Anne L'Huillier
Anne L'Huillier | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 16 Ağustos 1958 Paris, Fransa |
| Eğitim | École Normale Supérieure, Fontenay-aux-Roses (BA) Pierre ve Marie Curie Üniversitesi (MSc, PhD) |
| Tanınma nedeni | Yüksek harmonik üretim |
| Evlilik | Claes-Göran Wahlström[1] |
| Ödüller | UNESCO L'Oréal Award (2011) BBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award (2022) Wolf Fizik Ödülü (2022) Nobel Fizik Ödülü (2023) |
| Kariyeri | |
| Dalları | Attosaniye fiziği |
| Çalıştığı kurumlar | Lund Üniversitesi |
| Tez | Ionisation Multiphotonique et Multielectronique (Multiphoton and Multielectron Ionization) (1986) |
| Doktora danışmanı | Bernard Cagnac |
Anne L'Huillier (Şablon:IPA-fr; 16 Ağustos 1958, Paris), Fransız fizikçi. İsveç'teki Lund Üniversitesi'nde atom fiziği dalında profesör olarak görev almaktadır. Atomik seviyedeki kimyasal reaksiyonları anlamak için kullanılan, elektronların hareketlerini gerçek zamanlı olarak inceleyen bir attosaniye fizik grubuna liderlik etmektedir. 2023 yılında "maddedeki elektron dinamiklerini incelemek için attosaniye ışık darbeleri üreten deneysel yöntemler" geliştirmesinden dolayı Pierre Agostini ve Ferenc Krausz ile birlikte Nobel Fizik Ödülü'ne layık görüldü.[2]
L'Huillier yüksek lisansını teorik fizik ve matematik alanında yaptı.[3] Doktorasını ise Saclay Nükleer Araştırma Merkezi'ndeki Fransız Alternatif Enerjiler ve Atom Enerjisi Komisyonu'nun Fransız nükleer araştırma departmanında deneysel fizik üzerine yaptı. Tezi, yüksek yoğunluklu lazer alanlarında çoklu iyonlaşma üzerineydi.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Svanberg, Sune (4 Ekim 2023). "How we hired 2023 Nobel laureate Anne L'Huillier – and why we knew she was destined for greatness". The Conversation (İngilizce). 5 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2023.
- ^ "The Nobel Prize in Physics 2023". NobelPrize.org (İngilizce). 3 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2023.
- ^ "Prof. Anne L'Huillier". Academia.Net. Erişim tarihi: 3 Ekim 2023.
