Eurovision Şarkı Yarışması'nda İtalya

Vikipedi, özgür ansiklopedi
İtalya
Flag
YayıncıRAI
Ulusal seçim etkinliği
Ulusal Final
Görevlendirme
  • 1967-1971
  • 1973-1980
  • 1983-1985
  • 1987-1993
  • 2014
Katılım
Katılım51
İlk katılım1956
En iyi sonuç1.: 1964, 1990, 2021
En kötü sonuçSonuncu: 1966
Dış bağlantılar
RAI Eurovision sayfası
Resmî sitedeki İtalya sayfası

İtalya, Eurovision Şarkı Yarışması'na ilk kez katıldığı 1956 yılından bu yana 51 kez katılmış ve ilk yarışmaya katılan yedi ülkeden biri olmuştur.[1] İtalya, 1980 tarihine kadar kesintisiz olarak yarışmaya katıldı ve 1980'ler ve 1990'lar boyunca birçok kez yarışmadan çekildi. 1998 yılında başlayan 13 yıllık aradan sonra ülke, 2011 yılında yarışmaya geri döndü. İtalya yarışmayı üç kez kazandı ve ek olarak 16 kez ilk beşte yer aldı. İtalya yarışmaya Napoli (1965), Roma (1991) ve Torino (2022)'da ev sahipliği yaptı.

1958'de Domenico Modugno "Nel blu, dipinto di blu" şarkısıyla üçüncü oldu. Yaygın olarak "Volare" olarak bilinen şarkı, büyük uluslararası hit haline geldi, ABD Billboard Hot 100 listesinde zirveye yerleşti ve ilk etkinliği yapılan Grammy Ödülleri'nde iki ödül kazandı. İtalya 1964 yılında Gigliola Cinquetti'nin seslendirdiği "Non ho l'età" şarkısı ile ilk kez kazanmıştır. Cinquetti 1974 yılında "" şarkısı ile ABBA'nın "Waterloo" şarkısından sonra ikinci olmuştur. İtalya daha sonra 1975'te Wess ve Dori Ghezzi ve "Era" şarkısıyla üçüncü oldu. Ülkenin 1980'lerdeki en iyi sonucu Umberto Tozzi ve Raf'ın 1987'de üçüncülüktür. İtalya'nın yarışmadaki ikinci zaferi 1990 yılında Toto Cutugno'nun "Insieme: 1992" şarkısıyla geldi. 1990'ların diğer iyi sonuçları, 1992'de Mia Martini ve 1997'de Jalisse ile dördüncü oldu. 1997'den sonra İtalya yarışmadan çekildi.

31 Aralık 2010'da Avrupa Yayın Birliği (EBU), İtalya'nın "Büyük Beş"in bir parçası olarak yarışmaya geri döneceğini ve böylece ülkeye direkt olarak finale katılma hakkı tanınacağını duyurdu.[2] İtalya'nın yarışmaya dönüşü başarılı oldu ve son 12 yarışmanın 10'unda (2011-23) ilk 10'da yer aldı, buna Raphael Gualazzi (2011) ve Mahmood'un (2019) ikincilikleri ve Il Volo'nun (2015) üçüncülüğü de dahil. Il Volo tüm ülkelerden oy alarak televizyon seçimini kazandı ancak jüri sıralamasında altıncı oldu. Bu, 2009 yılında karma jüri-televizyon sisteminin uygulamaya konmasından bu yana ilk kez, televizyon oyu kazananının yarışmayı kazanamamasıydı. İtalya yarışmadaki üçüncü zaferini 2021 yılında rock müzik grubu Måneskin'in "Zitti e buoni" şarkısı ile almıştır.

Yarışma tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

Zaferleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İtalya'nın günümüze dek yarışmayı üç kez kazanmıştır. ilki, Danimarka'nın başkenti Kopenhag'da yapılan 1964 Eurovision Şarkı Yarışması'na Gigliola Cinquetti'nin seslendirdiği "Non ho l'età" adlı şarkıyla ülkesine ilk defa birinciliği kazandırmıştır. İkinci olarak, Yugoslavya'da yapılan 1990 Eurovision Şarkı Yarışması'na Toto Cutugno'nun seslendirmiş olduğu "Insieme: 1992" adlı şarkı ile kazanmıştır. Ve son olarak Rotterdam' da yapılan 2021 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Måneskin grubunun seslendirdiği "Zitti e buoni" adlı şarkı ile kazanmıştır.

Diğer Katılımları[değiştir | kaynağı değiştir]

Yarışmaya katıldığı ilk yılda İtalya'nın temsilci ve şarkısı, Radiotelevisione Italiana (RAI) tarafından gerçekleştirilen Sanremo Müzik Festivali'nde belirlendi. Ülkeyi temsil eden ilk şarkılar Franca Raimondi tarafından seslendirilen "Aprite le finestre" ve Tonina Torrielli tarafından seslendirilen "Amami se vuoi" idi. İsviçre'de gerçekleştirilen 1956 yarışmasının sonuçları açıklanmadığı için bütün katılımcılar ikinci sayılmıştır.[3] 1956-1966, 1973-1975, 1997, 2011 ve 2013 yıllarında temsilci ve şarkı'yı Sanremo Müzik Festivali 'nden seçerken 1967-1969 1976, 1979, 1980, 1983-1985, 1989-1991, 1993 ve 2012 yıllarında temsilciyi Festival'de seçip şarkısını Festival'deki söylediği şarkıdan farklı şarkı seçmiştir. 1970-1972, 1977, 1978, 1987, 1988, 1992, 2014 yıllarında Görevlendirme yöntemiyle şarkıcı ve şarkıyı belirlemiştir.

İtalya, genellikle Jazz tarzında şarkılar yarıştırmıştır. ilk en iyi sonucunu, Hollanda'nın Hilversum kentinde yapılan 1958 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Domenico Modugno'nun seslendirdiği "Nel blu dipinto di blu" adlı şarkıyla aldığı Üçüncülüktür. Yarışmada her ne kadar Üçüncü olsa da bu şarkı dünya hitleri arasına girmeyi başarmıştır. İkinci en iyi sonucunu Birleşik Krallık'ın başkenti Londra'da yapılan 1963 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Emilio Pericoli'nin seslendirdiği "Uno per tutte" adlı şarkıyla aldığı Üçüncülüktür. İtalya o yıla dek ikinci Üçüncülüğünü almıştır. İtalya, Danimarka'nın başkenti Kopenhag'da yapılan 1964 Eurovision Şarkı Yarışması'na Gigliola Cinquetti'nin seslendirdiği "Non ho l'età" adlı şarkıyla aldığı birinciliktir. Bu sonuç İtalya'nın ilk birinciliği olmakla birlikte bir sonraki yarışmayı kendi ülkesine taşımayı başarmıştır. İtalya, 1963 yılında Domenico Modugno ile tarihinin en kötü derecesini almıştır. 1974 Eurovision Şarkı Yarışması'na tekrar katılan Gigliola Cinquetti, "" adlı şarkıyla katılmış, ABBA'dan sonra İkinci sırayı elde etmiştir. bu ikincilik İtalya'nın ilk ikinciliğidir. İtalya, İsveç'in başkenti Stockholm'de yapılan 1975 Eurovision Şarkı Yarışması'na Wess & Dori Ghezzi ikilisinin seslendirdiği "Era" adlı şarkı katılmış, Üçüncü olmuştur. Umberto Tozzi & Raf ikilisinin seslendirdiği "Gente di mare" adlı şarkı İtalya'ya yine ikincilik kazandırmıştır. İtalya, Yugoslavya'da yapılan 1990 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Toto Cutugno'nun seslendirdiği "Insieme: 1992" adlı şarkıyla katılmış, İtalya'ya ikinci birinciliğini kazandırmış, bir sonraki yarışma ev sahipliği hakkını kazanmıştır.

İtalya, 1990'larda aralıklarla katılsa da 1993 yılı hariç sürekli İlk on'da yarışmayı bitirmiştir. 1991'de 7., 1992'de 4., ve 1997'de yine 4. olmuştur. İtalya, 1998 yılında yarışmaya duyulan ilginin azaldığı gerekçesiyle yarışmadan çekilmiştir. sürekli yapılan çağrılar, gösteriler İtalya'yı Eurovision Şarkı Yarışması'na geri döndürememiştir. 2010 yılının Aralık ayında İtalya, 13 yıllık aradan sonra Almanya'nın Düsseldorf kentinde yapılan 2011 Eurovision Şarkı Yarışması'na katılma kararı almıştır. bu karar başta Avrupa Yayın Birliği olmak üzere birçok kişiyi sevindirmiştir. Yarışmaya döndüğü 2011 yılında, Raphael Gualazzi'nin seslendirdiği "Madness of Love" adlı Jazz türünde şarkı ile katılmış, yarışmada favori gösterilmemesine rağmen İkinci olmuştur. 2012 yılında Nina Zilli'nin seslendirdiği "L'amore è femmina (Out of Love)" adlı şarkıyla katılmış 9. olmuştur. İtalya, 2013 yılında ise 7. olmuştur. 2014 yılında, 2012 Sanremo Müzik Festivali kazananı Emma Marrone'nin seslendirdiği "La mia città" adlı şarkıyla katılmış, katıldığı final'de 33 puanla Yirmi birinci olmuştur. bu sonuç İtalya'nın 1966 yılında aldığı sonunculuktan sonra en kötü sonuçtur.

Devam etmediği yıllar[değiştir | kaynağı değiştir]

İtalya’nın yarışmadan ilk defa çekilmesi 1981 yılında oldu.[4] RAI yarışmadan çekilirken yarışmanın ülkede ilgi çekmediğini ileri sürmüştür. İtalya’nın geri dönmesi 1983 yılına kadar gerçekleşemedi. 1986 yılında İtalya yarışmaktan vazgeçti. 1994-1996 yılları arasında İtalya ülkede yarışmaya olan ilginin azalmasını neden göstererek yarışmadan çekildi. 1997 yılında yarışmaya katıldı. 1997’den 2011'e kadar İtalya yarışmadan uzak kalmıştır. 2011'deki yarışmaya İtalya katıldı. Eurovision Şarkı Yarışması'nın kazanan şarkıların hiçbiri İtalya'da ilgi göremedi. Gigliola Cinquetti tarafından söylenmiş olan "Non ho l'eta" 1964 yılının Şubat ayında müzik listelerini altüst etmişti bunun sebebi o ayda yapılan Sanremo Müzik Festivali'ni kazanmasıdır.

1974 Eurovision Şarkı Yarışması'nda televizyon sansürü[değiştir | kaynağı değiştir]

İtalyan Rai yayıncı kanalında 1974 Eurovision Şarkı Yarışması'nı yayınlamayı reddetti çünkü temsilci olarak seçtikleri Gigliola Cinquetti'nin seslendirmiş olduğu "" yani (evet) şarkısı İtalyan Boşanma Referandumu'nu etkileyebileceği gerekçesiyle yarışmadaki performansını yayınlamamıştır. Şarkı İtalya'nın tüm bu olumsuz düşüncelerine rağmen ikincilik gibi bir başarı elde etmiştir.

Yeni İlgi[değiştir | kaynağı değiştir]

2008 yılında iki italyan şarkıcı olan Vince Tempera (2008 yılında San Marino için yarışacak kişiyi aramıştı) ve 1990 Eurovision Şarkı Yarışması birincisi Toto Cutugno İtalya'yı yarışmaya geri döndürmek için çaba sarfetselerde başarılı olmamışlardır.[5][6][7]

2008 Eurovision Şarkı Yarışması birincisi Dima Bilan, Raffaella Carrà'nın sunuculuğunu yapmış olduğu 'Carramba! Che fortuna adlı İtalyan televizyon şovu'na katılmıştır.[8][9]

İtalya ve "Büyük Beşli"[değiştir | kaynağı değiştir]

1998 yarışmasından bu yana, yarışma için en çok finansal kaynağı sağlayan beş referans ülkesi (Almanya, Birleşik Krallık, Fransa, İtalya ve İspanya) ön elemelere katılmadan, doğrudan finalde yarışmaktadır. 2011 yılında İtalya'nın yarışmaya geri dönüşüne dek ise dört referans ülkesinin ismi "Büyük Dörtlü" olarak biliniyordu.

Sanremo Müzik Festivali[değiştir | kaynağı değiştir]

Sanremo Müzik Festivali (İtalyanca: Festival della Canzone Italiana di Sanremo, Türkçe: İtalyan Şarkı Festivali Sanremo) ya da daha çok bilinen ismi ile Sanremo, İtalya'nın Eurovision Şarkı Yarışması için ön seçim işlemi. 1967-71, 1973-1975, 1977-1980, 1983-1985, 1987-1993 ve 2014 yılları dışında 1956 yılından beri İtalya'nın temsilci ve şarkısı bu program ile belirlenmektedir.

Yarışma günümüze dek pek çok farklı formatta gerçekleştirilmiştir ve en son 2013 yılında kullanılan format, yapılan dört gecede her şarkıcı ikişer şarkı seslendirecek, ilk iki gecede Campioni (Ustalar) kategorisindeki şarkıcıların seslendirdikleri iki şarkı arasında oylama yapılıp final'de tek şarkı ile temsil etmesi için yapılmış uygulamadır. diğer kategori Giovani (Gençler) kategorisinde ise üçüncü ve dördüncü gecede oylamalar yapılıp final'de dört katılımcı yarışmaktadır.

İtalya, Eurovision Şarkı Yarışması'nı 1964 ve 1990 yıllarında olmak üzere iki kez kazanmıştır ancak 1964 galibi Sanremo Müzik Festivali isimli etkinlik ile belirlenmiş, 1990 galibi ise RAI tarafından gerçekleştirilen bir iç seçim ile belirlenmiştir.

Katılımlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Tablo anahtarı
1 Birinci
2 İkinci
3 Üçüncü
Sonuncu
X Katılımcı seçildi ama katılmadı
Gelecek etkinlik
Yıl Katılımcı Şarkı Dil Final Puanlar Yarı Puanlar
1956 Franca Raimondi İtalyanca "Aprite le finestre" 2a
Bilinmiyor
Yarı final yok
Tonina Torrielli İtalyanca "Amami se vuoi" 2a
1957 Nunzio Gallo İtalyanca "Corde della mia chitarra" 6 7
1958 Domenico Modugno İtalyanca "Nel blu dipinto di blu" 3 13
1959 Domenico Modugno İtalyanca "Piove (Ciao, ciao bambina)" 6 11
1960 Renato Rascel İtalyanca "Romantica" 8 5
1961 Betty Curtis İtalyanca "Al di là" 5 12
1962 Claudio Villa İtalyanca "Addio, addio" 9 3
1963 Emilio Pericoli İtalyanca "Uno per tutte" 3 37
1964 Gigliola Cinquetti İtalyanca "Non ho l'età" 1 49
1965 Bobby Solo İtalyanca "Se piangi, se ridi" 5 15
1966 Domenico Modugno İtalyanca "Dio, come ti amo" 17 0
1967 Claudio Villa İtalyanca "Non andare più lontano" 11 4
1968 Sergio Endrigo İtalyanca "Marianne" 10 7
1969 Iva Zanicchi İtalyanca "Due grosse lacrime bianche" 13 5
1970 Gianni Morandi İtalyanca "Occhi di ragazza" 8 5
1971 Massimo Ranieri İtalyanca "L'amore è un attimo" 5 91
1972 Nicola Di Bari İtalyanca "I giorni dell'arcobaleno" 6 92
1973 Massimo Ranieri İtalyanca "Chi sarà con te" 13 74
1974 Gigliola Cinquetti İtalyanca "" 2 18
1975 Wess & Dori Ghezzi İtalyanca "Era" 3 115
1976 Al Bano & Romina Power İtalyanca, İngilizce "We'll Live It All Again" 7 69
1977 Mia Martini İtalyanca "Libera" 13 33
1978 Ricchi e Poveri İtalyanca "Questo amore" 12 53
1979 Matia Bazar İtalyanca "Raggio di luna" 15 27
1980 Alan Sorrenti İtalyanca "Non so che darei" 6 87
1983 Riccardo Fogli İtalyanca "Per Lucia" 11 41
1984 Alice & Battiato İtalyanca "I treni di Tozeur" 5 70
1985 Al Bano & Romina Power İtalyanca, İngilizce "Magic Oh Magic" 7 78
1987 Umberto Tozzi & Raf İtalyanca "Gente di mare" 3 103
1988 Luca Barbarossa İtalyanca "Vivo (Ti scrivo)" 12 52
1989 Anna Oxa & Fausto Leali İtalyanca "Avrei voluto" 9 56
1990 Toto Cutugno İtalyanca, İngilizce "Insieme: 1992" 1 149
1991 Peppino di Capri Napolice "Comme è ddoce 'o mare" 7 89
1992 Mia Martini İtalyanca "Rapsodia" 4 111
1993 Enrico Ruggeri İtalyanca "Sole d'Europa" 12 45 Kvalifikacija za Millstreet
1997 Jalisse İtalyanca "Fiumi di parole" 4 114 Yarı final yok
2011 Raphael Gualazzi İtalyanca, İngilizce "Madness of Love" 2 189 "Büyük 5" üyesib
2012 Nina Zilli İtalyanca, İngilizce "L'amore è femmina (Out of Love)" 9 101
2013 Marco Mengoni İtalyanca "L'essenziale" 7 126
2014 Emma İtalyanca "La mia città" 21 33
2015 Il Volo İtalyanca "Grande amore" 3 292
2016 Francesca Michielin İtalyanca, İngilizce "No Degree of Separation" 16 124
2017 Francesco Gabbani İtalyanca "Occidentali's Karma" 6 334
2018 Ermal Meta & Fabrizio Moro İtalyanca "Non mi avete fatto niente" 5 308
2019 Mahmood İtalyanca "Soldi" 2 472
2020 Diodato İtalyanca "Fai rumore" İptal edildi[a] X
2021 Måneskin İtalyanca "Zitti e buoni" 1 524
2022 Blanco ve Mahmood İtalyanca "Brividi" 6 268 "Büyük 5" üyesi ve Ev sahibi
2023 Marco Mengoni İtalyanca "Due vite" 4 350 "Büyük 5" üyesi
2024 Angelina Mango İtalyanca "La noia"
Notlar:
a. ^ Resmî Eurovision Şarkı Yarışması sitesi, sonuçları hiç açıklanmayan 1956 yarışmasında birinci dışında kalan tüm katılımcıların ikinci olduğunu kabul etmektedir.
b. ^ 2000 yılından bu yana, yarışmaya en çok finansal kaynak sağlayan beş ülke (Almanya, Birleşik Krallık, Fransa, İspanya ve İtalya) yarı finallerde yarışmadan otomatik olarak finale yükselmektedir.

  1. ^ COVID-19 pandemisi nedeniyle 2020 yarışması iptal edildi.

Ev sahiplikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İtalya, Eurovision Şarkı Yarışması'na 1965 ve 1991 yıllarında olmak üzere, ülkenin en büyük kentlerinden Napoli'de bulunan Sala dei Concerti della RAI'nde ev sahipliği yapmıştır. diğer ev sahipliği ise ülkenin başkenti Roma'da bulunan Studio 15 di Cinecittà'da ev sahipliği yapmıştır. 1965 yarışmasını Renata Mauro; 1991 yarışmasını Gigliola Cinquetti ve Toto Cutugno sunmuştur.

Yıl Şehir Yer Sunucu(lar)
1965 İtalya Napoli Sala dei Concerti della RAI Renata Mauro
1991 İtalya Roma Studio 15 di Cinecittà Gigliola Cinquetti ve Toto Cutugno
2022 İtalya Torino Pala Alpitour Alessandro Cattelan, Laura Pausini ve Mika

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Marcel Bezençon Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Yıl Kategori Şarkı Katılımcı Final Puanlar Ev sahibi şehir Ref.
2015 Basın Ödülü "Grande amore" Il Volo 3 292 Avusturya Viyana
2017 Basın Ödülü "Occidentali's Karma" Francesco Gabbani 6 334 Ukrayna Kiev
2019 Besteci Ödülü "Soldi" Mahmood 2 465 İsrail Tel Aviv
2023 Besteci Ödülü "Due vite" Marco Mengoni 4 350 Birleşik Krallık Liverpool

OGAE üyelerinin kazananı[değiştir | kaynağı değiştir]

Yıl Şarkı Katılımcı Final
sonucu
Puanlar Ev sahibi şehir Ref.
2015 "Grande amore" Il Volo 3 292 Avusturya Viyana
2017 "Occidentali's Karma" Francesco Gabbani 6 334 Ukrayna Kiev
2019 "Soldi" Mahmood 2 465 İsrail Tel Aviv

Yorumcular ve Oyları okuyanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Yıl Final yorumcusu Yarı final yorumcusu Oyları okuyan Ref.
1956 Bianca Maria Piccinino Yarı final yok Oyları okuyan yok
1957 Nunzio Filogamo
1958 Fulvia Colombo [it]
1959 Enzo Tortora
1960 Giorgio Porro
1961 Corrado Mantoni
1962 Renato Tagliani [it]
1963
1964 Rosanna Vaudetti
1965 Daniele Piombi
1966 Enzo Tortora
1967 Mike Bongiorno
1968
1969
1970 Enzo Tortora
1971 No spokesperson
1972
1973
1974 Rosanna Vaudetti Anna Maria Gambineri [it]
1975 Silvio Noto
1976 Rosanna Vaudetti
1977 Mariolina Cannuli [it]
1978 Rosanna Vaudetti
1979 Paola Perissi [it]
1980 Michele Gammino Mariolina Cannuli
19811982 Yayın yok Katılmadı
1983 Paolo Frajese [it] Yarı final yok Paola Perissi
1984 Antonio De Robertis Mariolina Cannuli
1985 Rosanna Vaudetti Beatrice Cori
1986 Yayın yok Katılmadı
1987 Rosanna Vaudetti Yarı final yok Mariolina Cannuli
1988 Daniele Piombi
1989 Gabriella Carlucci Peppi Franzelin [it]
1990 Peppi Franzelin [it] Paolo Frajese
1991 No commentator Rosanna Vaudetti
1992 Peppi Franzelin Nicoletta Orsomando
1993 Ettore Andenna [it] Ettore Andenna Peppi Franzelin
19941996 Yayın yok Katılmadı
1997 Ettore Andenna Yarı final yok Peppi Franzelin
19982002 Yayın yok Katılmadı
2003 Fabio Canino [it] ve Paolo Quilici Yarı final yok
20042010 Yayın yok
2011 Raffaella Carrà ve Bob Sinclar Raffaella Carrà Raffaella Carrà
2012 Filippo Solibello [it] ve Marco Ardemagni [it] Federica Gentile [it] Ivan Bacchi [it]
2013 Filippo Solibello, Marco Ardemagni ve Natasha Lusenti [it] Federica Gentile
2014 Linus ve Nicola Savino Marco Ardemagni ve Filippo Solibello Linus
2015 Federico Russo ve Valentina Correani [it] (TV)
Marco Ardemagni ve Filippo Solibello (radio)
Federico Russo
2016 Flavio Insinna ve Federico Russo Claudia Andreatti
2017 Andrea Delogu [it] ve Diego Passoni [it] Giulia Valentina
2018 Serena Rossi ve Federico Russo (TV)
Carolina Di Domenico ve Ema Stokholma [it] (radio)
Carolina Di Domenico ve Saverio Raimondo [it]
2019 Flavio Insinna ve Federico Russo (TV)
Ema Stokholma ve Gino Castaldo [it] (radio)
Federico Russo and Ema Stokholma Ema Stokholma
2021 Gabriele Corsi [it] ve Cristiano Malgioglio (TV)
Ema Stokholma ve Gino Castaldo (radio)
Ema Stokholma ve Saverio Raimondo Carolina Di Domenico
2022 Gabriele Corsi, Cristiano Malgioglio ve Carolina Di Domenico (TV)
Ema Stokholma, Gino Castaldo ve Saverio Raimondo (radio)
2023 Gabriele Corsi ve Mara Maionchi (TV)
Mariolina Simone [it], Diletta Parlangeli ve Saverio Raimondo (radio)
Kaze

Congratulations: 50. Yıl Eurovision Şarkı Yarışması[değiştir | kaynağı değiştir]

Şarkıcı Şarkı Derece Puanlar Yıl Derece Puanlar
Domenico Modugno "Nel blu dipinto di blu" 2 267 1958 3 13

Fotogaleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Sanremo - the festival that inspired Eurovision". Eurovision.tv (İngilizce). EBU. 8 Şubat 2017. 4 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2021. 
  2. ^ Bakker, Sietse (31 Aralık 2010). "43 nations on 2011 participants list". Eurovision.tv. 27 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2010. 
  3. ^ "Italy". Eurovision.tv. 2013. 2 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2014. 
  4. ^ "History - Eurovision Song Contest 1981". European Broadcasting Union. 28 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2008. 
  5. ^ Kasapoglou, Yiorgos (7 Mart 2008). "Italy: Maestro Tempera calls Italy back to Eurovision". ESCToday. 16 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2008. 
  6. ^ Bakkar, Sieste (16 Haziran 2008). "Cutugno: "Italy's absence unfortunate"". European Broadcasting Union. 16 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2008. 
  7. ^ Hondal, Víctor (19 Eylül 2008). "Italy: Eurovision stars guests on Rai Uno". ESCToday. 29 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2008. 
  8. ^ Siim, Jarmo (17 Eylül 2008). "Eurovision stars going to Italy!". European Broadcasting Union. 29 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2008. 
  9. ^ Solloso, Jaime (18 Eylül 2008). "Rai Uno announce Eurovision show tonight". Oikotimes. 17 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2008. 
  10. ^ "Winners of the Marcel Bezençon Awards 2015". eurovision.tv. 25 Mayıs 2015. 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019. 
  11. ^ "Winners of the Marcel Bezençon Awards 2017". eurovision.tv. 14 Mayıs 2017. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019. 
  12. ^ "Here are the winners of the 2019 Marcel Bezençon Awards". eurovision.tv. 18 Mayıs 2019. 3 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019. 
  13. ^ "The 2023 Marcel Bezençon Award Winners". Eurovision.tv. European Broadcasting Union. 14 Mayıs 2023. 13 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2023. 
  14. ^ Cobb, Ryan (21 Nisan 2017). "Analysing ten years of OGAE voting: "Underneath the fan favourite bias is a worthwhile indicator"". escxtra.com. 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019. 
  15. ^ Gallagher, Robyn (30 Nisan 2017). "OGAE Poll 2017 final results: Italy confirmed as winner, Belgium second, Sweden third". Wiwibloggs. 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019. 
  16. ^ Herbert, Emily (30 Nisan 2019). "Eurovision 2019: Italy Wins OGAE Poll 2019". eurovoix.com. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019. 
  17. ^ "Enrico Ruggeri Sole d'Europa Eurofestival 1993". youtube.com. 26 Ekim 2008. 21 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2020. 
  18. ^ Lombardini, Emanuele; Pigliavento, Alessandro (2012). "Guida all'EUROVISION SONG CONTEST 2012" (PDF). Eurovision Italia. Eurovision Italia. 2 Aralık 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2013. 
  19. ^ "Natascha Lusenti affiancherà Ardemagni-Solibello nel commento all'Eurovision 2013" (İtalyanca). Eurofestival.ws. 5 Nisan 2013. 4 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2013. 
  20. ^ Gordon Roxburgh (18 Mayıs 2013). "Good evening Malmö - Voting order revealed". Eurovision.tv. European Broadcasting Union. 7 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2013. 
  21. ^ https://www.rai.it/dl/doc/1557818030923_RDTV_13maggio_down.pdf 14 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (pagina 14)
  22. ^ "Eurovision 2021: Date e dove vederlo. Quando sono i Maneskin". 14 Mayıs 2021. 17 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  23. ^ Lombardini, Emanuele (29 Mart 2022). "Eurovision 2022: Carolina Di Domenico al commento insieme a Corsi e Malgioglio". Eurofestival News (İtalyanca). 30 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2022. 
  24. ^ Dammacco, Beppe (29 Mart 2023). "Eurovision 2023: via Malgioglio, Mara Maionchi al commento insieme a Gabriele Corsi". Eurofestival News (İtalyanca). 28 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2023. 
  25. ^ "Mara Maionchi e Gabriele Corsi i conduttori di Eurovision Song Contest 2023". RAI Ufficio Stampa (İtalyanca). 29 Mart 2023. 29 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2023. 
  26. ^ Dammacco, Beppe (5 Mayıs 2023). "Eurovision 2023, la conferenza stampa Rai. Kaze sarà la spokesperson". Eurofestival News (İtalyanca). 5 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2023. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]