Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri

Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri; United States Air Force
Etkin	18 Eylül 1947-günümüz
Ülke	ABD
Büyüklük	329,638 aktif personel; 68,872 rezerv personel; 94,597 hava güvenlik personeli; 60,000 sivil devriye personeli; 5,573 uçak, 2,132 savaş uçağı; 450 ICBMs; 32 uydu
Karargâh	Pentagon
Renkler	Ultramarine Blue & Hava Kuvvetleri Sarısı
Savaşları	Kore Savaşı; Vietnam Savaşı; Panama Savaşı; Soğuk Savaş; Bosna Savaşı; Kosova Savaşı; Afganistan Savaşı; Irak Savaşı; Libya İç Savaşı
Website	A.B.D. Hava Kuvvetleri
Komutanlar
Hava Kuvvetleri Sekreteri	Matthew Donovan
Komutan	Gen David L. Goldfein
Komutan Yardımcısı	Gen Stephen W. Wilson
Kurmay Başkanı	CMSAF Kaleth O. Wright
Nişanlar
Hava Kuvvetleri Sembolü
USAF "Hap" Arnold Sembolü
Madalyon
Fin Flash
USAF Bandosu Sembolü
Hava Araçları
Saldırı	A-10, AC-130
Bombardıman	B-52H, B-1B, B-2
Elektronik; savaş	E-3, E-8, EC-130
Avcı	F-15C, F-15E, F-16, F-18, F-22, F-35
Helikopter	UH-1N, HH-60
Kargo helikopteri	CV-22
Keşif	U-2, RC-135, RQ-4, RQ-1
Eğitim	T-6, T-38, T-1, TG-10
Nakliye	C-130, C-135, KC-135, C-5, C-9, KC-10, C-17, VC-25, C-32, C-37, C-21, C-12, C-40

Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri (İngilizce: United States Air Force; USAF), ABD askeri örgütlenmesinin başlıca kollarından biridir. Hava savaşları, hava savunması ve askeri uzay araştırmalarının geliştirilmesiyle görevlidir. Öteki askeri kollara hava desteği ve hizmeti de sağlar. 1941'de hava kuvvetleri olarak kara kuvvetleri içinde özerk bir komutanlık hâline getirilmiş, 1947 Ulusal Güvenlik Yasası ile bağımsız ABD Hava Kuvvetleri oluşturulmuştur.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

ABD Savaş Bakanlığı, 1 Ağustos 1907'de ABD Ordusunun bir parçası olarak ABD Hava Kuvvetleri'nin ilk öncülünü yarattı ve bu, 40 yıl sonra nihai bağımsızlığa doğru ilerleyen bir dizi organizasyon, unvan ve görev değişikliği ile ilerledi. II.Dünya Savaşı'nda, yaklaşık 68.000 ABD'li havacı savaşı kazanmaya yardım ederken öldü, sadece piyadeler daha fazla zayiat verdi.^[1] Uygulamada, ABD Ordusu Hava Kuvvetleri (USAAF) II.Dünya Savaşı sırasında Ordu'dan neredeyse bağımsızdı ve neredeyse her yönden bağımsız bir hizmet dalı olarak işlev görüyordu, ancak havacılar hala resmi bağımsızlık için baskı yapıyordu.^[2] 1947 Ulusal Güvenlik Yasası, Hava Kuvvetleri Dairesini kuran Başkan Harry S. Truman tarafından 26 Temmuz 1947'de imzalandı, ancak 18 Eylül 1947'de Hava Kuvvetleri'nin ilk sekreteri W.Stuart Symington, Hava Kuvvetlerinin resmi olarak bağımsız bir hizmet şubesi olarak kurulduğuna yemin etti.^[3]^[4]

Yasa, Ordu Dairesi, Donanma Dairesi ve yeni oluşturulan Hava Kuvvetleri Dairesi olmak üzere üç alt Askeri Bölümden oluşan Ulusal Askeri Teşkilatı (1949'da Savunma Bakanlığı olarak değiştirildi) yarattı.^[5] 1947'den önce, askeri havacılığın sorumluluğu, Ordu Hava Kuvvetleri ve selefi örgütleri (kara tabanlı operasyonlar için), Donanma (uçak gemileri ve amfibi uçaklardan deniz tabanlı operasyonlar için) ve Deniz Piyadeleri (için Deniz Piyadeleri operasyonlarının yakın hava desteği). 1940'lar askeri havacılık için başka şekillerde de önemli olduğunu kanıtladı. 1947'de Hava Kuvvetleri Kaptanı Chuck Yeager, X-1 roketle çalışan uçağında ses bariyerini kırarak Amerika'da yeni bir havacılık çağını başlattı.^[6]

21'inci yüzyıl[değiştir | kaynağı değiştir]

2000'lerin başında, iki USAF uçak tedarik projesi, KC-X ve F-35 programları beklenenden uzun sürdü. Sonuç olarak USAF, ortalama uçak yaşı için yeni rekorlar kırıyordu.^[7]

USAF, 2005 yılından bu yana, kayıtlı personel için Temel Askeri Eğitimin (BMT) iyileştirilmesine güçlü bir şekilde odaklanmıştır. Yoğun eğitim daha uzun hale gelirken, aynı zamanda bir dağıtım aşamasını da içerecek şekilde değişti. Artık BEAST olarak adlandırılan bu konuşlandırma aşaması, kursiyerleri konuşlandırdıktan sonra deneyimleyebilecekleri simüle edilmiş bir savaş ortamına yerleştiriyor. Kursiyerler, BEAST ile birlikte büyük engelli parkurların üstesinden gelirken, diğer bölümler arasında operasyon tabanlarını savunmak ve korumak, bir liderlik yapısı oluşturmak, arama ve iyileşmeyi yönetmek ve temel kendi kendine yardım arkadaşı bakımı yer alıyor. Bu olay sırasında, Askeri Eğitim Eğitmenleri (MTI) bir konuşlandırma tatbikatında akıl hocaları ve muhalif güçler olarak hareket eder.^[8]

Mevcut Komutanlıklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Hava Muharebe Komutanlığı (Air Combat Command), 1 Haziran 1992-
Hava Öğretim ve Eğitim Komutanlığı (Air Education and Training Command), 17 Eylül 1947-
Hava Kuvvetleri Malzeme Komutanlığı (Air Force Materiel Command), 1 Temmuz 1992-
Hava Kuvvetleri İhtiyat Komutanlığı (Air Force Reserve Command), 17 Şubat 1997-
Hava Kuvvetleri Uzay Komutanlığı (Air Force Space Command), 1 Eylül 1982-
Hava Kuvvetleri Özel Harekât Komutanlığı (Air Force Special Operations Command), 22 Mayıs 1990-
Hava Nakliye Komutanlığı (Air Mobility Command), 1 Haziran 1992-
Pasifik Hava Kuvvetleri (Pacific Air Forces), 1 Ocak 1947-
Avrupa Amerikan Hava Kuvvetleri (U.S. Air Forces Europe), 26 Eylül 1947-

Eski Komutanlıklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Hava Savunma Komutanlığı (Aerospace Defense Command)
Hava Kuvvetleri Haberleşme Komutanlığı (Air Force Communications Command)
Hava Kuvvetleri Lojistik Komutanlığı (Air Force Logistics Command)
Hava Kuvvetleri Sistem Komutanlığı (Air Force Systems Command)
Hava Deney Saha Komutanlığı (Air Proving Ground Command)
Hava Üniversitesi (Air University)
Alaska Hava Komutanlığı (Alaskan Air Command)
Kıta Hava Komutanlığı (Continental Air Command)
Hava Kuvvetleri Karargâh Komutanlığı (Headquarters Command, USAF),
Kuzeydoğu Hava Komutanlığı (Northeast Air Command)
Pasifik Hava Komutanlığı (Pacific Air Command)
Özel Silahlar Komutanlığı (Special Weapons Command)
3. Hava Tümeni (3rd Air Division)
Amerikan hava Kuvvetleri Güney Komutanlığı (United States Air Forces Southern Command)
Stratejik Hava Komutanlığı (Strategic Air Command), 21 Mart 1946-1 Haziran 1992
Taktik Hava Komutanlığı (Tactical Air Command), 21 Mart 1946-1 Haziran 1992
Askeri Hava Nakliye Komutanlığı (Military Airlift Command), 1 Ocak 1966-1 Haziran 1992

Rütbeler[değiştir | kaynağı değiştir]

NATO kodu	OF-10		OF-9		OF-8		OF-7		OF-6		OF-5		OF-4		OF-3		OF-2		OF-1						OF (D)						Öğrenci subay
Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri g t d																															Karşılığı yok
Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri g t d	Hava Kuvvetleri Generali		Orgeneral		Korgeneral		Tümgeneral		Tuğgeneral		Albay		Yarbay		Binbaşı		Yüzbaşı		Üsteğmen			Teğmen			Öğrenci Subay / Yedek Subay (Çeşitli rütbeler)						Karşılığı yok

NATO kodu	OR-9						OR-8		OR-7		OR-6						OR-5						OR-4				OR-3		OR-2						OR-1		Öğrenci astsubay
Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri g t d																																			Rütbe yok
Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri g t d	Kıdemli Başkan Danışmanı	Baş Başçavuş	Ulusal Muhafız Bürosu Şefi Kıdemli Danışmanı	Kıdemli Kadameli Başçavuş	Kıdemli Başçavuş	Başçavuş	Birinci başçavuş	Kıdemli başçavuş	Başçavuş	Astsubay başçavuş	Teknik üstçavuş						Kıdemli üstçavuş						Kıdemli havacı				İlk sınıf havacı		Havacı						Temel havacı

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri ile ilgili çoklu ortam kategorisi bulunur.

USAAF

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Robert Pitta, Gordon Rottman, Jeff Fannell (1993). US Army Air Force (1) Archived 28 April 2016 at the Wayback Machine. Osprey Publishing. p. 3. ISBN 1-85532-295-1
^ "The Army Air Forces in World War II Volume VI: Men and Planes: Chapter 2". www.ibiblio.org. Archived from the original on 28 October 2017. Retrieved 8 November 2017.
^ "The Air Force Fact Sheet" 8 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. U.S. Air Force. Retrieved 30 December 2014.
^ National Security Act of 1947. U.S. Intelligence Community, October 2004. Retrieved 14 April 2006.
^ U.S. Department of State. National Security Act of 1947 27 Temmuz 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 3 October 2010.
^ Wildsmith, Snow (2012). Joining the United States Air Force. United States of America: McFarland. s. 56. ISBN 978-0-7864-4758-9. 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Bennett, John T. "Panetta Selects Trusted Hand for New Air Force Chief." 29 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. U.S. News & World Report, 14 May 2012.
^ "Air Force Basic Military Training – Home". af.mil. 8 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015.

[1] Robert Pitta, Gordon Rottman, Jeff Fannell (1993). US Army Air Force (1) Archived 28 April 2016 at the Wayback Machine. Osprey Publishing. p. 3. ISBN 1-85532-295-1

[2] "The Army Air Forces in World War II Volume VI: Men and Planes: Chapter 2". www.ibiblio.org. Archived from the original on 28 October 2017. Retrieved 8 November 2017.

[3] "The Air Force Fact Sheet" 8 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. U.S. Air Force. Retrieved 30 December 2014.

[4] National Security Act of 1947. U.S. Intelligence Community, October 2004. Retrieved 14 April 2006.

[5] U.S. Department of State. National Security Act of 1947 27 Temmuz 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 3 October 2010.

[6] Wildsmith, Snow (2012). Joining the United States Air Force. United States of America: McFarland. s. 56. ISBN 978-0-7864-4758-9. 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[7] Bennett, John T. "Panetta Selects Trusted Hand for New Air Force Chief." 29 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. U.S. News & World Report, 14 May 2012.

[8] "Air Force Basic Military Training – Home". af.mil. 8 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]