Danimarka Kralı II. Olaf (Aralık 1370 - 3 Ağustos 1387),[2][3] 1376'dan itibaren II. Olaf olarak Danimarka Kralı (bazen III. Olaf olarak da anılır[4][5]) ve 1376'dan itibaren IV. Olav olarak Norveç Kralıydı. 1380 ölümüne kadar. Olaf, Danimarka Kraliçesi I. Margaret ile Norveç Kralı VI. Haakon'un oğlu ve İsveç Kralı IV. Magnus ile Danimarka Kralı IV. Valdemar'ın torunudur.
Büyükbabası Danimarka Kralı IV. Valdemar öldüğünde Olaf sadece beş yaşındaydı. Ertesi yıl Slagelse'de bir Danehof tarafından Danimarka kralı ilan edilmiştir. Annesi Kraliçe Margaret, yaşının genç olması nedeniyle naip olarak görev yapmıştır. Bildirisi, babasının büyükbabası IV. Magnus'un tahttan çekilmeye zorlanana kadar İsveç kralı olması nedeniyle annesinin ısrarı üzerine eklenen "İsveç'in gerçek varisi" unvanını da içeriyordu. Olaf, 1370 Stralsund Antlaşması'ndan bu yana Hansa Birliği tarafından kontrol edilen kasabalar da dahil olmak üzere Skåne'da kral olarak selamlanmıştır. Kraliçe Margaret, on beş yaşına gelene kadar ülkeyi yönetemeyecek kadar genç olan Olaf adına bir taç giyme töreni imzalamıştır. Tüzükte Olaf, Danehof'la yılda en az bir kez görüşmeyi ve büyükbabası IV. Valdemar'ın hükümdarlığı sırasında el koyduğu mülkleri iade etmeyi kabul etmiştir.[6]
Olaf, 1380'de babasının ölümü üzerine Norveç kralı olmuştur. Olaf 1385'te reşit olduğunda bile annesi onun aracılığıyla hüküm sürüyordu. Norveç tahtına yükselişiyle birlikte Danimarka ve Norveç, Danimarka tarafından yönetilen kişisel bir birlik içinde birleşmiştir. Danimarka ve Norveç, Kiel Antlaşması'nın bir sonucu olarak 1814'te Norveç'in Danimarka'dan bağımsızlığını kazanmasına kadar, kısa dönemler dışında aynı krala sahip olmuşlardır.
Olaf, Ağustos 1387'de 16 yaşındayken Falsterbo'da beklenmedik bir şekilde ölmüştür. Büyükbabasının ve daha sonra annesinin de gömüldüğü Danimarka'nın Sjælland adasındaki Sorø Manastırı'na gömülmüştür. Olaf'ın zehirlendiğine dair söylentiler hemen ortaya çıkmştır. Oğlunun ölümünün ardından Margaret, üç İskandinav krallığını Şahsi birlik içinde birleştirmiştir.[7] Olaf'tan sonra, 1937'de doğan V. Harald 1991'de kral olana kadar, 550 yıldan fazla bir süre boyunca hiçbir Norveç kralı Norveç topraklarında doğmayacaktı. Olaf'ın ölümü aynı zamanda İsveç'teki Bjelbo Hanesi'nin erkek soyunun da sonu olmuştur. 2015 yılında adli bilim adamı Jørgen Lange Thomsen, II. Olaf'ın Brugada sendromundan öldüğü teorisini öne sürmüştür.[8]
