Balkan Cephesi (II. Dünya Savaşı)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Balkan Cephesi
II. Dünya Savaşı

Alman paraşütçüler (Girit, 1941)
Tarih28 Ekim 1940 - 1 Haziran 1941
(7 ay, 4 gün)
Bölge
Sonuç

Mihver zaferi

  • Balkanlar'ın İtalyan ve Alman kontrolüne girmesi
Taraflar
İtalya Krallığı İtalya
Arnavutluk Arnavutluk
Nazi Almanyası Almanya
Macaristan Macaristan
Bulgaristan Bulgaristan
Destek:
Romanya Krallığı Romanya Krallığı
Yugoslavya Krallığı Yugoslavya
Yunanistan Krallığı Yunanistan
Birleşik Krallık Birleşik Krallık
Avustralya Avustralya
Yeni Zelanda Yeni Zelanda
Komutanlar ve liderler
İtalya Krallığı Ugo Cavallero
İtalya Krallığı Giovanni Messe
Nazi Almanyası Wilhelm List
Nazi Almanyası Maximilian von Weichs
Nazi Almanyası Kurt Student
Yunanistan Krallığı Alexander Papagos
Birleşik Krallık Henry Maitland Wilson
Yugoslavya Krallığı Milorad Petrović
Güçler
Nazi Almanyası 680,000
İtalya Krallığı 565,000
Yugoslavya Krallığı 850,000
Yunanistan Krallığı 430,000
Birleşik Krallık 62,612

Balkan Cephesi, Almanya'nın 1941 yılında Balkanları istilasıyla başlayan bir dizi çatışmadır. 1940 yılı içinde Almanya, Polonya ve Fransa'yı askerî harekâtlarla istila etmiş, İngiltere'ye yönelik hava akınlarını başlatmıştı. Britanya Savaşı olarak bilinen bu yoğun ve sık hava akınları amacına ulaşamamış ve durdurulmuştur.

1941 yılının Ocak ayı boyunca Kuzey Afrika'da İngiliz birlikleri General O'Connor komutasında İtalyan birlikleri karşısında hızlı bir ilerleme göstermekteydiler.

Balkan Cephesi açılmadan önce[değiştir | kaynağı değiştir]

1941 yılının ocak ayında Macaristan, Romanya, Slovakya Mihver Devletler saflarına katılmışlardır. Ardından 1 Mart 1941'de Bulgaristan ve 25 Mart 1941'de ise Yugoslavya bu safa katılır. 27 Mart 1941'de Yugoslav Hava Kuvvetleri komutanı General Dušan Simović önderliğindeki kansız bir darbe, Yugoslavya'da yönetime gelir ve ilk iş olarak Mihver Devletler safından ayrıldığını ilan eder.

Ocak ayında İngiliz Hükûmeti'nin Yunanistan topraklarında bir askerî güç bulundurma önerilerine sürekli karşı çıkan Yunan Başbakanı İoannis Metaksas'ın ölümünün ardından yeni Hükûmet, İngiliz önerisini kabul edecektir. 7 Mart 1941'de bir zırhlı tugayı da içeren 57 bin kişilik bir İngiliz gücü Yunanistan topraklarında konuşlanmıştır.

Rusya'nın istilası planlarının yürütüldüğü bir dönemde Hitler, Yunanistan'da bu büyüklükte bir Müttefik askeri varlığı göze alamazdı.

Balkanlarda muharebeler[değiştir | kaynağı değiştir]

6 Nisan 1941 sabahı Luftwaffe, Belgrad'a yönelik üç gün sürecek bombardımana başlarken Panzer tümenleri de Yugaslavya'ya doğu ve kuzey sınırlarından taarruz ederler. Aynı gün Almanlar Yunanistan'a da saldırırlar. 12 Nisan 1941'de panzer birlikleri Belgrad'a girerler, 17 Nisan da da Yugoslavya teslim olur.

Yunan ordusu, yarımadanın güneyine doğru çekilirken Yunanistan'daki İngiliz birlikleri de personel olarak Girit adasına tahliye edilir. Hemen hemen tüm silah ve araçlar Almanlara bırakılmak zorunda kalınmış, personelin tahliyesi kıl payı gerçekleştirilebilmiştir. Yunanistan, 24 Nisan 1941 günü teslim olur.

Sonuçlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Harekât sonunda parçalanan Yugoslavya’nın, kukla devletlere dönüşen Hırvatistan Bağımsız Devleti, Sırbistan ve Karadağ dışındaki toprakları Mihver Devletleri arasında paylaşıldı. NDH (yönetimi Hırvatlar ve Boşnaklar paylaşmışlardır) Sırplara soykırım uyguladı. Soykırıma ve işgale direnerek Sırpların çoğunluk oluşturduğu Çetnikler ve Partizanlar, Mihver orduları tarafından işgal edilen Avrupa'da en güçlü direniş gösterdiler.

İngiliz hükûmetinin Balkanlar'a bu büyüklükte bir askeri birlik göndermesinin ardında yatan stratejinin temeli, Balkanlar'ın, Almanya'nın "yumuşak karnı" olarak değerlendirilmesine dayanır. Oysa Hitler'in tepkisiyle girişim başarısız olmuştur. İngiliz birliklerinin Yunanistan'dan tahliyesi, ikinci bir Dunkerque olmuştur.

Dahası, Yunanistan'da görevlendirilecek birliklerin bir bölümü Kuzey Afrika'daki birliklerden çekilmiş, buradaki başarılı ilerleme durdurulmuştur. Dağılmış durumdaki İtalyan birliklerinin üzerine gidilerek başarının genişletilmesi ve Kuzey Afrika'da kontrolün tümüyle sağlanması böylece gecikmiştir. General Erwin Rommel komutasındaki DAK'nin Afrika'ya gelişiyle inisiyatif tümüyle General Rommel'e geçmiştir.[kaynak belirtilmeli]