu

Ankara - İstanbul arasındaki mevcut hattın toplamı 576 km. olup, tümü sinyalli ve elektriklidir. Mevcut hattan bağımsız, 250 km/saat operasyonel hıza uygun, çift hatlı, elektrikli ve sinyalli, olarak inşa edilen yüksek hızlı demiryolu hattının Ankara – Eskişehir etabı 15 Mart 2009, Eskişehir - İstanbul etabıysa 25 Temmuz 2014'te tam faaliyete başlamış, Ankara – Eskişehir – İstanbul arasındaki demiryolu mesafesi 523 km.ye yolculuk süresi ise 3,5 saate inmiştir.[24]

Polatlı - Konya YHD Hattı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Polatlı-Konya yüksek hızlı demiryolu

Polatlı - Konya YHD, Ankara - İstanbul YHD hattından Polatlı'da ayrılarak güneye doğru inen çift hatlı, elektrikli, sinyalli yüksek hızlı demiryoludur.

Polatlı'dan Konya'ya uzanan hattın uzunluğu 212 km.dir. Hattın yapımı ise Ağustos 2006'da başlamış ve hattın tamamı 23 Ağustos 2011 tarihinde hizmete açılmıştır. Bu hat ile, eskiden (arada doğrudan bir hat olmaması dolayısıyla) 10 saat 30 dakika olan Ankara - Konya tren yolculuk süresi 70 dakikaya düşmüştür.[25] Proje kapsamında 7 köprü, 27 üst geçit, 83 altgeçit, 143 menfez, 2030 metre uzunluğunda bir tünel yapılmıştır.[25]

Ankara - Sivas - Kars YHD Projesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Ankara-Sivas yüksek hızlı demiryolu

Doğu Anadolu ve Sivas'ın Türkiye'nin büyük kentlerine (İstanbul, Ankara, İzmir) daha kısa sürede ulaşımını sağlamak ve hızlı demiryolu ile bağlantısını gerçekleştirmek amacı ile Ankara - Sivas - Kars arasında bir yüksek hızlı demiryolu yapılması planlanmıştır.[26]

Ankara - Sivas etabı

442 km'lik Ankara - Yozgat - Sivas hattı 26 Nisan 2023 tarihinde hizmete açılmıştır.

Sivas - Kars etabı

Hattın Sivas - Erzincan - Erzurum - Kars etabının yapımı henüz plan aşamasındadır.

Polatlı - İzmir YSD Projesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Polatlı-İzmir yüksek standartlı demiryolu

Hattın Ankara'dan başlayarak sırasıyla Afyonkarahisar - Uşak - Manisa şehirlerinden geçerek İzmir'e ulaşması planlanmaktadır Polatlı'yı geçtikten sonra Ankara - Konya YHT'nin 120. km.sinde yer alan Kocahacılı mevkiinde çatallanarak Afyonkarahisar istikametine ilerleyecektir.[27]

Toplam uzunluğunun 624 kilometre ve toplam yapım maliyetinin 4 milyar TL olması beklenen projenin, birinci etabını Ankara - Afyonkarahisar, ikinci etabını Afyonkarahisar - Uşak - Eşme ve üçüncü etabını ise Eşme - Manisa - İzmir arası oluşturmaktadır. Hat tamamlandığında, Ankara - İzmir arasındaki seyahat süresi 3,5 saat, Ankara - Afyonkarahisar ise 1,5 saat olacaktır.[27]

Hattın 287 kilometrelik Ankara - Afyonkarahisar etabının altyapı yapım sözleşmesi 11 Haziran 2012'de Sigma-Burkay-Makimsan-YDA iş ortaklığı ile imzalanmıştır. 167 km. uzunluğunda olan etabın 3 yıl içerisinde bitirilmesi hedeflenmektedir. İkinci etap olan Afyonkarahisar - Uşak - Eşme'nin yapım ihalesine bu yıl sonuna kadar çıkılması planlanmaktadır. Eşme - Manisa - İzmir etabının ise uygulama projelerine ait revizyon çalışmaları devam etmektedir.[27]

2013 sonu itibarıyla 130 milyon TL harcanan, gerçekleşme oranı %6'da olan projenin 2020'lerin ortasında tamamlanması planlanıyor.[28]

Bandırma - Bursa - Osmaneli YSD Projesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Bandırma-Osmaneli yüksek standartlı demiryolu

Bursa'nın diğer büyük şehirlere ve Anadolu'ya demiryoluyla bağlanmasını sağlamanın amaçlandığı, ticarette demiryolu vasıtasıyla Gemlik limanını da kullanarak İstanbul'un yükünün azaltılmasının planlandığı projedir. Bandırma'dan başlayarak, Bursa ve Yenişehir'den geçerek, Osmaneli'nde mevcut Ankara - İstanbul yüksek hızlı demiryolu hattına bağlanması planlanan Bursa yüksek hızlı demiryolu projesinin 2018 yılında aktif hale gelmesi beklenmektedir.

Projenin Bursa - Yenişehir arasındaki 75 kilometrelik bölümünün altyapısını, 393 milyon lira bedelle, YSE Yapı-Tepe İnşaat iş ortaklığı 2015 yılı içerisinde gerçekleştirmiştir. Şu anda bu bölümdeki çalışmalar Çelikler Holding tarafından yapılmaktadır. Hat tamamlandığında Ankara - İstanbul Yüksek hızlı demiryolu'na hattı ile entegre olacak ve Ankara - Bursa ve İstanbul - Bursa arası seyahat süreleri 2,5 saate düşecektir.

İstasyonlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

2011 yılı verilerine göre demiryolları üzerinde 62 adet müdürlük ve 76 adet şeflik statüsünde gar ve 279 adet şeflik statüsünde istasyon vardır. Ayrıca 8 adet memurlu ve 296 adet memursuz durak ve 98 adet sayding vardır.[29]

Tarihi ve mimarı özellikleri bakımından ön plâna çıkan bazı TCDD gar ve istasyonların şunlardır:

Alsancak Garı (1858)
İzmir Alsancak Garı
Ana madde: Alsancak Garı
İzmir - Aydın demiryolu'nun ilk durağı olan Alsancak Garı'nın (eski adıyla Punta Garı) inşasına 1857'de Vali Mustafa Paşa döneminde başlanmış ve istasyon 1858'de hizmete girmiştir. 2006'da onarımına başlanan gar, 2010 yılında tekrar hizmete açılmıştır ve sadece İZBAN trenleri tarafından kullanılmaktadır.
Sirkeci Garı (1888)
İstanbul Sirkeci Garı
Ana madde: Sirkeci Garı
İstanbul'un Avrupa yakasında Sarayburnu'nda bulunan Sirkeci Garı'nın inşaasına 11 Şubat 1888 günü başlanmış ve 3 Kasım 1890'da gar hizmete açılmıştır. Mimarı Alman mimar ve mühendis August Jachmund'dur.[30]
Haydarpaşa Garı (1908)
İstanbul Haydarpaşa Garı
Ana madde: Haydarpaşa Garı
Osmanlı için çok büyük bir önem arz eden Bağdat Demiryolu’nun başlangıç noktasına görkemli bir yapı inşa etme arzusuyla II. Abdülhamid tarafından inşa ettirilmiştir. Otto Ritter ve Helmuth Cuno adında iki Alman mimar tarafından tasarlanan garın inşaasına 30 Mayıs 1906 tarihinde başlanmış ve 1908 yılında tamamlanmıştır.
Bina 6 Eylül 1917 tarihinde I. Dünya Savaşı'nda kullanılmak üzere trenlere yüklenmek amacıyla bekleyen cephanenin patlamasıyla yıkılmış ancak çatısı hariç tekrar aslına uygun olarak inşa edilmiştir.[31]
Ankara Garı (1937)
Ankara Garı
Ana madde: Ankara Garı
Ankara Garı, TCDD'nin Ankara'daki ana tren istasyonudur. İlk istasyon binası Chemin de fer Ottoman D'Anatolie / Osmanlı Anadolu Demiryolları (CFOA) Şirketi tarafından 1892 yılında yapılmıştır. Mevcut ana gar binası inşaasına 4 Mart 1935 tarihinde başlanmış ve 30 Ekim 1937 tarihinde tamamlanmıştır.

Galeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Araç stoğu

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: TCDD Taşımacılık araç stoğu listesi

TCDD Taşımacılık araç stoğu listesi, 1970 - 2016 yılları arasında TCDD, 2016 yılı ile günümüz arasında ise TCDD Taşımacılık tarafından kullanılan araç stoğu (elektrikli ve dizel lokomotifler, vagonlar, Elektrikli çoklu birim (EMU) vb.) listesidir.

Kültürel etkinlikler

[değiştir | kaynağı değiştir]
TCDD 150. yıl kutlamaları için bastırılmış bir posta pulu

150. yıl kutlamaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD, kuruluş yılı olarak İzmir - Aydın demiryolu'nun inşaasının başladığı tarih olan 1856 yılını kabul etmektedir ve bu nedenle 2006 yılında 150. yaşını kutlamak amacıyla çok çeşitli kutlamalar düzenlemiştir. TCDD Ankara Garı'nda düzenlenen kutlamalarda dönemin Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım ve Kültür Bakanı Atilla Koç açılış konuşmalarını yapmıştır. Açılış konuşmalarının ardından, restorasyon çalışmaları tamamlanan ve Türk Demiryollarının ilk istasyonu Kemer'de yapılan temsilî temel atma törenine Bakan Binali Yıldırım start vermiştir. İlk rayın döşenmesi tele-konferans bağlantısı ile Ankara Garı'ndan izlenmiştir.

Sanatsal etkinlikler

[değiştir | kaynağı değiştir]

1990'da Demiryollarını Sevenler Derneği bünyesinde Metin Taşdemir ve Yusuf Aksongür tarafından kurulan Demiryolu Sanat Tiyatrosu perdelerini açmıştır. Oynadıkları ilk oyun Hidayet Sayın'ın "Köklerdeki Kurtlar" oyunudur. Oyunun yönetmenliğini Yusuf Aksongür yapmıştır. Tiyatro Topluluğu süreç içinde; Köklerdeki Kurtlar, Makine, Karımla Evleniyorum, Ağaçlar Ayakta Ölür, Hadi Öldürsene Canikom, İki Sıkılgan, Midirfillik, Ah Şu Gençler, Boyacı, Pembe Treni Kim Durduracak ve Trenli Masallar adlı oyunları sahnelemiştir. Ayrıca Demiryolu Sanat Tiyatrosu'nda her yıl Kasım-Mayıs ayları arasında düzenlenen ücretsiz tiyatro kursları verilmektedir.

TCDD Müzeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Millî Mücadelede Atatürk Konutu ve Demiryolları Müzesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

24 Aralık 1964 tarihinde ziyarete açılmış olan müzenin bulunduğu bina, 1892 yılında Bağdat Demiryolu'nun yapımı esnasında yapılmış ve eski adı "Direksiyon Binası"dır. Ankara Garı kompleksi içinde yer almaktadır. 27 Aralık 1919 tarihinde Atatürk'ün Ankara'ya gelmesiyle Başkomutanlık karargahı ve konutu olarak kullanımına tahsis edilmiştir. Bu bina içinde Atatürk ve ekibi çok önemli kararlar almıştır. Bunlardan birkaçı; 1 Ekim 1921 tarihinde, Fransızlarla yapılan anlaşmanın görüşmeleri ve imza töreni bu binada gerçekleşmiş, 23 Nisan 1920 tarihinde TBMM'nin oluşturulması ile bugünün her yıl 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı olarak kutlanmasının kararları bu binada alınmıştır.[32]

TCDD Müzesi ve Sanat Galerisi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: TCDD Müzesi ve Sanat Galerisi

1990 yılında demiryolları mimarları tarafından restore edilerek ziyarete açılmış olan müzenin binası, demiryolları mimarlarından Kemal Suha Esen tarafından "Ankara Oteli" olarak projelendirilmiş. Ancak, bina hiçbir zaman bu amaçla kullanılmamıştır. Bina müze olarak kullanıma açılmadan önce sırasıyla İşletme Müdürlüğü, Muhasebe Müdürlüğü, Yükseköğrenim Öğrenci Yurdu, Kısım Şefliği, Eğitim ve Öğretim Dairesi amacıyla kullanmıştır.[33]

Atatürk Vagonu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Atatürk'ün yurt gezilerinde, 1935 ile 1938 yılları arasında kullandığı Beyaz Tren'in özgün tek örneği olan vagon; Ankara Garında 1964 yılından beri sergilenmektedir. Kültür Bakanlığı Anıtlar ve Müzeler Genel Müdürlüğünce 1991 yılında "Atatürk'e ait korunması gerekli kültür varlığı" olarak tescil edilmiştir.

Vagonun teknik özellikleri:

  • Darası: 46.3 ton
  • Uzunluğu: 14.8 m.
  • İmalatçı firma: LHV Linke Hofmann-Werke, Breslau, 1935

Atatürk'ün yurt gezilerinde kullanılan vagon, onun naaşının İzmit'ten Ankara'ya taşınmasında da kullanılmıştır.[34]

Ankara Açık Hava Buharlı Lokomotif Müzesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: TCDD Açık Hava Buharlı Lokomotif Müzesi

Celâl Bayar Bulvarı Ankara Gar Sahası üzerinde bulunan müze bir açık hava müzesidir. Müzenin içinde TCDD tarafından kullanılmış ve gerek yaş nedeniyle gerekse teknoloji nedeniyle emekliye ayrılmış çeşitli buharlı lokomotifler yer almaktadır.[35] Yüksek Hızlı Tren ve Başkentray projesi kapsamında yapılacak olan gar inşaatı nedeniyle bulunduğu yerden başka bir yere taşınmıştır.

Sirkeci Garı Demiryolu Müzesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: TCDD Sirkeci Garı Demiryolu Müzesi

Müze 1890 yılında hizmete girmiş ve Alman mimar ve mühendis A. Jasmund tarafından tasarlanmış olan Sirkeci Garı içinde 23 Eylül 2005 tarihinde ziyarete açılmıştır. Müzede yaklaşık 300 kültür varlığı sergilenmektedir.[36]

İzmir Müze ve Sanat Galerisi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: TCDD 3. Bölge Müze ve Sanat Galerisi

Müzeye ev sahipliği yapan bina, 19. yüzyılda Alsancak'ta yaşayan İngiliz tüccarlar tarafından emtia deposu olarak yaptırılmıştır. Binanın yapım tarihi İzmir-Aydın Demiryolu'nun yapımına başlanılan tarih olan 1856 yılından bile eskidir. Bina 1860'larda İzmir-Aydın Osmanlı Demiryolu Şirketi yöneticisinin lojmanı olarak kullanılmıştır. Demiryollarının kamulaştırılmasını takiben de binanın hemen komşuluğunda yer alan ve aynı mimari özellikleri taşıyan büyüklü küçüklü toplam 5 yapıyla birlikte lojman olarak kullanılmıştır.Bina 1990 yılında Müze ve Sanat Galerisi olarak düzenlenmiş ve ziyarete açılmıştır.[37]

Eskişehir Müzesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: TCDD Eskişehir Müzesi

Eskişehir Garı'nda yer alan müze, TÜLOMSAŞ Genel Müdürlüğü'nden ve Eskişehir'deki iş yerlerinden temin edilen malzemelerin sergilenmesi amacıyla 1997 yılında ziyarete açılmıştır.[38]

Komşu ülkelere bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

TCDD Genel Müdürleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: TCDD genel müdürleri listesi

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Bütçe 2019" (PDF). www.uab.gov.tr. Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı. 17 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Ocak 2020. 
  2. ^ "İstatistik Yıllığı (2014-2018)" (PDF). tcdd.gov.tr/. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Ocak 2020. 
  3. ^ a b c "TCDD İstatistik Yıllığı 2001-2005". 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2007. 
  4. ^ a b "TCDD Taşımacılık - Hakkında". tcddtasimacilik.gov.tr. 23 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2018. 
  5. ^ "kent ve demiryolu". 20 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2010. 
  6. ^ Hughes, Hugh (1981). Middle East Railways (İngilizce). Harrow: Continental Railway Circle. s. 12. ISBN 0-9503469-7-7. 
  7. ^ a b c d e f g Bu kaynağın hazırlanmasında kullanılan kaynaklar:
    • "Tarihçe - Demiryoları". 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020. 
    • "Tarihçe - Kilometre Taşları". 30 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2007. 
    • Bilmez, Bülent Can. Demiryolundan Petrole Chester Projesi (1908 - 1923), Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul, Mayıs 2000.
    • Evren, Güngör. Demiryolu, Birsen Yayınevi, İstanbul, 1998. - ISBN 975-511-193-X
    • Engin, Vahdettin. Rumeli Demiryolları, Eren Yayınları, İstanbul, 1993. - ISBN 975-7622-21-4
    • Gürel, Ziya. Kurtuluş Savaşında Demiryolculuk, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara, 1989.
    • Onur, Ahmet. Türk Demiryolları Tarihi (1860 - 1953), Kara Kuvvetleri Kumandanlığı Yayınları, Ankara, 1953.
    • Özdemir, Mehmet. Mütareke ve Kurtuluş Savaşı Başlangıç Dönemlerinde Türk Demiryolları - Yapısal Ekonomik Sorunlar (1918 - 1920), Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara, 2001.
    • Yazıcı, Necdet. "Demiryollarımızın Dünü, Bugünü ve Geleceği", Kardelen Dergisi, Ocak-Mart 1995.
    • Zeybek, Hülya. "AB ile Entegrasyona Doğru Demiryolları", Dünya Gazetesi, 3 Mayıs 2002.
    • Değişim Sürecinde Kamu Hizmetleri ve Demiryolu Politikaları Sempozyumu (2003), Makine Mühendisleri Odası Yayınları, Ankara, 2003.
    • 1. Ulusal Demiryolu Kongresi Bildirileri, Ankara, 1979.
    • 2. Ulusal Demiryolu Kongresi Bildirileri, Tisamat B.S., Ankara, 1997.
    • Demiryollarının Modernizasyonu: Yeni Bir Gelişme Stratejisi, Demiryol-İş Sendikasi Yayınları, Ankara, 1996.
  8. ^ a b "Cumhuriyet öncesi yapılan ve bugün kullanılan demiryolu hatları". 4 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2017. 
  9. ^ "Türkiye Cumhuriyeti Nafıa Vekâleti Devlet Demiryolları Samsun-Sivas Demiryolu Amasya İstasyonu'nun İşletmeye Küşadı". Vikikaynak. 11 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ Güven, Sami. 1950'li Yıllarda Türk Ekonomisi Üzerine Amerikan Kalkınma Reçeteleri - Hilts Raporu, Thornburg Raporu, Barker Raporu, Ezgi Kitabevi Yayınları, Bursa, Eylül 1998 - ISBN 975-7763-59-4
  11. ^ "Hızlı tren seferlerine başladı". 15 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2020. 
  12. ^ TCDD İstatistikleri 11 Ağustos 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - PDF belgesi
  13. ^ http://tcdd.gov.tr/content/35 TCDD İstatistikleri, Wayback Machine sitesinde (12 Eylül 2018 tarihinde arşivlendi)
  14. ^ "TCDD Hedef 2023 - Sayfa 32" (PDF). 2 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 5 Eylül 2012. 
  15. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Ocak 2020. 
  16. ^ "Erzurum'da TCDD 9. Bölge Müdürlüğü açıldı İhlas Haber Ajansı". IHA. Erişim tarihi: 6 Mart 2024. 
  17. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2016. 
  18. ^ "Arşivlenmiş kopya". 15 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2016. 
  19. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2016. 
  20. ^ "Başbakanlık Mevzuatı Geliştirme ve Yayın Genel Müdürlüğü". resmigazete.gov.tr. 9 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2023. 
  21. ^ Uysal, Onur. Türkiye'nin Demiryolu Bağlantılı Limanları 23 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Rail Turkey, 12 Şubat 2014
  22. ^ "TCDD Taşımacılık Yurtiçi Yük Taşımacılığı". 4 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2020. 
  23. ^ "TCDD Taşımacılık Yurtdışı Yük Taşımacılığı". 1 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2020. 
  24. ^ [1][ölü/kırık bağlantı]
  25. ^ a b "TCDD Ankara-Konya hızlı tren hattı". 19 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2012. 
  26. ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2007. 
  27. ^ a b c Ankara-İzmir YHT için imzalar atıldı[ölü/kırık bağlantı]
  28. ^ Uysal, Onur. Hızlı Trene Yılda 5 Milyar Gerekiyor 13 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Rail Turkey. 30 Ocak 2014.
  29. ^ "TCDD şebekesinde işyerlerinin il ve statülerine göre dağılımı". 24 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2007. 
  30. ^ "TCDD İnternet Sitesindeki Sirkeci Garı ile ilgili yazı". 10 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2007. 
  31. ^ "Konuyla ilgili Enis Umer'in Sabah gazetesindeki 29 Ekim 2006 tarihli yazısı". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2007. 
  32. ^ "Millî Mücadelede Atatürk Konutu ve Demiryolları Müzesi". 22 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2007. 
  33. ^ "TCDD Demiryolları Müzesi ve Sanat Galerisi". 25 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2007. 
  34. ^ "Atatürk'ün Yurt Gezilerinde Kullandığı Vagon". 27 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2007. 
  35. ^ "Ankara Açık Hava Buharlı Lokomotif Müzesi". 7 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2007. 
  36. ^ "İstanbul Demiryolu Müzesi". 10 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2007. 
  37. ^ "İzmir Müze ve Sanat Galerisi". 21 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2007. 
  38. ^ "TCDD Eskişehir Müzesi". 23 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2007. 
  39. ^ Railway Gazette International - Ocak 2008 s. 51

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Türkiye_Cumhuriyeti_Devlet_Demiryolları&oldid=33922539" sayfasından alınmıştır