Süleymancılar

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Süleymân’îyye sayfasından yönlendirildi)
Süleymancılar
TürCemaat
MerkezTürkiye
LiderSüleyman Hilmi Tunahan (1888-1959)[1]
Kemal Kacar (1959-2000)[1]
Arif Ahmet Denizolgun (2000-2016)[1]
Alihan Kuriş (2016-)[1]

Süleymancılar ya da kendi söylemleriyle Süleymanlılar,[2][3] Türkiye merkezli Nakşi eğilimli bir cemaattir.[4] Cemaat; ismini "üstad" olarak tanımladıkları[5][6] Süleyman Hilmi Tunahan'dan alır. 1990'ların başında Türkiye'de tahminî iki milyon civarı üyesi vardı.[7] Dünyanın birçok yerinde şubeleri vardır.[8]

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Kökenleri, 14. yüzyılın ikinci yarısında kurulmuş olan Nakşibendilik'in Hindistan ve Pakistan'da yaygın olan Mûceddidî koluna kadar uzanır.[kaynak belirtilmeli] Erenköy, Işıkçılar, İskenderpaşa, İsmailağa ve Menzil[9] cemaatlerinde olduğu gibi Süleyman Hilmi Tunahan'ın silsilesi de Nakşibendi şeyhlerinden Şâh Ghulam Ali Dehlevî'ye bağlanır.[kaynak belirtilmeli] Türkiye'de yaygın olan diğer Hâlidî kollarından farklı olarak, Süleyman Hilmi Tunahan'ın mürşidi olan Selahüddin İbn-i Mevlana Siracüddin, Nakşilikten daha ziyade Hindistan ve Pakistan'da yaygın bir kolu olan Mûceddidî dalının temsilcisi Ebû Saîd Sâhib Mûceddidî'nin torunu Muhammed Mazhar'ın müridiydi.

Cemaatin kurucusu Süleyman Hilmi Tunahan, 1920 yılında Daru’l-Hilafeti’l-Aliyye medresesinde öğretmenliğe başladı. 1924'te Tevhîd-i Tedrîsât Kanunu'nun çıkmasıyla medrese usulü eğitim yasaklandı. Tunahan, Müderrisler Cemiyeti'nin kaldırılması üzerine bir araya gelen 520 müderrisle toplanarak, orada hazır olan herkesin, memleketin her tarafında bir-iki öğrenci okutmak suretiyle İslam'ı öğretmelerini öğütlemiştir.[10]

Öğretmenliği bırakıp İstanbul vaizliğine atanan Tunahan bu sırada Gedikpaşa ve Lüleburgaz gibi yerlerde topladığı öğrencileri işçi olarak göstererek onlara ders verdi.[11] Bu faaliyeti nedeniyle 1939 yılında üç, 1944 yılında ise sekiz gün gözaltında tutuldu.[11] 1943 yılında vaizlik yetkisi elinden alındı.[11] 1949'da Kuran kurslarının açılmasına yasal olarak izin verildi. Tunahan 1951 yılında Çamlıca'da ilk Kuran kursunu açtı.[11]

Varlığını zamanla büyüten ve 1980 yılında 867 Kuran kursu olan[12] cemaat, aynı zamanda Almanya'daki Türk işçilere din eğitimi verilmesi konusunda Türk Diyaneti'nin alamadığı izni Alman hükûmetinden 1974 yılında almıştır.[13]

Faaliyetleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Süleymancıların Türkiye dışında birçok ülkede faaliyetleri vardır. Yayın organları İnsan ve Hayat, Çamlıca Çocuk, Yedikıta dergileri Fazilet ve Çamlıca Yayınları'dır.[14] Birçok[hangileri?] ülkede de dernekleri bulunmaktadır.

İlişkili kurumlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Basım/Yayın
    • Yayın kuruluşları: Fazilet Neşriyat,[14][15][16] Çamlıca Yayınları[14]
    • Dergiler: İnsan ve Hayat,[14] Çamlıca Çocuk,[14] Yedikıta[14]
  • Hastaneler: Hisar Intercontinental Hospital[15][17]
  • Okullar: İsabet Okulları[18][19]

İddialar[değiştir | kaynağı değiştir]

Tecavüz[değiştir | kaynağı değiştir]

İddiaya göre 2019 yılında Denizli'de Süleymancılar'a ait Kervansaray Erkek Öğrenci Yurdu'nda kalan 12 yaşındaki erkek öğrenci, bir belletmenin defalarca tecavüzüne uğradı.[20] Olayın etkisinden kurtulamayan öğrenci okulda durumu bir arkadaşına anlatarak yaşamına son vermek istediğini söyledi.[21] Ertesi gün sınıfta yalnız kaldığı sırada bir not yazan ve başından geçenleri anlatan öğrenci notu sınıfın penceresinden attı.[21][22] Notu bulan arkadaşları durumu hemen okul idaresine bildirdi.[20] Başlatılan soruşturma kapsamında, yurdun kapatılmasına karar verildi."[21][23]

Darp[değiştir | kaynağı değiştir]

2022 yılında, 2.5 yıl boyunca Süleymancılar'a ait bir yurtta kalmış öğrenci, başka bir öğrencinin din dersine geç kaldığı için ağır bir şekilde dövüldüğünü iddia etti.[24] Yine aynı öğrenci, yurttaki bir hocanın 12 yaşındaki çocuğu darp ettiğini de iddia etti.[24]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d "Bilinmeyen gerçekleriyle Süleymancılık nedir?". BirGün. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  2. ^ http://www.akademidergisi.com/2015/05/akademi-e-dergi-suleymanlilar-cubbeli-ahmet-mahmut-unlu-hocayi-neden-sevmezler.html 25 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Akademi dergisi com
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2015. 
  4. ^ Barry Rubin (2010), Guide to Islamist Movements 27 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., M.E. Sharpe. p410
  5. ^ [ttps://www.sabah.com.tr/gundem/2016/11/30/suleymancilar-kimdir-suleymancilik-tarikati "Arşivlenmiş kopya"]. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  7. ^ Banu Eligür (2010), The Mobilization of Political Islam in Turkey 17 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Cambridge University Press
  8. ^ "United American Muslim Association". 24 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2015. 
  9. ^ Rubin, Barry. "Guide to Islamist Movements: North Africa and the Middle East" (İngilizce). s. 410. 19 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2012. Süleymanlıs is the most politically oriented cemaat. … The Nakshibendi Religious Order's Halidiyye branch in Turkey was founded in the second half of the fourteenth century. The cemaats emerging from the order in the modern era are the Menzil, Ereköy, İskenderpaşa, İsmâilağa, Işık, and Süleymanlıs. A 2002 article in Hürriyet described these orders. 
  10. ^ "Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri". İsmailağa Cemaati. 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2015. 
  11. ^ a b c d Yalçın, Soner (5 Ağustos 2014). "Erdoğan'ın Annesi". Sözcü. 28 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2015. 
  12. ^ Yaşlı, Fatih (2014). AKP, Cemaat, Sünni-Ulus (2017 bas.). İstanbul: Yordam Kitap. s. 84. ISBN 978-605-9046-18-3. 
  13. ^ Yetkin, Murat (2018). Meraklısı İçin Casuslar Kitabı. İstanbul: Doğan Kitap. s. 321. 
  14. ^ a b c d e f Rubin, a.g.e. s. 410.
  15. ^ a b Güleç, Sadık. "'Devletteki yeni cemaat' Süleymancılar mı?". Gazete Duvar. 16 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  16. ^ Turan, Ahmet (1997). Süleymancılık (Tez). Ondokuz Mayıs Üniversitesi. s. 38. [ölü/kırık bağlantı]
  17. ^ "Süleymancılardan 'Irak Kürdistanı' açılımı". Independent Türkçe. 8 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  18. ^ "Süleymancılar Aladağ'daki yangından kurtulan çocukları kendi okullarına almaya çalışıyor". İleri Haber. 20 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  19. ^ Güldoğan, Asiye. "Erdoğan hangi cemaat hakkında ne düşünüyor". OdaTV. 8 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  20. ^ a b "Tarikat yurdunda 12 yaşındaki çocuğa defalarca tecavüz: Üzerini kapatmaya çalışmışlar!". BirGün. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  21. ^ a b c "Süleymancılar'ın yurdunda 12 yaşındaki çocuğa cinsel istismar". Demokrat Haber. 26 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  22. ^ "Süleymancılara ait yurtta 12 yaşındaki çocuk istismar edildi!". İleri Haber. 8 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  23. ^ "Süleymancılara ait yurt cinsel istismar sonrası kapatıldı". soL Haber Portalı. 27 Aralık 2019. 16 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. 
  24. ^ a b "Süleymancıların yanında kalan öğrenci, yaşadıklarını anlattı". Cumhuriyet. 14 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2022. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Süleymancılar&oldid=32500555" sayfasından alınmıştır