İçeriğe atla

Uluslararası Çalışma Örgütü

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Uluslararası Çalışma Örgütü
KısaltmaILO
Kuruluş11 Nisan 1919 (106 yıl önce) (1919-04-11)
TürBirleşmiş Milletler uzman kuruluşu
Yasal statüAktif
MerkezCenevre, İsviçre
Resmî diller
Genel MüdürGilbert Houngbo
Ana kurumBirleşmiş Milletler Genel Kurulu
Birleşmiş Milletler Ekonomik ve Sosyal Konseyi
Personel3.651
Resmî siteilo.org Bunu Vikiveri'de düzenleyin

Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO), görevi uluslararası çalışma standartlarını belirleyerek sosyal ve ekonomik adaleti ilerletmek olan bir Birleşmiş Milletler kuruluşudur.[1][2] Ekim 1919'da Milletler Cemiyeti'ne bağlı olarak kurulan örgüt, BM'nin ilk ve en eski ihtisas kuruluşlarından biridir. ILO'nun 187 üye ülkesi bulunmaktadır: 193 Birleşmiş Milletler üyesi devletlerden 186'sı ve Cook Adaları. Merkezi İsviçre'nin Cenevre kentinde bulunan ILO'nun dünya çapında yaklaşık 40 saha ofisi bulunmaktadır ve 107 ülkede 1.698'i teknik işbirliği programları ve projelerinde olmak üzere yaklaşık 3.381 personel istihdam etmektedir.

ILO'nun standartları, dünya çapında özgürlük, eşitlik, güvenlik ve haysiyet koşullarında erişilebilir, üretken ve sürdürülebilir emek sağlamayı amaçlamaktadır.[3]

Örgüt 2019 yılında İşin Geleceği Küresel Komisyonu'nu toplamış ve bu komisyonun hazırladığı raporda hükümetlere 21. yüzyıl çalışma ortamının zorluklarının üstesinden gelebilmeleri için on tavsiyede bulunulmuştur; bu tavsiyeler arasında evrensel bir iş garantisi, doğumdan yaşlılığa kadar sosyal koruma ve yaşam boyu öğrenme hakkı yer almaktadır.[4][5]

Yönetim, organizasyon ve üyelik

[değiştir | kaynağı değiştir]

“Emek bir meta değildir” Uluslararası Çalışma Örgütü'nün kuruluş belgelerinin giriş bölümünde ifade edilen ilkedir. Bu ilke, insanlara cansız emtialar, beşeri sermaye, başka bir üretim faktörü ya da insan kaynakları gibi davranılmaması gerektiği görüşünü ifade eder. Bunun yerine, geçimini sağlamak için çalışan insanlara insan muamelesi yapılmalı, haysiyet ve saygı gösterilmelidir. Paul O'Higgins bu ifadeyi 1880 yılında Dublin'de İngiliz Sendikalar Kongresi'nin bir toplantısı sırasında kullanan John Kells Ingram'a atfetmektedir.[6]

Yönetim organı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hükümet koltuklarından on tanesi daimi olarak başlıca endüstriyel öneme sahip Devletler tarafından işgal edilmektedir: Brezilya, Çin, Fransa, Almanya, Hindistan, İtalya, Japonya, Rusya, Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri. Diğer Hükümet üyeleri Konferans tarafından her üç yılda bir seçilir (son seçimler Haziran 2021'de yapılmıştır).[7] İşveren ve İşçi üyeler bireysel sıfatlarıyla seçilirler.[8][9]

Genel Müdür

[değiştir | kaynağı değiştir]

25 Mart 2022 tarihinde Gilbert Houngbo ILO Genel Direktörü olarak seçilmiştir.[10] Ekim 2012'de ILO Yönetim Kurulu tarafından seçilen ve Kasım 2016'da ikinci bir beş yıllık dönem için yeniden seçilen Guy Ryder'ın yerine 1 Ekim 2022'de geçti.[11] Kendisi örgütün ilk Afrikalı Genel Direktörüdür. 2024 yılında, Fas gibi önemli rol oynayan bir grup Afrika ülkesi, Ekonomik Entegrasyon, Küçük İşletmeler, İstihdam ve Beceri Geliştirme Bakanı Younes Sekouri ile görüşmelerde bulunmak üzere Uluslararası Çalışma Ofisi'ni ziyaret etti.[12]

Üyelik

[değiştir | kaynağı değiştir]

ILO'nun 187 devlet üyesi bulunmaktadır. Birleşmiş Milletler'in 193 üye devletinden 186'sı ve Cook Adaları ILO üyesidir.[13] ILO üyesi olmayan BM üyesi devletler Andorra, Bhutan, Lihtenştayn, Mikronezya Federal Devletleri, Monako, Nauru ve Kuzey Kore'dir.[14]

ILO anayasası BM'nin herhangi bir üyesinin ILO'ya üye olmasına izin vermektedir. Üyelik için bir ülkenin ILO anayasasının tüm yükümlülüklerini kabul ettiğini genel müdüre bildirmesi gerekir.[15] BM üyesi olmayan diğer devletler, herhangi bir ILO Genel Konferansında hükümet delegelerinin üçte iki oyu da dahil olmak üzere tüm delegelerin üçte iki oyu ile kabul edilebilir. BM üyesi olmayan bir devlet olan Cook Adaları Haziran 2015'te katılmıştır.[16][17]

Milletler Cemiyeti döneminde ILO'ya üye olan ülkeler, örgütün yeni anayasası 1946'da yürürlüğe girdiğinde de üye olmaya devam ettiler.[17]

BM içindeki pozisyon

[değiştir | kaynağı değiştir]

ILO, Birleşmiş Milletler'in (BM) uzmanlaşmış bir kuruluşudur.[18] Uluslararası kalkınma konusunda çalışan diğer BM uzman kuruluşları (veya programları) gibi ILO da Birleşmiş Milletler Kalkınma Grubu'nun bir üyesidir.

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kökeni

[değiştir | kaynağı değiştir]

ILO, I. Dünya Savaşı'nın ardından Milletler Cemiyeti'nin bir ajansı olarak kurulmuş olsa da, kurucuları 1919'dan önce sosyal düşünce ve eylem alanında büyük adımlar atmışlardı. Çekirdek üyelerin hepsi birbirlerini, sosyal politika konusunda bilgi, deneyim ve fikir alışverişinde bulundukları daha önceki özel mesleki ve ideolojik ağlardan tanıyordu. 1900'de kurulan Uluslararası Çalışma Mevzuatı Birliği (IALL) gibi savaş öncesi “epistemik topluluklar” ve sosyalist İkinci Enternasyonal gibi siyasi ağlar, uluslararası çalışma politikasının kurumsallaşmasında belirleyici bir faktördü.[19]

Birinci Dünya Savaşı sonrasının coşkusu içinde, “yapılabilir bir toplum” fikri, ILO mimarlarının sosyal mühendisliğinin arkasındaki önemli bir katalizördü. Yeni bir disiplin olarak uluslararası çalışma hukuku, sosyal reformların hayata geçirilmesi için faydalı bir araç haline geldi. Kurucu üyelerin ütopik idealleri -sosyal adalet ve insana yakışır iş hakkı- 1919 Paris Barış Konferansı'nda verilen diplomatik ve siyasi tavizlerle değişti ve ILO'nun idealizm ile pragmatizm arasındaki dengesini gösterdi.[19]

Ulusal ve uluslararası düzeyde savaş sırasında ve sonrasında işçi hakları konusunda öneriler sunuldu; sendikaların korunması ve işçi haklarına odaklanıldı.[20][21][22][23]

IFTU Bern Konferansı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Savaş sonrası için iki rakip vizyon belirdi: İFTU'nun Bern toplantısında sosyalizm ve işçi hakları savunulurken Gompers, Woodrow Wilson'ın Wilson İlkeleri'ne dayalı bir toplantıyı tercih etti.[23]

Uluslararası Çalışma Mevzuatı Komisyonu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu arada, Paris Barış Konferansı komünizme yönelik kamuoyu desteğini azaltmaya çalıştı. Daha sonra İtilaf Devletleri, ortaya çıkan barış antlaşmasına sendikaları ve işçi haklarını koruyan maddelerin eklenmesi ve gelecekte uluslararası çalışma ilişkilerine rehberlik edecek uluslararası bir çalışma organının kurulması konusunda anlaşmaya vardılar. Bu önerileri hazırlamak üzere Barış Konferansı tarafından Uluslararası Çalışma Mevzuatı Danışma Komisyonu kurulmuştur. Komisyon ilk kez 1 Şubat 1919'da toplandı ve başkanlığına Gompers seçildi.[23]

İki rakip öneri arasında yaşanan çatışmada İngilizler uluslararası bir parlamento önerirken, Gompers ise uluslararası çalışma organının sadece tavsiyelerde bulunmasını ve uygulamanın Milletler Cemiyeti'ne bırakılmasını savundu. Amerikan önerisi kabul edildi.[23]

Gompers, işçi haklarını koruyan tüzük taslağının gündemini belirledi. Amerikalılar 10 öneri sundu, üçü değiştirilmeden kabul edildi; diğer öneriler değiştirilerek kabul edildi veya reddedildi. Uluslararası delegelerin ek üç madde önerisi kabul edildi.[23]

Komisyon nihai raporunu 4 Mart 1919'da yayınladı ve Barış Konferansı 11 Nisan'da değişiklik yapmadan kabul etti. Rapor Versay Barış Antlaşması'nın XIII. bölümü haline geldi.

İki savaş arası dönem

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk yıllık Uluslararası Çalışma Konferansı (ILC) 29 Ekim 1919'da Washington, D.C.'deki Pan American Union Building'de başladı ve sanayide çalışma saatleri, işsizlik, anneliğin korunması, kadınlar için gece çalışması, asgari yaş ve sanayide gençler için gece çalışması konularını ele alan ilk altı Uluslararası Çalışma Sözleşmesini kabul etti.[24]

Açık hayal kırıklığı ve sert eleştirilere rağmen, yeniden canlanan Uluslararası Sendikalar Federasyonu (IFTU) kendisini bu mekanizmaya hızla adapte etti. IFTU, uluslararası faaliyetlerini giderek artan bir şekilde ILO'nun lobi çalışmaları etrafında yönlendirdi.

Savaş Zamanı ve Birleşmiş Milletler

[değiştir | kaynağı değiştir]

II. Dünya Savaşı sırasında İsviçre Alman birlikleri tarafından kuşatıldığında, ILO direktörü John G. Winant Cenevre'den ayrılma kararı aldı. Ağustos 1940'ta Kanada hükümeti ILO'yu Montreal'deki McGill Üniversitesi'ne yerleşmesi için resmi olarak davet etti. Kırk personel geçici ofislere transfer edildi ve 1948 yılına kadar McGill'de çalışmaya devam etti.[25]

ILO, 1946 yılında Cemiyet'in dağılmasının ardından Birleşmiş Milletler sisteminin ilk uzmanlık kuruluşu olmuştur.

Soğuk Savaş dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Temmuz 1970'te ABD, Sovyetler Birliği'nden bir genel müdür yardımcısının atanmasının ardından ILO'ya verdiği mali desteğin %50'sini geri çekti. Bu atama (ILO'nun İngiliz genel müdürü C. Wilfred Jenks tarafından) AFL-CIO başkanı George Meany ve New Jersey Meclis Üyesi John E. Rooney tarafından özellikle eleştirildi. Ancak, fonlar sonunda ödendi.

12 Haziran 1975'te ILO, Filistin Kurtuluş Örgütü'ne toplantılarında gözlemci statüsü verilmesini oyladı. Amerika Birleşik Devletleri ve İsrail temsilcileri toplantıyı terk etti. Amerika Birleşik Devletleri Temsilciler Meclisi daha sonra fonları durdurma kararı aldı. Amerika Birleşik Devletleri 6 Kasım 1975'te örgütün siyasallaştığını belirterek tamamen çekildiğini bildirdi. ABD ayrıca komünist ülkelerdeki temsilin, bu ekonomilerin yapısı nedeniyle hükümet, işçiler ve işverenler dahil olmak üzere gerçek anlamda “üçlü” olmadığını öne sürdü. Çekilme 1 Kasım 1977 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

Amerika Birleşik Devletleri, örgütten bazı tavizler kopardıktan sonra 1980 yılında örgüte geri döndü. ILO'nun insan hakları yaklaşımından uzaklaşarak Washington Konsensüsü'nü desteklemeye yönelmesinin sorumlusu kısmen buydu. Ekonomist Guy Standing, “ILO sessizce yapısal eşitsizliği gidermeye çalışan uluslararası bir organ olmaktan çıktı ve istihdam eşitliğini teşvik eden bir organ haline geldi” diye yazdı.

1981'de Polonya'da sıkıyönetim ilan edildi ve Solidarność faaliyetleri durduruldu, liderleri gözaltına alındı. ILO, Polonya'nın sendikal hakları ihlal ettiğini tespit etti, baskılar sonucu 1989'da Solidarność'a yasal statü verildi.[26][27]

Ofis

[değiştir | kaynağı değiştir]

ILO'nun şu anki genel merkezi, ilk merkezinin çok uzağında olmayan Pregny tepesinde yer almaktadır. Eugène Beaudoin, Pier Luigi Nervi ve Alberto Camenzind tarafından tasarlanan iki bükey dikdörtgen bir blok olan bina, 1969-1974 yılları arasında ciddi bir rasyonalist tarzda inşa edilmiş ve inşa edildiği dönemde İsviçre'deki en büyük idari binayı oluşturmuştur.[28]

Faaliyetler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sözleşmeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tavsiye kararları sözleşmelerin bağlayıcılığına sahip değildir ve onaya tabi değildir. Tavsiye kararları, sözleşmeleri ek veya daha ayrıntılı hükümlerle desteklemek amacıyla sözleşmelerle aynı zamanda kabul edilebilir. Diğer durumlarda tavsiye kararları ayrı olarak kabul edilebilir ve belirli sözleşmelerden ayrı konuları ele alabilir.[29]

Uluslararası Çalışma Konferansı

[değiştir | kaynağı değiştir]

ILO, yılda bir kez Cenevre'de Uluslararası Çalışma Konferansı (ILC) düzenleyerek sözleşmeler ve tavsiyeler de dahil olmak üzere ILO'nun genel politikalarını belirler.

Delegeler, danışmanlar ve yedek delegelerle birlikte katılabilirler ve hepsi aynı haklara sahiptir: kendilerini özgürce ifade edebilir ve istedikleri gibi oy kullanabilirler.

Uluslararası Çalışma Konferansı'nın 109. oturumu COVID-19 pandemisi nedeniyle 2020'den Mayıs 2021'e ertelenmiş ve çevrimiçi olarak gerçekleştirilmiştir. İlk toplantı 20 Mayıs 2021 tarihinde Cenevre'de görevlilerin seçimi için yapılmıştır. Diğer oturumlar Haziran, Kasım ve Aralık aylarında yapıldı.[30] 110. oturum 27 Mayıs - 11 Haziran 2022 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir.[31] Uluslararası Çalışma Konferansının 111. oturumu Haziran 2023'te gerçekleşti.[32]

Küresel forum toplantıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

ILO, örneğin küresel nakliye için konteynerlerin paketlenmesinde tedarik zinciri güvenliği (2011) ve erken çocukluk eğitiminde istihdam koşulları (2012) gibi belirli iş ve istihdam sektörlerini ilgilendiren konularda düzenli olarak uluslararası üçlü toplantılar ve küresel diyalog forumları düzenlemektedir.[33][34]

İşgücü istatistikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

ILO, çalışma istatistikleri sunarak üye devletlerin çalışma standartlarını takip etmelerine yardımcı olur.[35] KILM, işgücü piyasasının temel göstergelerini içerir ve uluslararası işgücü karşılaştırmalarını sağlar.[36]

ABD Çalışma Bakanlığı ayrıca Uluslararası Çalışma İşleri Bürosu tarafından hazırlanan Çocuk İşçiliği veya Zorla Çalıştırılarak Üretilen Malların Listesini içeren yıllık bir rapor yayınlamaktadır.

Eğitim ve öğretim birimleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Uluslararası Çalışma Örgütü'nün Uluslararası Eğitim Merkezi'nin (ITCILO) merkezi İtalya'nın Torino kentindedir.[37]

Örneğin ITCILO, işbirliği ve kalkınma alanındaki profesyonelleri uzmanlaştırmayı amaçlayan kalkınma yönetimi alanında bir LLM programı sunmaktadır.[38]

Sorunlara verilen yanıtlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çocuk işçiliği

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çocuk işçiliği genellikle çocukları çocukluklarından, potansiyellerinden, saygınlıklarından mahrum bırakan ve fiziksel ve zihinsel gelişimlerine zarar veren işler olarak tanımlanır. Çocuk işçiliği, çocuklar için zihinsel, fiziksel, sosyal veya ahlaki açıdan tehlikeli ve zararlı olan işleri ifade eder. Ayrıca, okula devam etme fırsatından mahrum bırakarak, okuldan erken ayrılmak zorunda bırakarak veya okula devam ile aşırı uzun ve ağır işleri bir arada yürütmeye çalışmasını gerektirerek okul eğitimine müdahale etmeyi de içerebilir.[39]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "International Labour Organization | UIA Yearbook Profile | Union of International Associations". uia.org. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  2. ^ "Mission and impact of the ILO | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 28 Ocak 2024. 7 Ekim 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  3. ^ "International Labour Standards | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 28 Ocak 2024. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  4. ^ "Global Commission on the Future of Work | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 14 Ağustos 2017. 14 Ekim 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  5. ^ "A human-centred agenda needed for a decent future of work | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 22 Ocak 2019. 15 Ekim 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  6. ^ O'HIGGINS, PAUL (1 Eylül 1997). "'Labour is not a Commodity' — an Irish Contribution to International Labour Law*". Industrial Law Journal. 26 (3): 225-234. doi:10.1093/ilj/26.3.225. ISSN 0305-9332. 
  7. ^ "Governing Body elections 2024 | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 28 Ocak 2024. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  8. ^ "Constitution of the International Labour Organization - Wikisource, the free online library". en.wikisource.org (İngilizce). 22 Mart 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  9. ^ "Office of the Legal Adviser (Office of the Legal Adviser)". www.ilo.org (İngilizce). 22 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  10. ^ "Gilbert Houngbo will be the first African to lead the ILO". République Togolaise (Fransızca). 19 Ocak 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  11. ^ "Guy Ryder re-elected as ILO Director-General for a second term | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 7 Kasım 2016. 5 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  12. ^ FADLI Taibi, archos technology (7 Mayıs 2024). "ILO DG Lauds Morocco's Experience in Implementing Social State Policy". MapNews (Fransızca). 7 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  13. ^ "Wayback Machine". www.ilo.org. 16 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  14. ^ "ILO Declaration on Fundamental Prinicples & Rights at Work". Equality & Human Rights Commission (İngilizce). 10 Kasım 2020. 4 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  15. ^ "Membership - The International Labour Organization (ILO) - policy". www.nationsencyclopedia.com. 4 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  16. ^ "About the ILO in the Cook Islands | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 4 Eylül 2015. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  17. ^ a b "Key document - ILO Constitution". normlex.ilo.org (İngilizce). Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  18. ^ "International Labour Organization (ILO) | Britannica". www.britannica.com (İngilizce). 27 Nisan 2025. 21 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  19. ^ a b Daele, Jasmien Van (Aralık 2005). "Engineering Social Peace: Networks, Ideas, and the Founding of the International Labour Organization". International Review of Social History (İngilizce). 50 (3): 435-466. doi:10.1017/S0020859005002178. ISSN 1469-512X. 3 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  20. ^ Haimson, Leopold H.; Sapelli, Giulio, (Ed.) (1992). Strikes, social conflict, and the First World War: an international perspective. 1. ed. Milano: Fondazione Feltrinelli. ISBN 978-88-07-99047-2. 
  21. ^ Shapiro, Stanley (1976). "The Passage of Power: Labor and the New Social Order". Proceedings of the American Philosophical Society. 120 (6): 464-474. ISSN 0003-049X. 11 Eylül 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  22. ^ Ayusawa, Iwao Frederick (2005). International labor legislation. Repr. Clark, NJ: Lawbook Exchange. ISBN 978-1-58477-461-7. 
  23. ^ a b c d e Foner, Philip Sheldon (1987), History of the labor movement in the United States. 7: Labor and World War 1, 1914 - 1918, Internat. Publ 
  24. ^ "History of the ILO | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 28 Ocak 2024. 23 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  25. ^ "ILO Library & Knowledge Hub | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 28 Ocak 2024. 17 Mart 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  26. ^ "Convention C098 - Right to Organise and Collective Bargaining Convention, 1949 (No. 98)". normlex.ilo.org (İngilizce). 26 Şubat 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  27. ^ "The ILO and the story of Solidarnosc | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 3 Mayıs 2016. 23 Şubat 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  28. ^ "A house for social justice - past, present and future | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 9 Kasım 2018. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  29. ^ "Recommendations". normlex.ilo.org (İngilizce). 17 Şubat 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  30. ^ "109th International Labour Conference to be held virtually, opening in May | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 17 Mayıs 2021. 13 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  31. ^ "ILO Live - 110th International Labour Conference". live.ilo.org (İngilizce). 24 Ocak 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  32. ^ "111th Session of the International Labour Conference | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 28 Ocak 2024. 6 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  33. ^ "Sectoral meetings | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 28 Ocak 2024. 14 Ocak 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  34. ^ ""Any fool can stuff a container?": ILO to discuss safety in growing container industry" (İngilizce). 14 Şubat 2011. 19 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  35. ^ "Data and statistics | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 16 Nisan 2024. 25 Nisan 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  36. ^ "Key Indicators of the Labour Market (KILM) | International Labour Organization". www.ilo.org (İngilizce). 11 Aralık 2013. 21 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  37. ^ BIZZOTTO. "ITCILO - Internationa Training Center". ITCILO (İngilizce). 30 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  38. ^ "Turin School of Development - WIPO Academy". llm-guide.com (İngilizce). 9 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2025. 
  39. ^ Traces of Exploitation in the World of Childhood (İngilizce), 15 Nisan 2025, 9 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Mayıs 2025 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Uluslararası_Çalışma_Örgütü&oldid=35346468" sayfasından alınmıştır