Yazı dili

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Harf kurucusu William Caslon tarafından yazılan dizgi yazı tipleri ve dillerinin bir örneği; 1728

Yazı dili bir ülkede konuşulan ağızlardan birinin yazılı anlatımlar için kabul edilmiş biçimidir. Ölçünlü dil, standart dil olarak da belirtilir.[1] Dünyada konuşulan dillerden bazıları, tarihten bugüne dek yazılı kullanıma da girmiş, zamanla gelişerek yazı dili olmuştur. Söz konusu yazı dilinin dışında, dünya dillerinin ağızları, konuşma dilleri de vardır.

Türkiye Türkçesi yazı dili[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye Türkçesinin genel kabul görmüş ve yazı dili olmuş ağzı, İstanbul ağzıdır. İstanbul ağzının Rumeli ağızlarından biri olması dolayısıyla yazı dili bir Rumeli ağzından gelişmiştir.[2] Türkiye Bugünkü standart Türkçenin temelini oluşturan İstanbul Türkçesi ile İstanbul ağzı arasında bazı farklılıklar vardır. İstanbul ağzı günümüzde kaybolmakla karşı karşıyadır.[kaynak belirtilmeli] İstanbul Türkçesi tarih boyunca yazı dilimizi oluşturmuştur.[3]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara 2009, s. 2154.
  2. ^ Hayati Develi, “18. Yüzyıl Türkiye Türkçesi Üzerine”, Doğu Akdeniz Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Dergisi, s. I, Gazimağusa 1998, s. 27-36.
  3. ^ Mehmet Gümüşkılıç, “18. Yüzyıl İstanbul Ağzı Hakkında Bazı Gözlemler”, Turkish Studies, Volume 3/3 Spring 2008, s. 387-401.