Hacegan
| Makale serilerinden |
 |
Hâcegan (kısaltılmış/tekil: Hâce, Khvâce veya Khwâca), "Efendiler" manasına gelen Farsça unvan. Hacegan sık sık 10. yy. ila 16. yy. Orta Asya'lı sufiler ağına değinerek kullanılır.[1] Yeseviler gibi diğer sufi gruplar ile birlikte çoğu zaman sonraki Nakşibendi hiyerarşilerine dahil edilmiştir.[2]
Firdevsi'nin Şehname'sinde Hacegan kelimesi birçok kez bazı kadim İran'ın hakimleri ve kahramanları için kullanılmılştır.
Hacegan'ın özel zikirine "Hatmi Hacegan" denir.
İlginin Doğması
Hâcegan'a karşı ilgi 20. yy.'da Hasan Lütfi Şuşud'un (ö. İstanbul, 1958) "Hacegan Hanedanı" adlı kitabı ile yeniden uyanmıştır. Kaynakları arasında:
- Reşahat Ayn el-Hayat, derleyen Mevlana Ali Bin Huseyin Safi, H. 993.
- Nefahat el-Uns min Hazerat el-Kuds, A.H. 1289, Nureddin Abdurrahman Cami, H. 881.
- Risale-i Bahaiyye, Rifat Bey.
- Semerat el-Fuad, Sari Abdullah.
- Enis ut-Talibin ve İddet us-Salikin Makamat-i Muhammed Bahaeddin Nakşibend, Salahaddin İbni Mubarek el-Buhari, İstanbul, H. 1328.
Orta Asyalı Hacegan
Önde gelen Orta Asya'lı Hâcegan arasındakiler:
- Yusuf Hemedanî
- Ahmed Yesevi
- Abdulhalik Gucdevani
- Bahaddin Nakşibend Buhari
- Emir Kulal
- Nureddin Abdurrahman Câmî
Kaynakça
| Kavramlar |  | |
|---|---|---|
| Uygulamalar | ||
| Tasavvuf tarikât listesi | ||
 | İslam ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
 | Tasavvuf ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |