Rudolf Weiss
Rudolf Weiß[1] (27 Eylül 1910 – 19 Eylül 1958), Bir Alman subayı, II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar, Ordu'nun Personel Dairesi şefi'nin özel avukatıydı. Nisan 1945'te Führerbunker'de konuşlandırıldı.
Askeri kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]Weiß 1931'de Reichswehr'e katıldı ve 1934'te teğmen olarak görevlendirildi. Kasım 1938'de Ordu Yüksek Komutanlığı personel departmanına atandıktan sonra 1940 yılında yüzbaşılığa terfi etti. 1941'de bir yardımcı olarak 1. Panzer Birimine transfer edildi. Nisan 1942'den itibaren General Army Office (Allgemeines Heeresamt) 'da bir motorlu araç görevlisi olarak görev yapmış ve Haziran ayına kadar binbaşı rütbesine terfi ettirilmiştir. 2 Ekim'de İkinci Dünya Savaşı sonuna kadar tuttuğu bir görev olan Ordu'nun Personel Dairesi şefinin kişisel yardımcı seçildi. Bu nedenle, General Rudolf Schmundt başkanlığında görev yaptı. 1 Nisan 1944'te Weiß, Yarbay'a terfi etti. 20 Temmuz 1944'te Schmundt, Adolf Hitler'e suikast girişimi sırasında ağır yaralandı ve yerine onun vekili Wilhelm Burgdorf aldı. Burgdorf, 1 Ekim'de öncülünün ölümünden sonra resmi olarak daire başkanı oldu.[2]
Berlin
[değiştir | kaynağı değiştir]Berlin Savaşı sırasında Weiß, Führerbunker'de bulundu. 29 Nisan 1945'te Binbaşı Bernd Freytag, von Loringhoven ve Rittmeister Gerhard Boldt, General Hans Krebs'in savaşa dışarıdan katılma iznini istedi. Krebs Burgdorf'la istişarede bulundu ve onlarla Weiß'i almaları gerektiğini söyledi.[3] Hitler, 1330 saat civarında eylemi onayladı ve adamları General Wenck'in 12. Ordu'suna bırakmasını emretti. Hitler ayrıca onlara şunları söyledi: "Walther Wenck'e Saygılarımla, çok geç olmadan acele etmeli."
Weiß diğer ikisinden ayrılarak Kızıl Ordu tarafından ele geçirildi. Daha sonra Polonya'da tutsak savaş kampında beş yıl geçirdi. 1958'de öldü.[4]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Joachimsthaler, Anton (1995). Hitlers Ende: Legenden und Dokumente. p. 194
- ^ Heiber, Helmut and Glantz, David M. (2002). Hitler and his Generals: Military Conferences 1942-1945. p. 748
- ^ Beevor, Antony (2002). Berlin: The Downfall 1945. pp. 350-351
- ^ von Loringhoven, Bernd Freytag (2006). In the Bunker with Hitler: The Last Witness Speaks. p. 183