Cüneyd Kosal

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Cüneyt Kosal sayfasından yönlendirildi)
Cüneyd Kosal
Doğum03 Kasım 1931(1931-11-03)
Fatih, İstanbul, Türkiye
Ölüm21 Aralık 2018 (87 yaşında)
Istanbul, Türkiye
MesleklerKanuni, bestekâr, hanende
Etkin yıllar1950-2018
Önemli çalgılar

Cüneyd Kosal, (d. 3 Kasım 1931; İstanbul - ö. 21 Aralık 2018, İstanbul),[1] kanun üstâdı, bestekâr.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

1931 yılında İstanbul'un Fatih ilçesinde doğdu. Meşhur bestekâr Hammâmîzâde İsmâil Dede Efendi'nin bir zamanlar yaşadığı Akbıyık Mahallesi'nde büyüdü.[2] Babası Mehmet Vedat Kosal avukat ve noterdi. Müziğe ilgisi, annesi Sâcide Kosal'ın ilgisinden ve kanun ve ud çalma yeteneğinden tevarüs etmiştir.[3] Zonguldak Mehmet Çelikel Lisesi'nden mezun olup 1949'da tıp eğitimi almak maksadıyla tekrar İstanbul'a döndü. Tıbbiye'yi üçüncü sınıfta terk etti. Arkadaşı Ayhan Sökmen'in vesilesiyle Emin Ongan ile tanıştı ve Üsküdar Mûsikî Cemiyeti'nin çalışmalarına katılmaya başladı. Lise son sınıfta kanun eğitimi sonrası Nevzad Atlığ'ın teşvikiyle 1952'den itibaren İstanbul Radyosu'na girdi. Yıllar boyunca Münir Nurettin Selçuk, Perihan Altındağ Sözeri, Sabite Tur Gülerman, Bekir Sıdkı Sezgin, İnci Çayırlı, Niyazi Sayın, Ahmet Özhan, Ahmet Hatipoğlu, Cinuçen Tanrıkorur, Nezih Uzel, Ulvi Erguner, Aka Gündüz Kutbay gibi sanatçılarla çalıştı. Nevzat Atlığ, Cüneyd Kosal hakkında şunları söylemiştir:

"Kosal, sağlam perdeleri ve ritim anlayışı itibarıyla, özellikle toplu icrada bir denge unsuru olarak her zaman ön sırada aranmıştır. Türk müziği nazariyatını çok iyi bilmesi ve araştırıcı tarafının kuvvetli olması itibarıyla, kendisine hevr zaman ihtiyaç duyulmuştur. Özenle toplayıp derlediği kütüphanesinin değeri de çok büyüktür."

İsim babası da olduğu Klasik Türk Sazları Beşlisi'nin bir üyesi olan Cüneyd Kosal, Doğan Ergin (ney), Nihat Doğu (Kemençe), Abdi Çoşkun (Tanbur) ve Vahit Anadol (Usül) ile birlikte pek çok eser kaydetti.[2][4]

1 Ekim 1959 yılında Ayşe Fitnat Çelik (Kosal) ile evlenmiştir. Türkiye Diyanet Vakfı'nın İslam Araştırmaları Merkezi'ne Türk musikisi nota arşivini bağışlamıştır.[5] Kosal'ın ismi Üsküdar'da bir sokağa verilmiştir. TRT Müzik kanalında yayınlanan bir belgeselde de Kosal'ın hayatı anlatılmıştır.[6] Ayrıca TRT Nağme kanalındaki Gönül Ustalarımız başlıklı programda kendisi hakkında bir bölüm hazırlandı. 2016 yılında Beyoğlu Belediyesi tarafından verilen Itri Türk Mûsikîsi Ödülleri'nde hayat boyu başarı ödülüne lâyık görüldü.[7]

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Yunus Emre'nin Ben dost ile dost olmuşam başlıklı şiirine yaptığı beste ilk bestesidir. Nişaburek makamında bir Mevlevî âyini, üç saz eseri, ferahnâkaşiran makamında bestesi, ağır semai ve yürük semaiden oluşan bir takımı, bir durak, altı şarkı, iki köçekçe ve altmış sekiz ilahi ile toplamda 84 eseri mevcuttur.[5]

Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • İlahiler, Yapı Kredi Yayınları, 1986
  • Yunus İlahileri Güftesi, T.C. Kültür Bakanlığı, 1991
  • 99 Makamda İlahiler, Marifet Yayınları, 1994
  • Cüneyt Kosal Sanatı ve Hayatı, Sertaç Tezeren, Keşkül Yayınları, 2007.
  • Musiki Rehberi - Dini Musiki, Marifet Yayınları, 2015, ISBN 978-9753590464

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Cüneyt Kosal vefat etti". CNN Türk. 21 Aralık 2018. 29 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2018. 
  2. ^ a b "Ahmet Öztürk - Cüneyd Kosal'ın büyük hizmeti var musikiye". 2 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017. 
  3. ^ [KADEM Mûsiki ve edebiyat Dergisi, 7. Sayı]
  4. ^ "Yeni Şafak - Paris Radyosu Stüdyosu 1970: Ahmet Hatipoğlu, Cinuçen Tanrıkorur, Cüneyt Kosal, Nezih Uzel, Ulvi Erguner, Aka Gündüz Kutbay, Doğan Ergin". 2 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017. 
  5. ^ a b "Cüneyt KOSAL Türk musikisi nota arşivi İSAM Kütüphanesi'nde". 1 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017. 
  6. ^ "TRT Müzik - Derviş Kanuni Cüneyt kosal". 2 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017. 
  7. ^ "Yeni Şafak - En iyilere Itri ödülü". 2 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017.