Konjenital Hiperinsülinizm

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Konjenital Hiperinsülinizm
Diğer adlarHiperinsülinemik hipoglisemi, KHI
İnsülin (HI'de "fazla" üretilir)
UzmanlıkPediatri, endokrinoloji, gastroenteroloji
BelirtilerHipoglisemi[1]
NedenleriABCC8 gen mutasyonları (en yaygın)[2]
TanıKan Örneği[3]
TedaviDiazoksit, oktreotid[4]

Konjenital hiperinsülinizm (HI veya KHI), yenidoğanlarda aşırı insülin üretimi nedeniyle şiddetli hipoglisemiye (kan şekeri düşüklüğü) neden olan nadir bir hastalıktır.[5] HI'nin çeşitli nedenleri vardır ve bunlardan bazılarının genetik mutasyonlar sonucu ortaya çıktığı bilinmektedir.[6] HI bazen tek başına (izole) ortaya çıkar ve nadiren diğer tıbbi durumlarla (sendrom) ilişkilidir.[7]

Konjenital hiperinsülinizm geçici (kısa süreli) veya kalıcı (uzun süreli), hafif veya şiddetli olabilir. Pankreasın tamamındaki (diffüz HI) veya sadece bir kısmındaki (fokal HI) bir kusurun sonucu olarak ortaya çıkabilir.[7] Hiperinsülinizm şekli, nedeni veya türü ne olursa olsun başlangıcından itibaren iyi yönetilmesi gereken önemli ve acil bir sağlık durumudur.[8] Yenidoğan döneminde HI kadar tehlikeli başka bir hipoglisemik durum yoktur.[9] HI'den kaynaklanan hipoglisemi tedavi edilmediği takdirde gelişimsel bozukluklara, nöbetlere, kalıcı beyin hasarına, komaya ve hatta ölüme neden olabilir.[10][11]

Fokal HI'li hastaların ameliyatla iyileşme şansı vardır.[12] Diffüz HI'li hastalarda hipoglisemiyi tedavi etmek amacıyla onaylanan tek ilaç diazoksittir. Diazoksite yanıt vermeyen hastalarda genellikle gastrostomi tüpü yoluyla sürekli karbonhidrat verilir ve oktreotid gibi ilaçlar endikasyon dışı kullanılır.[13][14] Daha ağır vakalarda pankreasın büyük kısmının çıkarılması için ameliyat gerekebilir.[12] Mevcut tedavilere rağmen hipoglisemi yaşamaya devam edenler ve mevcut tedavilerin olumsuz etkilerini yaşayanlar için yeni ve daha etkili tedavi yöntemleri geliştirilmeye çalışılmaktadır.[15]

Kalıcı HI insidansının (görülme sıklığı) bölgeye veya ülkeye bağlı olarak 2.500'de 1 ile 50.000'de 1 doğumda ortaya çıktığı görülmüştür.[8] Geçici HI formlarının görülme sıklığının 1.200'de 1[16] ile 2.000'de 1 arasında olduğu tahmin edilmektedir.[17]

Belirtiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Hiperinsülinizm doğuştan gelen bir durum olduğu için bir bebek genellikle yaşamın ilk birkaç günü içinde belirti göstermeye başlar; ancak belirtiler nadiren de olsa ilerleyen dönemlerde ortaya çıkabilir. HI belirtilerini ayırt etmek genellikle zordur çünkü bunlar sıklıkla bebeklerin tipik davranışlarıyla karıştırılır.[18] HI'li bebeklerin yaklaşık %60'ında yaşamın ilk ayında hipoglisemi gelişir. Ek olarak %30'luk bir kesime ilk yılın sonlarında, bir kısmına da yaşamın ilerleyen dönemlerinde teşhis konulacaktır.[5]

HI çeşitli şekillerde belirti verebilir, hipogliseminin en yaygın belirtileri şunlardır:

Daha büyük çocuklarda ve yetişkinlerde baş ağrısı, kafa karışıklığı ve baş dönmesi de görülebilir.[23]

Ebeveynler genellikle ilk belirti olarak bebeklerinin iyi beslenmediklerini, uykulu ve huzursuz olduklarını dile getirirler.[5]

Nöbet (kasılma/havale) gibi daha ciddi belirtiler uzun süreli veya aşırı düşük kan şekeri seviyesiyle ortaya çıkabilir.[19][20][22][24] Kan şekeri seviyesi düzeltilmezse bilinç kaybı ve beyin hasarı ortaya çıkabilir.[24]

Herhangi bir hipoglisemi belirtisi varsa kan şekeri ölçümü gerekmektedir.[25]

Sebepler[değiştir | kaynağı değiştir]

Hiperinsülinizm veya konjenital hiperinsülinizm genetik veya edinilmiş olabilir. Edinilmiş HI, intrauterin gelişme geriliği, perinatal asfiksi veya annede gestasyonel diyabet gibi gebelik ve doğumla ilgili faktörler sonucu olabilir. Bunlara perinatal stres kaynaklı HI adı verilir. Tipik olarak yaşamın ilk 24 saatinde ortaya çıkarlar ancak sıklıkla iki haftaya kadar düzelmiş olurlar.[17][26]

Hiperinsülinizm, perinatal stres kaynaklı hipogliseminin haricinde genetik bir nedenden de kaynaklanabilir. Dolayısıyla, edinilmiş HI olasılığının düşük olduğu çocuklarda genetik test yapılması gerekmektedir. Bu durum genellikle diazoksite yanıt vermeyenler için geçerlidir. Diazoksite yanıt veren ancak düşük kan şekeri düzeylerinin yaşamın ilk 4 ayından sonra da devam ettiği çocuklarda da genetik bir neden olması mümkündür.[6][27]

HI'nın izole (tek başına) veya sendrom adı verilen daha geniş bir durumun parçası olarak ortaya çıkabilen birçok farklı genetik formu vardır.[28]

İzole Formlar[değiştir | kaynağı değiştir]

HI'li bireylerin çoğunda izole hiperinsülinizm görülür. En yaygın genetik neden, potasyum kanalının oluşturulması talimatını veren genin (ABCC8 ve KCNJ11) bir veya her iki kopyasındaki değişikliktir.[29][30] Bu kanal, kandaki şeker seviyelerine yanıt olarak pankreastaki β (Beta) hücrelerinde insülin üretimini düzenler. Kanaldaki bir değişiklik veya kusur, kontrolsüz ve aşırı insülin üretimine yol açar. ABCC8/KCNJ11 genlerindeki bu değişiklikler baskın veya çekinik olabilir. Baskın formda, bir ebeveynden alınan (veya kendiliğinden ortaya çıkan) tek bir (monoalelik) değişiklik diffüz HI'ye neden olur. Diffüz HI'de pankreasın tamamı etkilenir. Baskın HI hafif olup diazoksite yanıt verebilir veya şiddetli olup diazoksite yanıt vermeyebilir. Baskın kalıtımın haricinde, ABCC8 ve KCNJ11 genlerindeki bazı değişiklikler çekinik olarak da aktarılabilir. Bu ailelerde her ebeveyn hatalı genin bir kopyasını taşır ancak kendileri etkilenmez. Bir çocuk her bir ebeveynden bir tane olmak üzere hatalı ABCC8/KCNJ11 geninin iki kopyasını da alırsa HI ortaya çıkacaktır. Bu genlerdeki çekinik kalıtım, tipik olarak diazoksite yanıt vermeyen diffüz HI'ye neden olur. Bazı durumlarda, pankreasta anneden gelen normal gen kopyasının kaybıyla birlikte hatalı genin babadan gelen kopyası çocuğa geçer. Bu durum pankreasın yalnızca bir kısmının (fokal lezyon) aşırı insülin ürettiği fokal HI'ye yol açar.[6][7][31]

Hiperinsülinizm şiddetli ve ilaçlara yanıt vermiyorsa ilk olarak ABCC8 ve KCNJ11 genlerinin test edilmesi önerilir. Bu tespit, hastalığın seyrinde erken dönemde fokal HI olasılığının belirlenmesine yardımcı olur. Genetik testin ve bulgunun ardından, 18-Floro-Dopa kullanılan özel pozitron emisyon tomografisi (PET) fokal anormalliğin (lezyon) tespit edilip cerrahi olarak çıkarılması amacıyla kullanılabilir. Genetik testler aynı zamanda hatalı ABCC8/KCNJ11 genlerinin her iki kopyasının da kalıtımsal olup olmadığını belirlemek için faydalıdır; bunlar diazoksite yanıt vermeyebilecek diffüz HI tanısını gösterir. Bu tür vakalarda, oktreotid gibi alternatif ilaçlarla tedavi ve pankreasın büyük bir kısmının cerrahi olarak çıkarılması gerekebilir. Bu nedenle erken dönemde yapılan genetik test, şiddetli HI'ye sahip çocukların tıbbi ve cerrahi tedavisine rehberlik etmek açısından çok önemlidir. Genetik testten elde edilen sonuçlar tercihen HI konusunda deneyimli ve uzmanlaşmış moleküler genetik laboratuvarları tarafından analiz edilmelidir.[7][27][28][32]

HI'nin diğer bir yaygın genetik nedeni, glutamat dehidrogenaz enzimiyle ilişkili gendeki (GDH) değişikliklerden kaynaklanmaktadır. HI'nin bu formu aynı zamanda GDH-CHI veya GLUD1-CHI olarak da bilinmektedir. Bu gen değişiklikleri baskın kalıtımlıdır ancak kendiliğinden de ortaya çıkabilirler. HI'nin bu formunda kandaki amonyak seviyeleri hafif derecede yükselir. GDH-CHI'li çocuklar ve yetişkinler sıklıkla diazoksite yanıt verir. Beslenmedeki fazla protein hipoglisemiye neden olabilir ve bu nedenle diyette iyi bir karbonhidrat/protein oranı tavsiye edilir. İzole HI'nın birçok başka genetik nedeni vardır. Örnekler arasında hidroksiasil-CoA dehidrogenaz geni (SCHAD-CHI) ve glukokinaz enzimlerini yapan genlerdeki (GCK-CHI) değişiklikler yer almaktadır. Yakın zamanda, glukokinaza benzer başka bir enzim olan heksokinaz 1'deki (HK1) değişikliklerin hem hafif hem de şiddetli hastalık türlerine neden olduğu tespit edilmiştir.[7][27][33]

Sendromik Formlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Sendromik HI izole HI'den daha az görülür. Hasta kayıtlarından elde edilen verilere göre bildirilen vakalar arasında görülme sıklığı %1'den azdır.[34] Sendromik HI'de genetik kusurlar bulunmaktadır.[35] Aşırı büyüme sendromu olan Beckwith-Wiedemann sendromu (BWS) sendromik HI'nin iyi bilinen bir şeklidir. HI'nin yaygın olarak görüldüğü sendromlar arasında Kabuki sendromu ve Turner sendromu da bulunmaktadır. Sendromik HI'li bireylerin çoğu diazoksit tedavisine yanıt verir ve HI zamanla düzelebilir. Bununla birlikte, BWS kaynaklı HI şiddetli olabilir ve olağan tedaviye yanıt vermeyebilir.[36][37][38]

Teşhis[değiştir | kaynağı değiştir]

Keton grubu (düşük seviyeler durumun ek göstergesidir)

Hiperinsülinizm, pankreastaki beta hücrelerinden düzensiz insülin salınımı sonucu ortaya çıkmaktadır. İnsülin hipoglisemi anında baskılanmaktan ziyade kanda bulunmaktadır. İnsülin seviyelerindeki dalgalanma nedeniyle bunu ölçmek zor olabilir. HI tanısı konulurken, hipoglisemi sırasında insülin seviyesinin artması ve/veya plazma insülinin yetersiz baskılanması durumları göz önüne alınır. Artmış insülin seviyesi artan şeker (glukoz) gereksinimi ile gösterilebilir (örneğin; yenidoğanda normalde 4–6 mg/kg/dakika olması gerekirken > 8 mg/kg/dakika olması)[39] Bir diğer aşırı insülin seviyesi belirtisi, hipoglisemi sırasında baskılanmış serbest yağ asitleri ve ketonlardır (beta-hidroksibutirat). Hipoglisemi anında uygulanan glukagondan sonra kan şekerinin aşırı yükselmesiyle de klinik tanı desteklenebilir.[40][41][42] Glukagon pankreastan salgılanan, insülin etkisine engel olan ve karaciğer glikojen depolarından glukoz salınımını uyaran başka bir hormondur. Kendiliğinden gelişen veya kontrollü bir açlık sonrası ortaya çıkan hipoglisemi sırasında; insülin, c-peptid (insülin ile birlikte salgılanır), serbest yağ asitleri ve keton seviyeleri glukagon uyarı testiyle ölçülebilir. Yenidoğanlarda doğumdan sonraki ilk 72 saatte hiperinsülinizme bağlı geçici hipoglisemi görülebilir. Bu nedenle klinik tanı en iyi 72 saatten sonra konur.[28] Kandaki amonyak ve asilkarnitin taramaları ile idrarda metabolik taramalarının yanı sıra, protein ve amino asitlere (lösin) yönelik provokatif yanıtların değerlendirilmesi HI alt tipinin tanımlanmasında yardımcı olabilir.[43][44][45][46]

Tedavi[değiştir | kaynağı değiştir]

Diazoksit

Hiperinsülinizmde tedavinin amacı hipogliseminin neden olduğu beyin hasarını önlemektir. Dolayısıyla tedavinin amacı kan şekeri düzeyini normal aralıkta [>70 mg/dL (3,9 mmol/L)] tutmaktır. İlk amaç, düşük kan şekerinin normal aralığa döndürülmesi; ikinci amaç ise konjenital hiperinsülinizme özgü tekrarlayan hipoglisemi ataklarının önlenmesidir. Bunun en iyi yolu başlangıçta intravenöz (damar içi) dekstroz vermektir. Genotip ve fenotipin belirlenmesi de dahil olmak üzere, HI tanısı konduktan sonra mümkün olduğunca spesifik tedaviye başlanmalıdır. Aşağıdaki önlemlerden bazıları sıklıkla denenmektedir.

  • Beslenme: dekstroz ve mama da dahil, enteral yoldan sürekli karbonhidrat yüklemesi (nazogastrik entübasyon veya gastrostomi)[47]
  • İnsülin salınımı baskılayan ilaçlar: diazoksit,[48] oktreotid[48] ve lanreotid gibi somatostatin analogları
  • İnsülinin etkilerini tersine çeviren ilaçlar: glukagon[48]
  • Pankreasın bir kısmı veya tamamının çıkarılması için cerrahi operasyon[48]

KATP kanalının sülfonilüre 1 (SUR1) bileşenine bağlanarak insülin salınımını engelleyen ve bir KATP kanal açıcı olan diazoksit, HI tedavisi için onay alan tek ilaçtır ve tedavinin ilk basamağıdır.[49] Diazoksitin neden olduğu ödemden (sıvı tutulumu) kaynaklanan komplikasyonları önlemek için diüretik tedavisi tipik olarak diazoksit ile eş zamanlı olarak başlatılır. Doz seçimi ve doz artırımı, yanıt ve yan etkiler dikkate alınarak değerlendirilmelidir. Yarı ömrünün uzun olması nedeniyle tam etkinin elde edilmesi 5 güne kadar sürebilir. Önemli tanısal ve terapötik (tedavi edici) sonuçlara ulaşmak için bir sonraki önemli adım diazoksit duyarlılığının değerlendirilmesidir. Diazoksit duyarlılığı, HI'nin temel özelliği olan hipoketotik hipogliseminin tedaviyle düzeltildiğinin gösterilmesiyle değerlendirilir. Bunu en doğru şekilde değerlendirebilmek için, çocuğun plazma kan şekeri ≥ 70 mg/dL (3,9 mmol/L) ile 12-18 saat boyunca aç kalabilmesi veya plazma kan şekeri 50–60 mg/dL'nin (2,8-3,3 mmol/L) altına düşmeden önce plazma betahidroksibutiratın > 1,8 mmol/L'ye yükselmesi gerekmektedir. Diazoksite yanıt eksikliği, HI'nin KATP kanallarını kodlayan genlerdeki fonksiyon kaybı mutasyonlarından kaynaklanma olasılığını akla getirmektedir; bu durum diazoksit-yanıtsız vakaların %90'ına kadarını oluşturmaktadır. Bu vakalarda, ABCC8 ve KCNJ11 genlerinin hızlı genetik testi, fokal HI olasılığını belirlemek için kritik öneme sahiptir.[50]

Fokal HI için cerrahi tedavi tercih edilmektedir, ancak ameliyattan önce lezyonun yerinin belirlenmesi önemlidir. Bu lezyonlar ultrason (US), bilgisayarlı tomografi (BT) ve manyetik rezonans görüntüleme (MRI) gibi geleneksel görüntüleme teknikleri kullanılarak görülemez. Bununla birlikte, özel bir görüntüleme yöntemi olan 18-F-L 3,4-dihidroksi-fenilalanin pozitron emisyon tomografisi (18-F-DOPA-PET), fokal bir lezyonun yerini %100'e yakın doğrulukla belirlemek için kullanılabilmektedir.[51] Cerrahi başarı, pankreas histolojisinin dondurulmuş biyopsi ve cerrahi uzmanlık kullanılarak ameliyat sırasında değerlendirilmesine bağlıdır. Fokal HI için bildirilen iyileşme oranı %97'dir.[12]

Fokal olmayan ve diazoksite yanıt vermeyen vakalarda tedavi seçenekleri sınırlıdır. Somatostatin analoğu oktreotidin endikasyon dışı kullanımı, HI tedavisinde uzun süredir devam eden ikinci basamak yöntem olmuştur.[52] Ancak etkinliği taşiflaksi (ilaç toleransı) gelişimi nedeniyle sınırlıdır. Diazoksitin mevcut olmadığı ülkelerde oktreotidin tedavinin ilk seçeneği olabileceğini unutmamak önemlidir. Ölümcül nekrotizan enterokolit (bağırsak inflamasyonu) ile ilişkisi nedeniyle çok küçük bebeklerde oktreotid kullanımı fayda/zarar açısından çok dikkatle değerlendirilmelidir.[53] Oktreotid tipik olarak her 6 saatte bir subkütan enjeksiyon (deri altı) olarak uygulanır; aynı zamanda subkütan bir pompa aracılığıyla sürekli olarak da uygulanabilir. Uzun etkili somatostatin analogları oktreotid LAR (kas içine uygulanır) ve lanreotid (derin subkütan enjeksiyon olarak uygulanır) daha büyük çocuklar için uygun seçeneklerdir. Diazoksite yanıt vermeyen ve somatostatin analoglarına da uygun olmayan veya yanıt vermeyen vakalar için alternatif bir tedavi yaklaşımı, bir gastrostomi tüpü yoluyla sürekli dekstroz verilmesidir.[54] Tipik olarak %20 dekstroz kullanılır ve bu yolla uygulanan maksimum glukoz infüzyon hızı tolerans nedeniyle 10 mg/kg/dakikadır. Sürekli intragastrik dekstroz oktreotid ile kombinasyon halinde de kullanılabilir; bu yaklaşım oktreotidin daha az sıklıkta kullanılmasına ve taşiflaksinin önlenmesine olanak tanıyan bir yaklaşımdır. Bazı merkezlerin tercih ettiği diğer bir seçenek ise karbonhidrat katkılı mamaların aralıklı veya sürekli olarak gastrostomi tüpü yoluyla verilmesidir. İlaç veya diğer tedaviler başarısız olduğunda totale yakın pankreatektomi gerekmektedir.

Kan şekeri kontrolü, tedavinin sebep olduğu yan etkiler ile büyüme-gelişmenin sürekli izlenmesi tedavi planının bir parçasıdır. ≥%50 pankreatektomi geçiren çocuklar diyabet ve pankreas yetmezliği açısından izlenir.

HI için çok sayıda yeni tedavi geliştirme aşamasındadır ve bu tedaviler HI'li çocuklar için kişiselleştirilmiş bir yaklaşımı mümkün kılarak uzun vadeli sonuçları iyileştirmeyi vadetmektedir. Şu anda klinik denemelerde olan tedaviler şunlardır: GLP-1 reseptörünün peptit antagonisti, kısa etkili çözünebilir glukagon analoğu, uzun etkili glukagon analoğu, seçici bir peptit-olmayan somatostatin reseptör 5 agonisti ve insülin reseptörünün allosterik inhibitörü (engelleyicisi).

Prognoz[değiştir | kaynağı değiştir]

Prognoz (hastalığın seyri) gecikmiş tanının sonuçları, tedavinin yan etkileri ve etkinliği de dahil olmak üzere hastalık sürecinin kendisinden etkilenmektedir.

Yan etkiler diazoksit ve somatostatin analogları ile tedavi edilen çocuklarda yaygındır ve hastaların %50'ye kadarını farklı şiddetlerde etkiler.[52][55][56][57][58] Fokal HI'ye sahip çocuklarda %97'lik iyileşme oranıyla cerrahi sonuçlar mükemmeldir.[12] Bununla birlikte, hastalığın yaygın formunu taşıyan ve totale yakın pankreatektomi geçiren çocukların %50'ye varan kısmında, ameliyat sonrası ek tedavi gerektiren hipoglisemi devam etmektedir.[10][12] Zamanla bu çocuklarda insülin bağımlı diyabet ve pankreas yetmezliği gelişmektedir. Totale yakın pankreatektomi geçirmiş çocukların %91'inin 14 yaşına kadar insüline ihtiyacı olmaktadır.[59]

Hiperinsülinizmli çocuklarda nörogelişimsel ve nörodavranışsal sorunların görülme sıklığı farklı hasta türleri ve ülkeler arasında %40-50'ye kadar çıkabilmektedir.[10][11][60][61] Bu nedenle, büyümüş veya hastalığı cerrahi olarak tedavi edilmiş çocuklarda bile çocukluk çağı boyunca nörogelişimsel değerlendirmeler yapılmalıdır.

Epidemiyoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

HI insidansı (görülme sıklığı) değişkendir. Akraba evliliklerinin yaygın olduğu toplumlarda bu oran 2.500'de 1, diğer toplumlarda ise 50.000'de 1 arasında değişmektedir. Bu rakamlar hastanelere kabul edilen az sayıdaki HI hastası çocuğa dayandırıldığından hatalı olabilir.[8] Kalıcı HI formlarının görülme sıklığının Birleşik Krallık'ta 28.389'da 1 olduğu,[62] Finlandiya'da ise 13.500'de 1 olduğu rapor edilmiştir.[63] Geçici HI formlarının görülme sıklığı 7.400'de 1 olarak rapor edilmiştir. Bununla birlikte, perinatal strese bağlı hiperinsülinizm nispeten yaygındır ve bu nedenle rakamın daha yüksek olacağı tahmin edilmektedir.[7][63] HI'nın gerçek görülme sıklığı HI için yenidoğan tarama testleri geliştirilinceye kadar bilinmeyecektir.

Hiperinsülinizmin seyri hastalığın şiddetine ve geçici olup olmamasına göre değişmektedir. Şiddetli HI'li çocuklar genellikle ilaç ve diğer tedavilere yanıt vermez ve pankreatektomi gerekebilir.[64] Her ne kadar genetik HI formlarına sahip olan hastalarda ameliyat olasılığı daha yüksek olsa da, zamanla hastalığın şiddetinde azalma olması bazı hekimleri oktreotid gibi ilaçlar ve karbonhidrattan zengin diyetlerin kombinasyonuyla normal kan şekeri seviyelerini korumaya teşvik etmektedir.[12][65] Benzer şekilde, potasyum kanalını oluşturan genlerde (ABCC8/KCNJ11) değişiklik olan bazı çocuklarda hastalığın şiddetinde azalma görülmüştür.[66]

ABCC8/KCNJ11 genlerinin tek kopyasındaki değişiklikler baskın, yani etkilenen bir ebeveynden çocuğa aktarımla olabilir. Bu çocuklarda değişken de olsa remisyon (iyileşme) gerçekleşebilir.[67][68] Bu gruptaki bazı çocuk ve yetişkinlerde ileriki yaşlarda hiperglisemi (yüksek kan şekeri) ve diyabet gelişebilmektedir.[69] Benzer şekilde HNF1A ve HNF4A genlerinde değişiklik olanlarda da kan şekerinin düşükten yükseğe doğru değişimi görülebilmektedir.[70][71]

HI'nın seyri, hipoglisemi probleminin ötesine geçmektedir. Yaşamın ilk yıllarında hipogliseminin önemli bir sonucu beyin hasarıdır. Özellikle şiddetli HI'si olan hastalarda, %50'ye varan oranlarda gelişim geriliği rapor edilmiştir.[10][11] Beslenme sorunları da ebeveynler tarafından sıklıkla dile getirilmektedir.[5][72] Şiddetli HI'si olan çocuklarda beslenme sorunlarının daha sık olduğu görülmektedir ve bu durum uzun süre devam edebilir.[73][74]

HI'nın seyri tedaviye bağlı yan etkilerin başlangıcını ve ilerlemesini de içerir. Kısa vadede diazoksit hayati risk taşıyan pulmoner hipertansiyona neden olabilir ancak bu durum yalnızca az sayıda vakada meydana gelir.[75] Daha yaygın olarak diazoksit kullananların birçoğunda hipertrikoz (vücutta aşırı kıllanma) ortaya çıkar veya uzun dönemde yüz özelliklerinde değişiklikler meydana gelir.[6][57][72] Pankreasa cerrahi müdahale ile tedavi edilen fokal HI'li çocuklar genellikle iyileşir ve pankreasta herhangi bir sorun kalmaz. Buna karşılık, totale yakın pankreatektomi gibi daha kapsamlı bir ameliyat geçirenlerde geç çocukluk veya ergenlik döneminde neredeyse her zaman insülin bağımlı diyabet gelişir.[59] Pankreas ameliyatından sonraki dönemde bu hastalarda prediyabet öncesi düşük ve yüksek kan şekeri kombinasyonu görülür. Bu bireylerin yaklaşık yarısında pankreas enzim takviyesine ihtiyaç duyulur.[76]

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Konjenital hiperinsülinizm (HI) bugüne kadar çeşitli isimlerle anılmıştır; 1970'lerde nesidioblastosis ve adacık hücre adenomatozisi, 1980'lerde beta hücre düzensizliği sendromu veya dismatürasyon sendromu ve 1990'larda bebeklik döneminin hiperinsülinemik hipoglisemi (PHHI) tercih edildi.[77]

İnsülinin neden olduğu semptomatik hipoglisemi, ilk kez 1922'de, insülinle tedavi edilen ilk diyabet hastalarından birinin insülinin neden olduğu hipoglisemi nedeniyle "duvarlara tırmandığı" görüldüğünde fark edilmiştir. Konjenital hiperinsülinizmli çocukların ilk tanımı 1954 yılında Dr. Irvin McQuarrie tarafından Amerikan Pediatri Derneği başkanlık konuşması sırasında yapılmıştır. McQuarrie bu bozukluğu "bebeklik dönemindeki idiyopatik hipoglisemi" olarak adlandırmış ve hastalarının çoğunda pankreaslarının çoğunun alınması gerekmiştir. McQuarrie bazı hastalarının ailelerinde hipoglisemi görüldüğü için bozukluğun genetik olabileceğini öne sürmüş; ancak hastaların pankreasında insülin üreten tümör bulunmadığından, hatalı olarak sebebin insülin olmadığına inanmıştır. Ertesi yıl Toronto'daki Cochrane ve meslektaşları, idiyopatik hipoglisemi vakalarının hepsinde olmasa da bazılarında hipogliseminin, protein veya belirli amino asitler, özellikle de lösin tarafından tetiklenebileceğini bildirmiştir.[77] "Lösine duyarlı" hipoglisemi, glukozun yanı sıra amino asitlerin de insülin salınımı uyarıcıları olabileceğinin ilk göstergesi olmuştur.[78][79][80]

HI bazen pankreas dokusunun duktal yapılardan insülin hücrelerini göstermesi nedeniyle yanlışlıkla "nesidioblastosis" olarak anılır. Ancak bu terim, nesidioblastosisin erken bebeklik döneminde pankreasın yalnızca ortak bir özelliği olduğu ortaya çıktığında iptal edilmiştir.[77] Artık HI'nin genetik mutasyonlara bağlı beta-hücresi insülin regülasyonuna bağlı bir bozukluk olduğu iyi bilinmektedir.[28]

1964'te Drash ve meslektaşları, insülin salınımını baskılayan bir antihipertansif olan diazoksitin, HI'li bazı çocuklarda hipoglisemiyi kontrol altına aldığını bildirmiştir; günümüzde diazoksit hiperinsülinizm için FDA onaylı tek ilaçtır.[77]

1996 yılında, glukoza duyarlı insülin salınımında anahtar rol oynayan K-ATP kanalını kodlayan genlerde (ABCC8, KCNJ11) HI'ye neden olan mutasyonlar keşfedilmiştir.[81][82] Kısa süre sonra glukokinaz (GCK) ve glutamat dehidrojenaz (GLUD1) mutasyonlarının da HI'ye neden olduğu belirlenmiştir.[28][83][84] Günümüzde HI genlerinin sayısı 30'un üzerindedir.[85] En yaygın HI genleri için hızlı genetik testler standart tanının bir parçası haline gelmiştir ve cerrahi müdahaleyle iyileştirilebilen, fokal HI'ye sahip olması muhtemel bebeklerin belirlenmesinde yardımcı olabilmektedir.[86][87] 2003 yılında radyoaktif 18-floro-DOPA PET taramalarının cerrahlara fokal HI tümörlerini tespit etme ve çıkarma konusunda yardımcı olabileceği gösterilmiştir.[88]

Toplum ve kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

Hasta hakları kuruluşları[değiştir | kaynağı değiştir]

Konjenital hiperinsülinizmli bireylerin yaşamlarını iyileştirmeye adanmış hasta hakları kuruluşları, hastalığa sahip bireyleri ve ailelerini desteklemede, HI araştırmalarına katılmada, bu araştırmalara finansman sağlamada ve bu sağlık durumuyla ilgili farkındalığı artırmada önemli bir rol oynamaktadır.[89][90] Örneğin Congenital Hyperinsulinism International (CHI), konjenital hiperinsülinizmli bireylerin yaşamlarını iyileştirmeye adanmış küresel odaklı bir hasta hakları kuruluşudur. CHI, Chan Zuckerberg Girişimi'nin hastalar tarafından yönetilen ve işbirliğine dayalı araştırma ağları kuran Rare as One Ağı'nın bir üyesidir.[72]

Ülkelere özgü HI hasta hakları kuruluşları şunlardır:

  • Avusturya: Lobby4kids[91]
  • Arjantin: Hiperinsulinismo Congénito (HICA)[92]
  • Brezilya: Associação Hiperinsulinismo Congênito[93]
  • Fransa: Association des Hyperinsulinismes[94]
  • Almanya: Kongenitaler Hyperinsulinismus eV[95]
  • İtalya: Vivere con C.H.I[96]
  • İspanya: Hiperinsulinismo Congenito[97]
  • Türkiye: Konjenital Hiperinsülinizmli Hasta Aileleri Derneği[98]
  • Birleşik Krallık: The Children's Hyperinsulinism Charity[99]

Hasta anketleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Konjenital hiperinsülinizmli bireyler ve/veya yakınları, HI deneyimleri hakkında anketler doldurdurdukları ve HI Global Registry adı verilen projeye katkıda bulunarak HI ile ilgili araştırmalara yardımcı olabilirler.[72][100]

Centers of Excellence (Mükemmellik Merkezleri)[değiştir | kaynağı değiştir]

Konjenital hiperinsülinizmli (HI) hastalara en yüksek kalitede tedavi sağlayan merkezler 2021 yılından bu yana Congenital Hyperinsulinism International (CHI) tarafından Centers of Excellence (COE) olarak belirlenmektedir. COE olmak aynı zamanda araştırma ve işbirliğine olan bağlılığı da içerir.[89][101][102]

CHI Mükemmellik Merkezleri (COE) şunlardır:[103]

  • Konjenital Hiperinsülinizm Merkezi, Children's Hospital of Philadelphia, PA, Amerika Birleşik Devletleri[104]
  • Hiperinsülinizm Merkezi, Cook Children's Medical Center, Fort Worth, TX, Amerika Birleşik Devletleri[105]
  • Konjenital Hiperinsülinizm Servisi, Great Ormond Street Hospita, Londra, Birleşik Krallık[106]
  • Charite-Universitatsmedizin Berlin ve University Children's Hospital Dusseldorf ortaklığı, Almanya[107]
  • Collaborative Alliance on Congenital Hyperinsulinism (COACH), Magdeburg, Almanya[108]
  • Northern Congenital Hyperinsulinism Service (NORCHI), Manchester & Liverpool, Birleşik Krallık[109]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Familial hyperinsulinism | Genetic and Rare Diseases Information Center(GARD) – an NCATS Program". rarediseases.info.nih.gov. 28 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2016. 
  2. ^ Reference, Genetics Home. "congenital hyperinsulinism". Genetics Home Reference. 5 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2016. 
  3. ^ Hussain, K. (August 2005). "Congenital hyperinsulinism". Seminars in Fetal and Neonatal Medicine. 10 (4): 369-376. doi:10.1016/j.siny.2005.03.001. PMID 15916932. Şablon:Subscription or libraries
  4. ^ "Congenital Hyperinsulinism: Background, Pathophysiology, Etiology". 1 Temmuz 2016. 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  5. ^ a b c d Banerjee, Indraneel; Raskin, Julie; Arnoux, Jean-Baptiste; De Leon, Diva D.; Weinzimer, Stuart A.; Hammer, Mette; Kendall, David M.; Thornton, Paul S. (19 Şubat 2022). "Congenital hyperinsulinism in infancy and childhood: challenges, unmet needs and the perspective of patients and families". Orphanet Journal of Rare Diseases. 17: 61. doi:10.1186/s13023-022-02214-y. ISSN 1750-1172. PMC 8858501 $2. PMID 35183224. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  6. ^ a b c d Banerjee, I.; Salomon‐Estebanez, M.; Shah, P.; Nicholson, J.; Cosgrove, K. E.; Dunne, M. J. (23 Eylül 2018). "Therapies and outcomes of congenital hyperinsulinism‐induced hypoglycaemia". Diabetic Medicine. 36 (1): 9-21. doi:10.1111/dme.13823. ISSN 0742-3071. PMC 6585719 $2. PMID 30246418. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  7. ^ a b c d e f Rosenfeld, Elizabeth; Ganguly, Arupa; De León, Diva D. (14 Ağustos 2019). "Congenital Hyperinsulinism Disorders: Genetic and Clinical Characteristics". American journal of medical genetics. Part C, Seminars in medical genetics. 181 (4): 682-692. doi:10.1002/ajmg.c.31737. ISSN 1552-4868. PMC 7229866 $2. PMID 31414570. 7 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  8. ^ a b c Arnoux, Jean-Baptiste; Verkarre, Virginie; Saint-Martin, Cécile; Montravers, Françoise; Brassier, Anaïs; Valayannopoulos, Vassili; Brunelle, Francis; Fournet, Jean-Christophe; Robert, Jean-Jacques; Aigrain, Yves; Bellanné-Chantelot, Christine (3 Ekim 2011). "Congenital hyperinsulinism: current trends in diagnosis and therapy". Orphanet Journal of Rare Diseases. 6: 63. doi:10.1186/1750-1172-6-63. ISSN 1750-1172. PMC 3199232 $2. PMID 21967988. 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  9. ^ Thornton, Paul S. (1 Ağustos 2021). "Recent updates in the management of infants and children with hyperinsulinism". Current Opinion in Pediatrics (İngilizce). 33 (4): 424. doi:10.1097/MOP.0000000000001022. ISSN 1040-8703. 25 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  10. ^ a b c d Lord, Katherine; Radcliffe, Jerilynn; Gallagher, Paul R.; Adzick, N. Scott; Stanley, Charles A.; De León, Diva D. (1 Eylül 2015). "High Risk of Diabetes and Neurobehavioral Deficits in Individuals With Surgically Treated Hyperinsulinism". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism. 100 (11): 4133-4139. doi:10.1210/jc.2015-2539. ISSN 0021-972X. PMC 4702456 $2. PMID 26327482. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  11. ^ a b c Avatapalle, Hima Bindu; Banerjee, Indraneel; Shah, Sajni; Pryce, Megan; Nicholson, Jacqueline; Rigby, Lindsey; Caine, Louise; Didi, Mohammed; Skae, Mars; Ehtisham, Sarah; Patel, Leena (2013). "Abnormal Neurodevelopmental Outcomes are Common in Children with Transient Congenital Hyperinsulinism". Frontiers in Endocrinology. 4: 60. doi:10.3389/fendo.2013.00060. ISSN 1664-2392. PMC 3657691 $2. PMID 23730298. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  12. ^ a b c d e f Adzick, N. Scott; De Leon, Diva D.; States, Lisa J.; Lord, Katherine; Bhatti, Tricia R.; Becker, Susan A.; Stanley, Charles A. (18 Ekim 2018). "Surgical Treatment of Congenital Hyperinsulinism: Results from 500 Pancreatectomies in Neonates and Children". Journal of pediatric surgery. 54 (1): 27-32. doi:10.1016/j.jpedsurg.2018.10.030. ISSN 0022-3468. PMC 6339589 $2. PMID 30343978. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  13. ^ Yorifuji, Tohru (2014). "Congenital hyperinsulinism: current status and future perspectives". Annals of Pediatric Endocrinology & Metabolism (İngilizce). 19 (2): 57-68. doi:10.6065/apem.2014.19.2.57. ISSN 2287-1012. PMC 4114053 $2. PMID 25077087. 13 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  14. ^ Yorifuji, Tohru; Horikawa, Reiko; Hasegawa, Tomonobu; Adachi, Masanori; Soneda, Shun; Minagawa, Masanori; Ida, Shinobu; Yonekura, Takeo; Kinoshita, Yoshiaki; Kanamori, Yutaka; Kitagawa, Hiroaki (2017). "Clinical practice guidelines for congenital hyperinsulinism". Clinical Pediatric Endocrinology. 26 (3): 127-152. doi:10.1297/cpe.26.127. 27 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  15. ^ De Cosio, Ana Paola; Thornton, Paul (20 Haziran 2019). "Current and Emerging Agents for the Treatment of Hypoglycemia in Patients with Congenital Hyperinsulinism". Pediatric Drugs (İngilizce). 21 (3): 123-136. doi:10.1007/s40272-019-00334-w. ISSN 1179-2019. 
  16. ^ Gray, Keyaria D.; Dudash, Kathryn; Escobar, Carla; Freel, Colman; Harrison, Tylah; McMillan, Chandler; Puia-Dumitrescu, Mihai; Cotten, C. Michael; Benjamin, Robert; Clark, Reese H.; Benjamin, Daniel K. (11 Eylül 2018). "Prevalence and safety of diazoxide in the neonatal intensive care unit". Journal of Perinatology (İngilizce). 38 (11): 1496-1502. doi:10.1038/s41372-018-0218-4. ISSN 1476-5543. 26 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  17. ^ a b Bailey, Miranda J.; Rout, Allie; Harding, Jane E.; Alsweiler, Jane M.; Cutfield, Wayne S.; McKinlay, Christopher J. D. (5 Aralık 2020). "Prolonged transitional neonatal hypoglycaemia: characterisation of a clinical syndrome". Journal of Perinatology (İngilizce). 41 (5): 1149-1157. doi:10.1038/s41372-020-00891-w. ISSN 1476-5543. 11 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  18. ^ Hussain, K. (24 Ağustos 2005). "Congenital hyperinsulinism". Seminars in Fetal and Neonatal Medicine. ss. 369-376. doi:10.1016/j.siny.2005.03.001. PMID 15916932. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  19. ^ a b c d e f g h Pagliara, Anthony S.; Karl, Irne E.; Haymond, Morey; Kipnis, David M. (Nisan 1973). "Hypoglycemia in infancy and childhood. Part II". The Journal of Pediatrics. ss. 558-577. doi:10.1016/S0022-3476(73)80581-5. PMID 4349061. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  20. ^ a b c d e f g h i Kane, Charlotte; Shepherd, Ruth M.; Squires, Paul E.; Johnson, Paul R. V.; James, Roger F. L.; Milla, Peter J.; Aynsley-Green, Albert; Lindley, Keith J.; Dunne, Mark J. (1 Aralık 1996). "Loss of functional KATP channels in pancreatic β–cells causes persistent hyperinsulinemic hypoglycemia of infancy". Nature Medicine (İngilizce). 2 (12): 1344-1347. doi:10.1038/nm1296-1344. ISSN 1546-170X. 12 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  21. ^ a b c d e f Stanley, Charles A.; Lieu, Yen K.; Hsu, Betty Y.L.; Burlina, Alberto B.; Greenberg, Cheryl R.; Hopwood, Nancy J.; Perlman, Kusiel; Rich, Barry H.; Zammarchi, Enrico; Poncz, Mortimer (7 Mayıs 1998). "Hyperinsulinism and Hyperammonemia in Infants with Regulatory Mutations of the Glutamate Dehydrogenase Gene". New England Journal of Medicine (İngilizce). 338 (19): 1352-1357. doi:10.1056/NEJM199805073381904. ISSN 0028-4793. 
  22. ^ a b c Rosenfeld, Elizabeth; De León, Diva D. (28 Mart 2023). "Bridging the gaps: recent advances in diagnosis, care, and outcomes in congenital hyperinsulinism". Current Opinion in Pediatrics (İngilizce). 35 (4): 486. doi:10.1097/MOP.0000000000001243. ISSN 1040-8703. PMC 10330427 $2. PMID 36974442. 14 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  23. ^ a b Verkarre, V.; Fournet, J. C.; Lonlay, P. de; Gross-Morand, M. S.; Devillers, M.; Rahier, J.; Brunelle, F.; Robert, J. J.; Nihoul-Fékété, C.; Saudubray, J. M.; Junien, C. (1 Ekim 1998). "Paternal mutation of the sulfonylurea receptor (SUR1) gene and maternal loss of 11p15 imprinted genes lead to persistent hyperinsulinism in focal adenomatous hyperplasia". The Journal of Clinical Investigation (İngilizce). 102 (7): 1286-1291. doi:10.1172/JCI4495. ISSN 0021-9738. PMID 9769320. 14 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  24. ^ a b Otonkoski, Timo; Näntö-Salonen, Kirsti; Seppänen, Marko; Veijola, Riitta; Huopio, Hanna; Hussain, Khalid; Tapanainen, Päivi; Eskola, Olli; Parkkola, Riitta; Ekström, Klas; Guiot, Yves (Ocak 2006). "Noninvasive diagnosis of focal hyperinsulinism of infancy with [18F]-DOPA positron emission tomography". Diabetes. 55 (1): 13-18. ISSN 0012-1797. PMID 16380471. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  25. ^ Williams, A. F. (1997). "Hypoglycaemia of the newborn: a review". Bulletin of the World Health Organization. 75 (3): 261-290. ISSN 0042-9686. PMC 2486945 $2. PMID 9277014. 2 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  26. ^ Hoe, Francis M.; Thornton, Paul S.; Wanner, Laura A.; Steinkrauss, Linda; Simmons, Rebecca A.; Stanley, Charles A. (20 Şubat 2006). "Clinical features and insulin regulation in infants with a syndrome of prolonged neonatal hyperinsulinism". The Journal of Pediatrics. ss. 207-212. doi:10.1016/j.jpeds.2005.10.002. PMID 16492430. 22 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  27. ^ a b c Hewat, Thomas I.; Johnson, Matthew B.; Flanagan, Sarah E. (7 Temmuz 2022). "Congenital Hyperinsulinism: Current Laboratory-Based Approaches to the Genetic Diagnosis of a Heterogeneous Disease". Frontiers in Endocrinology. 13: 873254. doi:10.3389/fendo.2022.873254. ISSN 1664-2392. PMC 9302115 $2. PMID 35872984. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  28. ^ a b c d e Stanley, Charles A. (1 Mart 2016). "Perspective on the Genetics and Diagnosis of Congenital Hyperinsulinism Disorders". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism. 101 (3): 815-826. doi:10.1210/jc.2015-3651. ISSN 0021-972X. PMC 4803157 $2. PMID 26908106. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  29. ^ Kapoor, Ritika R; Flanagan, Sarah E; Arya, Ved Bhushan; Shield, Julian P; Ellard, Sian; Hussain, Khalid (1 Nisan 2013). "Clinical and molecular characterisation of 300 patients with congenital hyperinsulinism". European Journal of Endocrinology. 168 (4): 557-564. doi:10.1530/EJE-12-0673. ISSN 0804-4643. PMC 3599069 $2. PMID 23345197. 2 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  30. ^ Snider, K. E.; Becker, S.; Boyajian, L.; Shyng, S.-L.; MacMullen, C.; Hughes, N.; Ganapathy, K.; Bhatti, T.; Stanley, C. A.; Ganguly, A. (1 Şubat 2013). "Genotype and Phenotype Correlations in 417 Children With Congenital Hyperinsulinism". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism. 98 (2): E355-E363. doi:10.1210/jc.2012-2169. ISSN 0021-972X. PMC 3565119 $2. PMID 23275527. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  31. ^ Lonlay, P. de; Fournet, J. C.; Rahier, J.; Gross-Morand, M. S.; Poggi-Travert, F.; Foussier, V.; Bonnefont, J. P.; Brusset, M. C.; Brunelle, F.; Robert, J. J.; Nihoul-Fékété, C. (15 Ağustos 1997). "Somatic deletion of the imprinted 11p15 region in sporadic persistent hyperinsulinemic hypoglycemia of infancy is specific of focal adenomatous hyperplasia and endorses partial pancreatectomy". The Journal of Clinical Investigation (İngilizce). 100 (4): 802-807. doi:10.1172/JCI119594. ISSN 0021-9738. PMID 9259578. 14 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  32. ^ Banerjee; Skae, M; Flanagan, S E; Rigby, L; Patel, L; Didi, M; Blair; Ehtisham; Ellard; Cosgrove (1 Mayıs 2011). "The contribution of rapid KATP channel gene mutation analysis to the clinical management of children with congenital hyperinsulinism". European Journal of Endocrinology. ss. 733-740. PMID 21378087. 15 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  33. ^ Maiorana, Arianna; Lepri, Francesca Romana; Novelli, Antonio; Dionisi-Vici, Carlo (29 Mart 2022). "Hypoglycaemia Metabolic Gene Panel Testing". Frontiers in Endocrinology. 13: 826167. doi:10.3389/fendo.2022.826167. ISSN 1664-2392. PMC 9001947 $2. PMID 35422763. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  34. ^ Pasquini, Tai L. S.; Mesfin, Mahlet; Schmitt, Jennifer; Raskin, Julie (2 Haziran 2022). "Global Registries in Congenital Hyperinsulinism". Frontiers in Endocrinology. 13: 876903. doi:10.3389/fendo.2022.876903. ISSN 1664-2392. PMC 9201947 $2. PMID 35721728. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  35. ^ Zenker, Martin; Mohnike, Klaus; Palm, Katja (30 Mart 2023). "Syndromic forms of congenital hyperinsulinism". Frontiers in Endocrinology. 14: 1013874. doi:10.3389/fendo.2023.1013874. ISSN 1664-2392. PMID 37065762. 2 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  36. ^ Brioude, Frédéric; Kalish, Jennifer M.; Mussa, Alessandro; Foster, Alison C.; Bliek, Jet; Ferrero, Giovanni Battista; Boonen, Susanne E.; Cole, Trevor; Baker, Robert; Bertoletti, Monica; Cocchi, Guido (29 Ocak 2018). "Clinical and molecular diagnosis, screening and management of Beckwith–Wiedemann syndrome: an international consensus statement". Nature reviews. Endocrinology. 14 (4): 229-249. doi:10.1038/nrendo.2017.166. ISSN 1759-5029. PMC 6022848 $2. PMID 29377879. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  37. ^ Wang, Kathleen H.; Kupa, Jonida; Duffy, Kelly A.; Kalish, Jennifer M. (21 Ocak 2020). "Diagnosis and Management of Beckwith-Wiedemann Syndrome". Frontiers in Pediatrics. 7: 562. doi:10.3389/fped.2019.00562. ISSN 2296-2360. PMC 6990127 $2. PMID 32039119. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  38. ^ Kalish, Jennifer M.; Arnoux, Jean-Baptiste (2019), De León-Crutchlow, Diva D.; Stanley, Charles A. (Ed.), "Syndromic Causes of Congenital Hyperinsulinism", Congenital Hyperinsulinism, Cham: Springer International Publishing, ss. 49-59, doi:10.1007/978-3-030-02961-6_4, ISBN 978-3-030-02960-9, erişim tarihi: 8 Mayıs 2023 
  39. ^ Bier, Dennis M; Leake, Rosemary D; Haymond, Morey W; Arnold, Kenneth J; Gruenke, Larry D; Sperling, Mark A; Kipnis, David M (1 Kasım 1977). "Measurement of "True" Glucose Production Rates in Infancy and Childhood with 6,6-Dideuteroglucose". Diabetes (İngilizce). 26 (11): 1016-1023. doi:10.2337/diab.26.11.1016. ISSN 0012-1797. PMID 913891. 10 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  40. ^ Palladino, Andrew A; Bennett, Michael J; Stanley, Charles A (1 Şubat 2008). "Hyperinsulinism in Infancy and Childhood: When an Insulin Level Is Not Always Enough". Clinical Chemistry (İngilizce). 54 (2): 256-263. doi:10.1373/clinchem.2007.098988. ISSN 0009-9147. PMID 18156285. 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  41. ^ Ferrara, Christine; Patel, Payal; Becker, Susan; Stanley, Charles A.; Kelly, Andrea (17 Ekim 2015). "Biomarkers of Insulin for the Diagnosis of Hyperinsulinemic Hypoglycemia in Infants and Children". The Journal of Pediatrics (İngilizce). 168: 212-219. doi:10.1016/j.jpeds.2015.09.045. PMID 26490124. 29 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  42. ^ Sakakibara, Azumi; Hashimoto, Yukiko; Kawakita, Rie; Hosokawa, Yuki; Nagahara, Keiko; Hasegawa, Yukihiro; Hoshino, Shin; Nagasaka, Hironori; Yorifuji, Tohru (9 Haziran 2017). "Diagnosis of congenital hyperinsulinism: Biochemical profiles during hypoglycemia". Pediatric Diabetes (İngilizce). 19 (2): 259-264. doi:10.1111/pedi.12548. PMID 28597971. 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  43. ^ Palladino, Andrew A.; Stanley, Charles A. (9 Ekim 2010). "The hyperinsulinism/hyperammonemia syndrome". Reviews in Endocrine and Metabolic Disorders (İngilizce). 11 (3): 171-178. doi:10.1007/s11154-010-9146-0. ISSN 1389-9155. PMID 20936362. 
  44. ^ Zhang, Wei; Sang, Yan-Mei (4 Kasım 2021). "Genetic pathogenesis, diagnosis, and treatment of short-chain 3-hydroxyacyl-coenzyme A dehydrogenase hyperinsulinism". Orphanet Journal of Rare Diseases (İngilizce). 16 (1): 467. doi:10.1186/s13023-021-02088-6. ISSN 1750-1172. PMC 8567654 $2. PMID 34736508. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  45. ^ Kelly, Andrea; Ng, Diva; Ferry, Robert J.; Grimberg, Adda; Koo-McCoy, Samantha; Thornton, Paul S.; Stanley, Charles A. (1 Ağustos 2001). "Acute Insulin Responses to Leucine in Children with the Hyperinsulinism/Hyperammonemia Syndrome". The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism (İngilizce). 86 (8): 3724-3728. doi:10.1210/jcem.86.8.7755. ISSN 0021-972X. PMC 3313679 $2. PMID 11502802. 
  46. ^ Fourtner, Shannon H.; Stanley, Charles A.; Kelly, Andrea (Temmuz 2006). "Protein-sensitive hypoglycemia without leucine sensitivity in hyperinsulinism caused by KATP channel mutations". The Journal of Pediatrics (İngilizce). 149 (1): 47-52. doi:10.1016/j.jpeds.2006.02.033. PMID 16860127. 29 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  47. ^ Glaser, Benjamin (1 Ocak 1993). "Familial Hyperinsulinism". GeneReviews. PMID 20301549. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2016. update 2013
  48. ^ a b c d Yorifuji, Tohru (28 Kasım 2016). "Congenital hyperinsulinism: current status and future perspectives". Annals of Pediatric Endocrinology & Metabolism. 19 (2): 57-68. doi:10.6065/apem.2014.19.2.57. ISSN 2287-1012. PMC 4114053 $2. PMID 25077087. 12 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  49. ^ Brar, Preneet Cheema; Heksch, Ryan; Cossen, Kristina; De Leon, Diva D; Kamboj, Manmohan K; Marks, Seth D; Marshall, Bess A; Miller, Ryan; Page, Laura; Stanley, Takara; Mitchell, Deborah; Thornton, Paul (1 Aralık 2020). "Management and Appropriate Use of Diazoxide in Infants and Children with Hyperinsulinism". The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism (İngilizce). 105 (12): 3750-3761. doi:10.1210/clinem/dgaa543. ISSN 0021-972X. PMID 32810255. 10 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  50. ^ Snider, K. E.; Becker, S.; Boyajian, L.; Shyng, S.-L.; MacMullen, C.; Hughes, N.; Ganapathy, K.; Bhatti, T.; Stanley, C. A.; Ganguly, A. (1 Şubat 2013). "Genotype and Phenotype Correlations in 417 Children With Congenital Hyperinsulinism". The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism (İngilizce). 98 (2): E355-E363. doi:10.1210/jc.2012-2169. ISSN 0021-972X. PMC 3565119 $2. PMID 23275527. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  51. ^ States, Lisa J.; Saade-Lemus, Sandra; De Leon, Diva D. (Temmuz 2020). "18-F-L 3,4-Dihydroxyphenylalanine PET/Computed Tomography in the Management of Congenital Hyperinsulinism". PET Clinics (İngilizce). 15 (3): 349-359. doi:10.1016/j.cpet.2020.03.004. PMID 32498990. 30 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  52. ^ a b Welters, Alena; Lerch, Christian; Kummer, Sebastian; Marquard, Jan; Salgin, Burak; Mayatepek, Ertan; Meissner, Thomas (25 Kasım 2015). "Long-term medical treatment in congenital hyperinsulinism: a descriptive analysis in a large cohort of patients from different clinical centers". Orphanet Journal of Rare Diseases (İngilizce). 10 (1): 150. doi:10.1186/s13023-015-0367-x. ISSN 1750-1172. PMC 4660626 $2. PMID 26608306. 
  53. ^ McMahon, Ann W.; Wharton, Gerold T.; Thornton, Paul; De Leon, Diva D. (2 Aralık 2016). "Octreotide use and safety in infants with hyperinsulinism: Octreotide Use and Safety". Pharmacoepidemiology and Drug Safety (İngilizce). 26 (1): 26-31. doi:10.1002/pds.4144. PMC 5286465 $2. PMID 27910218. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  54. ^ Vajravelu, Mary Ellen; Congdon, Morgan; Mitteer, Lauren; Koh, Jamie; Givler, Stephanie; Shults, Justine; De León, Diva D. (7 Ağustos 2018). "Continuous Intragastric Dextrose: A Therapeutic Option for Refractory Hypoglycemia in Congenital Hyperinsulinism". Hormone Research in Paediatrics (İngilizce). 91 (1): 62-68. doi:10.1159/000491105. ISSN 1663-2818. PMC 6661174 $2. PMID 30086540. 13 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  55. ^ Avatapalle, B.; Padidela, R.; Randell, T.; Banerjee, I. (30 Temmuz 2012). "Drug-induced hepatitis following use of octreotide for long-term treatment of congenital hyperinsulinism". Case Reports (İngilizce). 2012 (jul30 1): bcr2012006271. doi:10.1136/bcr-2012-006271. ISSN 1757-790X. PMC 4543377 $2. PMID 22850563. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  56. ^ Cuff, Heather; Lord, Katherine; Ballester, Lance; Scully, Tryce; Stewart, Nicole; De Leon, Diva D (14 Temmuz 2022). "The Use of Lanreotide in the Treatment of Congenital Hyperinsulinism". The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism (İngilizce). 107 (8): e3115-e3120. doi:10.1210/clinem/dgac322. ISSN 0021-972X. PMID 35587448. 29 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  57. ^ a b Herrera, Adriana; Vajravelu, Mary Ellen; Givler, Stephanie; Mitteer, Lauren; Avitabile, Catherine M; Lord, Katherine; De León, Diva D (1 Aralık 2018). "Prevalence of Adverse Events in Children With Congenital Hyperinsulinism Treated With Diazoxide". The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism (İngilizce). 103 (12): 4365-4372. doi:10.1210/jc.2018-01613. ISSN 0021-972X. PMC 6207144 $2. PMID 30247666. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  58. ^ Thornton, Paul; Truong, Lisa; Reynolds, Courtney; Hamby, Tyler; Nedrelow, Jonathan (19 Mart 2019). "Rate of Serious Adverse Events Associated with Diazoxide Treatment of Patients with Hyperinsulinism". Hormone Research in Paediatrics (İngilizce). 91 (1): 25-32. doi:10.1159/000497458. ISSN 1663-2818. PMID 30889588. 10 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  59. ^ a b Beltrand, Jacques; Caquard, Marylène; Arnoux, Jean-Baptiste; Laborde, Kathleen; Velho, Gilberto; Verkarre, Virginie; Rahier, Jacques; Brunelle, Francis; Nihoul-Fékété, Claire; Saudubray, Jean-Marie; Robert, Jean-Jacques; de Lonlay, Pascale (1 Şubat 2012). "Glucose Metabolism in 105 Children and Adolescents After Pancreatectomy for Congenital Hyperinsulinism". Diabetes Care (İngilizce). 35 (2): 198-203. doi:10.2337/dc11-1296. ISSN 0149-5992. PMC 3263917 $2. PMID 22190679. 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  60. ^ Meissner, T; Wendel, U; Burgard, P; Schaetzle, S; Mayatepek, E (1 Temmuz 2003). "Long-term follow-up of 114 patients with congenital hyperinsulinism". European Journal of Endocrinology. 149 (1): 43-51. doi:10.1530/eje.0.1490043. ISSN 0804-4643. PMID 12824865. 
  61. ^ Menni, Francesca; de Lonlay, Pascale; Sevin, Caroline; Touati, Guy; Peigné, Catherine; Barbier, Valérie; Nihoul-Fékété, Claire; Saudubray, Jean-Marie; Robert, Jean-Jacques (1 Mart 2001). "Neurologic Outcomes of 90 Neonates and Infants With Persistent Hyperinsulinemic Hypoglycemia". Pediatrics (İngilizce). 107 (3): 476-479. doi:10.1542/peds.107.3.476. ISSN 1098-4275. PMID 11230585. 17 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  62. ^ Yau, Daphne; Laver, Thomas W.; Dastamani, Antonia; Senniappan, Senthil; Houghton, Jayne A. L.; Shaikh, Guftar; Cheetham, Tim; Mushtaq, Talat; Kapoor, Ritika R.; Randell, Tabitha; Ellard, Sian; Shah, Pratik; Banerjee, Indraneel; Flanagan, Sarah E. (6 Şubat 2020). Brusgaard, Klaus (Ed.). "Using referral rates for genetic testing to determine the incidence of a rare disease: The minimal incidence of congenital hyperinsulinism in the UK is 1 in 28,389". PLOS ONE (İngilizce). 15 (2): e0228417. Bibcode:2020PLoSO..1528417Y. doi:10.1371/journal.pone.0228417. ISSN 1932-6203. PMC 7004321 $2. PMID 32027664. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  63. ^ a b Männistö, Jonna M E; Jääskeläinen, Jarmo; Otonkoski, Timo; Huopio, Hanna (25 Mart 2021). "Long-Term Outcome and Treatment in Persistent and Transient Congenital Hyperinsulinism: A Finnish Population-Based Study". The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism (İngilizce). 106 (4): 1542-1551. doi:10.1210/clinem/dgab024. ISSN 0021-972X. PMC 7993590 $2. PMID 33475139. 15 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  64. ^ Banerjee, I; Skae, M; Flanagan, S E; Rigby, L; Patel, L; Didi, M; Blair, J; Ehtisham, S; Ellard, S; Cosgrove, K E; Dunne, M J; Clayton, P E (1 Mayıs 2011). "The contribution of rapid KATP channel gene mutation analysis to the clinical management of children with congenital hyperinsulinism". European Journal of Endocrinology. 164 (5): 733-740. doi:10.1530/EJE-10-1136. ISSN 0804-4643. PMID 21378087. 15 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  65. ^ Mazor-Aronovitch, K; Gillis, D; Lobel, D; Hirsch, H J; Pinhas-Hamiel, O; Modan-Moses, D; Glaser, B; Landau, H (1 Ekim 2007). "Long-term neurodevelopmental outcome in conservatively treated congenital hyperinsulinism". European Journal of Endocrinology. 157 (4): 491-497. doi:10.1530/EJE-07-0445. ISSN 0804-4643. PMID 17893264. 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  66. ^ Salomon-Estebanez, Maria; Flanagan, Sarah E.; Ellard, Sian; Rigby, Lindsey; Bowden, Louise; Mohamed, Zainab; Nicholson, Jacqueline; Skae, Mars; Hall, Caroline; Craigie, Ross; Padidela, Raja; Murphy, Nuala; Randell, Tabitha; Cosgrove, Karen E.; Dunne, Mark J. (1 Aralık 2016). "Conservatively treated Congenital Hyperinsulinism (CHI) due to K-ATP channel gene mutations: reducing severity over time". Orphanet Journal of Rare Diseases (İngilizce). 11 (1): 163. doi:10.1186/s13023-016-0547-3. ISSN 1750-1172. PMC 5133749 $2. PMID 27908292. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  67. ^ Flanagan, Se; Kapoor, Rr; Banerjee, I; Hall, C; Smith, Vv; Hussain, K; Ellard, S (5 Mayıs 2011). "Dominantly acting ABCC8 mutations in patients with medically unresponsive hyperinsulinaemic hypoglycaemia". Clinical Genetics (İngilizce). 79 (6): 582-587. doi:10.1111/j.1399-0004.2010.01476.x. ISSN 0009-9163. PMC 3375476 $2. PMID 20573158. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  68. ^ Pinney, Sara E.; MacMullen, Courtney; Becker, Susan; Lin, Yu-Wen; Hanna, Cheryl; Thornton, Paul; Ganguly, Arupa; Shyng, Show-Ling; Stanley, Charles A. (1 Ağustos 2008). "Clinical characteristics and biochemical mechanisms of congenital hyperinsulinism associated with dominant KATP channel mutations". Journal of Clinical Investigation (İngilizce). 118 (8): 2877-2886. doi:10.1172/JCI35414. ISSN 0021-9738. PMC 2441858 $2. PMID 18596924. 7 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  69. ^ Kapoor, R. R.; Flanagan, S. E.; James, C. T.; McKiernan, J.; Thomas, A. M.; Harmer, S. C.; Shield, J. P.; Tinker, A.; Ellard, S.; Hussain, K. (15 Haziran 2011). "Hyperinsulinaemic hypoglycaemia and diabetes mellitus due to dominant ABCC8/KCNJ11 mutations". Diabetologia (İngilizce). 54 (10): 2575-2583. doi:10.1007/s00125-011-2207-4. ISSN 0012-186X. PMC 3168751 $2. PMID 21674179. 8 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  70. ^ McGlacken-Byrne, Sinéad M; Mohammad, Jasmina Kallefullah; Conlon, Niamh; Gubaeva, Diliara; Siersbæk, Julie; Schou, Anders Jørgen; Demirbilek, Huseyin; Dastamani, Antonia; Houghton, Jayne A L; Brusgaard, Klaus; Melikyan, Maria; Christesen, Henrik; Flanagan, Sarah E; Murphy, Nuala P; Shah, Pratik (1 Nisan 2022). "Clinical and genetic heterogeneity of HNF4A/HNF1A mutations in a multicentre paediatric cohort with hyperinsulinaemic hypoglycaemia". European Journal of Endocrinology. 186 (4): 417-427. doi:10.1530/EJE-21-0897. ISSN 0804-4643. PMID 35089870. 
  71. ^ Yau, Daphne; Colclough, Kevin; Natarajan, Anuja; Parikh, Ruchi; Canham, Natalie; Didi, Mohammed; Senniappan, Senthil; Banerjee, Indraneel (20 Nisan 2020). "Congenital hyperinsulinism due to mutations in HNF1A". European Journal of Medical Genetics (İngilizce). 63 (6): 103928. doi:10.1016/j.ejmg.2020.103928. PMID 32325224. 16 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  72. ^ a b c d Pasquini, Tai L. S.; Mesfin, Mahlet; Schmitt, Jennifer; Raskin, Julie (2 Haziran 2022). "Global Registries in Congenital Hyperinsulinism". Frontiers in Endocrinology. 13: 876903. doi:10.3389/fendo.2022.876903. ISSN 1664-2392. PMC 9201947 $2. PMID 35721728. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  73. ^ Banerjee, Indraneel; Forsythe, Lynette; Skae, Mars; Avatapalle, Hima Bindu; Rigby, Lindsey; Bowden, Louise E.; Craigie, Ross; Padidela, Raja; Ehtisham, Sarah; Patel, Leena; Cosgrove, Karen E.; Dunne, Mark J.; Clayton, Peter E. (9 Şubat 2016). "Feeding Problems Are Persistent in Children with Severe Congenital Hyperinsulinism". Frontiers in Endocrinology. 7: 8. doi:10.3389/fendo.2016.00008. ISSN 1664-2392. PMC 4747152 $2. PMID 26903946. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  74. ^ Worth, Chris; Hall, Caroline; Wilson, Sarah; Gilligan, Niamh; O'Shea, Elaine; Salomon-Estebanez, Maria; Dunne, Mark; Banerjee, Indraneel (18 Mart 2020). "Delayed Resolution of Feeding Problems in Patients With Congenital Hyperinsulinism". Frontiers in Endocrinology. 11: 143. doi:10.3389/fendo.2020.00143. ISSN 1664-2392. PMC 7093368 $2. PMID 32256453. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  75. ^ Chen, Suet Ching; Dastamani, Antonia; Pintus, Donatella; Yau, Daphne; Aftab, Sommayya; Bath, Louise; Swinburne, Craig; Hunter, Lindsey; Giardini, Alessandro; Christov, Georgi; Senniappan, Senthil; Banerjee, Indraneel; Shaikh, Mohamad Guftar; Shah, Pratik (14 Eylül 2019). "Diazoxide‐induced pulmonary hypertension in hyperinsulinaemic hypoglycaemia: Recommendations from a multicentre study in the United Kingdom". Clinical Endocrinology (İngilizce). 91 (6): 770-775. doi:10.1111/cen.14096. ISSN 0300-0664. PMID 31520536. 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  76. ^ Arya, Ved Bhushan; Senniappan, Senthil; Demirbilek, Huseyin; Alam, Syeda; Flanagan, Sarah E.; Ellard, Sian; Hussain, Khalid (19 Mayıs 2014). Brusgaard, Klaus (Ed.). "Pancreatic Endocrine and Exocrine Function in Children following Near-Total Pancreatectomy for Diffuse Congenital Hyperinsulinism". PLOS ONE (İngilizce). 9 (5): e98054. Bibcode:2014PLoSO...998054A. doi:10.1371/journal.pone.0098054. ISSN 1932-6203. PMC 4026387 $2. PMID 24840042. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  77. ^ a b c d Thornton, Paul S.; Stanley, Charles A.; De Leon, Diva D. (2022). "Congenital Hyperinsulinism: An Historical Perspective". Hormone Research in Paediatrics (İngilizce). 95 (6): 631-637. doi:10.1159/000526442. ISSN 1663-2818. PMID 36446321. 28 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  78. ^ Stanley, C. A.; Baker, L. (1976). "Hyperinsulinism in infants and children: diagnosis and therapy". Advances in Pediatrics. 23: 315-355. doi:10.1016/S0065-3101(22)00724-1. ISSN 0065-3101. PMID 795282. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  79. ^ Pagliara, Anthony S.; Karl, Irene E.; Haymond, Morey; Kipnis, David M. (Mart 1973). "Hypoglycemia in infancy and childhood. Part I". The Journal of Pediatrics (İngilizce). 82 (3): 365-379. doi:10.1016/S0022-3476(73)80109-X. PMID 4572931. 9 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  80. ^ Pagliara, Anthony S.; Karl, Irne E.; Haymond, Morey; Kipnis, David M. (Nisan 1973). "Hypoglycemia in infancy and childhood. Part II". The Journal of Pediatrics (İngilizce). 82 (4): 558-577. doi:10.1016/S0022-3476(73)80581-5. PMID 4349061. 24 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  81. ^ Kane, Charlotte; Shepherd, Ruth M.; Squires, Paul E.; Johnson, Paul R.V.; James, Roger F.L.; Milla, Peter J.; Aynsley-Green, Albert; Lindley, Keith J.; Dunne, Mark J. (1 Aralık 1996). "Loss of functional KATP channels in pancreatic β–cells causes persistent hyperinsulinemic hypoglycemia of infancy". Nature Medicine (İngilizce). 2 (12): 1344-1347. doi:10.1038/nm1296-1344. ISSN 1078-8956. PMID 8946833. 12 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  82. ^ Dunne, Mark J.; Kane, Charlotte; Shepherd, Ruth M.; Sanchez, Jorge A.; James, Roger F.L.; Johnson, Paul R.V.; Aynsley-Green, Albert; Lu, Shan; Clement, John P.; Lindley, Keith J.; Seino, Susumu; Aguilar-Bryan, Lydia; Gonzalez, Gabriela; Milla, Peter J. (6 Mart 1997). "Familial Persistent Hyperinsulinemic Hypoglycemia of Infancy and Mutations in the Sulfonylurea Receptor". New England Journal of Medicine (İngilizce). 336 (10): 703-706. doi:10.1056/NEJM199703063361005. ISSN 0028-4793. PMID 9041101. 
  83. ^ Glaser, Benjamin; Kesavan, Prebakaran; Heyman, Mozhgan; Davis, Elizabeth; Cuesta, Antonio; Buchs, Andreas; Stanley, Charles A.; Thornton, Paul S.; Permutt, M. Alan; Matschinsky, Franz M.; Herold, Kevan C. (22 Ocak 1998). "Familial Hyperinsulinism Caused by an Activating Glucokinase Mutation". New England Journal of Medicine (İngilizce). 338 (4): 226-230. doi:10.1056/NEJM199801223380404. ISSN 0028-4793. PMID 9435328. 
  84. ^ Stanley, Charles A.; Lieu, Yen K.; Hsu, Betty Y.L.; Burlina, Alberto B.; Greenberg, Cheryl R.; Hopwood, Nancy J.; Perlman, Kusiel; Rich, Barry H.; Zammarchi, Enrico; Poncz, Mortimer (7 Mayıs 1998). "Hyperinsulinism and Hyperammonemia in Infants with Regulatory Mutations of the Glutamate Dehydrogenase Gene". New England Journal of Medicine (İngilizce). 338 (19): 1352-1357. doi:10.1056/NEJM199805073381904. ISSN 0028-4793. PMID 9571255. 
  85. ^ Rosenfeld, Elizabeth; De León, Diva D. (28 Mart 2023). "Bridging the gaps: recent advances in diagnosis, care, and outcomes in congenital hyperinsulinism". Current Opinion in Pediatrics (İngilizce). Publish Ahead of Print (4): 486-493. doi:10.1097/MOP.0000000000001243. ISSN 1040-8703. PMC 10330427 $2. PMID 36974442. 
  86. ^ Hewat, Thomas I.; Johnson, Matthew B.; Flanagan, Sarah E. (7 Temmuz 2022). "Congenital Hyperinsulinism: Current Laboratory-Based Approaches to the Genetic Diagnosis of a Heterogeneous Disease". Frontiers in Endocrinology. 13: 873254. doi:10.3389/fendo.2022.873254. ISSN 1664-2392. PMC 9302115 $2. PMID 35872984. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  87. ^ Verkarre, V; Fournet, J C; de Lonlay, P; Gross-Morand, M S; Devillers, M; Rahier, J; Brunelle, F; Robert, J J; Nihoul-Fékété, C; Saudubray, J M; Junien, C (1 Ekim 1998). "Paternal mutation of the sulfonylurea receptor (SUR1) gene and maternal loss of 11p15 imprinted genes lead to persistent hyperinsulinism in focal adenomatous hyperplasia". Journal of Clinical Investigation (İngilizce). 102 (7): 1286-1291. doi:10.1172/JCI4495. ISSN 0021-9738. PMC 508975 $2. PMID 9769320. 14 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  88. ^ Otonkoski, Timo; Näntö-Salonen, Kirsti; Seppänen, Marko; Veijola, Riitta; Huopio, Hanna; Hussain, Khalid; Tapanainen, Päivi; Eskola, Olli; Parkkola, Riitta; Ekström, Klas; Guiot, Yves; Rahier, Jacques; Laakso, Markku; Rintala, Risto; Nuutila, Pirjo (Ocak 2006). "Noninvasive diagnosis of focal hyperinsulinism of infancy with [18F]-DOPA positron emission tomography". Diabetes. 55 (1): 13-18. doi:10.2337/diabetes.55.01.06.db05-1128. ISSN 0012-1797. PMID 16380471. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  89. ^ a b Raskin, Julie; Pasquini, Tai L. S.; Bose, Sheila; Tallis, Dina; Schmitt, Jennifer (2022). "Congenital Hyperinsulinism International: A Community Focused on Improving the Lives of People Living With Congenital Hyperinsulinism". Frontiers in Endocrinology. 13: 886552. doi:10.3389/fendo.2022.886552. ISSN 1664-2392. PMC 9097272 $2. PMID 35573986. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  90. ^ Ng, Sze May; Dearman, Sarah; Fisher, Mark; Mushtaq, Talat; Randell, Tabitha (9 Şubat 2023). "Paediatric Society and Hyperinsulinism Charity National Surveys on CGM Access for Patients With Recurrent Hypoglycaemia". Journal of the Endocrine Society. 7 (4): bvad021. doi:10.1210/jendso/bvad021. ISSN 2472-1972. PMC 9942542 $2. PMID 36824585. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  91. ^ "Lobby4kids". Lobby4kids. 10 Haziran 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  92. ^ "Hiperinsulismo Congénito Hicongenito". www.hicongenito.com.ar. 29 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  93. ^ "HiC - Hiperinsulinismo Congênito". Facebook (İngilizce). 22 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  94. ^ "Association des Hyperinsulinismes" (Fransızca). 1 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  95. ^ "Kongenitaler Hyperinsulinismus e.V." hyperinsulinismus.de. 29 Ağustos 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  96. ^ "Vivere con C.H.I. - Vivere con C.H.I. Iperinsulinismo congenito". Vivere con C.H.I. (İtalyanca). 24 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  97. ^ "Hiperinsulinismo Congénito". Hiperinsulinismo Congénito. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  98. ^ "KoHHA-DER – Konjenital Hiperinsülinizmli Hasta Aileleri Derneği". 5 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  99. ^ "Children's Hyperinsulinism Charity". www.hyperinsulinism.co.uk. 13 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  100. ^ "HI Global Registry". www.higlobalregistry.org. 23 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2023. 
  101. ^ "The CHI Centers of Excellence (COE) Program". Congenital Hyperinsulinism International (İngilizce). 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2023. 
  102. ^ "Cook Children's Hyperinsulinism Center Named a Center of Excellence". Checkup Newsroom (İngilizce). 22 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2023. 
  103. ^ "The CHI Centers of Excellence (COE) Program". Congenital Hyperinsulinism International (İngilizce). 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  104. ^ "Congenital Hyperinsulinism Center". The Children's Hospital of Philadelphia. 5 Mayıs 2014. 17 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  105. ^ "Hyperinsulinism Center". Cook Children’s Medical Center (İngilizce). 28 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  106. ^ "Congenital Hyperinsulinism". Great Ormond Street Hospital (İngilizce). 22 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  107. ^ "Zentrum für kongenitalen Hyperinsulinismus, angeborene Hypoglykämieerkrankungen und seltene Diabetesformen (ZHHD)". Universitätsklinikum Düsseldorf (Almanca). 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  108. ^ "Zentrum für Congenitalen Hyperinsulinismus (COACH)". Universitätsmedizin Magdeburg. 24 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 
  109. ^ "Northern Congenital Hyperinsulinism (NORCHI)". norchi.nhs.uk. 18 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023. 

Diğer Yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış Bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Sınıflandırma
Dış kaynaklar


ss[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Konjenital_Hiperinsülinizm&oldid=30759441" sayfasından alınmıştır