İçeriğe atla

Benî Haşim

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Benî Haşim
بنو هاشم
Kureyş ve Adnaniler
Aktif bölge(ler)Mekke, Hicaz, Orta Doğu, Güney Asya, Güneydoğu Asya, Kuzey Afrika, Afrika Boynuzu
MilliyetArap
EtimolojiEl-Hâşimi
Ana hanedanKureyş
KurucuHâşim bin Abdümenâf
Alt kolları


Benî Haşim veya asıl Hâşimoğulları (Arapçaبنو هاشم), İslam peygamberi Muhammed'in mensup olduğu Kureyş'in alt kolu olan bir Arap aşiretidir. Adını Muhammed'in büyük dedesi Hâşim bin Abdümenâf'tan almıştır.

Bu ailenin üyeleri ve özellikle bu soydan gelenler Haşimîler, Hâşimoğulları veya Bakara olarak da anılır ve genellikle el-Haşimî soyadını taşırlar. Ayrıca bu soyun mensupları, özellikle de soylarını kızı Fatıma aracılığıyla Muhammed'e dayandıranlar, Şerîf (Seyyid ile eşanlamlıdır) unvanına sahiptirler.[1]

8. yüzyıldan itibaren Haşimî soyu bir asalet nişanesi olarak görülmeye başlanmış ve birçok hanedanın yönetimlerini meşrulaştırdıkları bir temeli oluşturmuştur.[2] Haşimî kökenli olduğunu savunan en ünlü İslam hanedanlarından bazıları; Abbasiler (750-945 yılları arasında Bağdat'ta hüküm sürmüş; 945-1258 yılları arasında Bağdat'ta ve 1261-1517 yılları arasında Kahire'de hükümdar olmasalar bile halifeliği elinde tutmuştur), Fatımiler (909-1171 yılları arasında Kahire'de hüküm sürmüş ve halifelik iddiasında bulunmuştur), Aleviler (1631'den günümüze Fas hükümdarları) ve Hâşimoğulları'dır (1921'den günümüze Ürdün hükümdarları).[3]

Aile adını İslam peygamberi Muhammed'in büyük dedesi Hâşim bin Abdümenâf'tan almıştır. Kendisi bir Ezd aşireti olan Beni Neccar'dan Selma bint Amr ile evliydi.[4][5]

İslamiyet öncesi Araplar arasında insanlar kendilerini kabilelerine, aşiretlerine ve daha sonra da hanedan/ailelerine göre sınıflandırırlardı. İki ana kabile türü vardı: Adnaniler (kuzey, orta ve batı Arabistan Araplarının geleneksel atası Adnan'ın soyundan gelenler) ve Kahtaniler (güney ve güney doğu Arabistan Araplarının geleneksel atası Kahtan'ın soyundan gelenler).[6][7] Benî Haşim, Kureyş kabilesinin alt kollarından biridir[8] ve bir Adnanî aşiretidir.

Hanedanlar ve Aşiretler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aşağıdaki hanedanlar ve aşiretler Haşimî soyundan geldiklerini iddia etmektedirler:

Avrupa

Arabistan

Afrika

Aile mensupları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kilâb bin Mürre
 
 
 
 
 
 
Fatıma bint Sa'd
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Zühre bin Kilab
Beni Zühre aşiretinin isim babası ve annesinin babasının dedesi
 
 
 
 
 
 
Kusay bin Kilab
dedesinin dedesinin babası
 
 
 
Hubba bint Hulail
dedesinin dedesinin annesi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Abdimenaf bin Zühre
annesinin dedesi
 
 
 
 
 
 
Abdimenaf bin Kusayy
dedesinin dedesi
 
 
 
Atikah bint Murrah
dedesinin babaannesi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Vehb bin Abdimenaf
anne tarafından dedesi
 
 
 
 
 
 
Haşim bin Abdimenaf
(Haşimoğulları'nın atası)
babasının dedesi
 
 
 
Selma bint Amr
babasının babaannesi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fatıma bint Amr
babaannesi
 
 
 
Abdülmuttalib
baba tarafından dedesi
 
 
 
 
 
 
 
Halah bint Wahb
üvey babaannesi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Âmine
annesi
 
Abdullah
babası
 
Ebu Talib bin Abdulmuttalib
amcası
 
 
Az-Zubayr
amcası
 
Haris
amcası
 
Hamza
yarı-amcası
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Süveybe
ilk sütannesi
 
 
Halime
ikinci sütannesi
 
 
 
 
Abbâs bin Abd el-Muttalib
yarı-amcası
Abbâsîler
 
Ebu Leheb
yarı-amcası
 
6 diğer oğulları
and 6 diğer kızları
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Muhammed
 
Hatice bint Hüveylid
ilk eşi
 
 
Abdullah bin Abbas
baba tarafından kuzeni
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fatıma
kızı
 
 
 
Ali
baba tarafından kuzeni
 
 
 
 
 
Kâsım
oğlu
 
Abdullah
oğlu
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Zeyneb bint Muhammed
kızı
 
Rukiyye bint Muhammed
kızı
 
Osman bin Affan
dâmadı
soyağacı
 
Ümmü Gülsüm binti Muhammed
kızı
 
Zeyd
mânevî oğlu
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ali bin Zeyneb
torunu
 
Ümâme bint Ebü'l-Âs
kız torunu
 
Abdullah bin Osman
torunu
 
 
 
Reyhâne bint Zeyd
(evliliği tartışmalı)
 
 
Üsame bin Zeyd
mânevî torunu
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Muhsin bin Ali
torunu
 
Hasan bin Ali
torunu
 
Hüseyin bin Ali
torunu
 
Ümmü Gülsüm bint Ali
kız torunu
 
Zeyneb bint Ali
kız torunu
 
 
Safiyye bint Huyey
onuncu / onbirinci eşi*
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ebu Bekir
kaynatası
soyağacı
 
 
Sevde bint Zem'a
ikinci / üçüncü eşi*
 
 
Ömer bin Hattab
kaynatası
soyağacı
 
 
Ümmü Seleme
altıncı eşi
 
 
Cüveyriye bint Haris
sekizinci eşi
 
 
Meymûne bint Haris
onbirinci / onikinci eşi*
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Aişe
ikinci / üçüncü eşi
 
 
Zeyneb bint Huzeyme
beşinci eşi
 
 
Hafsa bint Ömer
dördüncü eşi
 
 
Zeyneb bint Cahş
yedinci eşi
 
 
Ümmü Habibe
dokuzuncu eşi
 
 
Mâriye el-Kıbtiyye
onüçüncü eşi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
İbrahim
oğlu


Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
Dipnot
  1. ^ Van Arendonk, C.; Graham, W.A. (1960–2007). "Sharīf". Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W. P. (Ed.). Encyclopaedia of Islam, Second Edition. 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2024. 
  2. ^ Van Arendonk & Graham 1960–2007.
  3. ^ Routledge, Bruce (26 Temmuz 2004). Moab in the Iron Age: Hegemony, Polity, Archaeology (İngilizce). University of Pennsylvania Press. s. 236. ISBN 978-0-8122-3801-3. 
  4. ^ al-Tabari, Abu Jafar. The History of al-Tabari Vol. 6: Muhammad at Mecca. p. 125.
  5. ^ The Agrarian System of Islam Muḥammad Taqī Amīnī Idarah-i Adabiyat-i Delli, 1991
  6. ^ Reuven Firestone (1990). Journeys in Holy Lands: The Evolution of the Abraham-Ishmael Legends in Islamic Exegesis. s. 72. ISBN 9780791403310. 17 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2024. 
  7. ^ Göran Larsson (2003). Ibn García's Shuʻūbiyya Letter: Ethnic and Theological Tensions in Medieval al-Andalus. s. 170. ISBN 9004127402. 
  8. ^ Al-Mubarakpuri, Safi-ur-Rahman (2002). The Sealed Nectar (Ar-Raheeq Al-Makhtum). Darussalam. s. 30. ISBN 1591440718. 
  9. ^ a b c Vachon, Boudreau & Cogné 1998, s. 236.
  10. ^ Hoiberg 2010, s. 10.
  11. ^ a b Vachon, Boudreau & Cogné 1998, s. 238.
  12. ^ a b c Vachon, Boudreau & Cogné 1998, s. 235.
Genel