XII. Leo
| Papa XII. Leo | |
|---|---|
Papa Leo portresi
|
|
| Doğum | Annibale Sermattei della Genga 22 Ağustos 1760 Spoleto yakınları, Papalık Devleti |
| Ölüm | 10 Şubat 1829 (68 yaşında) Roma, Papalık Devleti |
| Milliyet | İtalya |
| Etkin yıllar | 1823 - 1829 |
| Öncül | Papa VII. Pius |
| Ardıl | Papa VIII. Pius |
Papa XII. Leo, asıl adı Annibale Sermattei della Genga (d. 22 Ağustos 1760, Spoleto yakınları, Papalık Devleti - ö. 10 Şubat 1829, Roma), 1823-1829 arasında papa.
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
1783'te papazlığa atanan Della Genga, özel sekreterliğini yaptığı Papa VI. Pius tarafından 1793'te İsviçre'de Luzern'e büyükelçi olarak gönderildi. 1794'te Köln'e büyükelçi olarak atandıktan sonra birkaç Alman mahkemesinde görev aldı. Papa VII. Pius tarafından 1816'da Senigallia'nın kardinal piskoposluğuna atandı. Bu görevinden 1818'de istifa etti. 1820'de Roma'da piskopos yardımcısı oldu.
Avusturya'nın itirazına karşın 28 Eylül 1823'te güçlü zelanti (V. Pius'un uzlaşmacı politikasına ve Kardinal Ercole Consalvi'nin reformcu liberalizmine karşı çıkan tutucular) tarafından papa seçildi. Leo'nun döneminde Papalık Devletleri'nde otoriter yönetime geri dönüldü. Leo Papalık Devletleri'nde mali yönetimi yeniden örgütlemeye çalışırken baskıcı bir politika izledi. Bu nedenle burjuva sınıfı "papazlar hükümeti"ne tepki duymaya başladı. Leo'nun, harcamaları ve vergileri azaltmasına karşın istikrarsız ekonomik durumda bir düzelme olmadı.
Papalık Devletleri'ndeki haydutlara ve Carbonari teşkilatına karşı savaş açtı. Sarayını Quirinale'den Vatikan'a nakletti.
Yeni papa öğreti alanında liberal düşüncelerin gelişmesini önlemeye ve Enkizisyon'un etkinliğini güçlendirmeye çalıştı.[1] Mayıs 1824 tarihli Ubi primum genelgesi ile dini kayıtsızlığı ve Mayıs 1825 tarihli Quo gravlora mala yasası ile de Masonluğu mahkum etti.
Muhafazakar bir kişi olan ve Kutsal İttifak Papası denilen XII. Leo, Fransa Kralı XVIII. Louis'den, fazla liberal bulduğu Jean-Baptiste de Villèle'i uzaklaştırmasını istedi. Öteki hükümetlerden dış politikasına yönelen tepkiler karşısında tutumunu değiştirdi. Zelanti'nin esinlendirdiği bazı beceriksiz girişimlerden sonra, liberal propagandanın artması ve papanın gücünün sınırlandırılmasını savunan Gallikanizminin yeniden canlanması karşısında yumuşama zorunluluğunu kavradı. Consalvi'nin ılımlı yolunu izleyerek Hannover (1824) ve Felemenk'le (1827) papalık lehine antlaşmalar yaptı. İspanya'nın Latin Amerika kolonilerinde yeniden düzenlediği piskoposluk bölgelerini, bir kararsızlık döneminden sonra resmen tanıdı (1827). Ayrıca Ren Devletleri, İsviçre ve Güney Amerika devletleri ile konkordatolar yaptı. Belçikalı Katolikleri, Hollandalıların zulümlerine rağmen itaata çağırdı.
| Katolik Kilisesi unvanları | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Papa VII. Pius |
Papa 1823-1829 |
Sonra gelen: Papa VIII. Pius |
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
 |
Wikimedia Commons'ta XII. Leo ile ilgili medyaları bulabilirsiniz. |
- Katolik Ansiklopedisi 1913 "Pope Leo XIII" Maddesi Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Leo XIII - Wikisource, the free online library (İngilizce)
