II. El-Alameyn Muharebesi

Koordinatlar: 30°50′K 28°57′D / 30.833°K 28.950°D / 30.833; 28.950
Vikipedi, özgür ansiklopedi
II. El-Alameyn Muharebesi
II. Dünya Savaşı Kuzey Afrika Cephesi

Avustralya ve Birleşik Krallık birliklerinin taarruzları.
Tarih23 Ekim–5 Kasım 1942
Bölge
Sonuç Müttefikler'in kesin zaferi
Taraflar

Birleşik Krallık Birleşik Krallık
Avustralya Avustralya
Yunanistan Krallığı Yunanistan Krallığı
Britanya Hindistanı Britanya Hindistanı
Yeni Zelanda Yeni Zelanda
Güney Afrika Cumhuriyeti Güney Afrika

Özgür Fransa
Amerika Birleşik Devletleri ABD[1][2]
Nazi Almanyası Almanya
İtalya Krallığı İtalya
Komutanlar ve liderler
Birleşik Krallık Harold Alexander
Birleşik Krallık Bernard Montgomery
Nazi Almanyası Erwin Rommel
Nazi Almanyası Georg Stumme
İtalya Krallığı Ettore Bastico
Güçler
220.000 kişi
1.029 tank
750 uçak (530 hizmette)
900 top[3]
1.401 Tanksavar topu
116.000 kişi 31 x Panzer II, 85 x Panzer III, 88 x Panzer III, 8 x Panzer IV, 30 x Panzer IV, 7 x Komando tanks, 278 x M13/40 Variant, 20 x "hafif" tank.
275 Alman (150) ve 400 Italyan (200) uçak
225 (130 hizmette) Alman orta sınıf bombardıman uçakları (İtalya ve Yunanistan üssülü)[4]
496 Anti Tank Guns[5]
Kayıplar
2.350 ölü[6]
8.950 yaralı[6]
2.260 kayıp[6]
500 tank[7] (300 repaired[6])
97 uçak[6]
111 top[6]
Total: 13,560[8]

Almanya: 1.149 ölü[9]
3.886 yaralı[9]
8.050 esir[9]
64 uçak[6]
İtalya: 1.200 ölü[10]
1.600 yaralı[10]
22.071 esir[6]
20 uçak[6]
Toplam: 37.956
259-450 tank[11][12]

254 top[11]

Öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Rommel’in, 30 Ağustos 1942 günü Britanyalı 8. Ordu'nun Alam Halfe'deki savunmasına yönelik taarruzu, 6 Eylül 1942 tarihinde geri çekilmesiyle başarısız olmuştu.

General Montgomery, Eylül ve Ekim aylarında, Malta'da üslenmiş olan Britanyalı hava ve deniz unsurlarının, Rommel'in ikmal hattı üzerindeki ablukası dolayısıyla Alman-İtalyan birliklerinin çok az takviye alabildiklerini ve akaryakıt stoklarının ‘sınırlı’ olduğunu bilmektedir. Gerçekte, Rommel’in sadece üç günlük akaryakıt stoku vardır. Kendi birlikleri ise düzenli olarak takviye edilmektedir. Bu bağlamda Montgomery, saldırıya geçerek Alman-İtalyan birliklerini Kuzey Afrika’dan çıkartmaya karar vermiştir.

Montgomery’nin savaş planı[değiştir | kaynağı değiştir]

"Monty" lakabıyla anılan Birleşik Krallık Kara Kuvvetleri 8. Ordu komutanı General Bernard Montgomery, II. El Alameyn Muharebesi sırasında M3 Grant tankının top kulesinde (Kuzey Afrika, Kasım 1942). Arkasında dürbünle etrafını izleyen yaveri 1945'te çatışmada öldü.

Montgomery'nin planı, cephenin kuzey kesimindeki mayınlı arazide iki koridor açmaya dayanmaktadır. Hemen ardından Britanyalı zırhlı birlikleri bu koridorlardan geçerek Alman-İtalyan zırhlı birliklerini imha edecektir. Cephenin güneyinden taarruz eden birlikler ise, güney cephedeki Alman-İtalyan birliklerinin cephenin kuzeyine sevk edilmelerini önleyecektir. Montgomery’nin planı, on iki günlük ve üç evreli bir plandır. Girme, imha muharebeleri ve son taarruz.

Montgomery bu planı, Rommel’i yanıltacak bir dizi manevrayla desteklemiştir. 1942 yılının Ekim ayı boyunca, cephenin güney kesiminde siperler kazılmış ve bir akaryakıt boru hattı döşenmeye başlanmıştır. Ayrıca bu bölgeye maket tank ve jipler yerleştirilmiştir.

Muharebe[değiştir | kaynağı değiştir]

23 Ekim[değiştir | kaynağı değiştir]

Britanyalı tankları
Alman bölüğü Panzerjager-Abteilung 39
Alman Panzer Tankları

Cephenin kuzey bölümünde 23 Ekim 1942 günü gün ağarmadan Britanyalı topları hazırlık ateşine başlamışlardır. Hazırlık ateşi, 882 topun, her birinin yaklaşık 600 atışıyla 5 saat sürdürülmüştür. Ardından istihkam birlikleri, piyadenin yakın desteğinde mayın temizleme işlemlerine başlamışlardır. Almanların Şeytan bahçesi adını verdikleri, çeşitli bubi tuzakları ve mayınlarla döşeli bu arazide 8 km'lik bir yolun açılmasına çalışılmıştır. Mayınlı arazinin derinliği yüzünden, çok dikkatli sürdürülmesi gereken bir işlemdir bu.

Britanyalı 30. ve 10. Kolorduları’nın, zırhlı birlikleri için geçiş bandı oluşturmaya yönelik bu saldırısı esnasında, cephenin güney kesiminde ise Britanyalı 13. Kolordusu'nun yanıltıcı taarruzu, Alman 21. Panzer Tümeni’nin ve İtalyan Ariete Zırhlı Tümeni’nin cephe hattına yapılmıştı.

Britanyalı 30. Kolordusu'nun giriştiği taarruz, çölde belirgin olamayan bir hatta kadar ilerlemeyi hedefliyordu ve bölge, Alman-İtalyan kuvvetlerinin en güçlü savunduğu bölgeydi. Saat 14:00 dolaylarında istihkamcılar tanklar için bir geçit oluşturmuşlardı. Beşyüz kadar Britanyalı tankı bu banda ilerledi ancak, yoğun toz ve trafik sıkışıklığı dolayısıyla hareketsiz kaldılar.

24 Ekim[değiştir | kaynağı değiştir]

24 Ekim 1942 sabahı Alman karargahı, bir hava taarruzuna uğramıştır. Bu hava saldırısında Alman birliklerinin iletişimi ciddi hasar görmüştür. Rommel o sıralarda Almanya’da olduğu için ona vekalet etmekte olan General Georg Stumme, hava saldırısı sırasında yaşamını yitirmiştir. Komutayı General Ritter von Thoma devralmıştır.

Britanyalı 30. kolordusu ilk mayınlı arazide çakılıp kalmıştır ve 10. Kolordu, gün boyu Alman-İtalyan mevzilerine binin üstünde çıkış yapan Müttefik hava akınlarına karşın ilerlemekte başarılı olamamıştır.

Britanyalı 51. Tümenine gün ağarırken taarruz eden panzerler, saat 16:00 dolaylarında bir ölçüde başarılı oldular. 15. Panzer Tümeni’nin panzerleri, toz bulutlarının ve arkalarına aldıkları güneşin de yardımıyla Kidney Sırtı’ndaki Avustralya Tümeni’ni geri attılar. II. El Alameyn Muharebesi’nin ilk büyük tank muharebeleri bugünün sonlarında yaşanmıştır. Yüzün üzerinde tankın giriştiği bu çatışma gece karanlığına dek sürmüş ve iki taraf da yarıya yakın tankını bu çatışmalarda kaybetmiştir. Piyadeye karşı tankların sürdürdüğü bu muharebeler iki gün boyunca sürmüş, ağır piyade kayıplarına karşın Birleşik Krallık birlikleri Kindey Sırtı’nı elde tutmayı başarabilmişlerdir.

25 Ekim[değiştir | kaynağı değiştir]

Rommel, 25 Ekim 1942 akşam saatlerinde karargahına dönmüştür. Ordunun durumunu incelemiş ve İtalyan Trento Tümeni’nin yarı mevcudunu yitirdiğini, 164. Hafif Tümen’in de iki taburunu yitirdiğini görmüştür. Diğer birlikler de büyük baskı altındadır ve günlük istihkaklar, ikmal zorluları nedeniyle yarıya indirilmiştir ve tüm ordu için üç günlük akaryakıt stoğu kalmıştır.

26 Ekim[değiştir | kaynağı değiştir]

Britanyalı 8. Ordusu’nun taarruzu durmuştur. Churchill, "Savaşı kazanacak bir General bulmak gerçekten olanaksız mı" demektedir. Rommel 26 Ekim günü Tel al-Eissa yakınlarından bir karşı saldırı başlatmıştır. Bu karşı saldırıyla Rommel, tüm tanklarını Kidney tepesi civarından savaşa sürerek önceki pozisyonunu yeniden kazanmayı amaçlamaktadır. Tüm hava ve kara gücünü bölgede toplayarak 21. Panzer Tümeni’ni ve İtalyan Ariete Zırhlı Tümeni’ni Rahman yolunun güneyi boyunca taarruza geçirmiştir. Ancak ileri harekât akaryakıt sıkıntısı yüzünden durmuş, açık arazide Britanyalı hava akınlarına maruz kalmıştır.

Bununla birlikte 8. Ordu, Alman-İtalyan birliklerinin tank kayıplarına karşın başarılı olamadılar. Her ileri harekâtleri tanksavar topları tarafından durduruldu.

Bir Beaufort torpido bombardıman uçağı filosu, Tobruk limanından bir tankeri batırmış ve Rommel’in son ikmal umudunu da boşa çıkarmıştır.

2 Kasım[değiştir | kaynağı değiştir]

2 Kasım'da başlayan bu evrede düşman zırhlılarının imhası hedeflenmiştir. Düşman açık alanda savaşmaya zorlandı. İstila edilen ikmal hatları ve taarruzlar sonucu Mihver güçleri akaryakıtı azalmıştı ve düşman ordusu dağılmıştı. Tüm çabalarda amaç, Rahman sırtı boyunca Tel el-Agakir’deki Mihver savunmasıydı.

Bu saldırı yedi saat süren hava taarruzlarıyla başladı. Hava taarruzlarının hedefi Tel el-Agakir ve Sidi Abddal-Rahman bölgesiydi. Hava taarruzunun ardından 4,5 saat süren, 360 topun, 15.000 top mermisi harcayarak sürdürdüğü baraj ateşi başlamıştır.

Yoğun hava saldırılarına karşın ateşi sürdüren Alman 88'likleri 128 Britanyalı tankından 102 sini imha etmişlerdir. Öğleden sonra 120 Alman ve İtalyan tankı saldırıya geçmiştir. 2. El Alameyn Muharebesi’nin son tank savaşı Agakir Sırtı’ndaki bu tank savaşıdır.

3 Kasım[değiştir | kaynağı değiştir]

3 Kasım'da Rommel Hitler’e bir mesaj göndererek durumun ümitsizliği nedeniyle geri çekilme onayı ister, ama red edilir. Aynı gün General von Thoma, komuta ettiği tüm tankların imha olduğu bir savaşın sonunda esir düşmüştür.

Direnmeye çalışmanın tüm birliklerin kaybedilmesi anlamına geleceğini bilen Rommel, Hitler’in emrine karşın geri çekilme emri vermiştir.

4 Kasım'da İngiliz 3 zırhlı tümeni Alman-İtalyan hatlarını yarmışlardır.

Not[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Maurer 1983, s. 120.
  2. ^ Latimer 2003, ss. 249–250.
  3. ^ Playfair, p.9
  4. ^ Playfair, p.3
  5. ^ Playfair, p.10 - 68 x 7.65cm, 290 x 5cm Pak 38, 138 x 88 Flak guns
  6. ^ a b c d e f g h i Playfair, p.78
  7. ^ Carver and Playfair state nearly 500 tanks taken out of action, while Barr claims at least 332
  8. ^ Playfair, p.78 - breaks the Allied casualties down: British Troops 58%, Australians 22%, New Zealanders 10%, South Afrians 6%, Indians 1%, Allies 3%
  9. ^ a b c Barr, Niall, p.404
  10. ^ a b Watson, p.27
  11. ^ a b Barr, p.404, he states these losses as Axis tanks and guns and does not break them down between German and Italian.
  12. ^ Watson, p.27, claims 450 Axis tanks were destroyed, but does not break them down between German and Italian.

İlgili Filmler[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 'The Desert Fox', (1951)
  • 'Der Stern von Afrika (İngilizce: The Star of Africa)', (1957)
  • 'Tobruk', (1966)
  • 'La Battaglia di El Alamein', (1968)
  • 'El Alamein (İngilizce: The Line of Fire)', (2002)