İçeriğe atla

Balıkesir

Koordinatlar: 39°44′27″K 27°49′09″D / 39.74083°K 27.81917°D / 39.74083; 27.81917
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bu madde şehir hakkındadır. İl için Balıkesir (il) sayfasına bakınız. Başlığın diğer anlamları için Balıkesir (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Balıkesir
Şehir
Balıkesir haritası
Balıkesir haritası
ÜlkeTürkiye
İlBalıkesir
İdare
 • Belediye BaşkanıAhmet Akın (CHP)
Zaman dilimiUTC+03.00 (TRS)
Alan kodu266
Plaka kodu10

Balıkesir, Türkiye'de Balıkesir ilinin merkezi olan şehirdir.

Tarihte genellikle Misya ve Karesi adlarıyla bilinen Balıkesir yöresi, zamanla Roma, Bizans, Anadolu Selçuklu, Karesi Beyliği ve Osmanlı egemenliğinde kalmıştır. Temel geçim kaynağı tarım ve hayvancılık olup bamya, börülce, kavun, zeytin, zeytinyağı, kelle peyniri gibi zirai ürünleri ile ayrıca daha çok yerli turizmde öne çıkan sahil kasabalarıyla meşhurdur. Yağcıbedir halısı, kolonyası, kaymaklısı, kozak üzümü, Ayvalık tostu, Susurluk ayranı, saçaklı mantısı ve höşmerimi diğer bilinen yöresel ürünleridir.

Köken bilimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Balıkesir, adını günümüzde ikiye ayrılan eski merkez ilçesinden almaktadır. İlin eski adı Karesi olup 24 Ekim 1926 tarih ve 4248 sayılı Kararname ile Balıkesir olmuştur.[1] Balıkesir kelimesinin kökenine dair çeşitli rivayetler mevcuttur. Roma İmparatoru Hadrianus, Balıkesir şehri çevresinde sahip olduğu bir bölgede avcılık yaptığı için Adriyanutere lakabını almıştır. Ardından yine burada bir şato yaptırmıştır. Bu şatonun adı Paleo Kastro olarak bilinmektedir. Balıkesir adının bu kelimeden geldiği düşünülmektedir[2] Paleo Kastro'nun anlamı ise Eski Hisar'dır.[3] Bazı kaynaklar Balıkesir kelimesinin Balak Hisar veya Balık Hisar kelimelerinden geldiğini söylemektedir. Eski Türkçede balık kelimesi şehir anlamına geldiği için Balık Hisar kelimesinin anlamı Hisar Şehri'dir. Fakat Balıkesir il merkezinde hisar veya harabe yoktur. Ayrıca Balıkesir şehrinde Hisariçi Mahallesi bulunmaktadır.[4] Bir rivayete göre bölgeye akın yapan Pers hükümdarı Balı-Kisra'dan gelmektedir. Bazı kaynaklara göre ise balı çok, güzel anlamına gelen Bal-ı Kesr kelimesinden türediği belirtilmektedir.[5] Yeni ortaya atılan bir teze göre ise, Bağıkesir'den geldiğine yöneliktir. Zira 17. yüzyıla değin şehir merkezinde en önemli tarım faaliyetinin bağcılık olduğu Balıkesir kadı sicilleri ve tereke kayıtlarından doğrulanmaktadır.[6]

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]

Balıkesir genelindeki pek çok höyük, mağara ve düz yerleşim yerlerinde yapılan araştırmalarda bu topraklara MÖ 8000-3000 yılları arası yerleşildiği ortaya çıkmıştır.[7] Havran'a 8 km. mesafedeki İnboğazı mağaralarında Paleolitik, Neolitik ve Kalkolitik devirlerinden kalma kalıntılar bulunmuştur. Babaköy (Başpınar) kazılarında, Yortan mezarlığında, Ayvalık Dikili yolu üzerindeki Kaymak Tepe'de Bakır Çağı'na ait kalıntılar ve yerleşim yerleri bulunmuştur.[8] Bu bölgede ilk defa adı geçen şehir Agiros (Achiraus)'dur.[9] Anadolu Selçuklu Devleti'nin yıkılmasından sonra bölgede Karesi Beyliği kurulmuş,[10] ardından bölge Osmanlı Devleti'nin eline geçmiştir.[11]

Antik çağlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Assuva ve Misya
Yeşil ile gösterilen yer Misya

Balıkesir'in bulunduğu bölgenin adı eski çağlarda Misya'dır. Bu kelimenin Lidya dilindeki anlamı Kayın Ağacı'dır.[12] Bölgenin sınırları zamanla çeşitli değişikliklere uğramış olup, kuzeyde Marmara Denizi, batıda Çanakkale Boğazı ve Ege Denizi, doğuda Atranos Çayı ve güneyde de Lidya ile çevrilmiştir. Keşiş Dağından itibaren Marmara Denizi sahilini takiben Çanakkale Boğazı'na kadar olan kısıma Küçük Misya, geri kalan kısma ise Büyük Misya denilmiştir.[13] Büyük Misya; Pergam (Bergama), Adramitiyum (Edremit), Arjiza (Balya-Pazarköy), Assos (Behramkale), Teruvad (Truvada), Gargar, Antandos (Avcılar civarı), Belodos (Dursunbey) ve Adriyanatere (Balıkesir) şehirlerinden oluşmaktadır. Küçük Misya ise Sizik (Belkız), Lâmpesak (Lapseki), Perkot (Bergoz), Abidus, Milotopolis (Mihaliç), Apoloni, Periyapos (Kara Biga), Poimanenon[14] (Eski Manyas), Artemea (Gönen), Zeleya (Sarıköy), Artas (Erdek) ve Panormos (Bandırma) şehirlerinden oluşmaktadır.[15]

MÖ 3000-1200 yılları arasında bu bölgede farklı diller konuşan Pelasg ve Leleg kolonileri kurulmuştur.[7] Bu bölgede yaşayan Misyalıların soyu da Pelasglardan gelmektedir.[13] Misyalılar bu bölgeye geldiklerinde Bitinyalıları yendikten sonra Misya'ya hakim olmuşlardır.[16] Serbest yaşamayı sevdikleri için şehir kurmamışlardır.[17]

MÖ 1120'lerde[18] Hitit kralı IV. Tuthalya devrinde, Misya Hitit egemenliğine girmiştir.[19] Hititler bölge için Assuva adını kullanmıştır.[12] MÖ 1200 yıllarında Akalar ile Troya arasında çıkan ve dokuz yıl süren Truva Savaşı'nda, başlarında Khromis ve bilici Ennomos bulunan Misyalılar Troya'yı destekleyerek Troya'nın egemenliğine girmişlerdir.[20] Troya'nın dağılmasından sonra Misya, Lidya egemenliğine girmiştir.[21] MÖ 546 yılında,[15] Büyük Kiros ve halefleri zamanında Misya, Ahameniş İmparatorluğu'na dahil olmuştur.[22] Büyük İskender MÖ 334 yılında Biga Çayı civarında Ahameniş İmparatorluğu ile yaptığı Granikos Savaşı'nı kazanarak Misya'yı ele geçirmiştir.[23] Bu tarihten sonra Misya halkı paralı asker olarak ün kazanmıştır. O dönemde Mısır ordusunda bile Misya süvari birliği vardır.[24] İskender'in ölümünden sonra kumandanları birbirleri ile savaşmıştır. Savaş sonunda Misya'yı Lisimakus ele geçirmiştir. O da Korupedyon Savaşı'nda I. Selevkos Nikator tarafından öldürülmüştür. Misya, Nikator'un eline geçse de Lisimakus'un emrinde çalışmış Paflagonyalı Fletairos, Bergama'yı ele geçirmiş,[23] Misya'ın bir kısmına da egemen olmuştur.[7] Fletairos'tan sonra yeğeni I. Eumenes geçmiştir. MÖ 278 yıllarında Galyalılar Misya'ya gelmiştir. I. Eumenes'ten sonra Bergama Krallığı'nın başına geçen I. Attalos, Misya'nın geri kalan kısmını da ele geçirmiştir.[25] Bergama Krallığı egemenliğinde Misya ekonomik yönden rahat bir dönem yaşamıştır.[15] MÖ 133 yılında Misya, Bergama kralı III. Attalos'un vasiyeti ile Roma İmparatorluğu hakimiyetine geçmiştir.[26]

Roma ve Bizans dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Misya Roma egemenliğine girdikten sonra MÖ 133 yılında konsül Manius Aquillius tarafından Roma'ya bağlı Asya Eyaleti kurulmuş[27] ve Misya'nın bir kısmı bu eyalete bağlanmıştır.[28] Romalılar Misya'yı, uzun süre vergi ve kölelikle sömürmüş, baskı altında tutmuşlardır. Bunlara karşı halkın da desteklediği Pontus kralı VI. Mithridates'in başlattığı hareket başarılı olduysa da çok uzun sürmemiş ve MÖ 85 yılında bölge tekrar tamamen Roma idaresine girmiştir.[15]

Kavimler Göçü'nün etkisi nedeniyle M.S. 395 yılında Roma İmparatorluğu doğu ve batı diye ikiye ayrılmış[29] ve Misya yeni kurulan Doğu Roma İmparatorluğu'un yani Bizans'ın egemenliğine girmiştir. Misya topraklarının büyük bir kısmı Bizans egemenliği döneminde Opsikion Theması'nda yer almıştır. 675 yılında İstanbul Kuşatması sırasında Araplar, Misya'ya saldırmışlardır. 716-718 yıllarındaki İkinci İstanbul Kuşatması'nda Suriye sahillerinden hareket eden Araplar, Bergama ve Edremit yörelerini yağmalamışlardır.[30]

Selçuklular dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

1015 yılından itibaren Selçuklu Türkleri, Bizans İmparatorluğu egemenliğindeki Anadolu'da görülmeye başlamıştır.[31] 1048 tarihli Pasinler Muharebesi ile Türklerin Anadolu'ya yaptığı akınlar hız kazanmıştır. 1071 tarihli Malazgirt Meydan Muharebesi'den sonra da Türkler Anadolu'ya yerleşmeye başlamışlardır.[32] Kutalmışoğlu Süleyman Şah, İzmit çevresi ve Marmara sahillerinde[33] Malazgirt Meydan Muharebesi'nden dört yıl sonra 1075 yılında İznik merkezli Anadolu Selçuklu Devleti'ni kurmuştur.[34] 1076 yılında[31] da Misya'nın şehirlerinden Sizik ve Edincik'i ülkesine ilhak etmiştir.[35] 1081 yılında Türkler nehir yolu ile Apollonia (Gölyazı)'ya gelen bir Bizans birliğini yok etmişlerdir. Fakat başka bir Bizans birliği Sizik ve Poimanenon (Manyas)'ı Türklerden geri almıştır.[36] 1085 yılında Süleyman Şah doğudayken, ona bağlı emirlerinden biri olan İlhan Bey, kısa bir süre önce ellerinden çıkmış olan Sizik, Apollonia, Poimanenon ve Edincik'i geri almıştır.[37]

1086 yılında Süleyman Şah'ın Halep'i kuşatması üzerine kardeşi Melikşah tarafından görevlendirilen Tutuş, Ayn Seylam (Ayn Selm veya Aynı Salem) mevkiinde Süleyman Şah'ı yenmiş,[38] bunun üzerine Süleyman Şah, 5 Haziran 1086 tarihinde intihar etmiştir.[39] Ardından vezir Ebu'l-Kasım devletin başına geçmiştir. Sizik'i üst edinerek Marmara sahillerinin hakimi olmuştur.[40] 1090 yılında I. Aleksios'un Eufuryanis Alexaders'ı göndermesiyle bölgede savaşlar olmuştur.[41] Ebu'l-Kasım, Gemlik'i alarak burada gemiler yaptırmaya başlasa da burası Bizans'ın eline geçmiştir.[42]

Ebu'l-Kasım'dan sonra Anadolu Selçuklu Sultanı olan I. Kılıç Arslan, Marmara kıyılarını ve Edremit Körfezi'ne kadar olan kısmı ülkesine ilhak etmiştir.[32] Kılıç Arslan'ın kayınpederi İzmir Beyi Çaka Bey ise Edremit'ten Abydos'a kadar olan kıyılar ile Sakız ve Midilli Adası'nı ele geçirmiştir.[43] Fakat verilen bir ziyafette Kılıç Arslan tarafından öldürülmüştür.[44] Kılıç Arslan, bölgeyi 1099 yılında gelen Haçlılar'a karşı savunmuştur. 1107 yılında Kılıç Arslan ölünce Türkler Batı Anadolu'dan çekilmek zorunda kalmştır. Misya'yı yeniden ele geçiren Bizanslılar, Marmara sahillerinde bulunan bütün Türkmenlere savaş açmışlardır.[31] 1115 yılına kadar bölgede Türk-Bizans çekişmesi yaşanmıştır. 1175 yılında Eskişehir ovasında toplanan 100.000 çadır Türkmen'in bir kısmı bu bölgeye gelmiştir.[7] 1206 yılında Türkmenler Misya kentlerine akın etmeye başlamış ve Bizans ahalisi bölgeyi terk ederek Türkmenler bölgeye yerleşmiştir.[45] 1237 yılında II. Gıyaseddin Keyhüsrev, Misya'daki uç beylerini teftiş etmiştir.[46] 1280'li yıllarda, daha sonra Karesi Beyliği'ni kuracak olan ve soyu Danişmend Gazi'den gelen Karesi Bey, babası Kalemşah ve büyük bir Türkmen grubu Misya'ya gelmiştir.[47] Bunların yanında Germiyanoğlu Yakup Bey de vardır.[7]

Karesi Beyliği dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Karesi Beyliği
Karesi Beylik türbesi

Kara İsa adıyla da bilinen[48] Karesi Bey, muhtemelen 1296-1297 yıllarında Erdek, Biga, Edremit, Bergama, Çanakkale hariç büyük Misya sahasını Germiyan kuvvetlerinin desteğiyle ele geçirmiştir.[49][50] 1306 yılında (bu tarih kesin değil) bir grup Türkmen, Ece Halil önderliğinde Trakya üzerinden Karesi topraklarına gelmiştir.[51] Karesi Bey'den sonra yerine oğlu olan Aclan Bey'in geçtiği söylense de Aclan Bey'in kimliği henüz netlik kazanmamıştır. Aclan Bey'in oğlu olduğu düşünülen Demirhan Bey hükümdar olduğu dönemde kardeşi Yahşi Bey de Bergama taraflarını yönetmektedir.[52] Diğer kardeşi Dursun Bey ise Osmanlı hükümdarı Orhan Gazi'ye sığınmıştır.[53] Dursun Bey, Orhan Gazi'ye Karesi Beyliği'ne saldırırsa Balıkesir, Edincik ve Bergamayı vereceğini[54] ve kendisinin sadece Kızılca Tuzla ile Makhram'ı alacağını söylemiştir. Makhram denilen yer ise Makhramion yani Behram Kale batı yakınında, Strabon'un andığı Tragasai Tuzlası'dır.[55] Bu teklifin üzerine Orhan Gazi, Dursun Bey ile birlikte Balıkesir'e doğru gelmiştir. Orhan'ın hareketini duyan Demirhan Bey, Balıkesir'den Bergama'ya kaçmıştır. Burada Dursun Bey kaleden atılan bir ok yüzünden ölmüştür.[56] Karesi'nin Osmanlı'ya ilhakı 1361 yılında[57] Çanakkale'nin alınmasıyla tamamlanmıştır.[58] Karesi ümerâsı, Osmanlı egemenliğine geçtikten sonra Orhan Bey'in oğlu Süleyman Gazi'ye Rumeli'ye geçişinin gerek hazırlık döneminde gerekse icraat sırasında yardım etmişler ve destek olmuşlardır.[59]

Osmanlı Devleti dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Karesi Beyliği'nin tarih sahnesinden çekilişi ve yerini henüz devlet olma aşamasında bulunan Osmanlı Beyliği'ne bırakışı, ileride güçlü bir devlet hâline gelecek olan Osmanlılar için askeri ve siyasi genişleme açısından önemli bir adım olmuştur.[60]

Bigadiç, Erdek, Bandırma ve Balıkesir'de deprem olduğuna dair mahallinden gönderilen 19 Nisan 1898 tarihli telgraf[61]

Karesi, Osmanlı'ya ilhak olduktan sonra müstakil bir sancak yapılıp[62] yönetimi Süleyman Gazi'ye verilmiştir.[63] Yıldırım Bayezid, Saruhanoğulları Beyliği'ni 1390'da ele geçirdikten sonra Saruhan ve Karesi'yi birleştirerek oğlu Ertuğrul'a vermiş, daha sonra buranın yönetimine Bayezid'in oğullarından bir diğeri olan İsa Bey getirilmiştir.[64] Bir süre sonra Saruhan ve Karesi tekrar ayrılmıştır.[65] 1393 yılında Karesi Sancağı, aynı yıl kurulan Anadolu Eyaleti'ne bağlanmıştır.[66] 1402 tarihli Ankara Muharebesi'nde Karesi kuvvetleri, Osmanlı büyük ordusunun sağ kolunda bulunmuştur.[67] Yenilginin ardından Balıkesir'in bulunduğu bölge Timur ordusunun saldırılarına maruz kalmıştır.[68] Timur'un kendilerine bağımsızlık verdiği öteki beylikler gibi Karesi Beyliği, yeniden bir canlanma dönemi yaşamamıştır.[69]

Anadolu'nun genelinde yaşanan kıtlık, 1494 ile 1503 yılları arası Balıkesir genelinde de yaşanmıştır. 1525 yılından 1527 yılına kadar 3 mahsul yılında çekirge felaketi yaşanmıştır.[70] 21 Eylül 1577 (H. 8 Recep 985) tarihinde ise bu yörede çok şiddetli bir deprem olmuştur.[71] 1596'dan 1610'a kadar olan dönemde, Anadolu'daki Celali isyanları sonucu doğudan batıya doğru göç eden yörüklerin bir kısmı Balıkesir yöresine gelmiştir.[72] 1816 yılına gelindiğinde Karesi Sancağı, Anadolu Eyaleti'nden ayrılarak kurulan Hüdavendigâr ve Kocaeli Eyaleti'ne bağlanmıştır. Ardından 1841 yılında, bu eyaletin yenilenmesiyle kurulan Hüdavendigâr Eyaleti'ne bağlanmıştır.[73] Bu arada 1821 yılında Ayvalık Rumları, Yunan İsyanı'na katılmışlardır. Bunun üzerine Balıkesir Mutasarrıfı, bölgedeki konar göçer aşiretleri Rumların üzerine salmıştır. Bu aşiretler içinde en büyüğü başlarında Davasoğlu isimli biri bulunan Kepsut Çepnileri'dir. Ardından isyan bastırılmıştır.[74]

1845 yılında Karesi ile Saruhan Sancağı'nın birleşmesiyle yeni bir eyalet kurulsa da bu eyalet 1847 yılında kaldırılmış, Karesi yeniden Hüdavendigâr Eyaleti'ne bağlanmıştır.[75] 1867 yılında Hüdavendigâr, vilayet olmuştur. Karesi, 1881-1888 yılları arasında vilayet olmuştur.[76] 29 Ocak 1898 tarihinde Balıkesir'de çok şiddetli bir deprem olmuştur.[77] 1909 yılında Karesi, bağımsız bir sancak olmuştur.[78]

Kurtuluş Savaşı dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Balıkesir'in Kurtuluşu
Kurtuluş Savaşı döneminden silahlar (Balıkesir)
O yeşil toprağın ey yüzler ağartan Karesi,
Şimdi binlerce şehîdin kanayan makberesi.
Sana hasret kalan evlâdın için dünyâda
Varsa kahrolmadan ârâm edecek yer, neresi?
Hani gök kubbenin altında görülmüşmü eşin?
Dağların bağ, hele vâdilerin altın deresi!
Ey benim her taşı bir ma'bed-i iman yurdum,
Seni er-geç bana mutlak verecek ma'budûm!.

Mehmet Âkif Ersoy, 30 Haziran 1922
(1338), Yeni Gün Gazetesi.[79]

I. Dünya Savaşı'ndan sonra Yunanlar, 15 Mayıs 1919 tarihinde İzmir'i zapt etmişlerdir. Ertesi gün bu haber telgraf ile Balıkesir'e de ulaşmıştır.[80] 17 Mayıs günü Balıkesir şehrindeki Alaca Mescit'te toplantı yapılmasına karar verilmiş[81] ve ertesi gün burada Vehbi (Bolak) Bey önderliğinde 41 kişiden oluşan Balıkesir Redd-i İlhak Cemiyeti kurulmuştur.[82] Yunan orduları, 29 Mayıs 1919 tarihinde Ayvalık taraflarına küçük bir çıkarma yapmışlardır.[83] 26-31 Temmuz ve 16-22 Eylül tarihlerinde I. ve II. Balıkesir Kongreleri düzenlenmiş ve bölgede Kuvâ-yi Milliye birlikleri kurulmuştur.[84] 22 Haziran 1920 tarihinde Yunan orduları Soma-Akhisar cephesine karşı taarruza geçmiştir.[85] Bu cephenin dağılmasının ardından Yunan orduları, 30 Haziran 1920 tarihinde hem Balıkesir şehrini[86] hem de Bigadiç'i ele geçirmişlerdir.[87] 18 Eylül 1922 tarihinde Erdek'in de Yunan işgalinden kurtulmasıyla Balıkesir tamamen Türklerin eline geçmiştir. Bilinenin aksine Büyük Taarruz; İzmir'in değil Erdek'in kurtuluşu ile sona ermiştir.[3]

Cumhuriyet dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
1927 Balıkesir haritası

1923 yılında bütün sancakların il olmasıyla Karesi ili kurulmuştur.[3] 1926 yılında ilin adı Balıkesir olmuştur.[1] 15 Kasım 1942 tarihinde Balıkesir'de 7 şiddetinde deprem olmuştur. Bu depremin sonucunda büyük can ve mal kaybı yaşanmıştır.[88] 1980 İhtilali sonucu 12 Eylül 1980 günü sabah saatlerinde ilde sıkı yönetim başlamış, 19 Temmuz 1984 günü saat 17.00'de sona ermiştir.[89] İlde yaşanan önemli olaylardan biri de Susurluk Kazası olayıdır. 3 Kasım 1996 tarihinde Susurluk ilçesinin Çatalceviz mevkiinde meydana gelen bu olay Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en önemli skandallarından biridir. 17 Ağustos 1999 depreminden sonra dönemin Kandilli Rasathanesi Müdürü Prof. Dr. Ahmet Mete Işıkara, 19 Ağustos günü Marmara'da yeni bir depremin olabileceğini söylemesi üzerine aynı gün Balıkesir valisinin talimatı ile Balıkesir'de evler boşaltılmıştır.[90] Balıkesir, 2014 Türkiye yerel seçimlerinin ardından büyükşehir olmuştur.[91]

Nüfus

[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu veriler Balıkesir ilinin şehir merkezinin nüfus verileridir. İl nüfusu için Balıkesir (il) sayfasına bakınız.
Yıl Toplam Şehir Kır
1927[92] 135.473 25.740 109.733
1935[93] 154.317 26.699 127.618
1940[94] 164.643 30.110 134.533
1945[95][a] 114.011 33.894 80.117
1950[96] 132.262 36.005 96.257
1955[97][b] 106.869 45.685 61.184
1960[98] 128.152 61.145 67.007
1965[99] 136.694 69.341 67.353
1970[100] 153.996 85.004 68.992
1975[101] 169.932 99.443 70.489
1980[102] 195.899 124.051 71.848
1985[103] 222.589 149.989 72.600
1990[104] 245.651 170.589 75.062
2000[105] 287.709 215.436 72.273
2007[106] 313.630 241.404 72.226
2008[107] 317.839 247.072 70.767
2009[108] 329.401 259.157 70.244
2010[109] 334.893 265.747 69.146
2011[110] 331.788 263.000 68.788
2012[111] 338.936 267.903 71.033

2012 yılında Balıkesir büyükşehir statüsü kazanıp ilin tamamı büyükşehir sınırlarına girmiştir ve merkez ilçe Altıeylül ve Karesi ilçelerine ayrılmıştır.

İklim

[değiştir | kaynağı değiştir]
 Balıkesir iklimi 
Aylar Oca Şub Mar Nis May Haz Tem Ağu Eyl Eki Kas Ara Yıl
En yüksek sıcaklık (°C) 23,5 24,8 30,7 35,2 38,2 42,5 43,2 43,7 40,3 36,4 29,0 26,1 43,7
Ortalama en yüksek sıcaklık (°C) 9,1 10,6 13,8 19,3 24,5 29,2 31,2 31,3 27,8 22,1 15,9 10,7 20,4
Ortalama sıcaklık (°C) 4,9 5,9 8,3 13,0 17,8 22,5 24,8 24,6 20,7 15,7 10,4 6,7 14,6
Ortalama en düşük sıcaklık (°C) 1,3 1,8 3,4 6,9 10,9 14,9 17,6 17,8 14,0 10,1 5,8 3,1 8,9
En düşük sıcaklık (°C) −13,8 −18,8 −8 −4 0,6 4,0 9,1 8,7 4,0 −2,3 −7,9 −12,9 −18,8
Ortalama yağış (mm) 80,3 68,3 57,8 51,3 41,2 24,6 7,9 5,8 23,3 45,4 76,7 94,2 576,8
Kaynak: Meteoroloji Genel Müdürlüğü[112]


Kültür

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Balıkesir yöresi halkoyunları, Balıkesir Türküleri ve Balıkesir mutfağı
Bir Yörük kızı

Balıkesir halkının büyük çoğunluğu Sünni olup halkın bir kısmı Alevi inancına sahiptir. Dolayısıyla ilde camilerin yanı sıra cemevleri de vardır. Son araştırmalara göre ilde toplam 1595 adet cami vardır.[113] 1995 yılında bu sayı 1513'tür.[114] Ayrıca il sınırları içinde tarihi kiliseler de vardır.[115]

İldeki önemli inanışlardan biri 6 Mayıs günü kutlanan Hıdırellez'dir.[116] Hıdırellez günü öncesi ateş yakılır, ilk baharın çeşitli günlerinde köylerde hayırlar yapılır. Bazı hayırlarda Yağmur Duası okunur. Yatır inancı da kültür hayatında önemli bir yere sahiptir. Şehir, kasaba ve köylerde birçok yatır vardır. Dede veya baba adları ile anılan bu yatırlarda devlet ve ilim adamları, din ve tasavvuf erbapları, şehitler, saz şairi, âşıklar, meslek pirleri, eşkıya ve destan kahramanları yatmaktadır. Buralar halk tarafından ziyaret edilmekte olup buralara çeşitli inançlara bağlı olarak uygulamalar yapılmaktadır.[117] Hasan Baba ve Sarıkız, ildeki en ünlü ermişlerdir.

Köy düğünleri başta olmak üzere düğünlerde çeşitli uygulamalar yapılmaktadır. Sokakta yapılan düğünler, köylerde daha yaygın olsa da şehir ve kasabalarda da yapılır. Eskilerden gelen bir inanca göre iki bayram arası nikâh olmaz. Şayet yapılırsa geçimin olmayacağına inanılır.[118]

Balıkesirli erkeklerin geleneksel kıyafetleri şimdikinden çok farklıdır. Eskiden erkeklerin başlarına, kenar kısmında işleme veyahut süs bulunan sarıklı fes giydikleri ve Bursa, Horasan kumaş ve şallarından yapılan kuşakları bele sarıp üzerine tabanca veya hançer koydukları bilinmektedir. Pantolon niyetine giyilen şalvarlar ise el tezgâhlarında dokunmuş olup pamuk ve yünlü şayaklardan yapılmış salta ile patura yakındır. Ayakkabılar genellikle mest, lapçın, kaloş ve çizmedir. Kadınların geleneksel kıyafetleri de farklıdır. Kadınlar başlarına türbanların iç içe geçmesiyle yapılan ve hotoz adı verilen kenarlarına zincir takılmış gümüş para ile sıralanan başlık giydikleri bilinmektedir. Sırtlarında ise kenarları oyalı veya sırmalı üç etekli entari bulunmaktadır. Sokağa çıkarken başlarına üstlük veya çar adı verilen örtü giyerlermiş. Geçmiş yıllarda da özellikle köylü kadınlarının giydiği ferace ve yaşmak, bugün hâlâ köylü kadınlarınca giyilmektedir.[119] İlde erkeklerin oynadığı halkoyunları Ağır Zeybek, Kırık Zeybek ve Kaşıklı Zeybek olmak üzere üçe ayrılmaktadır. Bunların içinden Bengi ve İkili Güvende ünlüdür. Oyunlarda genellikle neşe, yas, aşk, kahramanlık, askerlik gibi konular ele alınmıştır. Türkülerden ise İki Keklik ünlüdür. İldeki ünlü yemekler keşkek, sura, tirit, saçaklı mantı, tavuklu mantı ve peynirli patlıcandır. Çorbalardan düğün çorbası ünlüdür. Tatlılardan ise Balıkesir kaymaklısı, höşmerim ve zerde tatlısı ünlüdür. Ayvalık tostu da meşhurdur. Kıyı kesimlerde yemeklerde zeytin yağı kullanılmakta, iç kesimlerde ise çiçek yağı ve tereyağı kullanılmaktadır.[120] Ayrıca ilde kış aylarında deve güreşleri düzenlenir.[121] Bölgede Batı Anadolu ağzı kullanılmaktadır.[122]

Turizm

[değiştir | kaynağı değiştir]
Sarımsaklı Plajından bir görünüm, Ayvalık

Balıkesir, denize sahip olduğu için deniz turizmi gelişmiştir. Marmara'da veya Ege'de kıyıya sahip ilçeler ile adalar, başlıca turizm merkezleridir. Buralarda çeşitli plajlar ve oteller mevcuttur.[5] İl, 1970'li yıllarda Türkiye'nin gelişme bakımından en önde giden turizm bölgesi haline gelmiştir.[123] Balıkesir'in turizm beldeleri, genelde iç turizm talebini karşılar. İl kış turizminden mahrum olsa da kaplıca turizmi yapılmaktadır. Gönen, Edremit, Manyas, Susurluk, Bigadiç, Sındırgı ilçelerinde ve Merkez'e bağlı Pamukçu Beldesi'nde kaplıcalar bulunmaktadır. Bu kaplıcalar sayesinde ildeki turizm süresi uzamaktadır.[124] İlde turizme katkısı olan cami, kilise, harabe gibi çeşitli tarihî eserler mevcuttur.[5] Kazdağı çevresinde oksijen yoğunluğu fazladır.[125]

İlde birçok etkinlik düzenlenmektedir. Dağlık yerlerde dağ sporları yapılmaktadır.[126] Yine kıyı yöresinde yelkencilik yapılmaktadır. Ayvalık'ta, Edremit'teki Kazdağları ile Şahinderesi Mevkii'nde ve Merkez'deki Çengeloğlu Mevkii'nde avcılık yapılmaktadır. Avcılığa dair ilde kulüpler de bulunmaktadır.[123]

İlde toplam 178 tane sit alanı vardır.[127] Adramytteion, Antandros ve Kizikos gibi arkeolojik sitler, turizm açısından önemlidir. İl sınırları içinde 10 tane müze vardır.[128] Bu müzelerden 2 tanesi Balıkesir Müzesi Müdürlüğü'ne bağlıdır.[129] Yine ilde Balıkesir Ulusal Fotoğraf Müzesi adlı fotoğraf müzesi bulunmaktadır. Merkezdeki Devrim Erbil Çağdaş Sanatlar Müzesi'nde bulunan Kent Arşivi'nde il ile ilgili birçok kaynağa ulaşılabilir.[130]

Spor

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Balıkesir'de spor

İlde en çok rağbet gören spor futboldur. Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde İdman Yurdu ile Çalışma Derneği kurularak sporsal faaliyetlere başlanılmıştır. İleriki dönemlerde ildeki futbolcular büyük şehirlerde çalışmışlardır.[131] 1966 yılında ilin kendi futbol kulübü olan Balıkesirspor kurulmuştur. Diğer önemli futbol takımı olan Bandırmaspor, 1965 yılında kurulmuştur. Basketbol dalında Bandırma Banvitspor önemlidir. En büyük spor tesisleri Atatürk Stadı ve Bandırma Stadı'dır.[132] Balıkesir'de güreşin de önemli bir yeri vardır. Kurtdereli Mehmet Pehlivan en önemli güreşçidir.

Önemli spor tesisleri: Atatürk Stadyumu (15.800), Bandırma 17 Eylül Stadyumu (10.410), Ayvalık Hüsnü Uğural Stadyumu (5.000), Edremit Şehit Hamdibey Stadyumu (5.000), Teksüt Kara Ali Acar Spor Salonu (3.000, Kurtdereli Spor Salonu (1.600), Atatürk Olimpik Yüzme Havuzu (500).

Kardeş şehirler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Balıkesir'in altı tane kardeş şehri bulunmaktadır.[133]

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Bigadiç ve İvrindi ilçelerinin kurulması ile nüfus azalmıştır.
  2. ^ Kepsut ve Savaştepe ilçelerinin kurulması ile nüfus azalmıştır.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
Özel
  1. ^ a b Erol Tuncer (2002). "Osmanlı'dan günümüze seçimler, 1877-1999". Toplumsal Ekonomik Siyasal Araştırmalar Vakfı. ss. s. 302. 
  2. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 48. 
  3. ^ a b c M. Orhan Bayrak (1979). "Türkiye tarihi yerler kılavuzu". Remzi Kitabevi. ss. s. 109. 
  4. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 49. 
  5. ^ a b c "Tarihçe". Balıkesir Belediyesi. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ Bülent Özdemir, Zübeyde Güneş Yağcı (2007). "Osmanlıdan Cumhuriyete Balıkesir". Yeditepe Yayınevi. ss. s. 30. 
  7. ^ a b c d e "Tarihçe". T.C. Balıkesir Valiliği. 24 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ N. Hacıoğlu, D. Bozok (1997). "Balıkesir: Bir Kentin Kimliği". Balıkesir Rotary Kulübü. ss. s. 10-11. 
  9. ^ "Balıkesir Adının Menşei". Balıkesir İli Kültür ve Turizm Müdürlüğü. 8 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ Dr. Abdülmecit Mutaf (2003). a.g.e. ss. s. 6. 
  11. ^ Niyazi Akşit, Ferruh Sanır (1981). "A'dan Z'ye Genel Bilgi Ansiklopedisi". ss. s. 790. 
  12. ^ a b Zekeriya Özdemir (1997). a.g.e. ss. s. 15. 
  13. ^ a b Dr. Abdülmecit Mutaf (2003). a.g.e. ss. s. 3,4. 
  14. ^ "Eski Manyas/Poimanenon Ortaçağ yapıları / Eski Manyas/Poimanenon Middle Age buildings İLKNUR ŞATIROĞLU". tez.yok.gov.tr. 2010. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2020. 
  15. ^ a b c d Dr. Abdülmecit Mutaf (2003). a.g.e. ss. s. 4. 
  16. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 7. 
  17. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 8. 
  18. ^ Nezih Başgelen (1981). "Birgi'den Gevaş'a Anadolu notları". Ufuk Matbaası. ss. s. 2. 
  19. ^ "Büyük lûgat ve ansiklopedi". Meydan. 1986. ss. s. 731. 
  20. ^ Zekeriya Özdemir (1993). a.g.e. ss. s. 24. 
  21. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 10. 
  22. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 11. 
  23. ^ a b İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 13. 
  24. ^ Veli Sevin (2001). "Anadolu'nun tarihi coğrafyası". Türk Tarih Kurumu Basımevi. ss. c. 1, s. 44. 
  25. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 14. 
  26. ^ "Türkiye Cumhuriyetinin 75. Yılında Balıkesir". Balıkesir Valiliği Yayınları. 1993. ss. s. 55. 
  27. ^ "Oxford Klasik Sözlüğü". ss. s. 189,190. 
  28. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 15. 
  29. ^ Mehmet Fatsa, Türker Keşmer (2005). "XV. ve XVI. Yüzyıllarda Giresun Kırsalı'nın İdari ve Sosyal Tarihi". Giresun Belediyesi. ss. s. 46. 
  30. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 16. 
  31. ^ a b c Dr. Abdülmecit Mutaf (2003). a.g.e. ss. s. 5. 
  32. ^ a b Tacettin Akkuş (2001). "Tanzimat Başlarında Balıkesir Kazası". Zağnos Kültür ve Eğitim Vakfı. ss. s. 5. 
  33. ^ Dr. Osman Turan (1971). "Selçuklular Zamanında Türkiye". Turan Nesriyat Yurdu. ss. s. 22. 
  34. ^ Nuri Ünlü (1984). "Anahatlarıyla İslâm tarihi". İlahiyat Fakültesi. ss. s. 178. 
  35. ^ Ahmet Refik (1912). "Tarih-i Umumi ". Kitabhane-yi İslam ve Askeri. ss. c. 6, s. 290. 
  36. ^ Zekeriya Özdemir (1998). a.g.e. ss. s. 41. 
  37. ^ Dr. Osman Turan. a.g.e. ss. s. 75. 
  38. ^ Ahmet Yaşar Ocak (2006). "Anadolu Selçukluları ve beylikler dönemi". T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları. ss. s. 547. 
  39. ^ İbrahim Kafesoğlu (1972). "Selçuklu tarihi". Millî Eğitim Basımevi. ss. s. 66. 
  40. ^ Dr. Osman Turan. a.g.e. ss. s. 84. 
  41. ^ Reşit Mazhar Ertüzün (1964). "Kapıdağı Yarımadası ve Çevresindeki Adalar". ss. s. 45. 
  42. ^ Muharrem Kesik (2003). "Türkiye Selçuklu devleti tarihi". Türk Tarih Kurumu Basımevi. ss. s. 4. 
  43. ^ Dr. Osman Turan. a.g.e. ss. s. 90. 
  44. ^ Cemal Anadol, Fâzile Abbasova (Ocak 2002). "Türk Kültür ve Medeniyeti". IQ Kültür Sanat Yayıncılık. ss. s. 582. ISBN 975-6618-08-6. 
  45. ^ Abdülmecit Mutaf (1996). "Tarihi eserleriyle Balıkesir". Balıkesir Belediyesi. ss. s. 6. 
  46. ^ Zekeriya Özdemir (1998). a.g.e. ss. s. 38. 
  47. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (1984). a.g.e. ss. s. 96. 
  48. ^ Mehmet Önder (1995). "Efsâneleri, destânları, hikâyeleriyle şehirden şehire Anadolu". Türkiye İş Bankası. ss. s. 65. ISBN 975-458-073-1. 
  49. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (1984). a.g.e. ss. s. 96. 
  50. ^ Mustafa Çetin Varlık (1974). "Germiyanoğulları Tarihi (1300-1429)". ss. s. 9. 
  51. ^ Zeki Velidi Togan. "Umumi Türk Tarihine Giriş". ss. s. 269. 
  52. ^ Celil Ender (2000). "Karesi, Saruhan, Aydın ve Menteşe beylikleri paraları". Ender Nümismatik Yayınları. ss. s. 16. 
  53. ^ Server Rifat İskit (1957). "Resimli-haritalı mufassal Osmanlı tarihi". İskit Yayını. ss. s. 74. 
  54. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (1984). a.g.e. ss. s. 101. 
  55. ^ Bilge Umar (1993). "Türkiye'deki tarihsel adlar". İnkılâp Kitabevi. ss. s. 161. 
  56. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (1947). "Osmanlı tarihi". Türk Tarih Kurumu Basımevi. ss. c. 1, s. 123. 
  57. ^ Ali Sevim, Yaşar Yücel (1990). "Türkiye tarihi". Türk Tarih Kurumu Basımevi. ss. c. 1, s. 209. 
  58. ^ Server Rifat İskit. a.g.e. ss. s. 75. 
  59. ^ Aşıkpaşazade (1913-1914). "Tevârih-i Al-i Osmân". ss. 44-45. 
  60. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (1947). a.g.e. ss. s. 124. 
  61. ^ "Fermanlar, Beratlar ve Balıkesir Belgeleri Sergisi". T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü. 2005. ss. s. 11. 
  62. ^ Zekeriya Özdemir (1998). a.g.e. ss. s. 46. 
  63. ^ Ekmeleddin İhsanoğlu (2000). "İki tarafın bakış açısından Türk-Arap münasebetleri". İslâm Tarih, Sanat ve Kültür Araştırma Merkezi. ss. s. 50. 
  64. ^ Tuncer Baykara (1988). "Anadolu'nun Tarihi Coğrafyasına Giriş I. Anadolu'nun İdarî Taksimatı". Türk Kültürü Araştırmaları Enstitüsü Yayınları. ss. s. 85. 
  65. ^ Mahmut Kaplan (2006). "Manisa şehri bilgi şöleni". Emek Matbaacılık. ss. s. 5. 
  66. ^ Özer Ergenç (2006). "XVI. Yüzyılın sonlarında Bursa". Türk Tarih Kurumu. ss. s. 119. 
  67. ^ Zekeriya Özdemir (1993). a.g.e. ss. s. 49. 
  68. ^ Dr. Abdülmecit Mutaf (2003). a.g.e. ss. s. 7. 
  69. ^ Claude Cahen (1994). "Osmanlılar'dan Önce Anadolu'da Türkler". Türk Kültürü Araştırmaları Enstitüsü Yayınları. ss. s. 628. 
  70. ^ Zekeriya Özdemir (1997). a.g.e. ss. s. 26. 
  71. ^ Güler Eren, Kemal Çiçek, Halil İnalcık, Cem Oğuz (1999). "Osmanlı". Yeni Türkiye Yayınları. ss. c. 5. 
  72. ^ Behset Karaca (2000). "XV. ve XVI. yüzyıllarda Teke Sancağı". Fakülte Kitabevi. ss. s. 232. 
  73. ^ İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). a.g.e. ss. s. 120. 
  74. ^ Aydın Ayhan. a.g.e. ss. s. 129. 
  75. ^ Teoman Ergül (1991). "Kurtuluş Savaşında Manisa, 1919-1922". Manisa Kültür Sanat Kurumu. ss. s. 14. 
  76. ^ Dr. Abdülmecit Mutaf (2003). a.g.e. ss. s. 18. 
  77. ^ Ömer Âli Bey, Metin Kayahan Özgül (1997). "Türkmen kızı". Zağnos Kültür ve Eğitim Vakfı. ss. s. 14. 
  78. ^ Bekir Topaloğlu (2005). "Türkiye Diyanet Vakfı İslâm ansiklopedisi". Türkiye Diyanet Vakfı. ss. c. 19, s. 13. 
  79. ^ Hilmi Yücebaş (1958). "Bütün cepheleriyle Mehmet Âkif". A. Halit Kitabevi. ss. s. 13. 
  80. ^ Hikmet Adın (1991). "Balıkesir, Balya, Ilıca, Şamlı yöreleri". ss. s. 247. 
  81. ^ Bülent Özdemir, Zübeyde Güneş Yağcı. a.g.e. ss. s. 303. 
  82. ^ Dr. Abdülmecit Mutaf (2003). a.g.e. ss. s. 17. 
  83. ^ Mustafa Turan (2006). "Yunan Mezalimi". Atatürk Araştırma Merkezi. ss. s. 251. 
  84. ^ Mücteba İlgürel (1997). "Balıkesir Kongreleri". ss. s. 35. 
  85. ^ Kâzım Özalp (1988). "1919-1922 Millî Mücadele". Türk Tarih Kurumu Basımevi. ss. c. 1, s. 134. ISBN 975-17-1888-0. 
  86. ^ Doç. Dr. Mediha Akarslan (1998). "Türk Millî Mücadelesi’nin Balıkesir Cephesi". T.C. Balıkesir Valiliği Kültür Yayınları. ss. s. 61. ISBN 975-17-1888-0. 
  87. ^ Zekeriya Özdemir (1993). a.g.e. ss. s. 99. 
  88. ^ "Atatürk Üniversitesinin kuruluşunun XX. yıl armağanı". Atatürk Üniversitesi. 1978. ss. c. 4, s. 338. 
  89. ^ "18 Temmuz 1984". Yeni Haber. 
  90. ^ "Doğru Yaptı-20 Ağustos 1999". Sabah gazetesi. 
  91. ^ "Kanun No. 6360". 16 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2014. 
  92. ^   . "Fasikül I: Mufassal Neticeler İcmal Tabloları" (PDF). 28 Teşrinevvel 1927 Umumî Nüfus Tahriri. DİE. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  93. ^ "1935 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 20 İlkteşrin 1935 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  94. ^ "Vilâyetler, kazalar, Nahiyeler ve Köyler İtibarile Nüfus ve Yüzey ölçü" (PDF). 20 İlkteşrin 1940 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 20 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2016. 
  95. ^ "1945 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 21 Ekim 1945 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  96. ^ "Vilayet, Kaza, Nahiye ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). 22 Ekim 1950 Umumi Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  97. ^ "1955 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 23 Ekim 1955 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  98. ^ "İl, İlçe, Bucak ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). 23 Ekim 1960 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2021. 
  99. ^ "1965 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  100. ^ "1970 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  101. ^ "1975 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  102. ^ "1980 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  103. ^ "1985 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  104. ^ "1990 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  105. ^ "2000 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  106. ^ "2007 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  107. ^ "2008 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  108. ^ "2009 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  109. ^ "2010 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  110. ^ "2011 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  111. ^ "2012 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Şubat 2013 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013. 
  112. ^ "Resmî İstatistikler - Balıkesir". Meteoroloji Genel Müdürlüğü. 26 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2016. 
  113. ^ "Yılbaşı rezaletleri hutbesi!". Vatan. 9 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  114. ^ "Dönem: 20, Cilt: 18, Yasama Yılı: 1". TBMM. 14 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  115. ^ Örneğin Taksiyarhis Kilisesi ve Saatli Camii
  116. ^ "Bayramlar". Balıkesir İli Kültür ve Turizm Müdürlüğü. 9 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  117. ^ "Balıkesir ve Çevresindeki Yatırları Fonksiyonları Açısından Bir Değerlendirme". Balıkesir Üniversitesi. 17 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  118. ^ "Balıkesir il yıllığı, 1967". ss. s. 148. 
  119. ^ M. Reşit Kıpçak (1968). "Turistik Ekonomik Balıkesir". Acar Matbaası. ss. s. 123. 
  120. ^ "Mutfak ve Yemek Kültürü". Balıkesir İli Kültür ve Turizm Müdürlüğü. 1 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  121. ^ "Kış Şöleni Deve Güreşleri Başlıyor". Haberler.com. 3 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  122. ^ Prof. Dr. Leyla Karahan'ın Anadolu Ağızlarının Sınıflandırılması (Türk Dil Kurumu yayınları: 630, Ankara 1996)
  123. ^ a b "Hürriyet ansiklopedik yıllığı". Hürriyet. 1973. ss. s. 366. 
  124. ^ "Balıkesir kültürel ve turistik mekanlar". Zaman gazetesi. [ölü/kırık bağlantı]
  125. ^ "Balıkesir'in Tarihçesi". Balıkesir Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü. 9 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  126. ^ "Kara Sporları". Balıkesir İli Kültür ve Turizm Müdürlüğü. 1 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  127. ^ "Sit Alanları". Balıkesir İli Kültür ve Turizm Müdürlüğü. 1 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  128. ^ Türkiye'deki müzeler listesi sayfasındaki müze sayısına göre verilmiş rakamdır.
  129. ^ "Balıkesir Müzesi Müdürlüğü". Balıkesir İli Kültür ve Turizm Müdürlüğü. 9 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  130. ^ "Kent Arşivi". Balıkesir Belediyesi. 23 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  131. ^ "Spor'un Tarihçesi". Balıkesir Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü. 12 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  132. ^ Hikmet Bila. a.g.e. s. 232. 
  133. ^ "Kardeş Şehirler". www.balikesir.bel.tr. 3 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2021. 
  134. ^ "Schwäbisch Hall and its twin towns". Stadt Schwäbisch Hall. 20 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2013. 
Genel
  • İsmail Hakkı Uzunçarşılı (1984). "Anadolu Beylikleri ve Akkoyunlu, Karakoyunlu Devletleri". Türk Tarih Kurumu Basımevi. 
  • İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2000). "Karesi Vilâyeti Tarihçesi". Zağnos Kültür ve Eğitim Vakfı. 
  • Zekeriya Özdemir (1993). "Bigadiç". Karşı Matbaası. ISBN 975-95726-0-5. 
  • Zekeriya Özdemir (1997). "Bor beldesi İskele". 
  • Zekeriya Özdemir (1998). "Kaplıcalar şehri Gönen". Gönen Belediyesi. 
  • Dr. Abdülmecit Mutaf (2003). "Salnâmelere Göre Karesi (1847-1922)". Zağnos Kültür ve Eğitim Vakfı. 
  • Aydın Ayhan (1999). "Balıkesir ve Çevresinde Yörükler, Çepniler ve Muhacırlar". Zağnos Kültür ve Eğitim Vakfı. 
  • Kısaltmalar; a.g.e. (adı geçen eser), c (cilt), s (sayfa), s. x-x (sayfa x ile x arası), s. x,x (sayfa x ve x)

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Balıkesir ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Balıkesir&oldid=34161090" sayfasından alınmıştır