Azot triklorür
| Nitrojen triklorür | |
|---|---|
| |
| |
| |
Nitrojen triklorür | |
Diğer adlar Trichloramine Agene Nitrogen(III) chloride Trichloroazane Trichlorine nitride | |
| Tanımlayıcılar | |
| CAS numarası | 10025-85-1 |
| PubChem | 55361 |
| EC numarası | 215-481-4 |
| EINECS numarası | |
| ChEBI | 37382 |
| RTECS numarası | QW974000 |
| ATC kodu | L01 |
| SMILES |
|
| InChI |
|
| ChemSpider | 22445 |
| Özellikler | |
| Molekül formülü | NCl3 |
| Molekül kütlesi | 1.653 g/mL |
| Görünüm | sarı yağlı sıvı |
| Erime noktası |
−40 |
| Kaynama noktası |
71 |
| Çözünürlük (su içinde) | immiscible slowly decomposes |
| Çözünürlük () | benzene, chloroform, CCl4, CS2, PCl3 |
| Tehlikeler | |
| NFPA 704 |
 0
2
4
|
| Belirtilmiş yerler dışında verilmiş olan veriler, Standart sıcaklık ve basınçtadır. (25 °C, 100 kPa) | |
| Bilgi kutusu kaynakları | |
Nitrogen triklorür , trichloramine olarak da bilinen formülü NCl3 olan kimyasal bileşik. Sarı, yağlı, keskin kokulu, sıvı. En sık kullanım şekli amonyak türevleri ve klor arasında kimyasal reaksiyon oluşturmaktır, yüzme havuzlarında kullanımı buna bir örnektir.
Yapısı[değiştir | kaynağı değiştir]
Bileşik, amonyum nitrat gibi amonyum tuzlarının klor ile işlenmesi suretiyle hazırlanır.
Bu dönüşümdeki ara maddeler sırasıyla kloramin ve dikloramin, NH2Cl ve NHCl2 'dir.
Amonyak gibi, NCl3 bir piramidal molekül 'dür. O N-Cl mesafeleri 1.76 A ve Cl-N-Cl açıları 107 ° 'dir.[1]
Reaksiyonlar[değiştir | kaynağı değiştir]
NCI3 kimyası iyi araştırılmıştır.[2] 0,6 D'lık bir dipol momenti ile orta derecede kutuptur. Azot merkezi, amonyaktan daha basit olmakla birlikte basittir. Amonyak ve hipokloröz asit serbest bırakmak için sıcak suyla hidrolize edilir.
- NCl3 + 3 H2O → NH3 + 3 HOCl
NCl3,N2 ve klor gazı vermek için patlar. Bu reaksiyon seyreltik gazlar için engellenir.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001). Inorganic Chemistry. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.
- ^ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd bas.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.
Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Jander, J. (1976). "Recent Chemistry and Structure Investigation of Nitrogen Triiodide, Tribromide, Trichloride, and Related Compounds". Advances in Inorganic Chemistry. Cilt 19, s. 1–63. doi:10.1016/S0065-2792(08)60070-9.
- Kovacic, P.; Lowery, M. K.; Field, K. W. (1970). "Chemistry of N-Bromamines and N-Chloramines". Chemical Reviews. 70 (6), s. 639–665. doi:10.1021/cr60268a002.
- Hartl, H.; Schöner, J.; Jander, J.; Schulz, H. (1975). "Die Struktur des Festen Stickstofftrichlorids (−125 °C)". Zeitschrift für Anorganische und Allgemeine Chemie. 413 (1), s. 61–71. doi:10.1002/zaac.19754130108.
- Cazzoli, G.; Favero, P. G.; Dal Borgo, A. (1974). "Molecular Structure, Nuclear Quadrupole Coupling Constant and Dipole Moment of Nitrogen Trichloride from Microwave Spectroscopy". Journal of Molecular Spectroscopy. 50 (1–3), s. 82–89. doi:10.1016/0022-2852(74)90219-7.
- Bayersdorfer, L.; Engelhardt, U.; Fischer, J.; Höhne, K.; Jander, J. (1969). "Untersuchungen an Stickstoff–Chlor-Verbindungen. V. Infrarot- und RAMAN-Spektren von Stickstofftrichlorid". Zeitschrift für Anorganische und Allgemeine Chemie. 366 (3–4), s. 169–179. doi:10.1002/zaac.19693660308.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
 |
Wikimedia Commons'ta Azot triklorür ile ilgili medyaları bulabilirsiniz. |
