İçeriğe atla

Beyoğlu

Koordinatlar: 41°1′54″K 28°58′34″D / 41.03167°K 28.97611°D / 41.03167; 28.97611
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Başlığın diğer anlamları için Beyoğlu (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Beyoğlu
İlçe
Galata Kulesi ve Karaköy
ÜlkeTürkiye Türkiye
BölgeMarmara
İlİstanbul
İdare
 • Belediye Başkanıİnan Güney (CHP)
 • KaymakamCan Aksoy
Yüzölçümü
 • Toplam8,76 km²
Nüfus
 (2020)
 • Toplam226.396
Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)

Beyoğlu veya eskiden Pera, İstanbul ilinin Avrupa yakasında bulunan ilçelerinden biridir. Kuzeybatıda Şişli ve Kâğıthane, doğuda Beşiktaş ve İstanbul Boğazı, güneyde ve batıda ise Haliç ile sınırlı ilçenin yüzölçümü 8,76 km2'dir ve 45 mahalleden oluşmaktadır. İsmini Pera da denen, Tünel–Taksim arasında uzanan İstiklal Caddesi ve ona açılan sokakların belirlediği alanı kapsayan Beyoğlu semtinden alır.

Etimoloji

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarihî yarımadanın ve Haliç'in karşısında gelişen bölge Orta Çağdan itibaren, Yunancada "karşı yaka", "öte" anlamına gelen "Pera" (Πέρα) adıyla anılmaktaydı.[1] Türkler tarafından kullanılan "Beyoğlu" adının, bir beyin oğlunun bölgedeki konağından kaynaklandığı ileri sürülmüştür.[kaynak belirtilmeli] Bu konuda öne sürülen iki rivayetten biri; Osmanlı Padişahı II. Mehmed döneminde, Trabzon İmparatorluğu Prensi Aleksios Komnenos'un İslamiyet'i kabul ederek bu bölgeye yerleşmesinden; diğeri ise Padişah I. Süleyman döneminin Venedik elçisi Andrea Gritti'nin, Rum bir kadınla evlenmesi sonucunda dünyaya gelen oğlu Luigi Gritti'nin Taksim dolaylarında bir konakta oturmasından dolayı Beyoğlu adının kullanılmaya başlanıldığını belirtir.[1] 1925 yılında Pera kullanımı resmî yazışmalardan çıkarıldı ve Beyoğlu ismi kullanılmaya başlandı.[2]

Tarih

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ayrıca bakınız: Galata Kulesi tarihi
Cristoforo Buondelmonti'ye ait Liber insularum Archipelagi'nin Marciana Millî Kütüphanesi'nde yer alan ve 1420'ler ile 1430'lar civarına tarihlenen kopyasındaki Konstantinopolis ile Galata haritası
Ahşap evler (Stéphane Passet, Eylül 1912)

Galata'nın ilk çağlara dek uzanan tarihine karşın, Beyoğlu, 16. yüzyılın ilk yarısında, içinde tek tük yapıların yer aldığı, bağlık bahçelik bir alandı.

Tophane, İstanbul Boğazı ve Üsküdar sahilinin, 19. yüzyıldan kalma görünümü.

Beyoğlu, Galata'dan gelen Hristiyanlarla yabancıların, elçilikler dolaylarına ve o zamanlar "Grand Rue de Pera" denilen İstiklal Caddesi boyunca yerleşmesiyle Avrupa kenti görünümünde bir yerleşme olarak ortaya çıktı.

Böylece, İstanbul içinde farklı bir topluluk 17. yüzyılda gelişmeye başladı. İlk önceleri, Fransız ve Venedik elçilikleri ile onların çevresinde yerleşmiş Fransisken misyonerleri yerleşmenin çekirdeğini oluşturuyordu. 17. yüzyılın başlarında Galata'yı gösteren bir gravürde surların dışında çok az bina gözükmektedir.

1700'lerde Beyoğlu, bugünkü Tünel-Galatasaray caddesinin iki tarafı ile, bu caddenin yan sokaklarına yayılmıştı. Dörtyol, merkez olmak üzere Beyoğlu gelişmişti. Batısında mezarlıklar ve doğusunda ise elçilikler vardı. 18. yüzyılda yavaş yavaş Avrupa etkisi artmıştır. 18. yüzyıl sonunda, İstiklal Caddesi'nde, yapıların tamamı taş veya tuğla ya da alt katları taş ve üstleri ahşaptır.

18. yüzyılın sonunda İstanbul'a gelen Dallaway, Beyoğlu'nu Galata'nın yazlığı olarak tanımlıyor, yolların düzensiz olduğunu belirtiyor ve bu bölgede Fransız, İngiliz, Hollanda, Venedik, Rusya, İsveç, İspanya, Prusya ve Napolili diplomatların kışlık malikanelerinin bulunduğunu yazmıştır.

Beyoğlu, genel olarak 19. yüzyılda gelişmiştir. Bu gelişmenin nedeni, bu döneme Osmanlı dış ticaretinin daha önceki dönemlerde görülmemiş boyutlarda büyümesi ve ulaşımın gelişmiş olmasıdır. 19. yüzyılda, Osmanlı İmparatorluğu'nun dünya kapitalist sistemi ile bütünleşmesi sonucu, Beyoğlu uluslararası bir ticaret merkezi olmuştur. 19. yüzyılın başında, Beyoğlu, bahçeli evleriyle hala bir banliyö görünümünde idi. Bu yüzyılın ilk yarısında, Beyoğlu ve çevresi henüz tam olarak kentleşmemişti. İkinci yarısında ise Galatasaray ile Taksim arası gelişti. Beyoğlu, artık kapitülasyonların koruması altındaki yabancıların, tüccarların, bankerlerin, armatörlerin ve kozmopolit bir çevreye yerleşmek isteyen zenginlerin Paris modasını taklit ederek yaşadıkları bir yer olmuştur. Yüzyılın sonunda, burada, Paris'in en ünlü sahne oyunlarını aynı zamanda gösteren üç tiyatro vardı. Bu tarihte, modern toplumun gereksinim duyduğu tramvay, gaz, su gibi altyapı hizmetleri sağlanmıştı. Bu kuruluşların işletme ayrıcalıkları çok uzun süreli sözleşmelerle yabancılara ya da azınlık mensuplarına verilmişti. Bu dönemdeki hızlı yapılaşma, Batı'daki örneklerden etkilenmekle birlikte Osmanlı etkisinde de kalmıştır.

20. yüzyılda Beyoğlu'nda Galatasaray ile Taksim arası önem kazandı. Bu alanda hala bahçeli konakların bulunması ve bunların apartmana dönüşmesi olanağı, buranın gelişmesini sağlamıştır. Ayrıca 1913'te ilk elektrikli tramvayın Beyoğlu'nu Şişli'ye bağlaması Galatasaray-Taksim arasını, Tünel-Galatasaray arasına göre daha merkezi bir duruma getirmiş, Beyoğlu'nun en kolay ulaşılabilir ve gözde yeri yapmıştır. Bu dönemde Beyoğlu'nun çevresindeki semtlerde çağdaş binalar yapılmış ve yeni semtler gelişmiştir. 20. Yüzyılın başlarında Beyoğlu'nda da yapılan apartmanların cephelerinde Art Nouveau üslubu uygulanmıştır.

Cumhuriyet Dönemi'nde 1950'lere kadar yabancılardan ve onlar için çalışan azınlıklardan boşalan yerlere, yeni yetişen Türk iş adamları ve Beyoğlu yakasını kentin en çağdaş semti bilen aydın Türkler ilgi gösteriyorlardı. Sinema ve tiyatroları, lokanta ve pastaneleri, sanat galerileri ve mağazalarıyla hala kentin en seçkin semti idi. 1950'lerden sonra, kırsal göç ve hızlı kentleşme sonucu İstanbul'un aşırı büyümesi, yeni semtlerin gelişmesi, eğlence kuruluşlarının, ticaretin ve zengin ailelerin bu yeni gelişen çağdaş alt merkezlere dağılımı ve toplumun kültürel değişimi Beyoğlu'na olan ilgiyi azalttı.

Hala bazı lüks mağazaların İstiklal Caddesi'ni terk etmeyişi ve yoğun bir trafik akışı üzerinde oluşu eski kültürel düzeyinde olmasa bile Beyoğlu'nun canlılığını korumasını sağlamaktadır. Bununla birlikte, pek çok bina boş durmakta ya da atölye olarak kullanılmaktadır. Bu özellikler Beyoğlu'nda yavaş yavaş çöküntü alanının ilerlediğini göstermektedir.

Beyoğlu, ilk önceleri bir diplomasi merkezi olarak gelişmiş, fakat daha sonraları yabancı ticaretinin, ekonomik kontrolünün artması ve burada yoğunlaşması sonucu İstanbul'un ticaret merkezi durumuna dönüşmüştür. Ticaretin yanı sıra eğlence, kültür kuruluşlarının da burada yer alması ve konumu, bütün İstanbul'un odak noktası olmasını sağlamıştır.

Kültür

[değiştir | kaynağı değiştir]

Beyoğlu İstanbul'un en İstanbul kokan ilçesi olarak tanımlanabilir, kozmopolit teriminin hayat bulduğu yerdir. İstiklal Caddesi ve çevresindeki sokaklar yalnızca Beyoğlu'nun değil İstanbul'un da merkezi sayılabilir. İstiklal Caddesi dışında Cumhuriyet, İnönü ve Cihangir caddeleri de ticaret ve eğlence fonksiyonunun en belirgin oldukları yerlerdir. İlçe sınırları içinde yer alan çeşitli kültürel etkinliklerin yapıldığı tesisler, ilçenin bir kültür merkezi olmasını da sağlamıştır. Sinemalar, tiyatrolar, gösteri merkezleri gibi yerler, Beyoğlu İlçesi'nde yaşayan nüfustan çok fazla nüfusun faydalandığı, İstanbul ve Türkiye genelinde bir anlam ifade eden yerlerdir. Ayrıca Beyoğlu Gürcü ressamların oluşturduğu Pirosmani Sanat galerisine de ev sahipliği yapmaktadır.

2020 yılından itibaren Beyoğlu'nun eski canlılığını ve kültürünü kazanması adına Ticaret Bakanlığı ve Büyükşehir Belediyesi ile Beyoğlu Belediyesi işbirliğinde ilçede Beyoğlu Kültür Yolu Projesi başlatılmış, buna yönelik olarak ilçede her yıl düzenli olarak müzik, resim, sanat, heykeltıraş gibi çeşitli atölyeler; dil, enstrüman kursları; müzikal konserler ve birçok etkinlik yer almaktadır. Aynı proje kapsamına Galataport, Galata Kulesi, Galata Mevlevihanesi, Tarık Zafer Tunaya Kültür Merkezi, Narmanlı Han, Mehmet Akif Ersoy Müze Evi, Atlas Pasajı, Emek Sineması, Taksim Camisi ve Atatürk Kültür Merkezi gibi yapılar yenilenip amaçlandırılmış veya en baştan yapılmıştır.

Günümüzde Beyoğlu; tarih ve sanat müzeleri, birçok kültür merkezi, opera salonu, konser alanları, çok amaçlı meydan ve parklar, spor kompleksleri; metro, otobüs, füniküler, minibüs ve metrobüs gibi çeşitli ulaşım araçları, sanat atölyeleri, yardımlaşma merkezleri, halk eğitim kursları ve eğlence mekanlarıyla aktif faaliyetini sürdürmektedir.

Tarihsel, önemli yapı ve yerleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ayrıca bakınız: Beyoğlu'ndaki çeşmeler listesi
Taksim Meydanı

Caddeleri, sokakları, parkları ve meydanları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Müzeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Atatürk Kültür Merkezi'nin ön cephesi.

Kültür merkezleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Galata[ölü/kırık bağlantı] Kulesi'nden Tophane semti ve İstanbul Boğazı'nın görünümü.

Tarihî yapıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarihi okulları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Diplomatik temsilcilikler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Alman Sefaret Sarayı (günümüzde Almanya Başkonsolosluğu) (1877)
  • Amerikan Sefaret Sarayı (günümüzde otel) (1882)
  • Belçika Sefaret Sarayı (günümüzde Belçika Başkonsolosluğu) (1900)
  • Fransız Sefaret Sarayı (günümüzde Fransız Sarayı) (1847)
  • Hollanda Sefaret Sarayı (günümüzde Hollanda Başkonsolosluğu) (1859)
  • İngiliz Sefaret Sarayı (günümüzde Birleşik Krallık Başkonsolosluğu) (1850)
  • İsveç Sefaret Sarayı (günümüzde İsveç Başkonsolosluğu) (1870)
  • Japonya Sefareti (günümüzde Japonya Başkonsolosluğu) (1904)
  • Rusya Sefaret Sarayı (günümüzde Rusya Başkonsolosluğu) (1845)
  • Venedik Sarayı (günümüzde İtalya Başkonsolosluğu) (1782)

Pasajları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Avrupa Pasajı'nın üst cephesinde bulunan heykeller

İstiklal Caddesi ve çevresi, 19. yüzyılda inşa edilmiş pek çok pasaj ve han barındırır. Bu yapıların bir kısmı caddenin çevresindeki birçok sokak ve caddeye geçiş imkânı sağlamasının yanı sıra, bireylerin günlük yaşantıları içerisinde çeşitli gereksinimlerine cevap veren ve farklı aktivite imkânları sunan mekânlardır.[3] İçerisinde pek çok dükkân bulunduran bazı pasajlar, Türkiye'nin en eski modern alışveriş merkezleri olarak nitelendirilir.[4] Beyoğlu'nda yer alan bazı önemli pasajlar şu şekilde listelenebilir:

Camileri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kılıç Ali Paşa Camii

Tekke ve dergahları

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Ayni Ali Baba Zaviyesi (1902)
  • Ciğerim Dede Sadi Dergahı (1828-?)
  • Çakır Dede Nakşi Zaviyesi (1792-1956)
  • Çizmeciler Tekkesi (1498-1956)
  • Ebu'r Rıza Bedevi Asitanesi (1730'lar)
  • Galata Mevlevihanesi (1491)
  • Gül Baba Dergahı (1476-17. yüzyıl)
  • Hasan Burhanettin Cihangiri Asitanesi (1560)
  • Haşimi Emir Osman Efendi Bayramî Dergahı (1590)
  • Hüsamettin Uşşaki Asitanesi (1575)
  • İlyas Çelebi Akarca Tekkesi (16. yüzyıl)
  • İsmail Rumi Kadiri Asitanesi (1630)
  • Karabaşı Veli Dergahı (16. yüzyıl-1956)
  • Kasımpaşa Mevlevihanesi (1623-?)
  • Keşfi Cafer Efendi Dergahı (1599-1956)
  • Mağribi Ali Dede Tekkesi (18. yüzyıl-?)
  • Muhabbir Tekkesi (1611)
  • Okçular Tekkesi (1490'lar)
  • Paşmakçı Ali Efendi Tekkesi (1573)
  • Tatar Efendi Gülşenî Dergahı (1720-1916)
  • Turabi Baba Dergahı (1598-1896)

Kiliseleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Aziz Antuan Katolik kilisesi

Sinagogları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarihi dükkânlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

İdari durum

[değiştir | kaynağı değiştir]
Harita
İlçedeki mahallelerin haritadaki yeri
Beyoğlu Belediye Başkanlığı binası (6. Daire)

Beyoğlu ilçesi, 20 Nisan 1924 tarihinde yürürlüğe giren 491 sayılı kanunla kurulmuştur. Cumhuriyet döneminin ilk yıllarında Beyoğlu ilçesi; Merkez, Beşiktaş, Kemerburgaz, Şişli ve Taksim bucaklarından meydana geliyordu. 1930'da Beşiktaş ilçesinin kurulmasıyla önce Beşiktaş bu ilçeden ayrıldı. 1935 sayımında Merkez bucağının 3, Kemerburgaz bucağının 10, Şişli bucağının 2 köyü ve Taksim, Beyoğlu ilçesini oluşturuyordu. Kemerburgaz bucağı 1936'da kurulan Eyüp ilçesine, Şişli bucağı da 1954 kurulan Şişli ilçesine bağlandı. 1970'ten beri Beyoğlu ilçesi, mahallelerden oluşan bir idari yapıya sahiptir. Bugün Beyoğlu ilçesi 45 mahalleden oluşmaktadır.

1984'e kadar İstanbul Belediyesi'ne bağlı şube olarak şube müdürlerince yönetilen Beyoğlu, 1984'te büyükşehir ve ilçe belediyeleri için çıkartılan "Yerel Yönetimler Kanunu" çerçevesinde yeniden yapılanarak mevcut statüsünü aldı.

Nüfus

[değiştir | kaynağı değiştir]

Beyoğlu ilçesi bugünkü sınırlarına ulaştığı 1950'lerden beri 220-250 bin arasında dalgalanan nüfus grafiğine sahiptir. Bunun başlıca sebebi normal gelişme süreci içinde gelişebileceği herhangi bir yer kalmaması nedeniyledir.

Yıl Toplam Şehir Kır
1927[5] 302.887 294.790 8.097
1935[6][a] 235.051 230.000 5.051
1940[7] 247.252 246.042 1.210
1945[8] 257.091 253.588 3.503
1950[9] 279.238 277.807 1.431
1955[10][b] 208.158 208.158 veri yok
1960[11] 216.425 216.425 veri yok
1965[12] 218.985 218.985 veri yok
1970[13] 225.850 225.850 veri yok
1975[14] 230.532 230.532 veri yok
1980[15] 223.360 223.360 veri yok
1985[16] 245.999 245.999 veri yok
1990[17] 229.000 229.000 veri yok
2000[18] 231.900 231.900 veri yok
2007[19] 247.256 247.256 veri yok
2008[20] 245.064 245.064 veri yok
2009[21] 244.516 244.516 veri yok
2010[22] 248.084 248.084 veri yok
2011[23] 248.206 248.206 veri yok
2012[24] 246.152 246.152 veri yok
2013[25] 245.219 245.219 veri yok
2014[26] 241.520 241.520 veri yok
2015[27] 242.250 242.250 veri yok
2016[27] 238.762 238.762 veri yok
2017[27] 236.606 236.606 veri yok
2018[27] 230.526 230.526 veri yok
2019[27] 233.323 233.323 veri yok
2020[27] 226.396 226.396 veri yok

Eğitim ve sağlık

[değiştir | kaynağı değiştir]
Taşkışla

Beyoğlu İlçesi eğitim kurumları açısından zengindir. İlçe sınırları içindeki yükseköğretim kurumları arasında Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi merkez kampüsü, İstanbul Teknik Üniversitesi Gümüşsuyu ve Taşkışla Kampüsleri, İstanbul Galata Üniversitesi kampüsleri,İstanbul Kent Üniversitesi ayrıca Beykent, Haliç ve İstanbul Bilgi üniversitelerinin bazı birimleri bulunur.

Beyoğlu İlçesi'nde 15 yaşın üzerindeki nüfusta okuma yazma bilenlerin oranı yüzde 84.83'tür.[28]

İlçe sınırları içinde 31 ilköğretim okulu ve 30 ortaöğretim kurumu vardır.[29] Galatasaray Lisesi, Beyoğlu Anadolu Lisesi, İstanbul Özel Alman Lisesi, İtalyan Lisesi, Saint Benoît Fransız Lisesi, Avusturya Lisesi, Sainte-Pulchérie Fransız Lisesi Beyoğlu'ndaki yüzyıldan eski eğitim kurumlarıdır. Ayrıca Ermeni ve Rum azınlıklara yönelik hizmet veren eğitim kurumları da vardır.

İlçe sınırları içinde 12 hastane, 29 poliklinik ve dispanser ve 7 sağlık ocağı bulunur.[30]

Spor

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kasımpaşa Stadı

Türkiye'nin en köklü spor kulüplerinden biri olan Galatasaray Spor Kulübü'nün ortaya çıktığı Galatasaray Lisesi Beyoğlu'ndadır. Galatasaray Beyoğlu Hasnun Galip Kulüp Merkezi 2004 senesine kadar Galatasaray Spor Kulübü'nün kulüp merkezi olmuştur. Bina, bugün kulübün Stadyum'dan sorumlu bölümlerine ve Sicil Kuruluna hizmet vermektedir.[31]

Galatasaray dışında Kasımpaşa ve Beyoğluspor diğer ünlü spor kulüpleridir. İlçede faaliyet gösteren diğer spor kulüplerinden bazıları Çıksalın Spor Kulübü, Hasköy Spor Kulübü, Sessizler Spor Kulübü, Şişli Spor Kulübü, Beyoğlu Yeni Çarşı ve Tophane Tayfun Spor Kulübü'dür.

İlçedeki spor tesislerinden biri Kasımpaşa Stadı'dır. İlçedeki diğer spor tesisleri İBB Beyoğlu Stadı, Piyalepaşa Spor Tesisi, Okmeydanı Fetih Futbol Sahası, Hasköy Futbol Sahası, Çıksalın Sahası, Sütlüce Spor Kulübü Halı Saha Tesisleri, Beyoğlu Spor Tesisi, Beyoğlu Yüzme Havuzu, Kasımpaşa Spor Kulübü Derneği, Mehmet Oktav Güreş Salonu ve Okmeydanı Atıcılık Okçuluk Tekkesi'dir.

Politika

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yerel Seçimler

[değiştir | kaynağı değiştir]
Seçim Belediye Başkanı Parti Oy Oranı
1984 Haluk Öztürkatalay Anavatan Partisi %47,79
1989 Hüseyin Aslan Sosyaldemokrat Halkçı Parti %29,29
1994 Nusret Bayraktar Refah Partisi %30,40
1999 Kadir Topbaş Fazilet Partisi %28,51
2004 Ahmet Misbah Demircan Adalet ve Kalkınma Partisi %40,32
2009 %37,45
2014 %47,78
2019 Haydar Ali Yıldız %49,86
2024 İnan Güney Cumhuriyet Halk Partisi %49,22
Kaynak:[32]

Ulaşım

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Beyoğlu'ndan geçen ulaşım hatları

Kardeş şehirler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Beyoğlu'nun çeşitli ülkelerde kardeş şehirleri bulunmaktadır.[33]

Kozan, Adana, Türkiye

Galeri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Beyoğlu İlçesinin Karaköy ile Kabataş semtleri arasında yer alan bölümünün genel görünümü, en sağda Salıpazarı kruvaziyer limanı, onun yanında Karaköy (Galata) kruvaziyer limanı, ortada arka planda Galata Kulesi, en solda Galata Köprüsü ve Karaköy İskelesi (Şubat 2013)
  • Taksim ile Kabataş arasında çalışan F1 hattı, Taksim'den Kabataş'a hareket anı (Şubat 2013)
  • Beyoğlu İlçesinin Haliç kıyısında bulunan Kasımpaşa İskelesi ve çevresinden bir görünüm (Şubat 2013)
  • Beyoğlu İlçesinde yer alan Kabataş Vapur İskelesi ve çevresinin görünümü, sağ tarafta Dolmabahçe Camii (Şubat 2013)
  • Pera Palas
    Pera Palas

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ 2005'te açıldı, sonradan kapandı.
  2. ^ 1971 yılında yıkıldı ve yerine Aslıhanlar Çarşısı inşa edildi.
  3. ^ Yerine St. Antuan Katolik Kilisesi inşa edildi.
  4. ^ İstiklal Caddesi ve Mimar Sokağı arasında bulunuyordu. Yerinde Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık bulunmaktadır.
  5. ^ İlk sinema gösteriminin yapıldığı yerdir.
  1. ^ Beşiktaş ve Sarıyer ilçelerinin kurulması ile nüfus azalmıştır.
  2. ^ Şişli ilçesinin kurulması ile nüfus azalmıştır.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Dünden Bugüne İstanbul Ansiklopedisi, Cilt 2 - TC Kültür Bakanlığı ve Tarih Vakfı
  • Cezar, Mustafa (1991). XIX. yüzyıl Beyoğlusu. İstanbul: Ak Yayınları. ISBN 975-7630-23-3. 
  1. ^ a b Cezar, Mustafa; sf. 11
  2. ^ Cezar, Mustafa; sf. 12
  3. ^ Ulubay, Serhat; Erkılıç, Neslinur Hızlı. "Pasajların Algısı Üzerine bir İrdeleme; İstiklal Caddesi Örneği". Transition in/at/on/and/over/under space (İngilizce). 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2019. 
  4. ^ "Türkiye'nin en güzel 10 pasajı". www.hurriyet.com.tr. 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2019. 
  5. ^ "Fasikül I: Mufassal Neticeler İcmal Tabloları" (PDF). 28 Teşrinevvel 1927 Umumî Nüfus Tahriri. DİE. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  6. ^ Başbakanlık İstatistik Genel Direktörlüğü (1937). "1935 Genel Nüfus Sayımı: Köyler Nüfusu" (PDF). mku.edu.tr. 16 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  7. ^ Başbakanlık İstatistik Genel Müdürlüğü (1944). "1940 Genel Nüfus Sayımı: Vilâyetler, Kazalar, Nahiyeler ve Köyler İtibarile Nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  8. ^ Başbakanlık İstatistik Genel Müdürlüğü (1948). "1945 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  9. ^ Başvekâlet İstatistik Umum Müdürlüğü (1954). "1950 Umumî Nüfus Sayımı: Vilâyet, Kaza, Nahiye ve Köyler itibarıyla Nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  10. ^ Başbakanlık İstatistik Genel Müdürlüğü (1961). "1955 Genel Nüfus Sayımı: Vilâyet, Kaza, Nahiye ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  11. ^ Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü (1963). "1960 Genel Nüfus Sayımı: İl, İlçe, Bucak ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  12. ^ "1965 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  13. ^ "1970 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  14. ^ "1975 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  15. ^ "1980 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  16. ^ "1985 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  17. ^ "1990 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  18. ^ "2000 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  19. ^ "2007 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  20. ^ "2008 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  21. ^ "2009 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  22. ^ "2010 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  23. ^ "2011 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  24. ^ "2012 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Şubat 2013 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013. 
  25. ^ "2013 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 15 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014. 
  26. ^ "2014 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2015. 
  27. ^ a b c d e f
  28. ^ "Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) Sonuçları". Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2013. 
  29. ^ "Milli Eğitim Bakanlığı, İstanbul-Beyoğlu İlçe Eğitim Müdürlüğü". beyoglu.meb.gov.tr. 18 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2013. 
  30. ^ "Sağlık Kuruluşları". Beyoğlu Belediyesi resmi web sitesi. 15 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2013. 
  31. ^ "Beyoğlu Hasnun Galip Binası". galatasaray.org. 20 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2021. 
  32. ^ "yerelnet.org.tr, Beyoğlu Belediyesi". 20 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2014. 
  33. ^ "Kardeş Şehirler". www.beyoglu.bel.tr. Beyoğlu Belediyesi. 10 Eylül 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2024. 

Konuyla ilgili yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Beyoğlu 1930, Selâhattin Giz'in Fotoğraflarıyla 1930'larda Beyoğlu, Ali Özdamar, Çağdaş Yay.-Galeri Alfa, 1991.
  • Beyoğlu Beyoğlu İken, Eser Tutel, Oğlak Y., İst. 1998.
  • Beyoğlu: Kısa Geçmişi, Argosu, Özdemir Kaptan (Arkan) İletişim Yayınları, 1998
  • Beyoğlu: Tarihsel Gelişim Sürecinde, Vedia Dökmeci, Hale Çıracı Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu, 1990
  • Beyoğlu'nda Beyaz Ruslar, Jak Deleon, Çelik Gülersoy Vakfı, 1990
  • Beyoğlu'nda Fuhuş, Giovanni Scognamillo, Altın Kitaplar Yayınevi, 1994
  • Beyoğlu'nun Adı Pera İken, Said N. Duhani, Çelik Gülersoy Vakfı, 1990
  • Beyoğlu'nda Bir Oryantalist An, Leonardo De Mango, Yapı Kredi Y., İst. 2005.
  • Beyoğlu'nda Garibanın Otopsisi, Yapılmaz (1), Oktay Güzeloğlu Leman Yayıncılık, 1998
  • Beyoğlu'nda Gezerken, Çelik Gülersoy, Çelik Gülersoy Vakfı Yay., İst. 1990
  • 19. Yüzyıl Beyoğlusu, Mustafa Cezar, Akbank Y., İst. 1991.
  • Benim Beyoğlum, Atilla Dorsay Varlık Yayınları, 1993
  • Bir Beyoğlu Fotoromanı 1870-2000, Kolektif, Yapı Kredi Y., İst 2004.
  • Bir Beyoğlu Klasiği Rejans, Kolektif, İst. 2005.
  • Bir Zaman Tüneli Beyoğlu, Feriha Büyükünal, Doğan K., İst. 2006.

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Beyoğlu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Beyoğlu&oldid=34161298" sayfasından alınmıştır