İkinci Enternasyonal

Sayfanın 3 Mayıs 2020 tarihinde onaylanmış olan kontrol edilmiş bir sürümü, bu revizyonu temel almıştır.

İkinci Enternasyonal, (1889-1916) hazırlıklarla geçen uzun yıllardan sonra komünist partiler tarafından uluslararası sosyalizm mücadelesini yürütmek amacıyla 1889`da kurulan organizasyon. 1876`da dağılan Birinci Enternasyonal`in görüşlerine paralel olarak anarko-sendikalist hareket organizasyona yine kabul edilmemiştir.

İkinci Enternasyonal 1 Mayıs gününü işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü (1889), 8 Mart gününü de dünya emekçi kadınlar günü (1910) olarak ilan etmiştir.

İkinci kongrenin yapıldığı Brüksel`de 1900 yılından sonra Uluslararası Sosyalist Büro kurulmuş ve kalıcı merkez haline gelmiştir. Belçika İşçi Partisi`nden Émile Vandervelde ve Camille Huysmans başkan ve genel sekreter olmuştur. Lenin de 1905 yılından itibaren enternasyonale üyedir.

I. Dünya Savaşı sırasında ayrı uluslardan partilerin savaşa karşı birleşik bir cephe geliştirememesi ve Jean Jaurès suikastinden birkaç gün sonra savaşın patlak vermesi İkinci Enternasyonal`in dağılmasına sebep olmuştur. 1915`teki Zimmerwald Konferansı`nda devrimci komünistler ve sosyal demokratlar arasındaki koalisyon savaş karşıtlığındaki fikir ayrılılıkları, sosyal demokratlar uluslararası karşı birlik yerine kendi ülkelerinin savaşını desteklemeye başlamıştı, sebebiyle sona ermeye başlamıştır.

Dağılan İkinci Enternasyonal`den sonra, 1919 Mart`ında Lenin ve Sovyetler Birliği tarafından Üçüncü Enternasyonal kurulmuştur.

İkinci Enternasyonal Kongreleri

1889 - Paris
1891 - Brüksel
1893 - Zürih
1896 - Londra
1900 - Paris
1904 - Amsterdam
1907 - Stuttgart
1910 - Kopenhag
1912 - Basel (Olağanüstü kongre)

İkinci Enternasyonal`in önemli üyeleri

Almanya:

Fransa:

Rusya:

Avusturya:

Hollanda:

Belçika:

İsviçre:

Robert Grimm

Ayrıca bakınız