Kenan dilleri
Kenan dilleri (veya Kenanca) Sami dil ailesine ait Kenanlılar'ı,[kaynak belirtilmeli] İsrailoğullarını, Fenikelileri ve Filistileri kapsayan Kenan topraklarındaki insanların konuştukları dillerdir. Anadil olarak bu dillerin hepsi birinci milenyumda nesli tükenmesine rağmen İbranice yazınsal ve dini bir dil olarak Yahudiler arasında hayatta kalmayı başardı ve 19. yüzyılda Eliezer Ben Yehuda'nın çabalarıyla tekrar günlük hayatta konuşulan bir dil haline getirildi. Fenike dili (özellikle Kartaca'daki Pön dili) Batı Akdeniz'e kadar yayıldı; bu dilin de nesli tükenmiş olmasına rağmen varlığı Fenike'nin varlığından daha uzun sürdü.
Sınıflandırma[değiştir | kaynağı değiştir]
Kuzey Kenan dilleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Güney Kenan dilleri[değiştir | kaynağı değiştir]
- Ammon dili[1] - Ammonitlerin dili
- Moav dili[1]
- Edom dili[1]
- İbranice - Çoğunlukla Yahudiler'in konuştuğu dil.
- Tora İbranicesi[2][3][4] - İsrailoğulları tarafından kullanılan dil. Farklı diasporalarda farklı telaffuzları vardır.
- Mişna İbranicesi[4][5]
- Orta Çağ İbranicesi[2][3][4][5][6][7]
- Haskala İbranicesi[2][6][8]
- Modern İbranice - Haskala İbranicesi'nden türemiştir.
- Güncel İsrail İbranicesi - İsrail'de konuşulan dildir.
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- The Semitic Languages. Routledge Language Family Descriptions. Robert Hetzron. New York: Routledge, 1997.
 | Afro-Asyatik diller ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
