İçeriğe atla

Girişimci

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Girişimci, ticaret, sanayi gibi alanlarda sermaye koyarak bir işi yapmaya girişen, kâr amacıyla riski üzerine alan kişidir.[1] Girişimci mal ve hizmet üretebilmek için bütün üretim öğelerini en iyi koşullarda bir araya getirir. Kâr amacı güderek riski üzerine alır[2] ve ihtiyaçları karşılamak için üretim öğelerini satın alır, bunları bir araya getirecek imkânı sağlar. Kâr amacı gütmekle beraber zararı da kabullenir. Müteşebbis terimi ilk defa 19. yüzyılda Fransız ekonomist Jean-Baptiste Say tarafından kullanılmıştır.

Üretim, genellikle "Doğal Kaynaklar + Sermaye + Emek + Girişimci = Mal veya Hizmet üretimi" formülüyle tanımlanır.[3]

Girişimcilik genellikle zor ve karmaşık bir iştir. Birçok girişim başarısızlıkla sonuçlanır, ancak başarılı girişimler sonucunda önemli yenilikler ve ilerlemeler gerçekleşir.

Girişimci ekonomiyi canlandırmada önemli bir rolü vardır. Yeni iş olanakları yaratması, ürün, hizmet ve süreçlerde yenilikler getirmesi, mevcut işletmeler tarafından karşılanmayan tüketici isteklerini karşılaması girişimciye önem kazandırır. Yenilikçi ve yaratıcı olmak, esneklik, risk alabilmek, önceden görebilmek gibi girişimcilik özellikleri iş yaşamında başarı etkenleridir.

Daha dar tanımlar, girişimciliği, genellikle küçük bir işletmeye benzer şekilde yeni bir işletmeyi tasarlama, başlatma ve işletme süreci veya (İşletme Sözlüğü 'ne göre) "kâr elde etmek için bir işletme girişimini tüm riskleriyle birlikte geliştirme, organize etme ve yönetme kapasite ve isteği" olarak verilmiştir.[4] Bu işletmeleri kuran kişilere genellikle "girişimci" denir.[5][6]

Ekonomi alanında, girişimci terimi, buluşları veya teknolojileri ürün ve hizmetlere dönüştürme yeteneğine sahip bir varlık için kullanılır.[7] Bu anlamda girişimcilik, hem yerleşik firmaların hem de yeni işletmelerin faaliyetlerini tanımlar.

Girişimciliğe ilişkin bakış açıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

21. yüzyılda ulus devletlerin hükûmetleri, ekonomik büyümeyi ve rekabeti iyileştireceği veya teşvik edeceği umuduyla girişimciliği ve girişim kültürünü desteklemeye çalıştı. Arz yönlü ekonominin sona ermesinden sonra, girişimciliğin ekonomiyi canlandırması gerekiyordu.[8]

Akademik bir alan olarak girişimcilik farklı düşünce okullarını barındırır. Yönetim, ekonomi, sosyoloji ve ekonomi tarihi gibi disiplinler içinde incelenir.[9][10] Bazıları girişimciliğin girişimciye tahsis edildiğini düşünür. Bu akademisyenler girişimcinin ne yaptığına ve girişimcinin hangi özelliklere sahip olduğuna odaklanma eğilimindedir. Bu bazen girişimciliğe işlevselci yaklaşım olarak da adlandırılır.[11] Diğerleri, girişimcilik sürecine ışık tutmak ve faaliyet ve bağlam arasındaki etkileşime dalmak için bireysel bakış açısından saparlar. Bu yaklaşım bazen süreçsel yaklaşım,[11] veya girişimciliğe bağlamsal dönüş/yaklaşım olarak adlandırılır.[12][13]

Elemanlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Girişimcilik, ekonomik değer yaratmayı veya çıkarmayı içerir.[13][14][15] Girişimci olma eylemi veya risk ve inisiyatifle kar elde etmeye çalışan bir işletmenin sahibi veya yöneticisi olma eylemidir. Girişimciler yönetici olarak hareket eder ve bir işletmenin işinin başlatılmasını ve büyümesini denetler. Girişimcilik, bireyin veya ekibin bir iş fırsatı belirlemesi ve bu fırsatın kullanılması için gereken kaynakları edinip dağıtma sürecidir.

19. yüzyılın başlarında, Fransız ekonomist Jean-Baptiste Say girişimciliğin geniş bir tanımını vererek, bunun "ekonomik kaynakları daha alçak alandan daha yüksek üretkenlik ve daha büyük getiri alanına kaydırdığını" söyledi. Girişimciler yeni ve benzersiz bir şey yaratır; değeri değiştirir veya dönüştürürler.

Firmanın büyüklüğü, büyüklüğü veya küçüklüğü ne olursa olsun, girişimcilik fırsatlarına katılabilir. Girişimci olmak için dört kriter vardır. Birincisi, kar elde etmek için kaynakları yeniden birleştirmek için fırsatlar veya durumlar olmalıdır. İkincisi, girişimcilik, belirli kişilere ayrıcalıklı erişim veya fırsatlar hakkında bilgi tanıma yeteneği gibi insanlar arasında farklılıklar gerektirir. Üçüncüsü, belirli bir düzeyde risk almak zorunluluktur. Dördüncüsü, girişimcilik süreci insanların ve kaynakların organizasyonunu gerektirir.[16]

Girişimci, zamanını, enerjisini ve kaynaklarını başkaları için değer yaratmak için kullanır. Bu çabaları için parasal olarak ödüllendirilir ve bu nedenle yaratılan değerden hem tüketicisi hem de girişimcisi faydalanır.

Girişimci bir faktördür ve girişimcilik çalışması Richard Cantillon ve Adam Smith'in 17. yüzyılın sonu ve 18. yüzyılın başındaki çalışmalarına kadar uzanır. Ancak girişimcilik, 19. yüzyılın sonu ve 20. yüzyılın başına kadar teorik olarak büyük ölçüde göz ardı edildi ve 1970'lerin sonundan bu yana iş ve ekonomide derin bir canlanmaya kadar deneysel olarak göz ardı edildi.

20. yüzyılda, girişimcilik anlayışı, 1930'larda ekonomist Joseph Schumpeter'in ve Carl Menger, Ludwig von Mises ve Friedrich von Hayek gibi diğer Avusturyalı ekonomistlerin çalışmalarına çok şey borçludur. Schumpeter'e göre, girişimci yeni bir fikri veya buluşu başarılı bir yeniliğe dönüştürmeye istekli ve yetenekli kişidir. Girişimcilik, Schumpeter'in "yaratıcı yıkım fırtınası" olarak adlandırdığı şeyi, piyasalar ve endüstriler genelindeki az kaliteli yenilikleri tamamen veya kısmen değiştirmek için kullanır ve aynı anda yeni iş modelleri de dahil olmak üzere yeni ürünler yaratır.

Yaratıcı Yıkımın, sanayilerin dinamizminden ve uzun vadeli ekonomik büyümeden büyük ölçüde sorumlu olduğu ileri sürülmüştür. Girişimciliğin ekonomik büyümeye yol açtığı varsayımı, içsel büyüme teorisindeki kalıntının bir yorumudur ve bu nedenle akademik ekonomide tartışılmaktadır. Israel Kirzner tarafından öne sürülen alternatif fikir, yeniliklerin çoğunun, pipet yapımında kağıdın plastikle değiştirilmesi gibi, çok daha kademeli iyileştirmeler olabileceğini öne sürer.

Girişimcilik fırsatları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Girişimcilik fırsatları kullanımı şunları içerebilir:[17]

Ekonomist Joseph Schumpeter (1883–1950), girişimcinin ekonomideki rolünü "Yaratıcı Yıkım" olarak gördü ve bunu, aynı anda hem eski endüstrileri yok eden hem de yeni endüstriler ve yaklaşımlar getiren yenilikler başlatmak olarak tanımladı. Schumpeter'e göre, yenilikçi girişimcinin getirdiği değişimler ve "dinamik ekonomik denge sağlıklı bir ekonominin normuydu".[18] Girişimcilik genellikle yeni, küçük, kâr amacı güden yeni kurulan şirketlerle ilişkilendirilirken, girişimci davranışı küçük, orta ve büyük ölçekli firmalarda, yeni ve yerleşik şirketlerde ve gönüllü sektör grupları, hayır kurumları ve hükûmet dahil olmak üzere kâr amacı güden ve kâr amacı gütmeyen kuruluşlarda görülebilir.[19]

Girişimcilik, genellikle şunları içeren bir girişimcilik ekosisteminde faaliyet gösterebilir:

  • Girişimciliği destekleyen ve girişimcileri ve yeni kurulan şirketleri destekleyen hükûmet programları ve hizmetleri
  • Girişimcilere tavsiye ve rehberlik sunan küçük işletme dernekleri ve kuruluşları gibi hükûmet dışı kuruluşlar (ör. girişimcilik merkezleri veya web siteleri aracılığıyla)
  • Girişimcilik programlarına daha çok destek ve daha küçük işletmelere uygun yasalar ve düzenlemeler için hükûmetlere lobi yapan küçük işletme çıkar grupları
  • Girişimcilik kaynakları ve tesisleri (ör. iş kuluçka merkezi ve tohum hızlandırıcıları)
  • Okullar, kolejler ve üniversiteler tarafından sunulan girişimcilik eğitim ve öğretim programları
  • Finansman (ör. banka kredileri, risk sermayesi finansmanı, melek yatırım ve hükûmet ve özel vakıf hibeleri)[20]

2000'lerde, "girişimcilik" teriminin kullanımı, bazı bireylerin (veya ekiplerin) fırsatları nasıl ve neden belirlediklerini, bunları uygulanabilir olarak değerlendirdiklerini ve sonra bunları kullanmaya karar verdiklerini kapsayacak şekilde genişledi.[21] Terim ayrıca insanların bu fırsatları yeni ürün veya hizmetler geliştirmek, yeni firmalar veya endüstriler kurmak ve servet yaratmak için nasıl kullanabileceklerini tartışmak için de kullanılmıştır.[22] Girişimcilik süreci belirsizdir çünkü fırsatlar ancak değerlendirildikten sonra tanımlanabilir.[23]

Girişimciler yeni olasılıklar bulma ve karşılanmamış pazar ihtiyaçlarını görme konusunda olumlu önyargılar sergilerler ve iş fırsatlarını değerlendirme olasılıklarını artıran risk alma eğilimi gösterirler.[24][25]

Tarih

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarihsel kullanım

[değiştir | kaynağı değiştir]
Emil Jellinek-Mercedes (1853–1918), burada Phoenix Double-Phaeton'unun direksiyonunda

"Girişimci" anlamına gelen "Entrepreneur" Fransızcadan gelen ödünç bir kelimedir. Bu kelime ilk kez Jacques des Bruslons tarafından derlenen ve 1723 yılında yayımlanan Fransızca: Dictionnaire Universel de Commerce adlı Fransızca sözlükte yer almıştır.[26] Özellikle Britanya'da aynı anlamı ifade etmek için "maceracı" teriminin karşılığı olan İngilizce: "adventurer" sıklıkla kullanılırdı.[27]

Girişimciliğin incelenmesi, klasik ekonominin temelini oluşturan 17. yüzyılın sonu ve 18. yüzyılın başında İrlandalı-Fransız ekonomist Richard Cantillon'un çalışmalarına kadar uzanır. Cantillon, terimi ilk olarak, William Stanley Jevons 'un "siyasal ekonominin beşiği" olarak kabul ettiği Fransızca: Essai sur la Nature du Commerce en Général veya Genel Olarak Ticaretin Doğası Üzerine Deneme adlı kitabında tanımladı.[28][29] Cantillon, terimi, bir ürün için belirli bir fiyat ödeyen ve onu belirsiz bir fiyata yeniden satan, "kaynakları elde etme ve kullanma konusunda kararlar alan ve sonuç olarak girişimin riskini kabul eden" kişi olarak tanımladı. Cantillon, girişimciyi, finansal getiriyi maksimize etmek için fırsatları değerlendirmek üzere kaynakları kasıtlı olarak tahsis eden bir risk alıcı olarak görüyordu.[30][31] Cantillon, girişimcinin riski üstlenme ve belirsizlikle başa çıkma isteğini vurgulayarak, girişimcinin işlevine dikkat çekmiş ve girişimcinin işlevi ile parayı sağlayan sahibinin işlevini birbirinden ayırmıştır.[30][32]

Jean-Baptiste Say ayrıca girişimcileri ekonomik kalkınmanın itici gücü olarak tanımlamış ve onların daha az kaynaktan daha üretken alanlara kaynak tahsis eden üretim faktörlerinden biri olarak rollerini vurgulamıştır. Hem Say hem de Cantillon Fransız düşünce okuluna mensuptu ve fizyokratlar olarak biliniyorlardı.[33]

Almanya'daki Orta Çağ loncalarının zamanına kadar uzanan bir geçmişe sahip bu dönemde, bir zanaatkarın girişimci olarak faaliyet gösterebilmesi için özel izin gerekiyordu. Bu, çıraklık eğitimini Meister sertifikasına sahip zanaatkarlarla sınırlayan küçük yeterlilik kanıtıydı (Almanca: Kleiner Befähigungsnachweis). Bu kurum, Alman İmparatorluğu'nda sözde ticaret özgürlüğü (Almanca: Gewerbefreiheit, 1871'de tanıtıldı) döneminden sonra 1908'de tanıtıldı. Ancak, bir işletme kurmak için yeterlilik kanıtı gerekmiyordu. 1935 ve 1953'te, zanaatkarların yeni bir iş kurmalarına izin verilmeden önce bir Meister çıraklık eğitim sertifikası almalarını gerektiren daha kapsamlı bir yeterlilik kanıtı (Almanca: Großer Befähigungsnachweis Kuhlenbeck) yeniden getirildi.[34]

Ashanti İmparatorluğu'nda büyük servet biriktiren adamlar ve kahramanca işlerle kendilerini öne çıkaran başarılı girişimciler büyük adamlar anlamına gelen "Abirempon" olarak adlandırılarak sosyal ve politik tanınma ile ödüllendiriliyordu. MS on sekizinci ve on dokuzuncu yüzyıllarda "Abirempon" unvanı, tüm devletin faydalandığı ticareti yürütenleri kapsayacak şekilde resmîleşti ve siyasallaştı. Devlet, bu tür başarılara ulaşan girişimcileri "arma rozeti" olan Mena (fil kuyruğu) ile ödüllendirdi.[35]

Girişimciliğin İçeriği

[değiştir | kaynağı değiştir]

Girişimcilik spesifik olarak bazı görevleri içerir. Bu görevlerde başarılı olmak girişimcilikte başarılı olmanın temelini oluşturur.[36][37] Girişimciler:

  • Hedef odaklı hareket eder,
  • Risk alır,
  • Yeni ürünler (mal veya hizmet) bulur veya geliştirir.
  • Yeni süreçler geliştirir.
  • Yeni ihracat pazarları bulur veya genişletir,
  • Yeni hammadde, yarı mamul arz kaynakları bulur.
  • Yeni bir organizasyon yapısı oluşturur.

Girişimci davranışlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Belirsizlik algısı ve risk alma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Teorisyenler Frank Knight[38] ve Peter F. Drucker girişimciliği risk alma açısından tanımladılar. Girişimci, kariyerini ve finansal güvenliğini tehlikeye atmaya ve bir fikir adına risk almaya, belirsiz bir girişim için zaman ve sermaye harcamaya isteklidir. Ancak girişimciler genellikle çok fazla risk aldıklarına inanmazlar çünkü belirsizlik seviyesinin diğer insanlar kadar yüksek olduğunu algılamazlar. Knight belirsizliği üç türe ayırmıştır:

  • İstatistiksel olarak ölçülebilen risk (örneğin beş kırmızı ve beş beyaz top içeren bir kavanozdan kırmızı renkli bir top çekme olasılığı)
  • İstatistiksel olarak ölçülmesi zor olan belirsizlik (örneğin beş kırmızı top içeren ancak sayısı bilinmeyen bir beyaz top içeren bir kavanozdan kırmızı bir top çekme olasılığı)
  • İstatistiksel olarak tahmin edilmesi veya öngörülmesi imkansız olan gerçek belirsizlik veya Knightian belirsizliği (örneğin içeriği, renkli top sayısı açısından tamamen bilinmeyen bir kavanozdan kırmızı bir top çekme olasılığı)

Girişimcilik, daha önce var olmayan pazar için yeni bir mal veya hizmet oluşturmayı içerdiğinden, mevcut ürün veya hizmette kademeli iyileştirme yapmak yerine, yeni bir mal veya hizmetin oluşturulmasıdır. ETH Zürich'te 2014 yılında yapılan bir araştırma, tipik yöneticilerle karşılaştırıldığında girişimcilerin daha yüksek karar alma verimliliği ve daha önce keşifsel seçimle ilişkilendirilen frontopolar korteks (FPC) bölgelerinde daha güçlü etkinlik gösterdiğini buldu.[39]

Bireysel/fırsat bağlantısını tasarlamak

[değiştir | kaynağı değiştir]

Shane ve Venkataraman'a göre girişimcilik hem "girişimci bireyler" hem de "girişimci fırsatlar"ı kapsar bu nedenle araştırmacılar, başkalarının yapamadığı fırsatları belirleyen bireylerin doğasını, fırsatların kendisini ve bireyler ile fırsatlar arasındaki bağlantıyı incelemelidir.[40] Öte yandan, Reynolds ve diğerleri[41], bireylerin girişimcilik çabalarına girmeye motive olmasının temel olarak zorunluluk veya fırsat tarafından yönlendirildiğini, yani bireylerin girişimciliği temel olarak hayatta kalma ihtiyaçları nedeniyle veya başarı ihtiyaçlarını karşılayan iş fırsatlarını belirledikleri için sürdürdüğünü savunmaktadır. Örneğin, daha çok ekonomik eşitsizlik, bireysel düzeyde zorunluluk temelli girişimcilik oranlarını artırma eğilimindedir.[42]

Fırsat algısı ve önyargılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir çalışma, kişiliği etkileyen belirli genlerin serbest meslek sahiplerinin gelirini etkileyebileceğini bulmuştur.[43] Bazı insanlar kamuoyunu[44] ve yeni ürün veya hizmetlere yönelik pazar talebini ölçmek için "doğuştan gelen bir yetenek" veya yarı istatistiksel bir anlayışı kullanabilirler. Girişimciler karşılanmamış pazar ihtiyaçlarını ve yeterince hizmet alamayan pazarları görme yeteneğine sahip olma eğilimindedir. Bazı girişimciler başkalarının ne düşündüğünü hissedebileceklerini ve anlayabileceklerini varsaysalar da, kitle iletişim araçları görüşleri ve talebi şekillendirmede önemli bir rol oynar.[45] Ramoglou, girişimcilerin o kadar da farklı olmadığını ve "girişimci olmayanlar"ın temelde zayıf kavramsallaştırmalarının, "girişimcilerin" olağanüstü yenilikçiler veya liderler olarak övgü dolu portrelerini sürdürdüğünü savunur[46][47] Girişimciler genellikle aşırı özgüvenlidir, iş veya yeni ürün/hizmetler açarken/büyütürken kontrol yanılsaması sergilerler.[24]

Tarzlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Girişimci örgütlerdeki farklılıklar genellikle kurucularının heterojen kimliklerini kısmen yansıtır. Fauchart ve Gruber girişimcileri Darwinciler, toplulukçular ve misyonerler olarak üç türe ayırmıştır. Bu girişimci türleri öz görüşlerinde, sosyal motivasyonlarında ve yeni firma yaratma kalıplarında temel şekillerde farklıdır.[48]

İletişim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Girişimciler, girişim başlatmak, büyütmek ve devam ettirmek için hem kendi firmalarında hem de dış ortaklar ve yatırımcılarla etkili iletişim yapmalıdır. Girişimcinin, firma personelini birbirine ve firmayı dış firmalara ve müşterilere bağlayan bir iletişim sistemine ihtiyacı vardır. Girişimciler karizmatik lider olmalı, böylece bir vizyonu ekiplerine etkili şekilde iletebilir ve güçlü bir ekip kurmaya yardımcı olabilirler. Vizyonu takipçilere iletmek, dönüşümsel liderin en önemli eylemi olabilir.[49] İkna edici vizyonlar çalışanlara amaç duygusu verir ve bağlılığı destekler. Baum[50], Kouzes, Posner ve diğerlerine göre [51] vizyon yazılı ifadeler ve yüz yüze iletişimle iletilmelidir. Girişimci liderler vizyonlarını başkalarına ifade etmek için etkili konuşmalı ve dinlemelidir.[52]

İletişim, girişimcilik rolünde çok önemlidir çünkü liderlerin olası yatırımcıları, ortakları ve çalışanları girişimin uygulanabilirliği konusunda ikna etmelerini sağlar.[53] Girişimcilerin hissedarlarla etkili şekilde iletişim kurmalıdır.[54] Konuşmadaki sözsüz unsurlar, ses tonu, gönderenin gözlerindeki bakış, beden dili, el hareketleri ve duygu durumu da önemli iletişim araçlarıdır. İletişim Uyum Kuramı, iletişim boyunca insanların konuşma yöntemlerini başkalarına göre ayarlamaya veya uyum sağlamaya çalışacaklarını varsayar.[55] Yüz Yüze Müzakere Teorisi, farklı kültürlerden insanların "yüzlerinin etkisini" korumak için çatışma müzakerelerini nasıl yönettiklerini açıklar.[56] Hugh Rank'in "yoğunlaştırma ve önemsizleştirme" iletişim modeli, yeni bir ürün veya hizmet geliştiren girişimciler tarafından kullanılabilir. Rank, girişimcilerin yeni ürün veya hizmetlerinin avantajlarını yoğunlaştırabilmeleri ve dezavantajlarını önemsizleştirebilmeleri gerektiğini, böylece başkalarını girişimlerini desteklemeye ikna edebilmeleri gerektiğini savunur.[57]

Deniz korsanlığıyla bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

2014'teki araştırma, girişimcilik ile tarihi deniz korsanlığı arasında bağlantılar buldu. Bu bağlamda, korsanlığın tarihine, girişimcilik eğitimi[58], girişimcilik[59] ve iş modeli oluşturma araştırmaları için ilham kaynağı olarak bakmanın ahlaki olmayan bir yaklaşım olduğu iddia edilir.[60]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Girişimci" Güncel Türkçe Sözlük. Türk Dil Kurumu. Erişim tarihi: {{{3}}}.29.03.2009
  2. ^ Karalar, Rıdvan.(2001). Genel İşletme. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. s. 5 26 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. ISBN 975-06-0016-9
  3. ^ M.E.B Mesleki Açıköğretim Lisesi Girişimcilik Dersi 1 Ders Notu. s. 3[ölü/kırık bağlantı]
  4. ^ "What is entrepreneurship? definition and meaning". Business Dictionary. 16 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2016. 
  5. ^ AK Yetisen; LR Bob Volpatti; AF Coskun; S Cho; E Kamrani; H Butt; A Khademhos\\seini; SH Yun (2015). "Entrepreneurship". Lab Chip. 15 (18). ss. 3638-3660. doi:10.1039/c5lc00577a. PMID 26245815. 
  6. ^ Katila, Riitta; Chen, Eric L.; Piezunka, Henning (7 Haziran 2012). "All the right moves: How entrepreneurial firms compete effectively" (PDF). Strategic Entrepreneurship JNL. 6 (2). ss. 116-132. doi:10.1002/sej.1130. 19 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Mayıs 2017. 
  7. ^ Audretsch, David B.; Bozeman, Barry; Combs, Kathryn L.; Feldman, Maryann; Link, Albert N.; Siegel, Donald S.; Stephan, Paula; Tassey, Gregory; Wessner, Charles (2002). "The Economics of Science and Technology". The Journal of Technology Transfer. 27 (2). s. 157. doi:10.1023/A:1014382532639. 
  8. ^ Alina Hyz; Marzanna B. Lament; Sławomir I. Bukowski, (Ed.) (2021). Competitiveness and Economic Development in Europe: Prospects and Challenges. Taylor & Francis. ISBN 9781000373288. 
  9. ^ Monica Lindgren; Johann Packendorff (1 Ocak 2009). "Social constructionism and entrepreneurship: Basic assumptions and consequences for theory and research". International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research. 15 (1). ss. 25-47. doi:10.1108/13552550910934440. ISSN 1355-2554. 
  10. ^ Helle Neergaard; John P. Ulhøi (2007). Handbook of Qualitative R Methods in Entrepreneurship. Edward Elgar Publishing. ISBN 9781847204387. 
  11. ^ a b Lena Olaison (2014). Entrepreneurship at the limits. Frederiksberg: Copenhagen Business School (CBS). ISBN 9788793155251. 
  12. ^ Friederike Welter (1 Ocak 2011). "Contextualizing Entrepreneurship: Conceptual Challenges and Ways Forward". Entrepreneurship Theory and Practice. 35 (1). ss. 165-184. doi:10.1111/j.1540-6520.2010.00427.x. ISSN 1042-2587. 
  13. ^ a b Gaddefors, Johan; Anderson, Alistair R. (1 Ocak 2017). "Entrepreneurship and context: when entrepreneurship is greater than entrepreneurs". International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research. 23 (2). ss. 267-278. doi:10.1108/IJEBR-01-2016-0040. hdl:10059/2299. ISSN 1355-2554. 
  14. ^ Diochon, Monica; Anderson, Alistair R. (1 Mart 2011). "Ambivalence and ambiguity in social enterprise; narratives about values in reconciling purpose and practices". International Entrepreneurship and Management Journal (İngilizce). 7 (1). ss. 93-109. doi:10.1007/s11365-010-0161-0. hdl:10059/613. ISSN 1555-1938. 
  15. ^ Alvarez, Sharon A.; Busenitz, Lowell W. (1 Aralık 2001). "The entrepreneurship of resource-based theory". Journal of Management (İngilizce). 27 (6). ss. 755-775. doi:10.1177/014920630102700609. ISSN 0149-2063. 
  16. ^ Shane, S. A. (2003). A general theory of entrepreneurship: the individual-opportunity nexus. Northampton, Massachusetts: E. Elgar.
  17. ^ Robert D. Hisrich (2011). Entrepreneurship. McGraw-Hill Education. ISBN 9780070620179. 
  18. ^ "Entrepreneurial Ambition – Innovation Provincial Rankings – How Canada Performs". Conference Board Canada. 19 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2020. 
  19. ^ Catherine Clifford (3 Eylül 2013). "Why everyone will have to become an entrepreneur". entrepreneur.com. 5 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2016. 
  20. ^ "Venture Investment – Regional Aggregate Data". National Venture Capital Association and PricewaterhouseCoopers. 8 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2016. 
  21. ^ Scott, S.; Venkatraman, S. (2000). "The promise of entrepreneurship as a field of research". Academy of Management Review. Cilt 25. ss. 217-226. doi:10.5465/amr.2000.2791611. 
  22. ^ Brush, C. (2003). "Doctoral education in the field of entrepreneurship". Journal of Management. 29 (3). ss. 309-331. doi:10.1016/s0149-2063(03)00014-x. 
  23. ^ Ramoglou, S.; Tsang, E.W.K. (2016). "A realist perspective of entrepreneurship: Opportunities as propensities". Academy of Management Review. 41 (3). ss. 409-434. doi:10.5465/amr.2014.0281. 
  24. ^ a b S.X. Zhang; J. Cueto (2015). "The Study of Bias in Entrepreneurship". Entrepreneurship Theory and Practice. 41 (3). ss. 419-454. doi:10.1111/etap.12212. 17 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2024. 
  25. ^ Black, Ervin L.; Burton, F. Greg; Wood, David A.; Zimbelman, Aaron F. (Ağustos 2010). "Entrepreneurial success: differing perceptions of entrepreneurs and venture capitalists". The International Journal of Entrepreneurship and Innovation. 11 (3). ss. 189-198. doi:10.5367/000000010792217272. 
  26. ^ Navale, Ashok Bhanudas (Ekim 2013). "Developing Entrepreneur Skills for Corporate Work" (PDF). Research Directions. 1 (4). ISSN 2321-5488. 29 Mart 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2013. 
  27. ^ Carlen, Joe (2016). A Brief History of Entrepreneurship: The Pioneers, Profiteers, and Racketeers Who Shaped Our World (İngilizce). New York: Columbia University Press. s. 1. ISBN 978-0231542814. 
  28. ^ Brewer, Anthony (1992). Richard Cantillon: Pioneer of Economic Theory. Routledge. ISBN 978-0-415-07577-0. 
  29. ^ William Stanley Jevons (Ocak 1881), "Richard Cantillon and the Nationality of Political Economy", Contemporary Review, The Contemporary Review Company, ss. 333-360 
  30. ^ a b Cantillon, Richard (1755). Essai sur la nature du commerce en général. Londra: MacMillan. 
  31. ^ Stevenson, H.; Jarillo, J. (2007), Cuervo, Álvaro; Ribeiro, Domingo; Roig, Salvador (Ed.), "A Paradigm of Entrepreneurship: Entrepreneurial Management, in", Entrepreneurship: Concepts, Theory and Perspective, Springer Science Business Media, ss. 5-, ISBN 978-3-540-48543-8 
  32. ^ • Landström, H. & SpringerLink 2005, Pioneers in entrepreneurship and small business research, Springer Science+Business Media, New York, N.Y.
  33. ^ Lowe, Robin; Marriott, Sue (2006). Enterprise: Entrepreneurship and Innovation. Routledge. ss. 5. ISBN 978-0-7506-6920-7. 
  34. ^ Rostam-Afschar, Davud (2013). "Entry regulation and entrepreneurship: A natural experiment in German craftsmanship". Empirical Economics. 47 (3). ss. 1067-1101. doi:10.1007/s00181-013-0773-7. 
  35. ^ Obeng, J.Pashington (1996). Asante Catholicism; Religious and Cultural Reproduction among the Akan of Ghana (İngilizce). 1. BRILL. ISBN 978-90-04-10631-4. 
  36. ^ "Girişimcilerin 10 Özelliği". 4 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2023. 
  37. ^ "Girişimcilerin 10 Özelliği". 2 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2023. 
  38. ^ Knight, Frank Hyneman (2005). Risk, Uncertainty and Profit. Cosimo, Inc. ISBN 978-1-59605-242-0. 21 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2024. 
  39. ^ Laureiro-Martínez, Daniella; Canessa, Nicola; Brusoni, Stefano; Zollo, Maurizio; Hare, Todd; Alemanno, Federica; Cappa, Stefano F. (22 Ocak 2014). "Frontopolar cortex and decision-making efficiency: comparing brain activity of experts with different professional background during an exploration-exploitation task". Frontiers in Human Neuroscience. 7 (927). doi:10.3389/fnhum.2013.00927. PMC 3897871 $2. PMID 24478664. 
  40. ^ Shane, S. (2000). "The Promise of Entrepreneurship as a Field of Research". Academy of Management Review. 25 (1). ss. 217-226. doi:10.5465/AMR.2000.2791611. 
  41. ^ Reynolds PD, Hay M, Bygrave WD et al. (2002) Global Entrepreneurship Monitor: 2002 Global Executive Report. Kansas City, MO: Kauffman Foundation.[ISBN eksik]
  42. ^ Xavier-Oliveira et al. (1 July 2015). "What motivates entrepreneurial entry under economic inequality? The role of human and financial capital 18 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.." Human Relations 68(7): 1183–1207, Sage.
  43. ^ Shane, S.; Nicolaou, N. (2013). "The genetics of entrepreneurial performance". International Small Business Journal. 31 (5). ss. 473-495. doi:10.1177/0266242613485767. 
  44. ^ Miller 2005, s. 278.
  45. ^ Scheufele & Moy 2000.
  46. ^ Ramoglou, S. (2013). "Who is a 'non-entrepreneur'? Taking the 'others' of entrepreneurship seriously". International Small Business Journal. 31 (4). ss. 432-453. doi:10.1177/0266242611425838. 
  47. ^ Gartner, William B. (2001). "Is There an Elephant in Entrepreneurship? Blind Assumptions in Theory Development; Business research" (PDF). Entrepreneurship Theory and Practice. 25 (4). ss. 27-39. doi:10.1177/104225870102500403. 10 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Temmuz 2024. 
  48. ^ Fauchart, E; Gruber, M. (2011). "Darwinians, Communitarians, and Missionaries: The Role of Founder Identify in Entrepreneurship". Academy of Management Journal. 54 (5). ss. 935-957. doi:10.5465/amj.2009.0211. 
  49. ^ Hackman, M.Z.; Johnson, C.E. (2009). Leadership: A communication perspective (5ci bas.). Long Grove, IL: Waveland. 
  50. ^ Baum, Robert J.; Locke, Edwin A.; Kirkpatrick, Shelley A. (1998). "A longitudinal study of the relation of vision and vision communication to venture growth in entrepreneurial firms". Journal of Applied Psychology. 83 (1). ss. 43-54. doi:10.1037/0021-9010.83.1.43. 
  51. ^ Kouzes, J.M; Posner, B.Z. (1987). The leadership challenge: How to get extraordinary things done in organizations. San Francisco: Jossey-Bass. Bibcode:1987lcht.book.....K. ISBN 978-1555422110. 
  52. ^ Locke, E.A.; Kirkpatrick, S.; Wheeler, J.K; Schneider, J; Niles, K.; Goldstein, H; Welsh, K; Chah, D.O. (1991). The essence of leadership. New York: Lexington Books. 
  53. ^ Clarke, J.; Cornelissen, J (2011). "Language, communication, and socially situated cognition in entrepreneurship. Academy Of Management Review" (PDF). Academy of Management Review. 36 (4). ss. 776-778. doi:10.5465/AMR.2011.65554783. 28 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Temmuz 2024. 
  54. ^ Euler, M; Vollmar, B. H.; Kraus, S. (2011). "Communication matters—Network constellations in entrepreneurship". International Journal of Economics and Business Research. 3 (3). ss. 283-301. doi:10.1504/ijebr.2011.040021. 
  55. ^ Giles, H; Wiemann, J.M (1987). Language, social comparison and power. The handbook of communication science. ss. 350-384. 
  56. ^ Ting-Toomey, S (1985). Toward a theory of conflict and culture in communication. Culture & Organizational processes. ss. 71-86. 
  57. ^ Rank, H (1976). Teaching about public persuasion. National Council of Teachers of English. 
  58. ^ Lawrence, D. (2014) Disruptors are just pirates on the high seas of capitalism. The Globe and Mail Special on Business Education, 5 November 2014. Available at https://www.theglobeandmail.com/report-on-business/careers/business-education/disruptors-are-just-pirates-on-the-high-seas-of-capitalism/article21443149/ 24 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  59. ^ Roth, S (2014). "Booties, bounties, business models: a map to the next red oceans". International Journal of Entrepreneurship and Small Business. 22 (4). ss. 439-448. doi:10.1504/ijesb.2014.064272. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014. 
  60. ^ Roth, S (2014). "The eye-patch of the beholder". International Journal of Entrepreneurship and Small Business. 22 (4). ss. 399-407. doi:10.1504/ijesb.2014.064271. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Girişimci&oldid=33757526" sayfasından alınmıştır