Kablosuz iletişim

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Kablosuz iletişim kurmaya yarayan bir el telsizi

Kablosuz iletişim herhangi bir kablolu iletken olmadan iki veya daha fazla nokta arasındaki bilgi aktarımıdır.

Radyo gibi, en yaygın kablosuz iletişim teknolojileri, elektromanyetik haberleşme yöntemlerini kullanmaktadır.[1] Radyo dalgaları ile kablosuz iletişimde mesafeler, televizyonu uzaktan kumanda etmek gibi birkaç metre, ya da derin uzay haberleşmesi için binlerce hatta milyonlarca kilometre olabilmektedir. Telsizler, cep telefonları, telsiz, kablosuz sabit telefonlar, cep bilgisayarları, kablosuz ağlar, GPS birimleri, radyo alıcısı, kablosuz bilgisayar fareleri, klavyeler ve kulaklıklar ve dijital uydular radyo dalgaları ile çalışan uygulamalara örnektir. Kablosuz iletişim sağlayan daha az yaygın diğer yöntemler ise elektrik alanı, ışık, manyetik ve seslerin kullanılmasıdır.[2]

Kablosuz terimi iletişim tarihinde biraz farklı anlamlarla iki kez kullanılmıştır. Başlangıçta yaklaşık 1890'dan itibaren, kablosuz telgrafta (radyotelgraf) olduğu gibi, ilk radyo iletme ve alma teknolojisi için kullanıldı. Bu, mobil geniş bant, Wi-Fi, Ethernet ve Bluetooth gibi teknolojilerin ortaya çıkması nedeniyle 2000'li yıllarda birincil kullanımı haline geldi.[3]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2023. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 5 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2023. 
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2023.