Tanrı’ya karşı açılan davalar

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Tanrı'ya karşı açılan davalar gerçek hayatta ve kurgusal dünyada görülmüştür. Bu davalarda tartışılan konular, kötülük problemi ve Tanrı’nın zararlı eylemleridir.

Gerçek hayatta açılan davalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Betty Penrose[değiştir | kaynağı değiştir]

1970 yılında Arizonalı avukat Russel T. Tansie, sekreteri Betty Penrose adına Tanrı'ya karşı 100.000 $ tazminat talep eden bir dava açtı. Penrose, evine bir şimşeğin düşmesine izin verme "ihmalinden" Tanrı'yı sorumlu tuttu. Penrose davayı, Tanrı’nın mahkemeye gelmemesinden dolayı otomatik olarak kazandı.[1][2]

Ernie Chambers[değiştir | kaynağı değiştir]

ABD'nin Nebraska eyaletinde, Eyalet Senatörü Ernie Chambers, 2008 yılında mahkeme sistemine erişim sorununu kamuoyuna duyurmak amacıyla Tanrı'nın zararlı faaliyetlerine karşı kalıcı bir mahkeme emri talep ederek Tanrı'ya karşı bir dava açtı. Dava, Tanrı'nın sabit bir adresi olmadığı nedeniyle doğru bir şekilde bilgilendirilemediği için reddedildi. Hakim, "Mahkeme, adı geçen sanık hakkında tebligat yapılamayacağına karar verdiğinden, bu dava usulden reddedilecektir." dedi.[3] Senatör, Tanrı'nın tek ve her şeyi bildiğini varsayarak "Mahkemenin kendisi Tanrı'nın varlığını kabul ediyor. Bu kabulün bir sonucu olarak Tanrı’nın her şeyi bildiğini tanınmıştır. Tanrı her şeyi bildiğine göre, Tanrı bu davadan haberdardır."[3]

Nebraska medyası, Chambers'ın anlamsız ve uygunsuz olduğunu düşündüğü başka bir davaya cevaben dava açtığını yanlış bir şekilde lanse etti [4] Chambers, aksine, niyetinin hiçbir davanın anlamsız olarak değerlendirilmemesi gerektiğini göstermek olduğunu açıkladı. Tanrı'ya dava açarak “Yasama Meclisi’nin herhangi bir dava açılmasını yasaklama girişimlerinin, Nebraska Anayasası’nın verdiği, mahkemenin herkese açık olma garantisine ters düşeceğini vurguladı."[5]

Chambers'ın davasına yanıt olarak iki cevap layihası sunuldu. İlki, "Tanrı ne derdi" sorusunu yanıtlamak isteyen Corpus Christi şehrini temsil eden avukat Eric Perkins'tendi.[6] İkincisi, Douglas County'deki Nebraska Bölge Mahkemesi’nde ifade edildi. Tanrı tarafından verildiği iddia edilen ikinci yanıtın kaynağı ise herhangi bir iletişim bilgisi verilmediği için net değildir.[6]

30 Temmuz 2008'de yerel medya kaynakları, Chambers'ın sanığa bildirimde bulunmaması nedeniyle Douglas County Bölge Mahkemesi’nin Chambers'ın davasını reddedeceğini bildirdi. Ancak, davanın devam ettirilmesi için 1 Ağustos’ta Chambers’a, 5 Ağustos gününe mahkeme tarihi verildi. Chambers, "Planlanan duruşma, bana önergenin kabul edilmesini haklı çıkaracak gerçekleri ortaya koyma şansı verecek." dedi. Ayrıca Chambers, "Mahkeme ihtiyati tedbir kararı aldığında benim yapabileceğim bu kadar. Mahkemeden sadece bu kadarını isteyebilirim. Yaptırım uygulamalarını bekleyemem." diye ekledi.[7]

Ancak, bir yargıç nihayet davayı reddetti ve Tanrı’nın kayıtlı olmayan ev adresi nedeniyle uygun şekilde yargılanmadığını söyledi.[8] 5 Kasım 2008 itibarıyla Chambers, Nebraska Yüksek Mahkemesi’ne temyiz başvurusunda bulundu. Eski eyalet senatörü John DeCamp ve İsveç’ten E. O. Augustsson, Tanrı'yı temsil edecek birisini istedi. Temyiz Mahkemesi, DeCamp ve Augustsson'a dava özetini bildirdiğini göstermek için 24 Şubat'a kadar Chambers’a vakit verdi. O da bunu gerçekleştirdi.[9] Dava, 25 Şubat’ta Nebraska Temyiz Mahkemesi’nin temyizi reddetmesi ve bölge mahkemesinin kararını feshetmesi sonucu kapandı. Mahkeme, “Bir mahkeme, gerçek münakaşaları kararlandırır ve reddedilen hakları belirler. Farazi veya kurgusal durumlarda ortaya çıkabilecek soyut soru ve sorunlarla ilgilenmez.” sözünden alıntılama yaptı.

Pavel M.[değiştir | kaynağı değiştir]

2005 yılında, cinayetten hüküm giydikten sonra 20 yıl hapis yatan Pavel M. adlı bir Rumen mahkûm, Tanrı'nın Romanya'daki temsilcileri olan Rumen Ortodoks Kilisesi'ne kendisini Şeytan'dan alıkoyamadığı için vaftizinin bağlayıcı bir sözleşme olduğunu belirterek dava açtı.

Davalı olan Tanrı’nın ne bir birey ne de bir kurum olduğu ve bu nedenle sivil mahkeme kararlarlarının muhatabı olamayacağı gerekçesiyle dava reddedildi.

Chandan Kumar Singh[değiştir | kaynağı değiştir]

Hindistan'ın Bihar kentinden bir avukat olan Chandan Kumar Singh, Hint tanrısı Rama’ya karısı olan tanrıça Sita'ya kötü davrandığı için dava açtı. Mahkeme, davasını "uygulanamaz" olarak nitelendirerek reddetti.[10]

Kurgusal davalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Komedi filmi The Man Who Sued God'da (2001), Billy Connolly'nin canlandırdığı bir balıkçı, sigorta şirketlerinin bir Tanrı eyleminin ortak yasal muafiyet hükmüne göre, tahrip olmuş bir tekne için ödemeyi reddetme hakkına başarılı bir şekilde karşı çıkmaktadır. Tanrı'nın yeryüzündeki temsilcileri olarak dünyadaki dini kurumlara karşı açılan bir davada, dini kurumlar ya yasal ilkeyi desteklemek için Tanrı'nın olmadığını belirtmek zorunda kalma ya da Tanrı'nın fiillerinden kaynaklanan zararlardan sorumlu tutulma ikilemiyle karşı karşıyadır.

Frank vs God, aynı temel ilkeye sahip 2014 yapımı bağımsız bir filmdir.

Benzer şekilde, bir Hint filminde, OMG – Oh My God! (2012), ana karakter Kanji Mehta (Paresh Rawal'ın canlandırdığı), depremde dükkanı yıkılınca sigorta şirketi, "Tanrı'nın eyleminin" sigorta kapsamında olmadığını belirterek talebini reddettiğinde Tanrı'ya dava açar.

Televizyon hukuk draması Ally McBeal in "Angels And Blimps" (1998) bölümünde, lösemili bir çocuk Tanrı'ya dava açmaya çalışır. Boston Legal adlı komedi dizisinin "The Nutcrackers" (2006–2007) bölümünde, bir kadın kocasının ölümü için Tanrı'ya dava açar. Christian TV dizisi Insight'ın 1980 tarihli bir bölümü olan ve Richard Beymer’in oynadığı "God in the Dock"ta, Tanrı'nın insanlık tarafından yargılanması olaraklıyorltıyor.[11]

Fyodor Dostoyevski'nin Karamazov Kardeşler (1880) adlı romanında, karakterlerden biri İsa'nın bedene bürünmüş haliyle tanışan, onu sorguya çeken ve onu sürgüne gönderen İspanya’daki büyük bir engizisyoncunun hikayesini anlatır.

Eski Auschwitz toplama kampı mahkûmu Elie Wiesel'in, Holokost sırasında Yahudi halkını terk ettiği için üç Yahudi mahkûmun, yokluğunda Tanrı'yı yargıladığına tanık olduğu söyleniyor. Bu deneyimden Wiesel, The Trial of God (1979) oyununu ve romanını yazdı. Muhtemelen Khmelnytsky Ayaklanması'nın bir parçası olarak Yahudi sakinlerin katledilmesinden sonra 1649'da bir Ukrayna köyünde geçiyor. Oyunda üç gezgin âşık, bir oyun sergilemek niyetiyle köye gelir. Bunun yerine, katliama izin verdiği için Tanrı ile alay eden bir mahkeme kurarlar. Hüküm masumdur ancak heyecan uyandıran ve yalnız başına savunma yapan yabancının Şeytan olduğu ortaya çıkar.

Frank Cottrell Boyce tarafından yazılan televizyon filmi Ölümün Soluğu (2008), Elie Wiesel'e atfedilene benzer bir sahneyi tasvir ediyor, ancak Boyce tarafından "uydurma" olarak da tanımlanmıştır.[12] Filmde, üç Auschwitz mahkûmu Tanrı'ya dava açar. Duruşma, uygun temyiz nedenleri olmasına rağmen, suçlu kararı verir.[13]

Touched by an Angel (1998) bölümünde "Jones vs God", bir kasaba kuraklıktan ölürken çevresindeki diğer kasabalara yağmur yağar. Bu nedenle Bay Jones, haksız muamele için Tanrı'ya dava açar. Tess bu konuda Tanrı'yı temsil eder.

The Onion parodi gazetesi hicivli bir haberde, New York avukatlarının İsrail Çocukları (İsrailoğulları) adına toplu dava açtığını belirten bir makale yayınladı.[14] Dava, Tanrı ile seçilmiş halkı arasındaki dini antlaşmanın ihlal edildiğini iddia etti ve 4,2 trilyon dolarlık tazminat talep etti.

James Morrow'un yazdığı Godhead Üçlemesi'nin ikinci kitabı Blameless in Abaddon’da, insanlığa karşı işlediği suçlardan dolayı Tanrı'yı yargılayan bir hakimi anlatıyor.

Christ on Trial, Roger Dixon tarafından bir ABD mahkemesinde İsa Mesih'i yargılayan bir TV dizisini anlatan bir kitaptır.

Tony Kushner'ın Angels in America: Perestroika adlı oyununda, manastır başrahibi olan peygamber, Kıta Prenslikleri olarak bilinen bir melekler konseyine, kendilerini ve insanlığı "terk ettiği" için Tanrı'ya dava açmalarını tavsiye ediyor.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Deity 'Facing' California Suit". The Indianapolis Star. Indianapolis, Indiana. 14 Mayıs 1969. 21 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2018. 
  2. ^ 1001 Hideous History Facts. Arcturus Publishing. 2008. s. 197. ISBN 978-1-84858-007-7.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  3. ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; AP15Oct2008 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  4. ^ Nate Jenkins (17 Eylül 2007). "Chambers sues God in protest of another lawsuit". Associated Press. 20 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2007. 
  5. ^ "Former senator clarifies statement". The Daily Nebraskan. Lincoln, Nebraska. 27 Ocak 2011. 28 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2008.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  6. ^ a b "'God' Gets an Attorney in Lawsuit". AP. 21 Eylül 2007. 9 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Cole, K. "Chambers Aims to Get Judge's Blessing" 30 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Omaha World-Herald as published on RedOrbit.com. Retrieved 8/1/08.
  8. ^ "Suit Against God Thrown Out Over Lack of Address " 21 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Associated Press as published on yahoo.com. Retrieved 10/15/08.
  9. ^ Paul Himmel: Chambers aims to revive case with 'all-knowing' argument
  10. ^ "Why an Indian lawyer tried to sue God". 9 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2022. 
  11. ^ IMDb'de "Insight" God in the Dock (1980)
  12. ^ Losing my religion 2 Eylül 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Guardian, 19 August 2008, accessed 20 October 2008
  13. ^ Last Night's TV: Lost In Austen, ITV1 God On Trial, BBC2 12 Mart 2009 tarihinde Library of Congress sitesinde arşivlendi, Thomas Sutcliffe, The Independent, 4 September 2008
  14. ^ [1] 22 Kasım 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Onion, 23 February 2000, accessed 20 October 2008