Tüketim teorileri

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Tüketim teorileri, mikroekonomideki temel kavramdır. Tüketim teorilerinde çeşitli ekonomik kararlar incelenir. Fayda tüketim teorisinin temellerinden biridir. Tüketim sisteminde ana faktör imalatçılardır.Tüketim konusunda arz ve talep önemlidir.Tüketici talep eder.Üretici arza sunar.

Gossen'in nadirlik, fayda ve yasaları bir ürünün imalatının sınırlı olduğunu belirtir. Keynes'in tüketim teorisi'nde John Maynard Keynes'e göre tüketim müşterilerin satın aldığı mal ve hizmetler kombinasyonudur. Nüfusun bu amaçlarla harcadığı finansman, tüketici harcamaları şeklindedir.Keynesyen tüketim teorisinde tüketimin marjinal eğilimi sıfırdan büyüktür. Kâr marjı arttıkça, hedef tüketimi olan payın azalmasına neden olur. Aynı teoriye göre tasarruf ve tüketimi tetikleyen faktörler vardır.Göreceli gelir teorisi tüketim teorisiyle bağlılık içerir. Dusenberry, tüketici kararları üçüncü tarafın satın alımları tarafından önceliklendirildiği olmasıdır. Göreceli gelir kavramı en sade haliyle bir kişinin tüketiminin doğrudan geliri ile ilgili olmasıdır. Yaşam döngüsü teorisi cari müstehlikte cari gelirin değil toplam müstehliğin servetinin bir işlevi olduğunu savunur.[1] Zamanlar arası tüketim optimizasyonu teorisinde Tüketimi belirleyen faizdir. Müstehliğin kararları bugünkü gelirle gelecekte beklenen gelirin, günümüz değerinindeki toplamına bağlı olarak alınır.Tüketim bulmacası teorisi marjinal tüketimin eğilimi verili durumdayken ortalama olarak müstehlik eğilimi kısa dönemde düşmekte fakat uzun dönemde değişmediğini savunur.Tüketimi sürükleme etkisi teorisinde uzun dönemde ortalama tüketimi şehirleşme, yaşam standardı ve servet gibi unsurlar etkiler.[2]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Tüketim Teorileri". 23 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "Tüketim Teorileri". 23 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.