Ceyş'ül-Muhacirin vel-Ensar

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Ceyş el-Muhacirin vel-Ensar sayfasından yönlendirildi)
Ceyş'ül-Muhacirin vel-Ensar
جيش المهاجرين والأنصار
Kuruluş2012-günümüz[1]
Lider(ler)Şeyh Mu'tasım Bille el-Maden[2]
Etkin bölgelerKuzeybatı Suriye
İdeolojiİslamcılık
Selefilik
Siyasi yelpazeAşırı sağ
Büyüklük750 (2015)[3]
Müttefikler Kafkasya Emirliği
Cund el-Aksa
Türkistan İslam Partisi
Rakip(ler) Suriye
 Rusya
 İran

Ceyş'ül-Muhacirin vel-Ensar (Arapçaجيش المهاجرين والأنصار; "Muhacirler ve Destekçiler Ordusu"), Suriye hükûmetine karşı savaşan Arap ve Kuzey Kafkasya'dan savaşçılardan oluşan radikal İslamcı bir silahlı örgüttür.[4] Örgüt, 2013'te Irak ve Şam İslam Devleti (IŞİD) ile kısa bir süre bağlantılıydı, ancak liderlikteki değişikliklerden sonra, bu örgüte karşı giderek daha düşmanca bir tavır aldı.[5] Eylül 2015'te örgüt, El Nusra Cephesi'ne biat etti.

Örgüt, ABD, Bahreyn, Kanada ve Malezya tarafından terör örgütü ilan edilmiştir.[6]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ ""Obliged to Unite under One Banner": A Profile of Syria's Jaysh al-Muhajireen wa'l-Ansar". Jamestown Foundation. 19 Nisan 2013. 13 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  2. ^ Paraszczuk, Joanna (4 Eylül 2015). "JMA Has (Another) New Emir, & He's Saudi". From Chechnya To Syria. 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  3. ^ "Now It's Official: JMA Has Joined Jabhat al-Nusra". Chechens in Syria. 23 Eylül 2015. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  4. ^ "Chechen Ousted as Amir of Jaish al-Muhadjireen wal-Ansar Rebel Group in Syria". Jamestown Foundation. 10 Temmuz 2015. 12 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  5. ^ "Officials from Al Nusrah Front, Ahrar al Sham vow to continue fight against Islamic State". Long War Journal. 20 Temmuz 2015. 21 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  6. ^ "Currently listed entities". Public Safety Canada. 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021.