Askerî darbe

Vikipedi, özgür ansiklopedi
16.46, 10 Ocak 2017 tarihinde 176.240.118.159 (mesaj) tarafından oluşturulmuş 18032738 numaralı sürüm (→‎Asya,Pasifik ve Ortadoğu)

Askerî darbe, bir ülkede silahlı kuvvetler mensuplarının silah zoru ile ülke yönetimine el koyması. Hükûmetlerin, ekonomik ve sosyal sorunları çözmekte başarısız oldukları iddiası, cuntacılar tarafından askeri darbelerin başlıca sebebi olarak gösterilir.[1] Zaman zaman ordu tarafından hükûmetlere verilen muhtıralar da darbe benzeri sonuçlar doğurabilir.

Darbeciler genellikle ordunun yapacakları eyleme karşı tarafsız kalmasını fırsat bilerek iktidarı ele geçirerek, lideri devirir; radyo, TV gibi iletişim kanallarını işgal ederek hükûmet daireleri üzerinde otorite kurar; elektrik santralleri gibi temel altyapı tesislerini ve birçok kurumu kontrol altına alır.

Askerî darbe sonrası hükûmet şekilleri

Darbe sonrasında ordu kurulacak hükûmetin şekli sorunuyla karşı karşıya kalır. Latin Amerika'da darbeden sonra değişik rütbede askerlerden oluşan cunta yönetimi oldukça yaygındır. Afrika ise cunta ile birlikte çalışacak devrimci bir meclis oluşturma ve bu meclis üyelerinin de cunta tarafından seçilmesi yöntemi yaygın olarak kullanılır. 27 Mayıs 1960 ve 12 Eylül 1980 darbeleri ile yönetimi ele geçiren cuntalar olan Milli Birlik Komitesi ya da Milli Güvenlik Kurulu, ülkeyi mutlak biçimde yönetmiş; aynı zamanda Kurucu Meclis ya da Danışma Meclisi adıyla cunta tarafından seçilen sivil temsilcilerin olduğu ancak MBK ya da MGK karşısında bir hayli zayıf bir de meclis oluşturulmuştur.

Dünyada darbeler

Darbeler siyaset tarihinin uzun zamandır bir parçasıdır. Örneğin Roma İmparatoru Jül Sezar bir darbe kurbanı olmuştur ve bazı Roma imparatorları iktidara darbeyle gelmiştir. 1799'da Napolyon da Fransa'da iktidarı bir darbeyle ele geçirmişti. Antik Yunan ve Hindistan kentlerinde darbeler fazlasıyla yaygındı.

Askerî darbeler 20. yüzyılda yaygın biçimde Latin Amerika'da Arjantin, Şili, Asya'da Birmanya[2], Afrika'da ve Avrupa'da Yunanistan,Asya'daTürkiye[3] gibi özellikle gelişmekte olan ülkelerde gözlenmiştir.

20. asrın sonlarına doğru darbeler başta gelişmekte olan ülkeler olmak üzere dünyada bir hayli yagınlaştı: Latin Amerika'da, Asya'da, Afrika'da, Avrupa'da. 1980'lerden sonra darbeler daha az sıklıkta görülmeye başlandı. Hükûmetlerin sosyal ve ekonomik sorunları çözmekte yaşadıkları sorunlar ve dolayısıyla ortaya çıkan yeni sorunlar bu darbelerin başlıca sebeplerini oluşturmaktadır.

Şili

Bütün bu görünür sebeplerin yanında darbeler ayrıca güçlü devletler tarafından zayıf ve küçük devletler üzerindeki emellerini gerçekleştirmede etkili bir silah olarak kullanılmaktadır. Bunun en canlı örneği Şili'de Salvador Allende hükûmetinin devrilmesi ve Allende'nin öldürülmesiyle sonuçlanan darbedeki ABD ve CIA etkisinde görülebilir.

Venezuela

2002'de Venezuela'da oy çokluğu ile seçilmiş olan Hugo Chavez'e karşı ABD destekli bir darbe yapıldı; darbe başarılıydı ama hemen yıkıldı. Darbenin etkisi Chavez yanlısı halk gösterileri, ordunun Chavez yanlısı tutumu sebebiyle kolayca ortadan kalktı. Chavez darbeden 2 gün sonra yeniden iktidarı ele geçirdi, askerî cunta dağıtıldı. Bu gibi durumlarda halk gösterilerinin darbeleri ters çevirebileceği ve istedikleri liderleri geri getirip iktidara oturtabilecekleri anlaşılmış oldu. Hatta bu olaydan sonra Chavez'e yönelik halk desteğinin daha da artması darbeden istenilen sonucun tam aksine bir gelişme oldu.

Türkiye

TSK, iç güvenliğin tehdit altında olduğunu ifade ederek zaman zaman sivil yönetime müdahale etmiştir.[4][5] Bu müdahalelerde temel hukuki dayanak Türk Silahlı Kuvvetleri İç Hizmet Kanunu'nun 35. maddesinde yer alan "Madde 35 - Silahlı Kuvvetlerin vazifesi; Türk yurdunu ve Anayasa ile tayin edilmiş olan Türkiye Cumhuriyetini kollamak ve korumaktır."[6] hükmü olmuştur. Ancak 12 Eylül Darbesi'nin yargılanması için hazırlanan iddianamede bu maddenin darbeye meşruiyet kazandırmayacağı ve hiçbir kanun maddesinin Anayasa’nın üzerinde olamayacağının altı çizildi. Devlet düzeninin temel kurumlarından TBMM ve tüm hak ve özgürlükleri ortadan kaldırmak için 35. maddeyi gerekçe göstermenin hukuka aykırılığa kılıf bulma gayreti olduğu aktarıldı.[7]

TSK 1960 ve 1980 yıllarında iki kez yönetime el koymuş, 1971 ve 1997 yıllarında ise postmodern darbe ile hükûmeti istifaya zorlamıştır.

Türkiye 1950 yılındaki demokratik seçimlerle çok partili hayata geçiş yaptığı dönemden sonra, millet iradesine dayanan demokratik düzen[4] neredeyse her on yılda bir askeri müdahalelerle kesintiye uğradı.[5] İlki 27 Mayıs 1960'da olmak üzere; 12 Mart 1971'de (muhtıra), 12 Eylül 1980'de, 28 Şubat 1997'de (postmodern darbe) ve 15 Temmuz 2016'da arka arkaya askeri müdahalelere tanık oldu.

Yunanistan'ın NATO'ya alınması

NATO'nun askerî kanadından 1974'te çıkan Yunanistan'ın, karşılığında Türkiye'ye hiçbir taviz verilmeden 1981'de veto edilmeden tekrar NATO'ya kabulü de ancak 12 Eylül 1980 darbesinden sonra mümkün olabilmiştir.

Şimdiki Durum

Ülke Yönetim Şekli Askeri Müdahale Tarihi Olay
Fiji Fiji Parlementer Cumhuriyet 05 Aralık 2006 2006 Fiji Darbesi
Kuzey Kore Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti Tek Parti Rejimi 05 Eylül 1998 Kuzey Kore Ulusal Savunma Komisyonu kendisini yüksek makam ilan etti
Tayland Tayland Krallığı Meşruti monarşi 22 Mayıs 2014 2014 Tayland Darbesi

Tarihte Darbe Yaşamış Ülkeler

Afrika

Kuzey ve Güney Amerika

Asya,Pasifik ve Ortadoğu

Avrupa

Yakın tarihte darbeyle işbaşına gelen liderler

Ad Ülke Tarih
Cemal Gürsel Türkiye Türkiye 1960
Yorgo Papadopulos Yunanistan Yunanistan 1967
Saddam Hüseyin Irak Irak 1968
Muammer Kaddafi Libya Libya 1969
Kâbus bin Seyd El Ebu Seyd Umman Umman 1970
Augusto Pinochet Şili Şili 1973
Ziya ül Hak Pakistan Pakistan 1978
Teodoro Obiang Nguema Mbasogo Ekvator Ginesi Ekvator Ginesi 1979
Kenan Evren Türkiye Türkiye 1980
Lansana Conté Gine Gine 1984
Blaise Compaoré Burkina Faso Burkina Faso 1987
Zeynel Abidin Bin Ali Tunus Tunus 1987
Than Shwe Myanmar Myanmar 1988
Ömer el-Beşir Sudan Sudan 1989
Yahya Jammeh* Gambiya Gambia 1994
Hamad bin Halife es-Sani Katar Katar 1995
Pervez Müşerref Pakistan Pakistan 1999
François Bozizé* Orta Afrika Cumhuriyeti Orta Afrika Cumhuriyeti 2003
Frank Bainimarama Fiji Fiji 2006
Muhammed Veled Abdül Aziz Moritanya Moritanya 2008
Andry Rajoelina Madagaskar Madagaskar 2009
Roberto Micheletti Honduras Honduras 2009
Abdülfettah El Sisi Mısır Mısır 2013
Prayuth Chan-ocha Tayland Tayland 2014

Kaynakça