31 Temmuz 2022'de Türkçe Vikipedi'de portallerinsonlandırılmasıyla birlikte, bu portal artık kullanılmamakta ve tarihsel bir kayıt olarak saklanmaktadır. Bu konu hakkında tartışmayı yeniden başlatmak için köy çeşmesi gibi daha geniş bir ortamda görüş isteyiniz.
Bizans İmparatorluğu, (Yunanca: Βασιλεία τῶν Ῥωμαίων, Basileía tôn Rhōmaíōn "Rum İmparatorluğu"; Latince: Imperium Romanum) ya da 16. yüzyılda Alman Hieronymus Wolff'un adlandırmasıyla Bizans İmparatorluğu, Roma İmparatorluğu'nun 395'te Doğu ve Batı olarak ikiye ayrılmasıyla ortaya çıktı. Başkenti Roma olan Batı Roma İmparatorluğu5. yüzyılda Germen kabilelerince yıkıldı. Merkezi Konstantinopolis (bugünkü İstanbul) olan ve Bizans İmparatorluğu da denen Doğu Roma İmparatorluğu ise, bin yılı aşkın süre varlığını sürdürdü. Bizans'ın ortaya çıkışı, Roma İmparatoru I. Konstantin'in başkenti, Roma'dan bugünkü İstanbul'a taşımasıyla da yakından ilişkilidir.
Roma İmparatoru I. Konstantin (Büyük Konstantin), 330'da imparatorluğun başkentini eski Yunan kenti Byzantion'a (Bizans) taşıdı ve yeni başkente, Konstantin'in kenti anlamına gelen Konstantinopolis (Constantinopolis) adını verdi. Büyük Konstantin, Roma'dan senatörler ve yüksek memurlar getirterek Konstantinopolis'te yeni bir yönetim oluşturdu ve kenti yeniden imar etti. Roma çok tanrılı olmasına karşın, Konstantinopolis'i bir Hıristiyan kenti yaptı ve kendisi de bu dini benimsedi.
Bizans'ın yöneticileri kendilerini Roma İmparatorluğu'nun gerçek mirasçıları olarak kabul ettiler ancak öte yandan Roma ile ilişkilerini de sürdürdüler. Roma İmparatorluğu'nun batı kesimi küçük devletlere ayrılıp parçalanırken, Bizans İmparatorluğu bütünlüğünü korumayı başardı. Batıdan bağımsız olarak Doğu Akdeniz'de egemen olan Bizans İmparatorluğu, klasik Yunan ve Roma uygarlıklarının son merkezi oldu.
I. Fotios, (Yunanca: Φώτιος, Phōtios; yaklaşık 810 – yaklaşık 893), ayrıca Photius ya da Photios olarakta okunur, 858'den 867'e ve 877'den 886'ya kadar Konstantinopolis Patriği.
Fotios, İoannis Hrisostomos'tan sonra en güçlü ve etkili Konstantinopolis Patriği kabül edilir. Zamanının en önemli düşünürüdür, "9. yüzyıl rönasansının yol gösteren ışığıdır". Slavların, Hristiyan olmasında ve Ortodoks Kilisesinin, Katolik Kilisesinden ayrılmasında merkezi bir rol oynamıştır.
Hıristiyanlık öncesi dönemlerden geldiği sanılan ismine bakılırsa, tarihinin çok eskilere gittiği düşünülebilir (Bukoleon Limanı). Fakat saray hakkındaki ilk bilgi orta Bizans dönemine (9. yy'ın ortalarından 13. yy başına kadar) aittir. Buna göre Bukoleon Sarayı İmparator II. Theodosios (hükümdarlığı 408-450) tarafından yaptırılmıştır. Bilinen ve halen görülebilen bölümleri ise büyük olasılıkla Teofilos zamanında (829-842) eklenmiştir.
Faros denilen fener burcu ile imparatorluk iskelesi olarak kullanılan burun arasında, surların üzerinde uzanan Bukoleon Sarayı'nın temelinde ilkçağdan kalma mermer bloklar kullanılmıştı. Sur duvarlarının arasında görülebilen yaklaşık 300 m uzunluğundaki ön cephe, başlıca iki bölümden oluşuyordu. Öndeki küçük limanla sarayı birbirine bağlayan ve güney-kuzey doğrultusundaki kısa bir duvarın içinden geçen anıtsal bir merdiven, bu iki parçayı birbirinden ayırmaktaydı. Sarayın batı parçası 1870'lerde demiryolu yapımı yüzünden tahrip olmuştur. Bu bölümün her iki yanında, oturan aslan heykelleri ile süslü bir cumba bulunuyordu. Sarayın doğu yakası ise halen ayaktadır. Buradan görüldüğü kadarıyla, dış cephe, birbirini izleyen tuğladan tonozlarla örtülü mekanlardan oluşmaktadır. Bir dizi mermer çerçeveli pencere ve kapı ile Marmara'ya açılan sarayın önünde, duvara saplanmış mermer konsollarla taşınan boydan boya bir balkonun uzandığı anlaşılmaktadır.
Aleksiad içinde, Anna 1081-1118 yılları arasında babasının hükümdarlığı dönemine tekabül eden Bizans İmparatorluğu'nun politik ve askeri tarihini anlatmıştır. Bu, kitabı döneminin en önemli Bizans üzerine kaynağı haline getirmektedir. Bunun yanında, Aleksiad Birinci Haçlı seferinin Bizans olan ilişkisinide kitabın yazılmasından elli yıl önce gerçekleşmiş olsa da dökümante etmiştir. Erken 12. yüzyılda doğu ile batı arasındaki tartışmaya ışık tutumakta ve Bizans'ın Haçlılar algısı üzerine değerli bir kaynaktır. Kitap, Antik Yunancanın en prestijli lehçesi Attic Yunancada yazılmıştır. Bizans'ta politik ve askeri tarih üzerine bir kadın tarafından yazılmış çok az örnekten biridir. Anna, bazılarınca ilk büyük kadın tarihçi olarak kabul edilmektedir.
Anna ile Aleksios'un ilişkisi nedeniyle, Anna'nın nesnelliği üzerine, onun bunu aksi yönde sık teşebbüslerine rağmen, güçlü bir önyargı problemi mevcuttur. Ancak hayranlık duyduğu babası hakkında eleştirilerin maskelenmiş izlerini bırakmıştır. Latinler (Normanlar ve "Franklar") hakkındaki hoşnutsuzluğunu saklamamış ve onları "barbar" olarak nitelemiştir. Ermeniler'de bu nitelemeden nasiplerini almışlardır. Ayrıca babasından sonra imparator olan kardeşi II. İoannis için duyduğu derin nefreti de saklamamıştır. Diğer yandan, tüm bunlar, onun, düşmanlarının erdem, yetenek hatta parıltıları hakkındaki hayranlığı dile getirmesine engel olmamıştır. Bu düşmanlara, Robert Guiscard ve oğlu I. Boemondo'da dahildir. Modern okuyucunun gözüne, askeri olayların ve imparatorun şanssızlıkları abartılmış ve kısmen Homer etkisi ile basmakalıp gelebilir. Ayrıca, özellikle Selçuklular olmak üzere yabancı güçlerin isim ve rütbeleri konusunda karışıklıklar ile bir kaç coğrafya ve tarih hatası mevcuttur.
