Yedi Ulu Ozan

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Yedi Ulu Ozan, Alevîlik'te söyledikleri deyişler ile Alevi inancını halka anlatan ve yaşadıkları dönemden bugüne Zakirler ve sözlü edebiyat ile ulaştıran kimi hükümdar-şair, kimi halktan, birçoğu Ehli Beyt soyundan gelen kişilere denir.

Kökeni[değiştir | kaynağı değiştir]

Yedi Ulu Ozan; tarihsel süreçte Alevilik, 12 İmamlara bağlılık, dönemin siyasî sorunları hakkında halkı aydınlatan ve o dönem için önemli olan Arapça ve Farsça gibi dilleri de bilmelerine rağmen eserlerini halkın anlayacağı Türkçe dilinde veren ozanlardır. İnanışa göre hem Alevi inancı uğruna verdikleri mücadele ve katlandıkları zulüm hem de edebî eserlerindeki insanları cezbeden içerik nedeniyle kendilerinden sonra gelen tüm ozanları etkilemiş ve artlarında iz bırakmışlardır. Sayılan bu sebeplerin yanı sıra, birçoğunun Ehli Beyt soyundan gelmesi de bu ozanların bugüne Yedi Ulular olarak gelmesine yol açar.

Fuzûlî.

Cemlerde okunan deyişlerin tamamına yakını bu ozanlara aittir. Artık bir kutsal miras niteliğinde kuşaktan kuşağa taşınır olan bu deyişlerin eşi görülmedik sanatsal yapısı ve Ulu Ozanlar'ın gerektiğinde ölümden çekinmemeleri ve yapıtları, onları halk nezdinde ulu kılmıştır. Yedi Ulular hakkında günümüzde yapılan sanatsal eserler daha çok Türkiye, eski SSCB, Bulgaristan, Makedonya, Azerbaycan, Suriye ve İran'da yayımlanmaktadır.

Yedi Ulular olarak anılan şairler[değiştir | kaynağı değiştir]

Şiirler[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]