Adolf Hitler'in kişisel personellerinin listesi
Adolf Hitler, 1933'ten 1945'e kadar Almanya'nın diktatörü, siyasi kariyeri boyunca farklı şube ve makamları temsil eden bir personel kadrosu işe aldı.[1] Hitler, Martin Bormann'ın kardeşi NSKK'dan Albert'ın, Wehrmacht'tan Friedrich Hoßbach'ın (uygunsuz davranışlarından dolayı görevinden alındı) ve tıpkı Friedrich Hoßbach gibi uygunsuz davranışlarından dolayı görevden alınacak olan SS'ten Fritz Darges'in de dahil olduğu bir grup emir subayını işe aldı. Adolf Hitler'in SS mensubu emir subaylarından biri olan Otto Günsche, Ağustos 1943'ten Şubat 1944'e kadar Doğu Cephesi'nde ve daha sonra Hitler'in kişisel emir subaylarından biri olarak atanacağı tarih olan Mart 1944'e kadar Fransa'da çarpıştı.
Hitler'in diğer kişisel personeli arasında uşaklar Hans Hermann Junge, Karl Wilhelm Krause ve en uzun süre hizmet vermiş uşağı olan Heinz Linge bulunuyordu. Uşaklar, ona seyahatlerinde eşlik ettiler ve içine onu uyandırmanın, gazete ve mesajları sağlamanın, günlük menü/öğünleri belirlemenin ve o gün giyilecek kıyafetleri kararlaştırmanın dahil olduğu Hitler'in günlük rutininden sorumluydular.[2] Hitler, yıllar içinde içine kısmi Yahudi olan Emil Maurice'in ve SA'nın kurucu üyelerinden biri olan Julius Schreck de dahil olmak üzere toplam 4 şoför işe aldı. Hitler'in Kadın personeli arasında sekreterler Christa Schroeder, baş sekreteri ve en uzun süre hizmet veren sekreteri olan Johanna Wolf ve en genç sekreteri Traudl Junge bulunuyordu. Hitler, personel değişikliği yapmayı sevmezdi ve çevresinde alışık olduğu ve kendi alışkanlıklarını bilen kişilerin olmasını severdi.[3] Hitler'in kişisel personeli onunla gündelik temas halindeydi ve birçoğu Hitler'in son günleri boyunca Führerbunker'da bulundu.[1]
Personel Listesi[değiştir | kaynağı değiştir]
| İsim | Pozisyon (Branşı) | Hizmet Yılları | Notlar | Resim | Kaynak |
|---|---|---|---|---|---|
| Albert Bormann | Emir Subayı (NSKK) |
1931–45 | Hitler'in kişisel sekreteri Martin Bormann'ın kardeşiydi. Hitler, Bormann'a düşkündü ve onu hep güvenilir bulmuştu. | [4] [5] | |
| Alwin-Broder Albrecht | Emir Subayı (NSKK) |
1938–45 | Esasen bir Kriegsmarine emir subayıydı. Kötü şöhretli bir kadınla evlenmesinden doğan tartışmaların öznesi haline gelmişti. 1 Temmuz 1939'da NSKK emir subayı olarak atandı. [6] | —
|
[6] |
| Anna Döhring | Aşçı (Berghof) |
1938–45 | Hitler'in kişisel aşçısıydı. Hitler'in evindeki tüm sivil personelin başı olan Herbert Döhring'le evliydi.[7] | —
|
[7] |
| Christa Schroeder | Sekreter | 1933–45 | 1943'te Hitler için çalışmaya başlamıştır. Daha sonra sekreterlerinden biri olarak geçirdiği zamana dair anılarını kaleme almıştır. [8] | —
|
[9] |
| Constanze Manziarly | Aşçı/Diyetisyen (Berghof) |
1943–45 | Hitler için çalışmaya 1943'te başladı ve diktatörün son günlerinde Führerbunker'da bulunuyordu. [10] | —
|
[10] |
| Emil Maurice | Şoför (Schutzstaffel) |
1925 | Nazi Partisi'nin ilk üyelerinden birisiydi ve Yahudi kökenli olmasına karşın SS'in kurucu üyelerinden biriydi. [11] | 
|
[11] |
| Erich Kempka | Şoför (Schutzstaffel) |
1934–45 | Hitler'in 1934'ten Nisan 1945'e kadar ana şoförü.[12] | [12] | |
| Friedrich Hoßbach | Emir Subayı (Wehrmacht) |
1934–38 | 1938'de uygunsuz davranışlarından ötürü emir subaylığından alınmıştır. Tarihe en önemli katkısı Hoßbach Memorandumu'nu düzenlemektir.[13] | .jpg)
|
[13] |
| Fritz Darges | Emir Subayı (Schutzstaffel) |
1943–44 | Esasen Martin Bormann'ın emir subayıydı. 1944'te uygunsuz davranışlarından dolayı görevinden alındı ve 5. Waffen-SS Panzer Tümeni "Wiking"e bağlı 5. Waffen-SS Panzer Alayı'nın komutasına atandı. Kendisi Şövalye Haçıyla taltif edilenlerdendi.[14] | —
|
[15] |
| Gerda Christian | Sekreter | 1937–43 1943–45 |
Erich Kempka'yla nişanlıydı fakat daha sonra Eckhard Christian'la evlendi.[16] | —
|
[17] |
| Gerhard Engel | Emir Subayı (Heer) |
1941–43 | 1941'de Hitler'in Heer emir subayı olarak atandı. 1943'te kendi talebiyle Batı Cephesi'ne transfer edildi. Kendisi, Meşe Yaprağı ilaveli Şövalye Haçıyla taltif edilenlerdendi.[18] | 
|
[18] |
| Georg Betz | Yardımcı Pilot (Schutzstaffel) |
1932–45 | Schutzstaffel (SS)'e katılana dek Lufthansa'da kaptanlık yaptı. Berlin Muharebesi'nde öldürülmüştür.[19] | —
|
[19] |
| Hans Baur | Pilot (Nazi Partisi) |
1932–45 | Hitler'in kişisel pilotu ve 1930'ların başlarındaki siyasi kampanyalardan beri yakın dostuydu.[20] | 
|
[21] |
| Hans Hermann Junge | Emir Subayı/Uşak (Schutzstaffel) |
1940–43 | Traudl Humps'la evliydi. Temmuz 1943'te aktif servise transfer edildi ve bir yıl sonra Fransa'da bir uçak saldırısında öldürüldü. [22] | 
|
[23] |
| Heinz Linge | Uşak (Schutzstaffel) |
1935–45 | Hitler'in en uzun süre hizmet vermiş uşağı. Hitler'i uyandırır ve yazı materyallerini ve gözlüklerini hazırda bulundururdu.[24] | 
|
[24] |
| Heinrich Borgmann | Emir Subayı (Heer) |
1943–45 | Ön Cephelerde yaptıklarından ötürü Meşe Yaprağı ilaveli Şövalye Haçıyla taltif edilmiştir. Ekim 1943'te Heer emir subayı olarak atandı. 20 Temmuz suikast girişimi'nde ciddi biçimde yaralandı.[25] | —
|
[25] |
| Herbert Döhring | Yönetici (Berghof) |
1936–43 | Hitler'in dağ inziva evindeki tüm sivil personelin yöneticisiydi. [7] | —
|
[7] |
| Hugo Blaschke | Dişçi (Schutzstaffel) |
1933–45 | Hitler'in kişisel dişçisi olmadan önce Himmler'in kişisel dişçisiydi.[26] | —
|
[26] |
| Johanna Wolf | Sekreter | 1929–45 | Hitler'in baş sekreteri ve aynı zamanda en uzun süre hizmet veren sekreteriydi. [27] | —
|
[27] |
| Josef Dietrich | Şoför (Schutzstaffel) |
1928–29 | Nazi Partisi ve SS'in ilk üyelerindendi. Hitler'in en güvendiği kişisel korumalarından ve Schutzstaffel (SS) komutanlarından biriydi.[1] | 
|
[28] |
| Julius Schaub | Emir Subayı (Nazi Partisi) |
1925–45 | Hitler'in en uzun süre hizmet vermiş emir subayıydı. Hitler'in özel kullanımı için para taşımış, seyahat ayarlamalarıyla ilgilenmiş ve hem sekreterlik hem de güvenlik görevlerini yerine getirmiştir.[29] | 
|
[29] |
| Julius Schreck | Şoför (Sturmabteilung) |
1926–36 | Nazi Partisi'nin ilk üyelerinden veSturmabteilung (SA)'nın kurucu üyelerinden birisiydi.[1] | —
|
[30] |
| Karl-Jesko von Puttkamer | Emir Subayı (Kriegsmarine) |
1939–45 | 1938'de aktif hizmete transfer edildi. Daha sonra Eylül 1943'te Kriegsmarine emir subayı olarak atandı ve Konteradmiral'liğe terfi ettirildi. .[31] | .jpg)
|
[32] |
| Karl Wilhelm Krause | Uşak (Schutzstaffel) |
1934–39 | Adolf Hitler'e günlük rutininde yardımcı olur ve aynı zamanda kişisel koruması olarak hizmet verirdi. Eylül 1939'da bir emre itaatsizlik ettiğinden görevinden alındı.[33] | [34] | |
| Wilhelm Arndt | Uşak (Schutzstaffel SS-Hauptscharführer) |
?-45 | Hitler Günlükleri'nin 21 Nisan 1945 tarihli girdisine göre o gün öldürüldü. | ||
| Ludwig Stumpfegger | Cerrah (Schutzstaffel SS-Obersturmbannführer) |
1944–45 | Schutzstaffel (SS)'in başı Heinrich Himmler'in tavsiyesi üzerine Hitler'in kişisel cerrahı oldu.[35] | —
|
[34] |
| Martin Bormann | Özel Sekreter (Nazi Partisi) |
1943–45 | Nazi Almanyası'nda öne çıkan bir yetkiliydi. Hitler'in özel sekreteri sıfatını kullanarak Hitler'e bilgi akışı ve Hitler'e erişim konusunda engin bir güç elde etti.[36] | 
|
[37] |
| Max Wünsche | Emir Subayı (Schutzstaffel) |
1938–41 | Meşe Yaprağı ilaveli Şövalye Haçıyla taltif edilenlerdendi. Esasen 1941'de Sepp Dietrich'in emir subaylığına atanmıştır.[38] | 
|
[38] |
| Nicolaus von Below | Emir Subayı (Luftwaffe) |
1937–45 | Hitler'in yakın çevresinde hizmet veren aristokratik bir geçmişe sahip az sayıda insandan biriydi. Yıllar boyunca Führer'le yakından bağlantılı hale geldi.[39] | .jpg)
|
[40] |
| Otto Günsche | Emir Subayı (Schutzstaffel) |
1940–41; 1943; 1944–45 | Esasen bir Schutzstaffel (SS) emir subayı. Ağustos 1943'ten 5 Şubat 1944'e kadar Doğu Cephesi'nde, daha sonra Hitler'in emir subaylığına atanacağı tarih olan Mart 1944'e kadar Batı Cephesi'nde çarpışmıştır.[41] | 
|
[9] |
| Richard Schulze-Kossens | Emir Subayı (Schutzstaffel) |
1941-44 | Bir ordu donatım subayı ve farklı zamanlarda SS emir subayı olarak hizmet verdi. Ayrıca kendisi, 1. Waffen-SS Panzer Tümeni Leibstandarte SS Adolf Hitler ve Führerbegleitkommando (FBK) mensubuydu.[42] | 
|
[43] |
| Rudolf Schmundt | Emir Subayı (Wehrmacht) |
1938–44 | Heer Personel Dairesi başkanı oldu. 20 Temmuz suikast girişimi'nde aldığı yaralardan öldü.[44] | 
|
[45] |
| Theodor Morell | Doktor (Nazi Partisi) |
1936–45 | Hitler kişisel doktoruydu ve alışılmışın dışında uyguladığı tedavi yöntemlerinden ötürü tartışmalı bir figürdür.[46] | .png)
|
[46] |
| Traudl Junge | Sekreter | 1942–45 | Hitler'in en genç sekreteriydi. Daha sonra Hitler'in sekreteri olarak geçirdiği zamana dair anılarını kaleme almıştır.[47] | —
|
[47] |
| Werner Haase | Doktor (Schutzstaffel) |
1935–45 | Hitler'in kişisel doktoru ve cerrahıydı.[48] | —
|
[48] |
| Wilhelm Brückner | Emir Subayı (Nazi Partisi) |
1930–40 | Görevden alınana dek Führer'in tüm kişisel hizmetkarlarını, uşaklarını, korumalarını ve emir subaylarını denetledi.[49] | _Portrait_SS-Gruppenf%C3%BChrer_uniform_late_1930s_(%3F)_National_Archives_NARA_(US_seized_WW2_enemy_property)_242-HF-0037_001_Unrestricted_No_known_copyright.jpg) |
[49] |
| Wilhelm Burgdorf | Emir Subayı (Heer) |
1944–45 | Ordu Personel Dairesi'nin başkanlığına ve Ekim 1944'te Hitler'in baş emir subaylığına terfi ettirildi.[50] | [50] | |
| Willy Johannmeyer | Emir Subayı (Heer) |
1945 | Heinrich Borgmann'ın yerine geçmiştir. Kendisi, Meşe Yaprağı ilaveli Şövalye Haçıyla taltif edilmiştir.[51] | —
|
[25] |
Ayrıca Bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]
Alıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c d Martin & Newark 2009.
- ^ Galante & Silianoff 1989, s. 39.
- ^ Kershaw 2008, s. 375.
- ^ Hamilton 1984, ss. 135–136.
- ^ Hamilton 1984, s. 135.
- ^ a b Joachimsthaler 1999, s. 289.
- ^ a b c d TimeWatch 2015.
- ^ Misch 2014, s. 2.
- ^ a b Joachimsthaler 1999, s. 281.
- ^ a b O'Donnell 2001, ss. 271–274.
- ^ a b Hamilton 1984, s. 161.
- ^ a b Joachimsthaler 1999, s. 282.
- ^ a b Shirer 1960, s. 315.
- ^ Hamilton 1984, s. 143.
- ^ O'Donnell 2001, s. 208.
- ^ Hamilton 1984, s. 141.
- ^ Toland 1976, s. 733.
- ^ a b Deutsch 1968, s. 226.
- ^ a b Joachimsthaler 1999, ss. 286, 287.
- ^ Joachimsthaler 1999, s. 294.
- ^ Taylor 2010, s. 265.
- ^ Junge 2003, s. 197.
- ^ d' Almeida 2008, s. 70.
- ^ a b Linge 2009, s. 10.
- ^ a b c Hamilton 1984, s. 144.
- ^ a b Joachimsthaler 1999, s. 297.
- ^ a b Joachimsthaler 1999, s. 291.
- ^ Fredriksen 2001, s. 142.
- ^ a b Hamilton 1984, s. 168.
- ^ O'Donnell 2001, s. 228.
- ^ Joachimsthaler 1999, ss. 98, 289.
- ^ Pelt 2002, s. 18.
- ^ Linge 2009, s. 20.
- ^ a b Hamilton 1984, s. 157.
- ^ Joachimsthaler 1999, s. 290.
- ^ Kershaw 2008, ss. 749-755.
- ^ Kershaw 2008, s. 752.
- ^ a b Williamson 2006, s. 24.
- ^ Dorr 2013, s. 210.
- ^ Joachimsthaler 1999, s. 293.
- ^ Hamilton 1984, s. 149.
- ^ Hoffmann 2000, ss. 53, 55.
- ^ Hoffmann 2000, s. 55.
- ^ Junge 2003, s. 198.
- ^ Mitcham 2008, s. 176.
- ^ a b Snyder 1994, s. 232.
- ^ a b Niemi 2006, s. 144.
- ^ a b Kershaw 2008, ss. 951–952.
- ^ a b Linge 2009, s. 59.
- ^ a b Joachimsthaler 1999, s. 286.
- ^ Fellgiebel 2003, s. 201.
Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]
- d' Almeida, Fabrice (2008). High Society in the Third Reich. Polity Publishing. ISBN 978-0-7456-4311-3.
- Dorr, Robert (2013). Fighting Hitler's Jets: The Extraordinary Story of the American Airmen Who Beat the Luftwaffe and Defeated Nazi Germany. Zenith Press. ISBN 978-0-7603-4398-2.
- Deutsch, Harold (1968). The Conspiracy Against Hitler in the Twilight War. University of Minnesota Press. ISBN 978-0-8166-5743-8.
- Fellgiebel, Walther-Peer (2003). Elite of the Third Reich: The Recipients of the Knight's Cross of the Iron Cross, 1939–45. Helion & Company. ISBN 978-1-874622-46-8.
- Fredriksen, John (2001). America's Military Adversaries: From Colonial Times to the Present. ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-603-3.
- Galante, Pierre; Silianoff, Eugene (1989). Voices From the Bunker. G. P. Putnam's Sons. ISBN 978-0-3991-3404-3.
- Hamilton, Charles (1984). Leaders & Personalities of the Third Reich. James Bender Publishing. ISBN 978-0-912138-27-5.
- Hoffmann, Peter (2000). Hitler's Personal Security: Protecting the Führer 1921–1945. Da Capo Press. ISBN 978-0-30680-947-7.
- Joachimsthaler, Anton (1999). The Last Days of Hitler: The Legends, Evidence, and Truth. Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-902-8.
- Junge, Gertraud (2003). Until the Final Hour: Hitler's Last Secretary. Arcade Publishing. ISBN 978-1-55970-728-2.
- Kershaw, Ian (2008). Hitler: A Biography. W. W. Norton & Company Publishing. ISBN 978-0-393-06757-6.
- Linge, Heinz (2009). With Hitler to the End: The Memoirs of Adolf Hitler's Valet. Skyhorse Publishing. ISBN 978-1-60239-804-7.
- Misch, Rochus (2014). Hitler's Last Witness: The Memoirs of Hitler's Bodyguard. Frontline Books. ISBN 978-1-4738-3701-0.
- Mitcham, Samuel Jr. (2008). The Rise of the Wehrmacht: The German Armed Forces and World War II. Praeger Publishing. ISBN 978-0-275-99659-8.
- Niemi, Robert (2006). History in the Media: Film and Television. ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-952-2.
- O'Donnell, James (2001). The Bunker: The History of the Reich Chancellery Group. Da Capo Press. ISBN 978-078-6743-88-9.
- Pelt, Robert (2002). The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-34016-0.
- Shirer, William (1960). The Rise and Fall of the Third Reich. Simon & Schuster. ISBN 978-0-671-72868-7.
- Snyder, Louis (1994). Encyclopedia of the Third Reich. Da Capo Press. ISBN 978-1-56924-917-8.
- Taylor, Blaine (2010). Hitler's Engineers. Casemate Publishers. ISBN 978-1-935149-78-1.
- Toland, John (1976). Adolf Hitler. Anchor Books. ISBN 978-0-385-42053-2.
- Williamson, Gordon (2006). German Commanders of World War II: Waffen-SS, Luftwaffe and Navy. Osprey Publishing. ISBN 978-0-7607-8168-5.