Azot triklorür

Nitrojen triklorür
	Sistematik ad Nitrojen triklorür
	Diğer adlar Trichloramine; Agene; Nitrogen(III) chloride; Trichloroazane; Trichlorine nitride
Tanımlayıcılar
CAS numarası	10025-85-1
PubChem	55361
EC numarası	215-481-4
EINECS numarası	233-045-1
ChEBI	37382
RTECS numarası	QW974000
ATC kodu	L01XX27
SMILES	Cl[Al](Cl)Cl ;
InChI	VSCWAEJMTAWNJL-DFZHHIFOAR ;
ChemSpider	22445
Özellikler
Molekül formülü	NCl3
Molekül kütlesi	1.653 g/mL
Görünüm	sarı yağlı sıvı
Erime noktası	−40
Kaynama noktası	71
Çözünürlük (su içinde)	immiscible; slowly decomposes
Çözünürlük ()	benzene, chloroform, CCl4, CS2, PCl3
Tehlikeler
NFPA 704	0 2 4
	Belirtilmiş yerler dışında verilmiş olan veriler, Standart sıcaklık ve basınçtadır. (25 °C, 100 kPa)
	Bilgi kutusu kaynakları

Nitrogen triklorür , trichloramine olarak da bilinen formülü NCl₃ olan kimyasal bileşik. Sarı, yağlı, keskin kokulu, sıvı. En sık kullanım şekli amonyak türevleri ve klor arasında kimyasal reaksiyon oluşturmaktır, yüzme havuzlarında kullanımı buna bir örnektir.

Yapısı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bileşik, amonyum nitrat gibi amonyum tuzlarının klor ile işlenmesi suretiyle hazırlanır.

Bu dönüşümdeki ara maddeler sırasıyla kloramin ve dikloramin, NH2Cl ve NHCl2 'dir.

Amonyak gibi, NCl3 bir piramidal molekül 'dür. O N-Cl mesafeleri 1.76 A ve Cl-N-Cl açıları 107 ° 'dir.^[1]

Reaksiyonlar[değiştir | kaynağı değiştir]

NCI₃ kimyası iyi araştırılmıştır.^[2] 0,6 D'lık bir dipol momenti ile orta derecede kutuptur. Azot merkezi, amonyaktan daha basit olmakla birlikte basittir. Amonyak ve hipokloröz asit serbest bırakmak için sıcak suyla hidrolize edilir.

NCl₃ + 3 H₂O → NH₃ + 3 HOCl

NCl₃,N₂ ve klor gazı vermek için patlar. Bu reaksiyon seyreltik gazlar için engellenir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001). Inorganic Chemistry. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.
^ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd bas.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Jander, J. (1976). "Recent Chemistry and Structure Investigation of Nitrogen Triiodide, Tribromide, Trichloride, and Related Compounds". Advances in Inorganic Chemistry. Cilt 19. ss. 1–63. doi:10.1016/S0065-2792(08)60070-9.
Kovacic, P.; Lowery, M. K.; Field, K. W. (1970). "Chemistry of N-Bromamines and N-Chloramines". Chemical Reviews. 70 (6). ss. 639–665. doi:10.1021/cr60268a002.
Hartl, H.; Schöner, J.; Jander, J.; Schulz, H. (1975). "Die Struktur des Festen Stickstofftrichlorids (−125 °C)". Zeitschrift für Anorganische und Allgemeine Chemie. 413 (1). ss. 61–71. doi:10.1002/zaac.19754130108.
Cazzoli, G.; Favero, P. G.; Dal Borgo, A. (1974). "Molecular Structure, Nuclear Quadrupole Coupling Constant and Dipole Moment of Nitrogen Trichloride from Microwave Spectroscopy". Journal of Molecular Spectroscopy. 50 (1–3). ss. 82–89. doi:10.1016/0022-2852(74)90219-7.
Bayersdorfer, L.; Engelhardt, U.; Fischer, J.; Höhne, K.; Jander, J. (1969). "Untersuchungen an Stickstoff–Chlor-Verbindungen. V. Infrarot- und RAMAN-Spektren von Stickstofftrichlorid". Zeitschrift für Anorganische und Allgemeine Chemie. 366 (3–4). ss. 169–179. doi:10.1002/zaac.19693660308.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

[1] Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001). Inorganic Chemistry. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.

[2] Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd bas.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.

[1]

[2]