Klasik liberalizm
| Makale serilerinden |
| Liberalizm |
|---|
 |
| Makale serilerinden |
| Makale serilerinden |
| Bireycilik |
|---|
 |
Klasik liberalizm, sivil özgürlükler ve politik özgürlük ile hukukun egemenliği altında temsili demokrasiyi savunan ve ekonomik özgürlüğü vurgulayan liberalizmin bir dalıdır.[1][2]
Klasik liberaller, bireysel özgürlük üzerine kurulu ve bu özgürlüklerin korunmasıyla sınırlandırılmış, topluma yüksek oranda avantaj sağlayacak bazı hizmetleri sunan bir devletin olması, geriye kalan tüm fonksiyonların düşürülerek serbest piyasa tarafından karşılanması gerektiğini savunur. Klasik liberaller laissez faire ekonomi politikalarını savunur, iktisadi özgürlükler ve serbest piyasa ekonomisini vurgular, devletin görev alanının genişletilmesine karşı çıkar.
Etimoloji
19. yüzyılında sonunda klasik liberalizm bireysel özgürlüğün kullanılmasının sağlanması amacıyla devletin mümkün olduğunda küçülmesi gerektiğini savunan neo-klasik liberalizme dönüştü. Liberteryenizm neo-klasik liberalizmin modern bir formudur.[3]
Klasik liberalizm terimi sosyal liberalizmden önce erken 19. yüzyıl liberalizmini ayırt etmek için kullanılmıştır.[4] Klasik liberalizm terimi bazen 20. yüzyıldan önce liberalizmin tüm biçimlerini ifade etmek için de kullanılır ve bazen de liberteryenler tarafından bireysel özgürlük ve minimal devletin önceliğini dair inançları açıklamak için kullanır.
Ayrıca bakınız
Dipnotlar
- ^ Modern Political Philosophy (1999), Richard Hudelson, pp. 37–38
- ^ M. O. Dickerson et al., An Introduction to Government and Politics: A Conceptual Approach (2009) p. 129
- ^ Mayne, p. 124
- ^ Richardson, p. 52