İçeriğe atla

Aziz Nesin

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Fettane Şatifil sayfasından yönlendirildi)
Aziz Nesin
DoğumMehmet Nusret
20 Aralık 1915
Heybeliada, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm6 Temmuz 1995 (79 yaşında)
Alaçatı, Çeşme, İzmir, Türkiye
Takma adOya Ateş · Vedia Nesin · Kasım Kahkah · Kerim Kihkih · Levazımcı Kazım · Sıtkı Sırılsıklam · Şakir Şıkırşıkır · İzzet İzinde · Hakkı Haklar · Bedri Birdirbir[1] · Nuri Hayat
MeslekYazar  · şair
EğitimKuleli Askerî Lisesi
Kara Harp Okulu
İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi
DönemCumhuriyet dönemi
TürÖykü · tiyatro · şiir · roman
Edebî akımToplumcu gerçekçilik
EvlilikVedia Nesin (1939-1948)
Meral Çelen (1956-1967)
ÇocuklarOya Nesin
Ali Nesin
Ateş Nesin
Ahmet Nesin
AkrabalarHanife (annesi), Abdülaziz (babası)

Aziz Nesin, asıl adıyla Mehmet Nusret Nesin, (20 Aralık 1915; İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu - 6 Temmuz 1995; İzmir, Türkiye), Türk mizah yazarı. Kısa öykü, tiyatro ve şiir dallarında pek çok eser yazmıştır.

UNESCO'nun yayınladığı Index Translationum adlı dünya çeviri bibliyografyasına göre Aziz Nesin, Türkçe eser veren yazarlar arasında Orhan Pamuk, Yaşar Kemal ve Nâzım Hikmet'in ardından eserleri yabancı dillere en çok çevrilen dördüncü yazar konumundadır.[2] Yazar 59. Hükûmet tarafından hazırlanan 100 Türk Edebiyatçısı listesinde de yer almaktadır.

1990 Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülü sahibidir.

Çocukluğu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aziz Nesin, 20 Aralık 1915'te Heybeliada'da doğdu. Babası Abdülaziz Bey Giresun'un Şebinkarahisar ilçesine bağlı Gölve köyünden[3] gelerek İstanbul'a yerleşti ve bahçıvanlık yaparak geçimini sağladı.[4] Annesi ise Ordu'nun Perşembe ilçesinin Anaç köyünde doğmuş olup küçük yaşlarda deniz binbaşısı Salim bey'e evlatlık verilmiş 13 yaşındayken 35 yaşındaki Abdülaziz bey ile evlendirilmiştir.[5][6]

Nesin çocukluğunda İstanbul işgalinde yaşadığını şöyle yazmıştı: "Koşuşanlar beni kamyonun altından çıkardılar. Polisler de geldi. Babam şoförü öldürecek bıraksalar...

- Davacıyım!

Polisler anlatıyor babama: Dava edilemezmiş. Çünkü kamyon İngiliz işgal ordusunun kamyonuymuş. Şoför de bir Yunanlı... Bunları sonra düşündükçe anlıyorum ki, İstanbul yabancı çizmesi altındaymış."[7]

Öğrenim hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aziz Nesin, 1924'te Süleymaniye'deki adı daha sonra İstanbul 7. İlkokulu olarak değiştirilecek olan Kanuni Sultan Süleyman İptidai Mektebi'nin 3. sınıfına girdi. Ortaokulu Çengelköy Askerî Ortaokulunda tamamladı. İki yıl Darüşşafaka Lisesinde okuduktan sonra, 1935'te Kuleli Askerî Lisesinden üçüncülükle, 1937'de Harp Okulundan ikincilikle istihkâm asteğmen rütbesiyle mezun oldu. 1939'da Fen Tatbikat Okulunu bitirdi. Bu dönemde bir yandan da Güzel Sanatlar Akademisi Süsleme Bölümüne devam etti. Bir röportajında ona bu eğitim hayatının "fikr-i takip" dedikleri şeyi getirdiğini belirtmiştir.

Çalışma hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aziz Nesin, Kara Harp Okulu'nu bitirmesinin ardından asteğmen rütbesiyle orduya katıldı. 1941'den başlayarak II. Dünya Savaşı yıllarında 2 yıl Trakya'da çadırlı ordugâhta görev yaptı. 1942'de Erzurum Müstahkem Mevkii İstihkam Taburu Bölük Komutanlığı'na atandı ve bir bomba kazasında yaralandı. Erzincan'da depremde yıkılmış bir cephaneliğin boşaltılmasıyla görevlendirildi. 1944'te Ankara'da Harp Okulu'nda açılan ilk tank kursuna katıldı. Aynı yıl Zonguldak'ta uçaksavar top mevzileri yaptırmakla da görevlendirilir. Üsteğmen rütbesindeyken "görev ve yetkisini kötüye kullandığı" suçlamasıyla askerlikten uzaklaştırılır.

Oğlu Ateş Nesin babasının köylülere ekmek dağıtmasının bahane olarak gösterilerek askerlikten atıldığını aktarmaktadır. Halk arasındaki yoksulluk, üniversite ve ordu mensupları arasında muhalefetin oluşmasına sebep olmuştur. Takma adlarla gazete ve dergilere şiir ve deneme yazıları gönderen Aziz Nesin, takma adlarla yazdığı deşifre olunca askerî istihbarat tarafından yakın takibe alınmıştır. Kars'taki bölüğünü tahliye sırasında yolda karşılaştığı köylülerin askerden erzak dilenmesi üzerine, askerin tayınlarının bir bölümünü köylülere dağıtır. Bunun üzerine açılan soruşturmayla askerî mahkemede alınan kararla ordudan atılır.[4]

Özel hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aziz Nesin, iki kere evlenmiş, Vedia Nesin ile yaptığı ilk evliliğinden Oya (d. 1940) ve Ateş Nesin (d. 1942); Meral Çelen ile yaptığı ikinci evliliğinden ise Hüseyin Ali (d. 1956) ve Ahmet Nesin (d. 1957) adlarında toplam dört çocuk sahibi olmuştur.

Mizah ve sanat anlayışı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Gazeteci Zeynep Oral'ın Milliyet Sanat Dergisi için yaptığı röportajda, Aziz Nesin; mizahı, sanatçıyı ve sanatını şu şekilde tanımlamaktadır.[8]

...Mizah deyince halk yararına işlevi olan görevci mizahı anladığımı baştan söylemeliyim... Beni mizah yazarlığına iten etken, o günkü ortamın koşullarıydı. Kısaca şunu söyleyeyim; genellikle yoksunluk ve yoksulluk yaşamından gelen bir kızgınlık, öfke, bir hınç alma biçimidir mizah... Her zorluk, her acı çeken ille de mizahçı olmaz elbet, ama bu ağır koşullar kişinin mizahçı yeteneğini geliştirir... Mizahçının yetişmesi için gerekli bireysel koşuldan da anlaşılacağı üzere, mizah, bir yıkıcılıktır. Mizahçı kırgınlıklarını, nefretini, kinini, öfkesini, hıncını, bilinçli bir biçimde gerçekten yıkılması gereken hedefe yöneltebilir ve mizah silahını halk yararına kullanabilirse, bir olumlu yıkıcı olur... Sınıfsal bilinci olan her yazar, ister istemez güdümlü olduğunu, kendi kendini güdümlediğini bilir. Sınıfsal bilince sahip bir yazarı, bir sanatçıyı güdümlü kılmak hiçbir politikacının hiçbir yönetmenin haddi değildir... Sanatın işlevi?... Bu konuda başkalarınınkine uymayan düşünceler içindeyim... Sanatçının kendini, kendi sınıfıyla özdeşleştirmesi koşuluyla, sanatın işlevi, sanatçının kendini dışlaması, varlaması, ortaya koyması demektir. Sınıfıyla özdeşleşmiş olduğundan, kendini anlatırken sınıfını anlatmış olur.

Sanat hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

1940'lar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Askerlikten uzaklaştırılmasının ardından bir süre bakkallık, muhasiplik gibi işler yaptıktan sonra 1945 yılında Sedat Simavi'nin çıkardığı "Yedigün" dergisine girdi; daha sonra Karagöz gazetesinde de yapacağı gibi redaktörlük ve yazarlık yaptı. Aynı yıllarda profesyonel olarak oyun yazarlığı yaptı ve Tan gazetesinde köşe yazarlığına başladı. 4 Aralık 1946'da bir grup üniversite gencinin Tan gazetesini yakması üzerine, sekiz sayı süren, Cumartesi adlı haftalık magazin dergisini çıkarmaya girişti. Bu dergi denemesi de sonlanınca Vatan gazetesinde çalışmaya başladı. Aynı yıl, ilk bağımsız yapıtı olan Parti Kurmak ve Parti Vurmak adlı 16 sayfalık broşürü de yayınlanmıştı.

1946'da Sabahattin Ali ile birlikte Marko Paşa mizah gazetesini çıkardı ve büyük ses getirdi. Dergi dönemin politikacılarını ve tiplemelerini sözünü esirgemeden eleştirmeyi bilmiş, tüm baskıların ve defalarca kapatılmasının getirdiği zor koşullara karşın hedeflediği satış rakamlarına ulaşmıştır. Ancak davalar ve suçlamalar dergi yazarlarına epeyi zor dönemler yaşatmıştır. Nitekim yeni adlarla sürdürmeye çalıştıkları "Markopaşa" ekolünün hararetle eleştirdiği Amerikan yardımının Türkiye üzerindeki emellerine değindiği henüz yayınlanmamış olan "Nereye Gidiyoruz?" adlı yazısı nedeniyle; 12 Ağustos 1947'de 10 ay ağır hapis ve 3 ay 10 gün de Bursa'da "emniyet-i umumiye nezareti" altında bulundurulma cezasına çarptırıldı. Yazılarının bulunduğu bazı gazete ve dergileri illegal ya da masraflı olduğu için meslektaşlarıyla birlikte sattı.

Bu yıllarda yazar Kerim Sadi ile ortak bir ev tutarlar.[9] Kerim Sadi'nin ismi Aziz Nesin'in Bir Sürgünün Anıları kitabında sık sık geçmektedir.[10] Aziz Nesin bu eserinde Sadi'nin entelektüel birikimini teslim etmekle birlikte kişiliğini fazlasıyla eleştirmiştir. Nesin'in trajikomik Bursa anılarına göre Kerim Sadi bencil ve kendini beğenmiş bir kişidir.

İkinci kitabı Azizname'yi 1948'de çıkardı. Taşlamalardan oluşan bu kitap için İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesi'nde dava açıldı. 4 ay tutuklu olarak süren dava sonunda mahkûmiyet almadı; ancak 1949 yılında Birleşik Krallık Prensesi II. Elizabeth, İran Şahı Rıza Pehlevi, Mısır Kralı I. Faruk, birlikte Ankara'daki elçilikleri aracılığıyla Türkiye Dışişleri Bakanlığına resmen başvurarak, bir yazısında kendilerini aşağıladığı iddiasıyla aleyhine dava açınca 6 ay hapse mahkûm edildi.

1950'ler

[değiştir | kaynağı değiştir]

1952'de İstanbul'da Levent'te bir dükkân kiraladı ve Oluş Kitabevi'ni açtı; Levent sakinlerine gazete dağıtma işini sürdürmekle beraber, iki küçük çocuğunun geçimini sağlayamayınca 1953'te Beyoğlu'nda bir ortağıyla "Paradi Fotoğraf Stüdyosu"nu kurdu. 1954'te Akbaba dergisinde takma adlarla öyküler yazmaya başladı. Zira edebiyat hayatında iki yüze yakın takma ad kullanmıştır.

1955'te 6-7 Eylül faciası olarak tarihimize gelen İstanbul'daki azınlıkların ev ve dükkânlarının korkunç yıkımına suçlu aranmaya başlanmıştı. Demokrat Parti iktidarı olayların bir "Komünist komplosu" olduğunu iddia ederek aralarında Aziz Nesin'in de olduğu, 100'e yakın solcuyu tutuklattı. Aziz Nesin hiçbir gerekçe olmaksızın 9 ay cezaevinde yattı.

“Dolmuş”, (1955); “Yeni Gazete” (1957), Akşam (1958), “Tanin” (1960), "Günaydın" (1969), Aydınlık (1993) gibi dergi ve gazetelerde yayımlanan gülmece öyküleri, röportajlar ve fıkralarla Çağdaş Türk edebiyatının tanınmış ve en verimli kalemlerinden biri durumuna geldi.

1956'da Kemal Tahir ile birlikte Düşün Yayınevini kurdu. 1958'de Dolmuş-Karikatür dergisi ile birleşerek 1963'e dek yayıncılığı tek başına sürdürdü. Bir yandan da Yeni Gazete, Akşam ve Tanin'de günlük köşe yazıları yazdı. 1962'de 42 sayı yaşayacak olan “Zübük” adlı mizah dergisini çıkardı.

1956 yılında İtalya'da (Bordighera'da) yapılan ve 22 ülkenin katıldığı Uluslararası Gülmece Yarışması'nda ilk ödül olan Altın Palmiye'yi "Kazan Töreni" adlı öyküsüyle kazandı. Ertesi yıl aynı ödülü "Fil Hamdi" adlı öyküsüyle ikinci kez kazandı.

1960'lar

[değiştir | kaynağı değiştir]

27 Mayıs 1960 askeri darbesi ile Türkiye'de özgürlük döneminin başladığını düşünerek ilk ödülünü devlet hazinesine bağışladı. Ardından CHP'nin eski genel sekreteri Kasım Gülek'in sahibi olduğu Tanin gazetesinde yazmaya başladı. Fakat 18 Mayıs 1961'de "komünizm propagandası" yapmaktan dolayı tutuklanarak sıkıyönetim mahkemesinde yargılandı. Bunun üzerine Kasım Gülek gazetede "Dün nezarete alınan muharrir Aziz Nesin’in bir hafta önce gazetemizle ilişkisi kesilmiştir" denilen bir açıklama yayınlattı.

Düşün Yayınevinin Şubat 1963'te yanması üzerine, yazarlığı tek uğraş edindi. İlk kez 1965 yılında -ancak 50 yaşındayken bu hakkı elde edebilmişti- bir pasaport alabildi. Berlin ve Weimar'daki Antifaşist Yazarlar Toplantısı'na davetli olarak katıldı. 6 ay süren bu ilk yurt dışı gezisinde, Polonya, Sovyetler Birliği, Romanya ve Bulgaristan'a gitti.

Nesin, 1966'da Bulgaristan'da yapılan uluslararası gülmece yarışmasında birincilik ödülü olan Altın Kirpi'yi "Vatani Vazife" adlı öyküsüyle kazandı. 1968'de Milliyet Gazetesi'nin açtığı Karagöz oyunu yarışmasında "Üç Karagöz" oyunuyla birincilik ödülü aldı.

1969'da Moskova'da yapılan uluslararası gülmece yarışmasında "İnsanlar Uyanıyor" adlı öyküsüyle Krokodil birincilik ödülü, 1970'te de Türk Dil Kurumunun oyun ödülünü "Çiçu" adlı oyunuyla kazandı.

1970'ler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Eşi Meral Çelen'in önerisiyle 1972'de Nesin Vakfını kurdu.[11] Vakıfta, her yıl belirli sayıda alınan kimsesiz ve yoksul çocukların bakım ve eğitimlerini üstlendi. Kitaplarının tüm gelirini Vakfa bıraktı.

1976-1980 arasında her yılın edebiyat ürünlerinden seçmelerin bulunduğu Nesin Vakfı Edebiyat Yıllığı'nı çıkardı. 1974'te Asya-Afrika Yazarlar Birliğinin Lotus Ödülü'nü kazanan Nesin, 1975 Lotus Ödülü'nü almak için Filipinler'in başkenti Manila'da yapılan törene katıldı.

1976'da Bulgaristan'da Gabrovo kentinde düzenlenen gülmece kitabı uluslararası yarışmasında birinciliği elde ederek Hitar Petar Ödülü'nü kazandı. 1977'de Türkiye Yazarlar Sendikası Başkanı seçilen Nesin, bu göreve uzun yıllar devam etti.

1978'de "Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz" adlı romanıyla Madaralı Roman Ödülü'nü kazanırken, 1982'de Vietnam'daki Asya-Afrika Yazarlar Birliği toplantısından dönüşte Moskova'da kalp hastalığından hastaneye kaldırılan Nesin, "Kalp Hastalıkları Araştırma Merkezi"nde bir ay kalarak tedavi gördü.

1980'ler

[değiştir | kaynağı değiştir]

1983'te Amerika Birleşik Devletleri'nde Indiana Üniversitesinin düzenlediği uluslararası toplantıya çağrılan Nesin, pasaportu 12 Eylül idaresince geri alındığı için bu toplantıya katılamadı.

20 Aralık 1984'te Şan Sinema Salonu'nda 70. doğum günü töreni yapıldı. 1984'te Aydınlar Dilekçesi girişiminde bulundu. 1985'te Ekin A.Ş.nin kurulması girişiminde bulundu. Aynı yıl, Birleşik Krallık'ta PEN Kulüp onur üyeliğine seçildi ve TÜYAP'ın düzenlediği "Halkın Seçtiği Yılın Yazarı Ödülü"nü kazandı.

Nesin, 1989'da "Demokrasi Kurultayı"nın toplanmasında etkin görev aldı ve oluşturulan "Demokrasi İzleme Komitesi"nin iki başkanından biri oldu. Aynı yıl, Sovyet Çocuk Fonu'nun ilk kez verilen "Tolstoy Altın Madalyası"na değer görüldü.

1990'lar ve Sivas Katliamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

19 Mart 1990'da Ankara Sanat Kurumunda 75. yaşını kutlayan Nesin, 2 Temmuz 1993'te Pir Sultan Abdal etkinliklerine katılmak üzere Sivas'a gitti. 37 kişinin yaşamını yitirdiği Madımak Oteli katliamından yaralı olarak sağ kurtuldu.

Türkiye Yazarlar Sendikası Yönetim Kurulu, 30 Mart 1994 tarihinde, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığını kazanan RP'li Recep Tayyip Erdoğan'ın bazı gazetelerde yer alan “Aziz Nesin'in ismini İstanbul'dan sileceğiz” ifadesini kınayan bir bildiri yayınladı.

Ölümü ve vasiyeti

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yazar, söyleşi ve imza günü için gittiği Alaçatı’da 1995'te 5 Temmuz'u 6 Temmuz'a bağlayan gece sabaha karşı geçirdiği kalp kriziyle hayatını kaybetti. Cenazesi Çeşme Cumhuriyet Savcısı'nın isteğiyle otopsi yapılmak üzere 6 Temmuz'da Çapa Tıp Fakültesine getirildi. 7 Temmuz 1995'te vasiyeti gereği hiçbir tören yapılmaksızın ve yeri belli olmayacak şekilde Çatalca'daki Nesin Vakfının bahçesine gömüldü.

Ankara Uluslararası Film Festivali çerçevesinde verilen özel ödüllerin arasında "Aziz Nesin Emek Ödülü" verilmektedir.

Başlıca yazım biçimleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aşağıda, Aziz Nesin'e özgü başlıca yazım biçimleri verilmiştir.

Vikisöz'de Aziz Nesin ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

-beri, -buçuk, aradabir, ara sıra, arayer, azbiraz, azçok, azkaldı, azkalsın, başüstüne, beribenzer, bibakıma, bibaşına, biçok, bidolu, bigün, bikaç, bikez, birara, bir arada, birdenbire, biriki, bisüre, bisürü, bişey, bitakım, bitane, bitek, bitürlü, biyana, biyer, buyüzden, candarma, cıgara, çokaz, enaz, ençok, epiy, fotograf, gülegüle, hangibir, herhangi biri, herneyse, herşey, hertürlü, heryan, heryer, herzaman, hiçbirşey, hiç kimse, hoşgeldin, hoşbulduk, Istanbul, ikidebir, işgören, kıravat, kimbilir, nağra, pek az, pek çok, sağol, Sıvas, tiren ya da ve yazıyla gösterilen her sayı bitişik

Eserleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Öyküleri (Hikâyeleri)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Romanları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Anıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mektupları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çocuk Kitapları

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1949: Okullar İçin Kısa Oyunlar
  • 1971: Uyusana Tosunum
  • 1975: Bu Yurdu Bize Verenler
  • 1976: Pırtlatan Bal
  • 1976: Borçlu Olduklarımız
  • 1977: Aziz Dede'den Masallar
  • 1979: Ben de Çocuktum
  • 1981: Nasrettin Hoca Gülütleri
  • 1982: Anıtı Dikilen Sinek
  • 2009: Çocuklara En Güzel Masallar
  • 2009: Hayvanlar Takımı
  • 2010: Arkadaşım Badem Ağacı
  • 2012: Çocuklara En Güzel Öyküler

Çizgi-roman

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1956: Bilmem Ne Adası
  • 1956: Berber Nonoş
  • 1954: Baba Mirası
  • 1955: Deniz Aslanı
  • 1960: Bayan Aynur ile Bay Buyur

Yazıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Gezi notları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oyunları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Karacan Yayınları 1981-83 yılları arasında Aziz Nesin'in bütün kitaplarını 113 fasikül hâlinde yayımladı. Bu fasiküller büyük boy 10 cilt oluşturmaktadır.

Şiirleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Aziz Nesin - Seviye On Ölüme Beş Kala kitap kapağı

Köşe yazıları

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1994: Bir Tutam Aydınlık
  • 1959: Az Gittik Uz Gitmek
  • 1958: Nutuk Makinesi
  • 1971: Merhaba

Söyleşileri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1988: İnsanlar Konuşa Konuşa
  • 1993: Onursal Doktor Olamamanın Büyük Onuru
  • 1994: Bir Dokun Bir Dinle

Aziz Nesin üzerine yazılan kitaplar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ödülleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hayatı boyunca pek çok ödül, mansiyon ve madalya ile onurlandırılan Aziz Nesin'in kazandığı bazı önemli ödüller aşağıda listelenmiştir:[13]

  • 1956: Altın Palmiye, İtalya (Kazan Töreni adlı öyküsüyle)
  • 1957: Altın Palmiye, İtalya (Fil Hamdi adlı öyküsüyle)
  • 1959: Gazeteciler Cemiyeti Fıkra Ödülü
  • 1966: Altın Kirpi, Bulgaristan (Vatani Vazife adlı öyküsüyle)
  • 1968: Milliyet Gazetesi 6. Karacan Armağanı Birincilik Ödülü (Üç Karagöz adlı oyunuyla)
  • 1969: Krokodil Ödülü, Sovyetler Birliği (İnsanlar Uyanıyor adlı öyküsüyle)
  • 1970: Türk Dil Kurumu Tiyatro Ödülü (Çiçu adlı oyunuyla)
  • 1974: Arkın Çocuk Edebiyatı İkincilik Ödülü (Pırtlatan Bal adlı öyküsüyle)
  • 1975: Lotus Asya-Afrika Yazarlar Birliği Ödülü
  • 1977: Bulgaristan Uluslararası Gülmece Kitapları Yarışması Hitar Petar Ödülü
  • 1978: Madaralı Roman Ödülü (Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz adlı romanıyla)
  • 1984: Erkekçe Başarı Ödülü (Tülsüyü Sevmek hikâye dalında en başarılı eser)
  • 1985: TÜYAP Halkın Seçtiği Yılın Yazarı
  • 1990: Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülü
  • 1990: Tolstoy Altın Ödülü
  • 1990: Viyana Tiyatro Ödülü
  • 1991: Rüştü Koray Armağanı
  • 1992: Edebiyatçılar Derneği Onur Ödülü ve Altın Madalyası
  • 1993: Carl Von Ossietzky Ödülü
  • 1993: Dionysos Şiir Ödülü
  • 1994: CPJ Uluslararası Basın Özgürlük Ödülü
  • 1994: Hiroşima Vakfı Ödülü
  • 1995: Orhan Apaydın Demokrasi ve Barış Ödülü

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Ünlü yazarlar ve takma adları". 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2013. 
  2. ^ "Statistics on Index Translationum database for "Original language=tur"" (İngilizce). UNESCO. 12 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2009. 
  3. ^ Aziz Nesin'in Anıları - Böyle Gelmiş Böyle Gitmez. Nesin Yayınevi. s. 44. 
  4. ^ a b turkiyeturizm.com, 22 Nisan 2006 12 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. URL son erişim tarihi: 30 Eylül 2007
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2023. 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2023. 
  7. ^ Aziz Nesin'in Anıları, Böyle Gelmiş Böyle Gitmez. Nesin Yayınevi. s. 51. 
  8. ^ Oral, Zeynep (1975), Milliyet Sanat Dergisi (45), ss. 3-4-14 
  9. ^ Aziz Nesin ve Bursa 15 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Erişim tarihi: 17 Ocak 2016.
  10. ^ Nesin A. Bir Sürgünün Anıları, Bilgi Yayınevi, 1971.
  11. ^ Çelen, Meral (2008). Aziz Nesin'li Yıllar. İstanbul: Nesin Yayınevi. s. 448. ISBN 978-975-9038-98-4. 
  12. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2015. 
  13. ^ "Ödüller ve Onurlar". Nesin Vakfı. 16 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2014. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikipedi'nin kardeş projelerinden
Aziz Nesin
hakkında daha fazla bilgi edinin
Vikisöz'de ara Vikisöz'de alıntılar
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Aziz_Nesin&oldid=34146567" sayfasından alınmıştır