Filipinler Cephesi (1941-1942)
| Filipinler Cephesi (1941–1942) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| İkinci Dünya Savaşı Pasifik Cephesi | |||||||
 ABD'li ve Filipinli askerler Corregidor'da Japon kuvvetlerine teslim oluyor, 1942 | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Japon İmparatorluğu |
 Filipin Topluluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Nishizō Tsukahara |
 Manuel L. Quezon | ||||||
| Güçler | |||||||
|
129.435 asker |
151.000 asker | ||||||
| Kayıplar | |||||||
|
Japon kaynağı:
ABD tahmini:
|
146.000
| ||||||
Filipinler cephesi, Filipinler Savaşı olarak da bilinir veya Filipinler'in Düşüşü, İkinci Dünya Savaşı sırasında Filipinler'deki Amerika topraklarının Japonya İmparatorluğu tarafından işgal edilmesi ve adaların ABD ve Filipin Orduları tarafından savunulmasıydı.
Japonlar işgali deniz yoluyla Formosa'dan 200 mil (320 km) uzakta başlattı. Filipinler'in kuzeyinde. Savunma kuvvetleri Japonlardan 3:2 oranında sayıca üstündü, ancak savaş deneyimi olmayan düzenli, ulusal muhafız, polis teşkilatı ve yeni oluşturulan İngiliz Milletler Topluluğu birimlerinden oluşan karma bir kuvvetti. Japonlar, harekâtın başlangıcında birinci hat birliklerini kullandılar ve güçlerini yoğunlaştırarak ilk ay içinde hızla Luzon'un çoğunu istila ettiler.
Harekâtı kazandıklarına inanan Japon yüksek komutanlığı, 1942 Ocak ayı başlarında Borneo ve Endonezya'daki operasyon takvimini bir ay ilerletmek ve en iyi tümenlerini ve hava kuvvetlerinin büyük kısmını geri çekmek yönünde stratejik bir karar aldı [1] Bu, savunucuların Bataan Yarımadası'ndaki savunma pozisyonuna çekilme kararı ve ayrıca Noktalar Muharebesi ve Cepler Muharebesi'nde üç Japon taburunun yenilgisiyle birleştiğinde, Amerikalıların ve Filipinlilerin dört taburu aylarca dayanmalarını sağladı. Şubat ayında Japonların Bataan savunma çevresine girememesinin ardından Japonlar 40 günlük bir kuşatma düzenledi. Manila Körfezi'nin önemli büyük doğal limanı ve liman tesisleri Mayıs 1942'ye kadar Japonların erişimine kapalıydı. Hollanda Doğu Hint Adaları operasyonları etkilenmemiş olsa da, bu durum Japonların Yeni Gine ve Solomon Adaları'ndaki saldırı operasyonlarını büyük ölçüde engelledi ve ABD Donanması'nın Japonlarla çok daha doğuda değil Guadalcanal'da çatışmaya girme planları yapması için zaman kazandı. [2]
Japonya'nın Filipinler'i fethi genellikle ABD tarihindeki en kötü askeri yenilgi olarak kabul edilir.[3] Yaklaşık 23.000 Amerikan askerî personeli ve yaklaşık 100.000 Filipinli asker öldürüldü veya esir alındı.[4]
General Homma'nın Filipinler'deki zaferi İmparatorluk Genel Karargahında ve özellikle Başbakan Hideki Tojo tarafından umduğu kadar sıcak karşılanmadı. Homma'nın sözde verimsizliği ve Amerikalıları planladıkları takvime göre yenme konusundaki isteksizliğiyle alay ettiler. Homma daha sonra yedek subay olarak görev yapmak üzere Tokyo'ya geri çağrıldı.[5]
Yenilgi , Bataan Ölüm Yürüyüşü, Japon esir kamplarındaki sefalet ve Amerikalı ve Müttefik adamların Japonya'ya gönderildiği " cehennem gemileri " gibi zulümler de dahil olmak üzere Müttefiklerin hayatta kalanlarına yönelik üç buçuk yıllık sert muamelenin başlangıcıydı. madenlerde ve fabrikalarda köle işçi olarak kullanılmak üzere. Binlerce kişi su, yiyecek veya yeterli havalandırmanın olmadığı Japon gemilerinin ambarlarına tıkıldı.[6] Japonlar bu gemilerin güvertesine "POW" işareti koymadı,[6][7] ve bazıları Müttefik uçakları ve denizaltıları tarafından saldırıya uğradı ve batırıldı.[8] Örneğin 7 Eylül 1944 SS Shinyō Maru USS tarafından batırıldı 668 savaş esirinin bulunduğu gemide, yalnızca 82 savaş esiri hayatta kaldı.[9]
Savaş Japonlar için bir zafer olsa da Filipinlileri ve Amerikalıları yenmek beklenenden daha uzun sürdü. Bu, Borneo ve Java'ya saldırmak için kullanılacak kuvvetlerin Filipinler'deki savaşa yönlendirilmesini gerektirdi [10] ve ayrıca Yeni Gine ve Solomon Adaları'ndaki ilerlemeyi yavaşlattı.[11]
Filipinler'in işgali sırasında Amerikalı ve Filipinli gerillalar işgalci güçlere karşı savaştı .[12] Müttefik ve Filipin Milletler Topluluğu güçleri, 1944'te Leyte adasına çıkarma yaparak Filipinler'i yeniden ele geçirmye başladı. 29 Ocak 1945'te ABD ve Filipin güçleri Cabanatuan Baskınında savaş esirlerini kurtardı.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Japanese Operations in the Southwest Pacific Area – Reports of General MacArthur Volume II Webarşiv şablonunda hata:
|url=value. Boş., p. 104. - ^ Morton 1960.
- ^ "War in the Pacific: The First Year", https://www.nps.gov/parkhistory/online_books/npswapa/extContent/wapa/guides/first/sec2.htm 8 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ "American Prisoners of War in the Philippines," Office of the Provost Marshal, November 19, 1945, http://www.mansell.com/pow_resources/camplists/philippines/pows_in_pi-OPMG_report.html 18 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Agoncillo, Teodoro (2001). The Fateful Years: Japan's Adventure in the Philippines, 1941–1945, Volume Two. University of the Philippines Press. s. 295.
- ^ a b "The Hellships Memorial". Hellships Memorial Project. 8 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011.
- ^ "Hellship Information and Photographs". West-Point.Org. 17 Ocak 2005. 14 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011.
- ^ "American POWs remember life in Japanese prison camp". Reuters. 25 Mayıs 2007. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011.
- ^ "Hellships". Defenders of the Philippine. West Virginia Library Commission. 19 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011.
- ^ Costello, John (1982). The Pacific War. HarperCollins. s. 185. ISBN 978-0-688-01620-3. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011.
- ^ "Manila American Cemetery and Memorial" (PDF). American Battle Monuments Commission. 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Nisan 2011.
- ^ General MacArthur's General Staff (20 Haziran 2006) [1966]. "CHAPTER X; GUERRILLA ACTIVITIES IN THE PHILIPPINES". Reports of General MacArthur. United States Army. ss. 295-326. 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2018.
