Beşbucak, Andırın
Koordinatlar: 37°25′11.60″K 36°19′55.93″D / 37.419889°K 36.3322028°D
| — Mahalle — | |
 |
|
| Koordinatlar: 37°25′11.60″K 36°19′55.93″D / 37.419889°K 36.3322028°D | |
| Ülke |  Türkiye
|
|---|---|
| İl | Kahramanmaraş |
| İlçe | Andırın |
| Coğrafi bölge | Akdeniz Bölgesi |
| Rakım | 350 m (1.148 ft) |
| Nüfus (2000)[1] | |
| - Toplam | 1.059 |
| Zaman dilimi | UDAZD (UTC+03.00) |
| İl alan kodu | 0344 |
| İl plaka kodu | |
| Posta kodu | 46400 |
| İnternet sitesi: YerelNET | |
Beşbucak, Kahramanmaraş ilinin Andırın ilçesine bağlı bir mahalledir.
İçindekiler
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
Mahallenin eski adı Araplar'dır Adının Beşbucak olarak değişmesi, beş ayrı mahalleden oluşmasından kaynaklanır Köy, Erzurum Aşkale'den Karakeçililerin Karahasanlı kolundan insanların yerleşmesiyle kurulmuştur Yerleşen insanlar esmer oldukları için "Araplar" denildiği düşünülmektedir
Andırın da Torun ve Beşbucak köyleri Karakeçililerce kurulmuştur KARAKEÇİLİ TÜRKMEN aşireti, Malazgirt Savaşı’ndan (1071) önce, Ertuğrul Gazi’nin önderliğinde Orta Asya’nın Merv ve Mahan bölgelerinden Anadolu’ya girmişler, bir süre Iğdır ve çevresinde konakladıktan sonra güneye doğru akarak Ahlat, Şanlıurfa ve Suriye bölgesine geçmişlerdir Aşiretin bir bölümü Urfa, Suruç, Siverek bölgesinde, bir kısmı da Ankara, Karacadağ ve Söğüt bölgesinde yerleşmişlerdir
Osmanlı Devleti, kuruluş tarihinden itibaren, göçebe Türk boylarını, Anadolu'nun çeşitli yörelerinde yerleşik hayata geçirmek için değişik uygulamalara girişmiştir 17 yüzyılın ilk çeyreğinde, Anadolu'daki iskan hareketi hızlanmıştır Elazığ ve ilçeleri, Erzurum ve ilçeleri, Malatya Elbistan yöresi, Antep, Adıyaman yöreleri, Maraş, Kelkit Vadisi ve Batı Anadolu'da Eskişehir, Bursa, Bilecik, Söğüt, Domaniç çevresi, Manisa, Uşak, Afyon, Kütahya, Toroslar, Konya, Ankara, Kırıkkale, Çorum havzalarında, Osmanlı döneminde iskanlar yapımıştır
Musul, Erbil, Kerkük, Halep, Rakka, Münbiç çevrelerine, Anadolu'dan önce Kayı Boyu ve Karakeçililer yerleşmişlerdir Türkiye'de Karakeçililer, bilinen 68 koldan oluşur Elazığ çevresinde 5 oymak ve isimle anılan Karakeçili kolları vardır Bunlar: "Çarsancaklı", "Torun", "Ceraplı", "Gökçe", "Antarlı", URFA'DA Antarlı kolu (Andari) olarak ifade edilmiştir "Kadılı" kolu'da Kadıyan olarak ifade edilir Bulkasım ya da Kasımoğlu kolu da (Arapça'nın etkisi ile Binkasım olarak ifade edilmiştir) Musul'dan son 200 yılda Urfa Elazığ çevresine göç eden Karakeçililere (musiki) denilmiştir
Gaziantep havalisine yerleşen Karakeçililer ise, "Albayramlar" adıyla anılırlar Bilindiği gibi, Anadolu'daki Karakeçililerin önemli bir bölümü Urfa havalisinde yaşamaktadır Burada yaşayan Karakeçililer Türk oldukları hâlde, Türkçeden farklı bir dil konuşmaktadırlar Ancak konuşulan bu dilin "Gürmanç" ağzı olduğu ve Tuncer Gülensoy'un tespitlerine göre, "Doğu Anadolu Osmanlıcası" olduğunu söylemek mümkündür Aynı Hoca'nın burada yaşayan Karakeçililerle ilgili tespitleri şöyledir: "Urfa-Suruç yöresinde yaşayan Karakeçililerin büyük bir kısmı "Gürmanç" ağzını konuşmakladırlar Ancak bunun yüzde seksen beşi Türkçe kelimelerden oluşmaktadır"
Karakeçililer üzerinde sosyolojik araştırmalar yapan Ziya Gökalp ve Mehmet Eröz'ün görüşleri de bu düşüncelerle beraber değerlendirildiğinde, olayın realitesi açığa çıkmaktadır Ziya Gökalp, Viranşehir'deki Millilere komşu olarak nitelendirdiği Karakeçililerin -ki aslında bu boyun içinde addedilmektedirler-Bursa'daki Karakeçililerin bir bölümünü oluşturduklarını ve zamanla Türkçeyi unuttuklarını ifade ederek, bunların köy isimlerinden hareketle Türk olduklarının anlaşıldığını söylemektedir Nitekim, Salur ve Kangılı köylerinin Karacadağ'da yer aldığını, bunların da eski Türk boy adları olduğunu söylemektedir Ziya Gökalp, buradaki Türkan aşiretinin de aynı akibete uğradığına işaret etmektedirKarakeçililer, geçmişte Ertuğrul Gazi Türbesi'ni her yıl Nevruz gününde ziyaret ederlerdi Burada bir tür anma toplantısı niteliğinde buluşur ve şenlik düzenlerlerdi Ancak sonraları bu geleneği Eylül ayının ikinci haftasında yapmaya başlamışlardır Bu ziyaret ve şenlik Karakeçililerin bayramıdır Atlarla buraya gelen ve kurbanlar kesen Karakeçililer görkemli törenler yaparlardı Bu esnada cirit oyunları ve güreş müsabakaları da yapılırdı
Bu ziyaret ve şenlikler II Abdülhamid zamanında resmileştirilmiştir Osmanlı yönetimine sadakatla bağlı kalan Karakeçililer, genel olarak herhangi bir disiplinsizlik hareketine girmemişlerdir Sultan II Abdülhamid sarayın muhafazası için Karakeçilileri görevlendirmiştir Hem Yavuz Sultan Selim, hem de II Abdülhamid tarafından Karakeçililere sancak verildiği ve kendilerine çok güvenildiği rivâyeti de yaygındır Bilindiği gibi, II Abdülhamid, Alman İmparatoru'na Karakeçili aşiretinin mensuplarını tanıtırken, kendi akrabaları olarak takdim etmiştir Ayrıca aynı padişah Karakeçililerin bulunduğu bir alay meydana getirerek, bu alaya "Ertuğrul Alayı" adını vermiştir, ki bu da çok manidardır Yine kendi adıyla oluşturduğu "Hamidiye Alayları"nda, ki bunlar da Çanakkale ve Doğu Cephesi'nde Ruslar, İran ve Ermenilerle olan çarpışmalarda önemli hizmetler ifa etmiştir, Karakeçililer yer almıştır Cumhuriyet döneminde de Karakeçililer devlete sadakatla bağlı kalmışlardır Millî Mücadele'de Urfa ve havalisindeki millî faaliyetlerde ve özellikle yörenin Fransız işgalinden kurtarılması ile bazı iç isyanların bastırılmasında, Siverek kuvvetleri içinde yer alan Karakeçililer, diğer Türkmen (Oğuz) kuvvetleri olan İzoli, Beğdili (Badıllı), Karahanlı aşiretleri gibi üzerlerine düşeni yapmışlardır
Yine Millî Mücadele'de Güneydoğu Anadolu'daki Milli aşiretinin neden olduğu ayaklanma teşebbüsüne katılmayan Karakeçililer, Viranşehir ve çevresinde İngiliz ve Fransız kuvvetleriyle mücadeleye giriştikleri gibi, isyancılarla da mücadele etmişlerdir Ancak bu isyan sırasında Karakeçililerin ileri gelenleri hayatlarım kaybetmişlerdir Mardin'de bulunan Beşinci Tümen'in çabaları ve millî kuvvetlerin yardımıyla bu isyan hareketi bastırılmış ve asiler Suriye'ye kaçmak zorunda kalmışlardır
Güneydoğu Anadolu'da olduğu gibi Orta ve Batı Anadolu bölgelerindeki Karakeçililer de Millî Mücadele'ye destek vermişler ve önemli vazifeler ifa etmişlerdir Batı cephesinde Yunanlara karşı ve bazı iç isyanların bastırılmasında önemli hizmetlerde bulunmuşlardır Mustafa Kemal Paşa'nın yakın silâh arkadaşlarından Yarbay Mehmet Arif Bey oluşturduğu özel bir "Karakeçili Müfrezesi" ile Millî Mücadele'ye katkıda bulunmuştur
Sonuç olarak, Karakeçililerin Hocamız Faruk Sümer'in "Türkmenler" dediği Oğuzların Bozok kolunun Kayı boyuna mensup oldukları ve yüzyıllara dayanan bir mazilerinin olduğu açıktır Anadolu'yu ebedî vatan yapan Türkiye Selçukluları ve Osmanlı Devleti zamanında varolan ve Anadolu birliği içinde çok uzak olmasa da farklı yörelerde yaşayan bu insanlar, âdeta Anadolu insanın kardeşlik ve birliğinin simgesini oluşturmaktadırlar, denilebilir.
Kültür[değiştir | kaynağı değiştir]
KARAKEÇİLİ TÜRKMENLERİ kültür gelenek ve görenekleri yaşanmaktadır.
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]
Kahramanmaraş iline 90, Andırın ilçesine 22 km uzaklıktadır.
İklim[değiştir | kaynağı değiştir]
Mahallenin iklimi, Akdeniz iklimi etki alanı içerisindedir. Üst mahallelerinde karasal iklim geçişleri görülmektedir. Aşağı Andırın'da en çok orman ve doğal bitki örtüsüne sahiptir
Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]
| Yıllara göre mahalle nüfus verileri | |
|---|---|
| 2000 | 1059 |
| 1990 | 1135 |
| 1985 | 1228 |
Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]
Mahallenin ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Altyapı bilgileri[değiştir | kaynağı değiştir]
Mahallede, ilköğretim okulu vardır. Okulunda bir müdür, bir müdür yardımcısı ve 12 öğretmen mevcuttur.
Mahallenin içme suyu şebekesi vardır fakat bu şebeke kaynakların yetersiz olması nedeniyle sık sık sorun yaşamakta ve su kesintisi görülmektedir. Kanalizasyon şebekesi yoktur. En yakın sağlık oacağı, Beşbucak mahallesinin Fetene mahallesine bitişik olan Kızık mahallesindedir. Mahalleye ulaşımı sağlayan yol, sadece 2 mahallesinde asfalt olup diğer mahallelerine (Gökömerli, Eynallı) giden yollar stabilizedir. Mahallede elektrik ve sabit telefon vardır.
