1964 Eurovision Şarkı Yarışması

Vikipedi, özgür ansiklopedi
1964 Eurovision Şarkı Yarışması
Tarihler
Final tarihi 21 Mart 1964
Ev sahibi
Yer Tivolis Koncertsal, Kopenhag, Danimarka
Sunucu(lar) Lotte Wæver
Orkestra şefi Kai Mortensen
Şef Miroslav Vilček
Yönetmen Poul Leth Sørensen
Ev sahibi yayıncı Danimarka Danmarks Radio (DR)
Açılış gösterisi Ballet-harlequinade
Katılımcılar
Katılımcı sayısı 16
İlk kez katılan ülkeler Portekiz Portekiz
Çekilen ülkeler İsveç İsveç
Katılım haritası
  • frameless}}      Katılımını onaylayan ülkeler     Yarışmaya daha önce katılan fakat bu yıl katılmayacak olan ülkeler
Oylama
Oylama sistemi On jüri üyesi kendi beş favorilerine puan vermiştir.
Sıfır puan Almanya Almanya
İsviçre İsviçre
Portekiz Portekiz
Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti Yugoslavya
Kazanan şarkı İtalya İtalya
"Non ho l'età"
Eurovision Şarkı Yarışması
◄1963 1965►

1964 Eurovision Şarkı Yarışması, 9. Eurovision Şarkı Yarışması'dır. Yarışma 1963 yarışması'nı kazanmasından dolayı 21 Mart 1964 tarihinde Danimarka'nın başkenti Kopenhag'da bulunan Tivolis Koncertsal'da yapılmıştır. Yarışmanın 1986 yılına kadar 16 yıl ve 92 günle yarışmanın en genç kazananı İtalya'yı temsil eden "Non ho l'età" adlı şarkısıyla Gigliola Cinquetti olmuştur. Almanya, İsviçre, Portekiz ve Yugoslavya sıfır puan almışlardır.

Yer[değiştir | kaynağı değiştir]

Tivolis Koncertsal, Kopenhag - 1964 yarışması'na ev sahipliği yapan mekan

1962 yarışması'na ev sahipliği yapan mekan Tivolis Koncertsal (Tivoli Konser Salonu) Danimarka'nın başkenti Kopenhag'da bulunan Danimarka'nın ünlü eğlence parkı ve Tivoli Bahçeleri'ndedir. Paris'te var olan Jardin de Tivoli'ye ismini veren park 15 Ağustos 1843'te açıldı ve Klampenborg'da Dyrehavsbakken'den sonra dünyanın en eski ikinci eğlence parkı.

Format[değiştir | kaynağı değiştir]

Her ülkenin bir, iki veya üç favori şarkısı arasından üç puan dağıtan 10 jüri üyesi vardı. Puanlar toplandı ve ilk, ikinci ve üçüncü yerleştirilen şarkılara sırasıyla 5, 3 ve 1 oy verildi. Eğer jüri içinde her bir noktaya sadece bir şarkı gelirse, 9 puan alır. Sadece iki şarkı seçilmişse, şarkılar sırayla 6 ve 3 puan alır.

İsviçreli katılımcının performansınan sonra bir siyasi protesto meydana geldi: "Boycott Franco & Salazar" yazan bir pankart tutan bir adam sahneye girdi. Bu olay devam ederken, televizyon izleyicilerine skor tablosu gösterildi; Adam salondan çıkarıldıktan sonra yarışma devam etti.

Katılımcı ülkeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Üçüncü kez Toplamda on altı ülke yarışmaya katılmıştır. İsveç şarkıcıların yarışmayı boykot etmesi nedeniyle yarışmadan çekilmiş, fakat yarışmayı yayınlamıştır. Portekiz yarışmaya ilk kez katılmış, aynı zamanda ilk sıfır puanlarını almıştır. Almanya, İsviçre ve Yugoslavya ilk kez sıfır puan almışlardır. Hollanda Avrupa dışından temsilci seçen ilk ülke olmuştur. Temsilcisi Anneke Grönloh Endonezya asıllıdır. İspanyol müzik grubu Los TNT Eurovision tarihindeki ilk temsil eden müzik grubudur.

Geri dönen katılımcılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Önceki yarışmalarda katılmış bu yıl geri dönen bir katılımcı vardır: Anita Traversi, 1960 yıllarında İsviçre'yi temsil etmişti.

Orkestra Şefleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Sonuçlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Sıra Ülke Katılımcı Şarkı Dil[2] Derece Puanlar
01 Lüksemburg Lüksemburg Hugues Aufray "Dès que le printemps revient" Fransızca 4 14
02 Hollanda Hollanda Anneke Grönloh "Jij bent mijn leven" Felemenkçe 10 2
03 Norveç Norveç Arne Bendiksen "Spiral" Norveççe 8 6
04 Danimarka Danimarka Bjørn Tidmand "Sangen om dig" Danca 9 4
05 Finlandiya Finlandiya Lasse Mårtenson "Laiskotellen" Fince 7 9
06 Avusturya Avusturya Udo Jürgens "Warum nur, warum?" Almanca 6 11
07 Fransa Fransa Rachel "Le chant de Mallory" Fransızca 4 14
08 Birleşik Krallık Birleşik Krallık Matt Monro "I Love the Little Things" İngilizce 2 17
09 Almanya Almanya Nora Nova "Man gewöhnt sich so schnell an das Schöne" Almanca 13 0
10 Monako Monako Romuald "Où sont-elles passées" Fransızca 3 15
11 Portekiz Portekiz António Calvário "Oração" Portekizce 13 0
12 İtalya İtalya Gigliola Cinquetti "Non ho l'età" İtalyanca 1 49
13 Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti Yugoslavya Sabahudin Kurt "Život je sklopio krug" Boşnakça 13 0
14 İsviçre İsviçre Anita Traversi "I miei pensieri" İtalyanca 13 0
15 Belçika Belçika Robert Cogoi "Près de ma rivière" Fransızca 10 2
16 İspanya İspanya Los TNT "Caracola" İspanyolca 12 1

Skor tablosu[değiştir | kaynağı değiştir]

Her ülkenin beş favori şarkısını sırasıyla 5, 4, 3, 2 ve 1 puanla ödüllendiren 20 jüri üyesi vardı. Tüm bu puanlar daha sonra toplanarak en çok puan alan beş şarkı sırasıyla 5, 4, 3, 2 ve 1 oy aldı.

Oylama sonuçları
Toplam skor Lüksemburg Hollanda Norveç Danimarka Finlandiya Avusturya Fransa Birleşik Krallık Almanya Monako Portekiz İtalya Yugoslavya İsviçre Belçika İspanya
Katılımcı Ülkeler Lüksemburg 14 3 3 5 3
Hollanda 2 1 1
Norveç 6 5 1
Danimarka 4 1 3
Finlandiya 9 3 3 3
Avusturya 11 5 1 5
Fransa 14 1 3 5 3 1 1
Birleşik Krallık 17 1 5 3 1 1 1 5
Almanya 0
Monako 15 3 5 3 1 3
Portekiz 0
İtalya 49 5 5 5 5 5 3 3 5 5 3 5
Yugoslavya 0
İsviçre 0
Belçika 2 1 1
İspanya 1 1
Tablo görünümüne göre sıralanmıştır

5 puanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Aşağıda finaldeki tüm 5 puanın bir özeti verilmiştir:

N. Alan ülke Oy veren ülke
8 İtalya Avusturya, Belçika, Finlandiya, Lüksemburg, Hollanda, Portekiz, Birleşik Krallık, Yugoslavya
2 Avusturya İtalya, İspanya
Birleşik Krallık Norveç, İsviçre
1 Fransa Monako
Lüksemburg Almanya
Monako Fransa
Norveç Danimarka

Uluslararası yayın ve oylama[değiştir | kaynağı değiştir]

Aşağıdaki tablo, 1964 yarışmasında oyların, kendi ülkelerinin oylarını duyurmaktan sorumlu olan sözcü ile birlikte verildiği sıralamayı göstermektedir. Her ulusal yayıncı, yarışmanın kendi ana dillerinde yer almasını sağlamak için yarışmaya bir yorumcu gönderdi. Temsilcilerin ve temsil ettikleri yayın organlarının detayları da aşağıdaki tabloda yer almaktadır.

Oylama sırası Ülke Oyları okuyanlar Yorumcu Yayıncı
01  Lüksemburg TBC Robert Beauvais Télé-Luxembourg
02  Hollanda Pim Jacobs Ageeth Scherphuis NTS[3]
03  Norveç Sverre Christophersen Odd Grythe NRK
04  Danimarka Pedro Biker No commentator DR TV
05  Finlandiya Poppe Berg Aarno Walli Suomen Televisio
Erkki Melakoski Yleisohjelma
06  Avusturya Walter Richard Langer Willy Kralik ORF
07  Fransa Jean-Claude Massoulier Robert Beauvais Première Chaîne RTF[4]
08  Birleşik Krallık TBC David Jacobs BBC TV
Tom Sloan BBC Light Programme
09  Almanya Lia Wöhr Hermann Rockmann ARD Deutsches Fernsehen
10  Monako TBC Robert Beauvais Télé Monte Carlo
11  Portekiz Maria Manuela Furtado Gomes Ferreira RTP
12  İtalya Rosanna Vaudetti Renato Tagliani Programma Nazionale
13  Yugoslavya TBC Miloje Orlović Televizija Beograd
Gordana Bonetti Televizija Zagreb
Tomaž Terček Televizija Ljubljana
14   İsviçre Alexandre Burger Theodor Haller TV DRS
Georges Hardy TSR
Renato Tagliani TSI
15  Belçika André Hagon Paule Herreman RTB[4]
Herman Verelst BRT
16  İspanya Julio Rico Federico Gallo TVE
-  İsveç (Katılmayan ülke) Sven Lindahl Sveriges Radio-TV[5]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p "Conductors 1964". andtheconductoris.eu. 13 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Şubat 2016. 
  2. ^ "Eurovision Song Contest 1964". The Diggiloo Thrush. 3 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2012. 
  3. ^ "Dokumentaire over Schiermonnikoog". De Leeuwarder Courant (Felemenkçe). 23 Mart 1964. 28 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2018. 
  4. ^ a b Christian Masson. "1964 - Copenhague". Songcontest.free.fr. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2012. 
  5. ^ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna ["Melodifestivalen through time"] (2006), p. 48. Stockholm: Premium Publishing AB. 91-89136-29-2