Baryum klorür

Baryum klorür
	Diğer adlar Baryum müriat; Baritli Muryate; Baryum diklorür
Tanımlayıcılar
CAS numarası	10361-37-2
PubChem	25204
EC numarası	233-788-1
UN numarası	1564
RTECS numarası	CQ8750000 (susuz) ; CQ8751000 (dihidrat)
SMILES	[Ba+2].[Cl-].[Cl-] ;
InChI	1/Ba.2ClH/h;2*1H/q+2;;/p-2 ;
ChemSpider	23540
Özellikler
Molekül formülü	BaCl2
Molekül kütlesi	208.23 g/mol (susuz) ; 244.26 g/mol (dihidrat)
Görünüm	Beyaz katı
Yoğunluk	3.856 g/cm3 (susuz) ; 3.0979 g/cm3 (dihidrat)
Erime noktası	962 °C ((960 °C, dihidrat))
Kaynama noktası	1560
Çözünürlük (su içinde)	31.2 g/100 mL (0 °C) ; 35.8 g/100 mL (20 °C) ; 59.4 g/100 mL (100 °C)
Çözünürlük ()	metanol'de çözünür, etanol, etil asetatta çözünmez
TermokimyaError in template * unknown parameter name (#invoke:TemplatePar\|check\|): "1"
Standart formasyon entalpisi (ΔfHo298)	−858.56 kJ/mol
Tehlikeler
GHS piktogramları
GHS İşaret sözcüğü	Tehlike
Ana tehlikeler	Son derece zehirli, aşındırıcı
NFPA 704	0 3 0
Parlama noktası	Parlayıcı değil
ABD maruz; kalma limiti (PEL)	TWA 0.5 mg/m3
LD50	78 mg/kg (sıçan, oral); 50 mg/kg (gine domuzu, oral)
Benzeyen bileşikler
Diğer anyonlar	Baryum florür; Baryum bromür; Baryum iyodür
Diğer katyonlar	Berilyum klorür; Magnezyum klorür; Kalsiyum klorür; Stronsiyum klorür; Radyum klorür; Kurşun klorür
	Belirtilmiş yerler dışında verilmiş olan veriler, Standart sıcaklık ve basınçtadır. (25 °C, 100 kPa)
	Bilgi kutusu kaynakları

Baryum klorür, Ba Cl₂ formüllü bir inorganik bileşik'tir. Bu bileşik baryum 'un suda-çözünür en yaygın tuzlarından biridir. Diğer baryum tuzlarının çoğu gibi beyaz, zehirli ve alevde sarı-yeşil bir renk verir. Ayrıca higroskopiktir, ilk önce dihidrat BaCl₂(H₂O)₂' ye dönüşür. Laboratuvar ve endüstride kullanımı sınırlıdır.^[5]

Yapı ve özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

BaCl₂ iki biçimde kristalize olur. Bir şekli kübik florit (CaF₂) yapılı diğeri ortorombik kotunnit (PbCl₂) yapılıdır. Her iki polimorfda, altıdan büyük koordinasyon sayıları için büyük Ba²⁺ iyonunun tercihini barındırır.^[6] Ba²⁺ 'nin koordinasyonu, florit yapısında^[7] 8 ve kotunit yapısında 9'dur.^[8] Kotunit-yapı BaCl₂, 7-10 GPa basınçlarına maruz kaldığında üçüncü bir yapı olan monoklinik post-kotunnit faza dönüşür. Ba²⁺ 'nin koordinasyon sayısı 9'dan 10'a çıkar.^[9]

Sulu bir eriyikde BaCl₂ basit bir tuz olarak davranır ve suda 1:2 elektrolittir ve çözeltisi nötr pH gösterir. Çözeltileri, kalın beyaz baryum sülfat çökeltisi oluşturmak için sülfat iyonu ile reaksiyona girer.

Ba²⁺ + SO₄²⁻ → BaSO₄

Okzalat benzer bir reaksiyonu etkiler:

Ba²⁺ + C₂O2−4 → BaC₂O₄

Sodyum hidroksit ile karıştırıldığında suda orta derecede çözünen dihidroksit verir.

Hazırlık[değiştir | kaynağı değiştir]

Endüstriyel ölçekte, baritten (baryum sülfat ) iki aşamalı bir işlemle hazırlanır:^[10]

BaSO₄ + 4 C → BaS + 4 CO

Bu ilk adım yüksek sıcaklıklar gerektirir.

BaS + 2 HCl → BaCl₂ + H₂S

HCl yerine klor kullanılabilir.^[5]

Baryum klorür prensipte baryum hidroksit veya baryum karbonat'tan hazırlanabilir. Bu bazik tuzlar hidroklorik asit ile reaksiyona girerek hidratlı baryum klorür verir.

Kullanımları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ucuz olmasına rağmen, baryum klorür laboratuvar ve endüstride sınırlı uygulamaları vardır. Sanayide, baryum klorür esasen kostik klor tesislerinde tuzlu su çözeltisinin saflaştırılmasında ve ayrıca ısıl işlem tuzlarının imalatında, çeliğin^[11] sertleştirilmesinde kullanılır. Ayrıca Lithol red ve Red Lake C gibi kırmızı pigmentler yapmak için kullanılır.

Zehirliliği uygulanabilirliğini sınırlar.

Emniyet[değiştir | kaynağı değiştir]

Baryum klorür, diğer suda çözünür baryum tuzları ile birlikte oldukça toksiktir.^[12] Sodyum sülfat ve magnezyum sülfat, çözünmezliği nedeniyle nispeten toksik olmayan BaSO₄ oluşturdukları için potansiyel panzehirlerdir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Chemical Recreations: A Series of Amusing and Instructive Experiments, which May be Performed with Ease, Safety, Success, and Economy ; to which is Added, the Romance of Chemistry : An Inquiry into the Fallacies of the Prevailing Theory of Chemistry : With a New Theory and a New Nomenclature. R. Griffin & Company. 1834. 28 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2021.
^ Handbook of Chemistry and Physics, 71st edition, CRC Press, Ann Arbor, Michigan, 1990.
^ "NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards #0045". National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH).
^ Şablon:IDLH
^ ^a ^b "Barium and Barium Compounds". Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Wiley-VCH. 2007. doi:10.1002/14356007.a03_325.pub2. ISBN 978-3527306732.
^ Wells, A. F. (1984) Structural Inorganic Chemistry, Oxford: Clarendon Press. 0-19-855370-6
^ Haase (1978). "Hydratstufen und Kristallstrukturen von Bariumchlorid". Z. anorg. allg. Chem. 441: 181-195. doi:10.1002/zaac.19784410120.
^ Brackett (1963). "The Crystal Structures of Barium Chloride, Barium Bromide, and Barium Iodide". J. Phys. Chem. 67 (10): 2132. doi:10.1021/j100804a038.
^ Léger (1995). "The Post-Cotunnite Phase in BaCl₂, BaBr₂ and BaI₂ under High Pressure". J. Appl. Cryst. 28 (4): 416. doi:10.1107/S0021889895001580.
^ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2. bas.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.
^ Kresse, Robert; Baudis, Ulrich; Jäger, Paul; Riechers, H. Hermann; Wagner, Heinz; Winkler, Jocher; Wolf, Hans Uwe (2007). "Barium and Barium Compounds". Ullman, Franz (Ed.). Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Wiley-VCH. doi:10.1002/14356007.a03_325.pub2. ISBN 978-3527306732.
^ The Merck Index, 7th edition, Merck & Co., Rahway, New Jersey, 1960.