Eğrigöz, Emet
| Eğrigöz | |
|---|---|
 | |
 Köyden bir görünüm | |
 Kütahya'nın Türkiye'deki konumu | |
  Eğrigöz Eğrigöz'ün Kütahya'daki konumu | |
| Ülke |  Türkiye |
| İl | Kütahya |
| İlçe | Emet |
| Coğrafi bölge | Ege Bölgesi |
| Yüzölçümü | |
| • Toplam | 34 km² |
| Rakım | 866 m |
| Nüfus (2020) | |
| • Toplam | 185 |
| • Yoğunluk | 5.44/km² |
| Zaman dilimi | UTC+03.00 (TSİ) |
| İl alan kodu | 0274 |
| İl plaka kodu | 43 |
| Posta kodu | 43702 |
Eğrigöz, Kütahya ilinin Emet ilçesine bağlı bir köydür.
Etimoloji[değiştir | kaynağı değiştir]
Eğrigöz isminin tarihi kökeni hakkında çok fazla görüş bulunmaktadır. Yerel halk söylencesine göre köyün tarihi ismi Tiberipolis'tir ve bölgeye gelen ilk Türkmen beyi şaşı olduğu için köye Eğrigöz ismi verilmiştir. Ancak bu doğru olmayan yerel bir efsanedir.[3] Bilge Umar'a göre Eğrigöz ismi Luvi dilindeki Akrakos kelimesinin Türkçeleştirilmiş halidir. Akrakos kelimesi Akraka ve Kos kelimlerinin birleştirilmesiyle oluşmuştur. Akraka Luvice ''Doruk'' Kos ise ''Nokta/Bölge'' anlamına gelmektedir. Yani Akrakos Luvice ''Doruk Noktası'' demektir. Eğrigöz coğrafi olarak vadi ortasına yükselen büyük bir kaya üzerinde bulunduğu için tarih öncesinde Luviler bölgeye bu ismi vermiştir.
Bilge Umar'ın bu tespiti Anna Komnini'nin Aleksiad adlı eserinde bahsedilen Domaniç-Kütahya arasında bulunan Akrakos şehrinin Eğrigöz olduğunu kanıtlamıştır.
Eğrigöz'e Emet ve Tavşanlı ağızlarında "Evligöz" veya "Eyrigöz" de denmektedir. 1930-1935 arası resmi belgelerde Eyrigöz olarak yazılmıştır. 1800'lü yıllarda bölgeyi gezen Avrupalı gezginler kitaplarında köyden ''Erigueuz'' olarak bahsetmiştir.
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
Eğrigöz, Emet-Simav doğal sınırını oluşturan ve bölgenin en büyük yükseltisi konumundaki Eğrigöz Dağı’nın batısındaki iki tepeyi birbirine bağlayan bir yükseltinin üzerinde kurulmuştur. Bursa-Salihli ticaret yolunun üzerinde bulunduğu için tarihin başından beri bölgenin önemli yerleşim yerlerinden biridir. Eğrigöz'ün tarihi M.Ö. 2300'lere kadar dayanır. Burada yaşadığı bilinen ilk medeniyet Luviler'dir. Çünkü bu bölgeye Akrakos ismini Luviler vermiştir.[4]
Köyde bulunan Onur Taşı, tapınak kalıntıları ve diğer pek çok eser Roma ve Bizans döneminde önemli bir yerleşim merkezi olduğunu gösterir niteliktedir. Bu dönemde Eğrigöz'ün durumu hakkında bizi aydınlatan tek kaynak Onur Taşı'dır. Taştaki bilgilere göre Eğrigöz bir Archon tarafından yönetilen, önemli dini ve ticari bir merkezdir.
Kimi tarihçilere göre Akrakos (Eğrigöz) Bizans'ın Opsikion Theması'nın (askeri eyalet) önemli bandonlarından biridir. Bu askeri önem Laskaris Hanedanı zamanında da devam etmiş Türkler tarafından fethedilene kadar bölgenin önemli askeri merkezlerinden biri olmuştur.[5]
Eğrigöz ismi yazılı kaynaklarda ilk defa 1181 tarihli Anna Komini'nin Aleksiad adlı eserinde geçer. Bu eserde Eğrigöz, Türkmenlerin yeni göç etmeye başladığı bir Bizans şehridir.
Eğrigöz'ün hangi tarihte Türk hakimiyetine girdiği bilinmemektedir. Ancak Kütahya'nın kesin fetih tarihi olan 1230'lu yıllarda Eğrigöz'ün de Türk hakimiyetine girdiği sanılmaktadır. 1277 yılında Kütahya ve civarı Germiyanoğulları'na verilince Eğrigöz'de[6] Germiyanoğulları Beyliğinin parçası oldu[7] Bu dönemde Eğrigöz'de yaşayan gayr-i müslimlerden alınan vergiler, Kütahya'daki Germiyanoğlu II.Yakub Çelebi İmareti'ne sarf ediliyordu.[8]
1381 yılında çeyiz olarak Osmanlı Beyliği'ne verilen Eğrigöz[9] 1429 tarihinde kesin olarak Osmanlı'lara bağlanmadan Osmanlı Beyliği ve Germiyanoğulları Beyliği arasında birkaç kez el değiştirmiştir. Osmanlı kayıtlarında ilk defa 879/1466 tarihli piyade defterinde Kütahya sancağına bağlı kaza ve nahiye isimleri arasında sayılan Eğrigöz, 894/1489 tarihli müsellem defterinde yer almamıştır. Bu durum Eğrigöz'de o tarihte savaşa gidecek müsellem askerin olmadığını gösterir. 16.yy başlarında Eğrigöz kaza merkezi olmuştur. 1513 tarihli Avarız defterine göre Eğrigöz, Kütahya sancağının on kazasından biridir ve kazada 60 kadar köy bulunmaktadır. 1533 yılında Simav ve Eğrigöz tek kadılık altında birleştirilmiştir. Ancak kadı Eğrigöz'de oturmaktaydı. Eğrigöz-Simav tek kadılık iken kazada 135 köy ve 22 mezrası vardı. Bu dönemde 12 karye ve 3 mezra Eğrigöz kaza merkezindeki Eğrigöz Kalesine tımar edilmişti.1571 yılında ise Simav ve Eğrigöz ayrılarak ayrı birer kadılık merkezi olmuşlardır.1817 yılına kadar kaza merkezi olan Eğrigöz, Nasuhoğlu Nasuh isyanı sonucu nahiye haline getirilmiş ve Eğrigöz Kazası kaldırılarak bölge Simav kazasına bağlanmıştır. 1820'li yıllarda tekrar Eğrigöz Kazası kurulmuş ve Eğrigöz kaza merkezi statüsüne yükselmiştir. 1874 yılında yayınlanan Vilayet nizamnamesi ile Osmanlı'nın idari sistemi değişmiş ve Eğrigöz nahiye haline getirilerek Eğrigöz bölgesi, idaresi daha kolay olan Simav Kazasına bağlanmıştır. 1880 yılında Kütahya kazasına bağlanan Eğrigöz 1912 yılına kadar bu kazaya bağlı nahiye olmuştur. 1918 yılında Eğrigöz Kazası tekrar kurulunca bu tarihe kadar Eğrigöz' bağlı kasaba olan Emet kasabası ulaşım ve arazi bakımından daha çok imkana sahip olduğu ve nüfus bakımından daha kalabalık olduğu için kaza merkezi olmuş, eski kaza merkezi Eğrigöz köy haline getirilmiştir. 1924 yılında Cumhuriyetle beraber Emet kasabası Eğrigöz İlçesinin merkezi olmuş 1940'lı yıllara kadar ilçeye Eğrigöz İlçesi denmiş, bu tarihten itibaren bölge Emet ilçesi adını almıştır. 8 Aralık 1998 tarihinde belediye statüsü alarak beldeye dönüşen[10] Eğrigöz'ün belediye statüsü, nüfusunun 2000 kişinin altına düşmesi üzerine 2013 yılında sona erdi.[11]
Tarihi Olaylar[değiştir | kaynağı değiştir]
Aleksios Komnenos'un Eğrigöz'e Gelişi[değiştir | kaynağı değiştir]
1113 yılında Emir Muhammed komutasında Selçuklu birlikleri Bizans üzerine akınlar Bursa dolaylarında Bizans hakimiyetini sarsmaya başlamıştır. Bu akın faaliyetlerinden rahatsız olan Bizans İmparatoru Aleksios Komnenos akın birliklerini püskürtmek maksadıyla ordusunu toplamaya başlamış ve Kadıköy’de ordugahını kurmuştur. Ancak İmparator savaşa gidemeyecek kadar bacak ağrısı çektiği için öncü birlik olarak İznik valisi Kamitsez’i 500 kişilik bir kuvvetle Aorata (Edremit) bölgesini tutması için göndermiştir. Ancak Bizans kuvvetleri içinde gayrimüslim Peçenek paralı askerleri bulunmaktaydı.[12] Emir Muhammed bu Peçenek askerlerinin casusluğu sayesinde Kamitzes’in yerini öğrenerek Bizanslılara baskın yapmış ve tüm askerlerini kılıçtan geçirerek Kamitzes’i esir almıştır.[13] Bu sayede stratejik bölge üstünlüğünü ele geçiren Türkler Aorata(Edremit) bölgesinde Aleksios Komnenos’a pusu kurmayı planlamışlardır. Fakat Aleksios Komnenos Kamitzes’in yenilgisini haber almış ve Emir Muhammed'in pususuna düşmemek için ordusunu İznike indirip ordan Malagina (Sakarya) geçirmiş ve Uludağ’ın patika yollarını kullanarak Alethina’ya ulaşmıştır. Bu sayede Aleksios Komenos kendisini bekleyen Emir Muhammed’in arkasından dolanarak hiçbir mukavemetle karşılaşmadan Türk topraklarına girmiştir. Aleksios Komnenos buradan Akrakos'a (Eğrigöz) geçerek stratejik üstünlüğü ele geçirmek ister. İmparator Eğrigöz'e geldiğinde Manisa/Soma'dan göçen Karmeli Türkmenleriyle karşılaşır. Burada çoğunluğu kadın ve çocuk olan Türkmenler, İmaparatordan kaçarak çay kenarındaki sazlıklara saklanmışlardır. Ancak Bizans kuvvetleri sazlıkları yakmış ve Türkmenleri katletmiştir. Katliamı haber alan Emir Muhammed Eskişehir dolaylarına gelerek Türkmen obalarından asker alarak ordusunu genişletmiştir. Bu takviyeyi haber alan Aleksios Komnenos Eğrigöz'den çıkarak Manisa tarafına gitmiştir. Onu takip eden Emir Muhammed Alaşehir'de Bizans kuvvetlerine yetişmiştir. Her ne kadar iki tarafta zafer alamamışsa da İmparator Constantinapolis'e geri çekilmek zorunda kalmıştır.
Eğrigöz'ün Osmanlılara' Çeyiz Olarak Verilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Germiyanoğlu Mehmed Bey'in ölümünün ardından 1368 yılında Mehmed Bey'in oğlu Süleyman Şah Germiyanlı tahtına çıkmıştır. Onun tahta çıktığı dönem beyliğin iyice zayıfladığı bir dönemdir. Dedesi Yakup Bey zamanında beylik, Anadolu'da Selçuklu Devleti'nin yerini almış[14] ancak bu dönemden kalan diğer beyliklerle olan husumetler Süleyman Şah zamanında beyliğin büyük bir sorunu haline gelmiştir. Karamanoğulları ve Osmanoğulları gibi Anadolu'nun en güçlü iki beyliği arasında kalan Germiyanoğlu toprakları her türlü saldırıya açık haldedir. Bu nedenle Süleyman Şah ilk başlarda Osmanlılar'a karşı Karamanoğlu Beyliği ile iyi ilişkiler kurmaya çalışmıştır. Ancak Hamitoğulları ile Karamanoğulları arasında husumet çıkınca Karamanoğulları ile sınırdaş olmak istemeyen Süleyman Şah Hamitoğulları'nı desteklemiştir. Bu durum Karamanoğulları ile Süleyman Şah'ın arasını açmış, Süleyman Şah Karamanlılar'a karşı durumunu kuvvetlendirmek için Osmanlılar'la iyi akrabalık ilişkisi kurmak zorunda kalmıştı.[15][16] Bu nedenle kızı Devlet Hatun'u Osmanlılar'a gelin olarak vermeyi düşünmüştür. 1381 yılında Süleyman Şah Kütahya Kadısı İshak Fakih'i cins Germiyan atları, Germiyan atlası, Denizli bezleri, bolca altın ve gümüş gibi hediyelerle[17] Edirne'ye yollayarak evlilik teklifini iletmiştir. Osmanlı Sultanı Murat Hüdavendigar Anadolu'da elini güçlendirmek maksadıyla bu teklifi kabul etmiş ve oğlu Şehzade Beyazıt ile Devlet Hatun'u evlendirmiştir. Düğün sırasında Süleyman Şah Osmanlı Beyliği'ne kızının çeyizi olarak Kütahya, Simav, Tavşanlı ve Eğrigöz'ü vermiştir.[18] Bu tarihten sonra Şehzade Beyazıt Kütahya'ya gelerek Kütahya valiliği yapmıştır.
Bu çeyiz toprakları hususunda kimi kaynaklarda Eğrigöz ismi yerine Emet ismi geçtiği söylense de Âşıkpaşazâde eseri Tevarih-i Al-i Osman'da Eğrigöz ismi geçmektedir.
Tarihi Eserler[değiştir | kaynağı değiştir]
Eğrigöz Kalesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Köyün doğusundaki dar ve yüksek kanyona hakim 150,40 m. yüksekliğindeki yalçın kayalık üzerinde yer almaktadır. Kalenin inşa ediliş tarihi tam bilinmemekle beraber surlarda kullanılan almaşık örgü sistemi, kalenin Bizans eseri olduğunu düşündürmektedir.[19] 19.yy'da bölgeyi gezen Hanry Mark Anthony,Arthur Munro ve İngiliz arkeolog Clive Foss'da kaleyi Bizans İmparatorluğu'na mal etmişlerdir.
Duvarlarda moloz taş ve kireç harç kullanılmıştır. Surların büyük bölümü bugün yıkık vaziyettedir. Ancak ön surlar ve kubbeli kapı ayaktadır. Kale'nin üzerinde sağlam durumda bir adet sarnıç, sunak, mahzen kuyusu ve vadiye inen tarihi tünel bulunmaktadır. Aynı zamanda kale kayası üzerinde içerisinde sarkıtlar bulunan ''Koca İn Mağarası'' vardır. Kalenin en uçurum ve vadiye hakim noktasında bulunan sunağın paganist ayinlerde kullanıldığı düşünülmektedir.
1854'te Peter Alexandrovich Tchihatcheff köye gelerek kalenin kara kalem resmini çizmiştir. Munro ve Anthony'nin bahsettiği antik kapı lentosu ve kale kitabesi şu an kayıp vaziyettedir. Theodor Wiegand ise 19.yy sonlarında kale'nin ilk fotoğrafını çekmiştir.
Eflak Voyvodası 3.Vlad ve kardeşi Radu 11 veya 14 yaşlarındayken kalede rehin olarak 8 ay kadar kalmıştır.
Tarihi Minare[değiştir | kaynağı değiştir]
Kalenin batı eteğinde, köy meydanında yer alan 14.yy Germiyan eseri olduğu düşünülen tarihi cami[19] yıkılarak yerine betonarme bir cami inşa edilmiştir. Yıkılan tarihi caminin minaresi ise 1970 yılına kadar yeni caminin minaresi olarak kullanılmıştır. Ancak 1970 yılında Gediz depremiyle aynı hafta şiddetli fırtına sebebiyle tarihi minare şerefenin yarısından itibaren yıkılmıştır. Kare kaide üzerine Türk Üçgenleri ile bezeli pabuç ve onikigen prizmal gövdeye sahip minarenin şerefeye kadarki kısmı hala ayaktadır.
Hamam[değiştir | kaynağı değiştir]
Caminin batı tarafında yer almaktadır. Yapılış tarihi bilinmemektedir. Moloz taş kullanılarak yığma duvar tekniğinde inşa edilmiştir. Mimari tarzı Roma dönemine ait olduğunu düşündürse de işlemeli kubbesi Osmanlı eseri olabileceğini gösterir. Ancak klasik tipte olmadığı için ''Konak Hamamı'' ya da ''Özel Hamam'' olarak adlandırılan münferit tarzda bir eser olduğu düşünülmektedir. Bulunduğu mevki yerel ağızda "Konak Avlusu" olarak adlandırıldığından bu düşüncenin doğru olması muhtemeldir. Bugün büyük kısmı toprak altında olan hamamın; su deposu, külhan ve kurnalı bir oda kurtarma kazısıyla meydana çıkarılmıştır.
Çeşme[değiştir | kaynağı değiştir]
Köy meydanında, caminin kuzeybatısındadır. Ana unsurları Roma devşirme malzemelerden yapılan çeşme tarih boyunca defalarca şekil değiştirmiştir. Roma döneminden yapılış tarihi bilinmemektedir. Ancak hicri 1248 (1883) yılında tamir gördüğü Osmanlıca kitabeden anlaşılmaktadır.
İki oluklu çeşmenin üzerinde tıraşlanmış bir kadın silueti vardır. Roma döneminde su oluklarının bereketi timsal etmesi için kadın kabartmasının göğüslerinden aktığı ancak Türk hakimiyeti sonrası kadın kabartmasını tıraşlayıp olukları çeşmenin alt tarafına alındığı söylenir. Çeşmenin iki yanında mermer sütunlar ve sağ köşesinde Osmanlıca bir kitabe yer alır. Çeşmenin alınlığı gayet süslüdür. Kadın siluetini kemer gibi saran alınlığın 2 kenarında Latince yazılar, güvercin kafası, ayna ve tarak kabartmaları yer alır. Bu Latince yazılardan çeşmenin, daha 20 yaşını görmeden ölen Korint adlı asil bir kıza ithafen kocası ve kızın kardeşi tarafından yaptırıldığı anlaşılır. Tarak ve ayna kızın güzelliğinin timsali için alınlığa işlenmiş, ölümsüz olması için de kızın tasviri çeşmeye kabartma yapılmıştır.
Latince yazıların çevirisi Peter Alexandrovich Tchihatcheff'a göre şöyledir;[20]
1) Hades seni gözümüzden aldığında. 1) Bu mermeri kardeşin Markus ve kocan Trophimus
2) 20’lik devrini görmemiştin güzel Korint. 2) Ruhunu kutsamak için yükseltti güzel Korint
Osmanlıca kitabede ise 5 satır bulunmakta ve şunlar yazmaktadır;
1- Ol nedir ki zerre-i müzeyyen-i sarraf ola
2- Yuvdukca günahı mağfur ola
3- Bunu mamur iden ali cihanda mesrur ola
4- Şurb-ı hamd eden kişi daimen meşkur ola
Maşallah sene 1248
Roma Çelengi (Onur Taşı)[değiştir | kaynağı değiştir]
Roma Çelenkleri, devlete veya Roma tanrılarına üstün hizmet etmiş memurları onurlandırmak için dikilen abidelerdir. Eğrigöz Çelengi ise bugün Postane olarak adlandırılan tarihi orta okul binasının avlusundadır. Ortasında büyükçe delik olan kare bir taştır. Taşın iki yüzünde Latince yazılar mevcuttur ancak şu an okunamamaktadır. Muhtemelen bu taş abidenin kaidesidir. Abide şu an kayıptır.
Taşın veriliş tarihi bilinmemektedir. Ancak Peter Alexandrovich Tchihatcheff köye geldiğinde taşı okumuş ve İmparator Hadrianus zamanında verildiğini söylemiştir. Taşın ön yüzündeki Latince yazılarda taşın veriliş nedeni anlatılmaktadır. Buna göre Akrakos şehrinde görev alan bir Agoranome'nin (Pazar fiyatlarını ve piyasayı takip eden, şehrin yönetim birimi olan Agora'nın, kamu binalarının, ticari binaların yapımı ve bakımından sorumlu olan kişi) şehre kendi bütçesinden -ahşap tavanlı, mermer duvarlı- bir tapınak yaptırdığı için Archon (şehrin oligarşik yöneticisi) tarafından Stephanephoria (Dini ritüelleri ve kurban ayinlerini yönetecek kişi) onuru verilmiş ve bunun tüm tanrılara atfedilen bir ayinle şehrin on yıllık rahibi tarafından kutsanmıştır.[20]
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]
Köyün Kütahya Merkez İlçeye uzaklığı 114 km, Emet İlçesine uzaklığı 13.5 km'dir. Ancak yeni açılan İkitaş Kanyon Yolu sayesinde Kütahya-Eğrigöz arası 86 km'ye düşmüştür. Bu yol üzerinden köyün Tavşanlı ilçesine uzaklığı 30 km'dir.
Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]
| Yıllara göre belde/köy nüfus verileri | |
|---|---|
| 2020 | 185[2] |
| 2019 | 185[2] |
| 2018 | 190[2] |
| 2017 | 195[2] |
| 2016 | 210[2] |
| 2015 | 233[2] |
| 2014 | 248[2] |
| 2013 | 454[2] |
| 2012 | 483[21] |
| 2011 | 524[21] |
| 2010 | 555[21] |
| 2009 | 573[21] |
| 2008 | 622[21] |
| 2007 | 668[21] |
| 2000 | 1.721[21] |
| 1990 | 551[22] |
| 1985 | 560[23] |
| 1980 | 1.105[24] |
| 1970 | 1.634[25] |
| 1960 | 1.108[26] |
| 1935 | 865[27] |
Yönetim[değiştir | kaynağı değiştir]
Belediye başkanlığı[değiştir | kaynağı değiştir]
| Seçildiği yıl | Belediye başkanları[21] |
|---|---|
| 2009 | Mehmet Alkan (CHP) |
| 2004 | Ahmet Özer (CHP) |
| 1999 | Ahmet Özer (DSP) |
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
Özel[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Egrigoz, Turkey" (İngilizce). Fallingrain.com. Erişim tarihi: 28 Ekim 2021.
- ^ a b c d e f g h i "Kütahya Emet Eğrigöz Köy Nüfusu". nufusune.com. 11 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2021.
- ^ MUNRO.J.A R.-ANTHONY, H M , "Exploration ın Mysia". The Geographical Journal. 9. Jon Jun 1897, sf. 272; ANONİM, "Kütahya İlçeleri", İktisadi Yönü ile Kütahya, Ankara. 1968.5..130
- ^ Bilge Umar.Türkiye’deki Tarihsel Adlar, sf. 49
- ^ Clive Foss.Survey of Medieval Anatolian Castles, 1982
- ^ . XIV. Yüzyıl kaynaklarından Mesâlikü'l-Ebsâr'daki ifadelere nazaran, yüzyılın başında Anadolu'nun en güçlü beyliklerinden birisi durumundaki Germiyanoğullannm hâkimiyeti altında 700 şehir ve kale bulunuyordu. Bkz.;TAESCHNER, F..Al-Umari's Bericht Übe r Anatolien in Seinem VVerke Masalık al-Absar fi Mamalik al-Amsar.T I.Leipzig 1929,s 35 M 1381 deki düğün sırasında çeyiz olarak Osmanlılara verilişi, Eğrigöz'ün Germiyanlı kaleleri arasında bulunduğunu gösterir, Bkz.. Âşıkpaşaoğlu Ahmed Aşıki Tevârih-i Âl-i Osman.Düzenleyen:Çıftçioğlu Nihal Atsız,Türkiye Yayın evi.lstanbul, 1947,s 129
- ^ XIV. Yüzyıl kaynaklanndan Mesâlikü'l-Ebsâr'daki ifadelere nazaran, yüzyılın başında Anadolu'nun en güçlü bcylıklcnndcn birisi durumundaki Germiyanoğullannm hâkimiyeti altında 700 şehir ve kale bulunuyordu. Bkz.;TAESCHNER, F..Al-Umari's Bericht Übe r Anatolien in Seinem VVerke Masalık al-Absar fi Mamalik al-Amsar.T I.Leipzig 1929,? 35 M 13S1 deki düğün sırasında çeyiz olarak Osmanlılara venlışi, Eğngöz'ün Gcrmıyanlı kalclcn arasında bulunduğunu gösterir, Bkj.. Âşıkpaşaoğlu Ahmed AşıkiTevârih-i Âl-i Osman.Düzenleyen:Çıftçioğlu Nihal Als!Z,Türkiye Yayiiiew.lstanbul, 1947,s 129.
- ^ VARUK. M.Ç., "XVI. Yüzyılda Kütahya Sancağı", Belleten C.UI. Savn:202. T.T.K.Yayın.. Ankara.1988. s.152
- ^ r (Varlık, 1974: 60, 61; Varlık, 2002: 580-584).
- ^ "Belediye Kurulmasına Dair Kararlar" (PDF). Resmî Gazete. 9 Aralık 1998. 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2021.
- ^ "İşte Kapatılacak 559 Belde !". kamudan.com. 10 Ekim 2012. 27 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2020.
- ^ Kazhdan, Alexander, ed. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium.Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- ^ Varzos, Konstantinos (1984). Η Γενεαλογία των Κομνηνών
- ^ Tarihi Osmanî Encümeni mecmuası, sene 5, s, 144
- ^ VARLIK, M.Ç., Germiyanogulları Tarihi (1300-1429). Atatürk Üniversitesi Yayınları.Ankara, 1974, s.56-57
- ^ Necdet Öztürk, a.g.e., s .213.
- ^ Mehmed Neşri, a.g.e., s. 205.
- ^ Edirneli Oruç Bey, düğüne sadece bir cümleyle değinirken; Âşıkpaşazâde, Müneccimbaşı ve Solakzâde tarihlerinde, Osmanlılara çeyiz olarak verilen söz konusu yerler de zikredilmiştir. Bkz.; Edirneli Oruç Bey, a.g.c, s.44; Âşıkpaşaoğlu Ahmed Âşıki a.g.e.,s. 129; Müneccimbaşı Ahmet Dede, a.g.e, s. 114; Solak-zâde Mehmed Hemdemî Çelebi, a.g.e., s.50
- ^ a b Ali Osman Uysal,EMETIN EĞRIGÖZ KÖYÜNDEKI ESERLER, sf. 299
- ^ a b Peter Alexandrovich Tchihatcheff.Asie Mineure,Kutayah,Erigueuz
- ^ a b c d e f g h "Eğrigöz Belediyesi". YerelNet.org.tr. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.
- ^ Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü (1991). "1990 Genel Nüfus Sayımı İdari Bölünüş" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 19 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Şubat 2020.
- ^ Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü (1986). "1985 Genel Nüfus Sayımı İdari Bölünüş" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 19 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
- ^ Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü (1981). "1980 Genel Nüfus Sayımı İdari Bölünüş" (PDF). kutuphane.tuik.gov.tr. 19 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
- ^ Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü (1973). "1970 Genel Nüfus Sayımı İdari Bölünüş" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
- ^ Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü (1963). "1960 Genel Nüfus Sayımı: İl, İlçe, Bucak ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
- ^ Başbakanlık İstatistik Genel Direktörlüğü (1937). "1935 Genel Nüfus Sayımı: Köyler Nüfusu" (PDF). mku.edu.tr. 16 Ocak 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
Genel[değiştir | kaynağı değiştir]
- Bilge Umar.Türkiye’deki Tarihsel Adlar, ISBN 975-10-0539-6
- Ali Osman Uysal.Emet'in Eğrigöz Köyü'ndeki Eserler, 1989
- Munro,J.A.R.-Anthony, H.M.Explorations in N.W. Asia Minor, 1897
- Peter Alexandrovich Tchihatcheff.Asie Mineure, 1854
- T. Wiegand, Reisen in Mysien. Extrait des Athen. Mitteilungen, 1904
- v William Henry Waddington, Asie Mineure, 1847
- Philippe Le Bas -Salomon Reinach, Voyage Archeogıque En Grece Et En Asıe Mıneure, 1845
- Clive Foss.Survey of Medieval Anatolian Castles, 1982
- Anna Komnena.Alexıad,Malazgirt Savaşı.Çeviren:Bilge Umar.1996 İstanbul. sf. 461
- Meltem Aydın.AVARIZ DEFTERLERİNE GÖRE XVII. YÜZYILDA KÜTAHYA.Sosyal Bilimler Dergisi,sayı 48,2016
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
| Otorite kontrolü |
|
|---|
