İçeriğe atla

Ünye

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ünye
İlçe
Yukarıdan aşağıya: Yalı Kilisesi • Ünye Sahili • Cumhuriyet Meydanı Atatürk Anıtı • Çakırtepeden Ünye'ye bakış • Ünye Kalesi • Kadılar Yokuşu • Çamlık
Yukarıdan aşağıya: Yalı Kilisesi • Ünye Sahili • Cumhuriyet Meydanı Atatürk Anıtı • Çakırtepeden Ünye'ye bakış • Ünye Kalesi • Kadılar Yokuşu • Çamlık
Ordu ilinin Türkiye'deki konumu
Ordu ilinin Türkiye'deki konumu
Harita
İlçe sınırları haritası
ÜlkeTürkiye
İlOrdu
Coğrafi bölgeKaradeniz Bölgesi
İdare
 • KaymakamAyhan Işık[1]
 • Belediye başkanıHüseyin Tavlı (AK Parti)
Yüzölçümü
 • Toplam487 km²
Rakım10 m
Nüfus
 (2018)
 • Toplam126.702
 • Kır
-
 • Şehir
130.464
Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)
Posta kodu52300
İl alan kodu452
İl plaka kodu52
Resmî site
Ünye Belediyesi

Ünye (Antik Yunanca "Oinòe" veya "Oἰνόη"), Ordu iline bağlı bir ilçedir. Ordu'nun merkez ilçesi Altınordu'dan sonra en büyük ilçesidir. Ünye, Osmanlı Döneminde birçok kadı'nın doğum yeri olması sebebiyle "Kadılar Şehri" olarak da anılmaktadır.

İklim

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlçede tipik Karadeniz iklimi geçerlidir.

İsim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ünye, kurulduğu tarihten bu yana ismi değiştirilmeyen nadir yerleşim yerlerinden bir tanesidir. Ünye adı, eski kaynaklarda Oinoie, Onea ve Unieh gibi çeşitli yazım biçimine sahiptir. Okunuşu itibarıyla Ünye’yi çağrıştıran bu isimler, Luvi dilinde “bağ, üzüm, şarap” anlamına gelen “Oinos” sözcüğünden türemiştir ve “Şarap yöresi, şarabı bol yöre” anlamına gelmektedir.[3]

Ekonomi

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlçe ekonomisi temel olarak tarıma dayanmaktadır. Gerçekten özellikle fındık tarımı ilçe ekonomisinin can damarını oluşturmaktadır. Gerek fındık tarımı ile uğraşan aileler, gerek fındık ticareti ile uğraşan ticarethaneler ve gerekse de fındık kırma tesisleri ekonominin can damarını oluşturmaktadır. İlçe yerleşkesinin büyük kısmını fındık bahçeleri kaplamaktadır. Fındık dışındaki ürünler ekonomik hayatta büyük bir yer kaplamayan, ailelerin genelde kendi ihtiyaçları için yetiştirdikleri ya da köylülerin pazarda sattıkları ürünlerdir. Ünye hurması, mısır, pancar diye bilinen karalahana da yetiştirilmekte, son yıllarda iklimin elverişliliği nedeniyle kivi üretimi artmaktadır.

Tarım dışında ilçenin en büyük sanayi kuruluşu Ünye Çimento Fabrikası'dır. Ünye limanı beklenen canlılığa bir türlü kavuşamamıştır. Fakat içerisinde kurulan Ünye Tersanesi sayesinde gemi onarım ve yapım çalışmalarıyla daha aktif bir rol üstlenmiştir. Ünye un fabrikası ÜNSAN ortaçaplı bir un fabrikasıdır. Son yıllarda tekstil atölyeleri sayısında bir canlanma gözükmektedir. Esnaf işletmeleri tarımdan sonraki en önemli geçim kaynağıdır. Gerçekten esnafların şehrin siyasi hayatına da yön vermekte olduğu gözlenmektedir. Ayrıca son zamanlarda Ünye manyetik kumuna karşı ilgiler artmıştır. Ünye-Ceyhan Boru Hattı günümüzde hala aktiftir.

Sosyal yaşam

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekonominin can damarı olan fındık sosyal yaşamı da belirlemektedir. Fındığın hasat zamanı olan temmuz sonu ve ağustos aylarında ilçe merkezinin boşaldığı, insanların köylere gittikleri gözlenmektedir. Hasat mevsiminden önce ise Ünye en canlı dönemini yaşamaktadır. Son yıllarda açılan Ünye İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi ile Meslek Yüksekokulunun etkisiyle sosyal yaşamın hareketliliği dikkat çekmektedir.

Mimari

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ünye'de mimari eski ve yeni diye ayrılabilir. Yeni olanı ülkenin her yanında görülen özellikler taşır. Siteler, kooperatif evleri, aşırı betonlaşma. Yine de nispeten düzgün bir yerleşim sayılır.[kaynak belirtilmeli] Şehirleşmenin sahil şeridine yayıldığı, ilçenin sınırlarının 27 km ye ulaştığı görülmektedir. Uzun sahil şeridi boyunca yükselen apartmanlar ise çarpık bir kentleşme sergilemektedir. Eski Ünye'nin Ermeni ve Rumlardan kalan kısmı bu gün Yalı diye bilinen yerden Çakırtepe'ye doğru uzayan bir alanda kuruludur. Eski Ünye evleri bu yerleşkede hâlen varlıklarını korumaktadır ve son yıllarda restore çalışmalarına başlanmıştır. Eski ünye mimarisi bir yandan Osmanlı diğer yandan Rum kültüründen izler taşımaktadır. Yalı yerleşkesinde Rum mimarisi egemenken, Kadılar Yokuşu nda Osmanlı mimarisi gözlenmektedir. Geniş bir avlu içerisinde yer alan iki katlı, ahşap ve taş ağırlıklı binalar mutlaka bir çatıya da sahiptir. Şehrin göbeğinde yer alan Saray Camisi 1710 yılında inşa edilmiş olup hâlen hizmet vermektedir. Bu cami Türk Kurtuluş Savaşı yıllarında yıpranmış, 1928 yılında dönemin belediye başkanı Tokatlızade Hüseyin Efendi tarafından onarılarak yeniden hizmete açılmıştır. Zarif tek bir minareye sahip uzun bir camidir ve kubbe içermez.[kaynak belirtilmeli]

Tarih

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ünye ilçe merkezinde bulunan tarihi Ünye Kalesi

Ünye ve çevresinin Anadolu’daki en eski yerleşim yerleri arasında yer aldığı ve yerleşimin Tarih öncesinden başladığı Kılıç Kökten'nin yaptığı kazı sayesinde anlaşılmıştır. Ünye’nin bilinen tarihi Hititler dönemine kadar uzanır. Roma ve Bizans sınırları içinde kalan yerleşme ve çevresi, Danişmendli ve Anadolu Selçuklu egemenliğinde kaldı. Ne var ki, bu dönemlere ilişkin ilçe sınırları içinde tarihsel bir kalıntı tespit edilmemiştir. Daha sonra Trabzon İmparatorluğu sınırları içindeyken, Trabzon imparatoru II. İoannis tarafından Ünye Kalesi yaptırıldı.[4] Hacıemiroğulları Beyliği elindeyken Ünye'yi 1461’de Osmanlılar ele geçirdi.

Ünye, 1867'de Trabzon vilayetinin kurulmasından sonra, bu vilayete bağlı Canik sancağının bir kazası haline getirildi. Trabzon vilayetinin ilk salnamesi olan salnameye göre Ünye’nin sadece erkek nüfusu tespit edilmişti. Buna göre Ünye kazasında 10.972 Müslüman erkek, 1.501 Rum erkek ve 1.253 Ermeni erkek yaşıyordu. Toplam erkek sayısı, 13.726 kişiydi.[5] 1896 yılı nüfusuna bakınca, bu tarihte sadece yetişkin erklerin tespit edildiği sonucuna varılabilir. Bu durumda Ünye kazasının tahmini nüfusu yetişkin erkeğin dört katıdır. Buradan hareketle Ünye kazasının tahmini nüfusunun 54.904 kişinden oluştuğu söylenebilir. Bu tarihte Fatsa, Bolaman, Karakuş ve Niksar, Ünye kazasına bağlı nahiyelerdi. Bununla birlikte bu nahiyelerin erkek nüfusu ayrı tespit edilmişti. Dört nahiyenin dışında Ünye kazası (merkez nahiyesi) 71 köyü kapsıyordu.1896 tarihli vilayet salnamesine göre ise, Ünye kazasının nüfusu 52.507 kişiden oluşuyordu. Bu nüfusun yüzde 7,4'ü (3.905 kişi) Rum, yüzde 7,2'si (3.815 kişi) Ermenilerden oluşuyordu.[6] Ünye kazasında yaşayan Karadeniz Rumları, Trabzon Metropolitliği'nin dört başpiskoposluğundan biri olan Niksar Başpiskoposluğu'na bağlıydı.[7]

Ünye, II. Mahmut döneminden cumhuriyetin ilanına kadar Trabzon valisi Haznedarzade Süleyman Paşa'nın ailesi tarafından yönetilmiştir. Haznedarzade Süleyman Paşa Ünye'ye saray yaptırmıştır. Bu gösterişli saray Fransız ressamlar tarafından da resmedilmiştir. Fakat çıkan bir yangın sonucu saray kullanılamaz hale gelmiştir. Günümüzde Sarayın surlarının üstünde aileye mensup kişilerin evleri bulunmaktadır.[kaynak belirtilmeli]

Şehir

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ünye kentinin Asarkaya Kent Ormanı'ından görünüşü

Bir liman kenti olan Ünye’nin çok eski bir yerleşme olduğu bilinmektedir. Görece geç tarihte, 13. yüzyılda Trabzon imparatorunun II. İoannis’in yaptırdığı Ünye Kalesi, büyük bir olasılıkla dış saldırılara karşı bir sığınma yeriydi. Kale bugüne kadar yeterince incelenmemiştir.

Karadeniz kıyısında bir tepenin eteklerinde kurulu olan eski Ünye kasabası, eskiden yelkenli gemi imalatıyla biliniyordu. Her yıl 20-25 adet gemi imal ediliyordu. Kasaba aynı zamanda Karadeniz kıyısındaki önemli limanlardan biriydi. Gemi imalatı kasabada önemli bir zenginliği de beraberinde getirmişti. Bu zenginliğe bağlı olarak Ünye’de konaklar inşa edilmişti. Vapurların ortaya çıkmasıyla yelkenli gemi imalatı gerilemiş, ortadan kalkmak üzere olan bu mesleğin yerini kasabada kunduracılık, demircilik, bakırcılık, kalaycılık, doğramacılık, kayıkçılık, dülgerlik gibi başka meslekler almıştı. Bu meslekler de günümüzde neredeyse tamamen kalkmıştır. Yelkenli gemi imal edildiği zamanlarda Ünye kasabası aynı zamanda önemli bir ticaret merkeziydi. Bu gemilerle Kırım, İstanbul, Bulgaristan, Romanya gibi uzak yerlere mal taşınıyordu.[8] Öte yandan Ünye kasabası, İstanbul ile Trabzon-Rize arasında sefer yapan vapurların uğradığı iskelelerden biriydi.[9]

Ünye kasabasında 20. yüzyılın başında 5.290 Müslüman, 3.074 Rum ve 797 Ermeni yaşıyordu. Kasabanın toplam nüfusu ise, 9.161 kişiden ibaretti. Kasabanın nüfusunun yaklaşık yüzde 43’ü hristiyanlardan oluşuyordu. Osmanlıların gayrimüslim dediği nüfus, erken dönemden itibaren Ünye kazasının idari, mali, adli ve beledi teşkilatlarında hristiyan kişiler de önemli görevler üstleniyordu. Örneğin 1881 yılında Ünye belediyesi meclisi (meclis-i beledi) İstradi Ağa başkan olmak üzere Vasıf Efendi, İstador Ağa, Panayot Ağa, Tufan Ağa ve Simyan Ağa adlı üyelerden oluşuyordu.[10]

Ünye'deki Ortodoks Rum cemaati, Trabzon Metropolitliği'nin dört başpiskoposluğundan bir olan Niksar Başpiskoposluğu'na bağlıydı.[11] Katolik Ermeni cemaati "Trabzon Ermeni Katoliği"ne, Gregoryen Ermeniler ise Trabzon Ermeni Murahhaslığı'na bağlı bulunuyordu.[12] Ancak Ermeniler Ünye kasabasından çok Ünye kazasının köylerinde yaşıyordu ve kilislerin çoğu ya da cemaatin büyük çoğunluğu köylerde bulunuyordu.

Bu tarihte daha önce Rum ve Ermeniler gibi ayrı kaydedilen Çerkesler ile Gürcüler Müslüman ahali içinde sayılmıştır. Örneğin 1870 tarihli Trabzon vilayeti salnamesinde Ünye kazasının Çerkes nüfusu 250 hane ve 573 yetişkin erkek olarak kaydedilmiştir. Bu tarihte kazadaki tahmini toplam nüfusu 2.292 olan Çerkeslerin ne kadarının kasabada yaşadığı bilinmemektedir.[13]

Ünye’de Türkçe, Pontus Rumcası, Ermenice, Çerkesçe ve Gürcüce olmak üzere beş dil konuşuluyordu. Ortak dil Türkçeydi. Ünye kasabasının Müslüman halkı yaygın biçimde çakşır, palto ve pantolon giyiyordu. Rumlar da benzer kıyafetlere sahipti. Gürcüler ve Çerkeserler ise kendi milli kıyafetleriyle dolaşıyordu. 1915’teki kırımla Ermeniler, 1923’te Ahali Mübadelesi’yle de şehirdeki Rumlar göç ettirilmiştir. İlk dönemde nüfus tespitlerinde Rum ve Ermeniler gibi ayrı tespit edilen Çerkesler ile Gürcüler de asimile olmuştur. Bunun sonucunda halk arasında Türkçe dışında bir dilin pek konuşulmadığı şehirde, farklı etnografik kimlik sergileyen kişilere de rastlanmamaktadır.[14]

Ünye, 1870'lerin başında beş mahalleden oluşuyordu.[15] Taşbaşı denilen mevkiinden Rum mahallesindeki dere ağzına kadar uzanan 250 metrelik bir rıhtımı vardı. Ayrıca şehrin demirden bir iskelesi bulunuyordu. Bugün de var olan Ünye iskelesi, yeri değiştirilerek yenilenmiştir. 1901 tarihli Trabzon vilayeti salnamesine göre, 2.007 haneden oluşan Ünye kasabasında 6 cami, 5 mescit, 1 medrese, 1 tekke, 3 kilise, 17 ilkokul, 2 han, 157 mağaza, 370 dükkân, 21 fırın, 46 kahvehane, 2 gazino, 3 değirmen, 4 hamam, kütüphane, eczane, debbahhane, 2 meyhane, 2 rakı fabrikası bulunuyordu. O zamanki mağaza ve dükkânların günümüzdeki gibi değildi; limana bağlı olarak kullanılan erzak ve mal deposuna “mağaza” deniyordu.[16] Ünye'nin pazarı ise, Pazartesi günü kuruluyordu.[17] Daha sonra Çarşamba günü kurulmaya başladı ve bugün de devam etmektedir.

Coğrafya

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ünye ilçesinin doğusunda Fatsa, batısında Terme ile İkizce ve Çaybaşı, güneyinde Akkuş ve Kumru ilçeleri yer alır. Kuzey sınırını Karadeniz çizer. Nüfus açısından Ünye ilçesi Ordu’nun şehir merkezi olan Altınordu’dan sonraki en büyük ilçesidir. Ünye şehri Ordu'nun merkez ilçesi Altınordu'ya 63 km, Samsun merkezine ise 87 km mesafededir.

Nüfus

[değiştir | kaynağı değiştir]
Yıl Toplam Şehir Kır
1927[18] 50.345 5.443 44.902
1935[19] 62.617 5.780 56.837
1940[20] 69.292 6.635 62.657
1945[21] 75.542 6.382 69.160
1950[22] 88.363 8.735 79.628
1955[23][a] 67.419 9.242 58.177
1960[24] 77.604 11.350 66.254
1965[25] 92.684 15.039 77.645
1970[26] 106.436 19.448 86.988
1975[27] 117.332 23.366 93.966
1980[28] 126.440 28.227 98.213
1985[29] 142.850 35.508 107.342
1990[30][b] 109.139 42.836 66.303
2000[31] 126.124 61.552 64.572
2007[32] 112.298 72.867 39.431
2008[33] 113.122 72.080 41.042
2009[34] 115.242 74.806 40.436
2010[35] 114.408 75.711 38.697
2011[36] 114.790 77.568 37.222
2012[37] 117.995 78.227 39.768
2013[38] 118.201 118.201 veri yok
2014[39] 118.910 118.910 veri yok
2015[40] 120.720 120.720 veri yok
2016[40] 122.597 122.597 veri yok
2017[40] 125.722 125.722 veri yok
2018[40] 126.702 126.702 veri yok
2019[40] 128.101 128.101 veri yok
2020[40] 130.464 130.464 veri yok

Not: Büyükşehir yasası nedeniyle köyler mahalle statüsüne geçtiğinden 2013'ten itibaren kır nüfusu tabloda yer almamıştır.

Turizm

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlçede çok sayıda mesire yeri bulunmaktadır. Çamlık diye bilinen denize bakan bir yamacın üstünde kurulmuş ağaçlık arazi 4 mevsim boyunca ziyaretçi çekmektedir. Çakırtepe ise şehre hakim bir tepede yer almaktadır ve özellikle ünlü ünye pidesini yapan tesisler burada yer almaktadır. Ünye kalesi şehrin 5 km dışında kalan bölgedeki önemli turistik destinasyondur. Uzunkum, Karadeniz'in en uzun plajlarından biridir ve bu alanda başı çeker. Uzunkum, İncekum, İnciraltı, Çınarsuyu diye bilinen yerler; adeta plajlar zinciri halinde kilometrelerce uzanır.Ozan Yunus Emre'nin bilinen mezarlarından birisi de Ünye de yer almaktadır. Bir şiirine dayanarak Ünye de vefat ettiği iddia edilir. Çınar Ağacı, şehir merkezinde yer alan 300 yıldan daha yaşlı bir çınardır. Son yıllarda yıldız taşıma yetkisine sahip otel sayısında artış gözlenmektedir. Kabakçı'daki Şeyh Yunus Türbesi de önemlidir. Ünye, deniz turizmi için de çok elverişlidir. Çamlık önemli bir mesire yeridir. Buradan itibaren Terme'ye doğru turistik tesisler, pansiyonlar vardır. Özellikle Çınarsuyu Tatil Kompleksi, turizm açısından çok önemlidir. Çakırtepe dinlenme, yeme-içme ve eğlenme mekânı ile Acısu civarı, Asarkaya Kent Ormanı da bu ilçenin doğal köşelerindendir.

Ünye'de ticari hayat çok canlıdır. Batıda Samsun, doğuda Ordu ve güneyde Tokat ile bağlantısı vardır. 60 km. güneydeki Akkuş ilçesi yeni kurulan Çaybaşı ve İkizce ilçelerinin de sosyal, ticari ve ekonomik yönden bağlantıları Ünye iledir. Yazkonağı mahallesinde bulunan Yazkonağı mağaraları, mağara turizmi için gelecek vadetmektedir. Buranın turizme açılması için Ordu Valiliği bir çalışma başlatmıştır. Ünye'de deniz turizmi çok önemlidir. Türkiye'nin çeşitli yerlerinden ve yurtdışından gelen turistler de Ünye'nin ekonomisine katkıda bulunur. Ayrıca 1991 yılından bu yana her yıl geleneksel olarak düzenlenen Ünye Uluslararası Kültür Sanat ve Turizm Festivali yerli ve yabancı turist çekmektedir.

Spor

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlçenin adını da taşıyan maçlarını Ünye İlçe Stadyumu'nda oynayan 1957 yılında kurulan Ünyespor tek futbol takımıdır.

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Akkuş ilçesinin kurulması ile nüfus azalmıştır.
  2. ^ Çaybaşı ve İkizce ilçelerinin kurulması ile nüfus azalmıştır.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2021. 
  2. ^ "9/11" (PDF). 5 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Aralık 2012. 
  3. ^ "Ünye'nin Tarihi". T.C. Ünye Belediye Başkanlığı. 8 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2023. 
  4. ^ Zehiroglu, Ahmet M. ; "Trabzon İmparatorluğu" 2016 (978-605-4567-52-2) ; s.100
  5. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 1. cilt, s.143. ISBN 9789157871117.
  6. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 16. cilt, s. 523, ISBN 9789157871117.
  7. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 13. cilt, s.293. ISBN 9789157871117.
  8. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 20. cilt, s. 521. ISBN 9789157871117.
  9. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 17. cilt, s. 547. ISBN 9789157871117.
  10. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 12. cilt, s. 167. ISBN 9789157871117.
  11. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 13. cilt, s. 293. ISBN 9789157871117.
  12. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 13. cilt, s. 295. ISBN 9789157871117.
  13. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 2. cilt, s. 187. ISBN 9789157871117.
  14. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 20. cilt, s. 521-523. ISBN 9789157871117.
  15. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 3. cilt, s. 203. ISBN 9789157871117.
  16. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 20. cilt, s. 523. ISBN 9789157871117.
  17. ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 3. cilt, s. 181. ISBN 9789157871117.
  18. ^ "Fasikül I: Mufassal Neticeler İcmal Tabloları" (PDF). 28 Teşrinevvel 1927 Umumî Nüfus Tahriri. DİE. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  19. ^ "1935 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 20 İlkteşrin 1935 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  20. ^  . "Vilâyetler, kazalar, Nahiyeler ve Köyler İtibarile Nüfus ve Yüzey ölçü" (PDF). 20 İlkteşrin 1940 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 20 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2016. 
  21. ^  . "1945 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 21 Ekim 1945 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  22. ^  . "Vilayet, Kaza, Nahiye ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). 22 Ekim 1950 Umumi Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  23. ^  . "1955 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 23 Ekim 1955 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  24. ^  . "İl, İlçe, Bucak ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). 23 Ekim 1960 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2021. 
  25. ^ "1965 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  26. ^ "1970 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  27. ^ "1975 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  28. ^ "1980 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  29. ^ "1985 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  30. ^ "1990 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  31. ^ "2000 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  32. ^ "2007 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  33. ^ "2008 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  34. ^ "2009 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  35. ^ "2010 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  36. ^ "2011 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  37. ^ "2012 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Şubat 2013 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013. 
  38. ^ "2013 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 15 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014. 
  39. ^ "2014 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2015. 
  40. ^ a b c d e f
    • "Merkezi Dağıtım Sistemi" (html) (Doğrudan bir kaynak olmayıp ilgili veriye ulaşmak için sorgulama yapılmalıdır). Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim tarihi: 13 Nisan 2016. 
    • "Ünye Nüfusu - Ordu". nufusu.com. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
    • "Ordu Ünye Nüfusu". nufusune.com. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Ünye ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ünye&oldid=33416636" sayfasından alınmıştır