Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi

Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi

European Conservatives and Reformists Party
Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi European Conservatives and Reformists Party
Kısaltma	ECR
Genel başkan	Giorgia Meloni
Genel sekreter	Antonio Giordano
Kuruluş tarihi	1 Ekim 2009
Önceli	Avrupa Reform Hareketi
Merkez	Rue d'Arlon 40, 1000 Brüksel, Belçika
İdeoloji	Muhafazakârlık; Millî muhafazakârlık; Liberal muhafazakârlık; Ekonomik liberalizm; Düşük Avrupa şüpheciliği;
Siyasi pozisyon	Sağ; Parti içi düşünceler: Merkez sağ ve Aşırı sağ
Uluslararası üyelik	Uluslararası Demokrat Birliği
Avrupa üyeliği	Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular
Resmî renkler	Mavi
Avrupa Parlamentosu	54 / 720
Avrupa Konseyi	2 / 27
Avrupa Komisyonu	2 / 27
Alt meclis	1.015 / 9.874
Üst meclis	324 / 2.714
İnternet sitesi
	ecrparty.eu
	Avrupa Birliği

Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi (ECR), Avrupalı muhafazakâr ve merkez sağ partilerin oluşturduğu uluslararası bir siyasi partidir. Polonya'dan Hukuk ve Adalet partisi gibi birçok parti bu grubun üyesidir.

Avrupa kurumları

Örgüt	Kurum	Sandalye sayısı
Avrupa Birliği	Avrupa Komisyonu	2 / 27
Avrupa Birliği	Avrupa Devlet ve Hükûmet Başkanları Konseyi	2 / 27
Avrupa Birliği	Avrupa Birliği Bakanlar Konseyi	1 / 27
Avrupa Birliği	Avrupa Parlamentosu	54 / 720

Avrupa Konseyi	Parlamenterler Meclisi	93 / 612

Üye partiler

Ülke	Siyasi parti	Parti lideri	Avrupa Parlamentosu	Ulusal alt meclis	Pozisyon
Almanya	Biz Vatandaşlar Wir Bürger	Jürgen Joost	0 / 96	0 / 735	Muhalefet
Bulgaristan	IMRO - Bulgaristan Ulusal Hareketi ВМРО – Българско Национално Движение (ВМРО – БНД)	Angel Dzhambazki	0 / 17	0 / 240	Muhalefet
Çekya	Sivil Demokrat Parti Občanská demokratická strana (ODS)	Petr Fiala	3 / 21	34 / 200	Hükûmet
Hırvatistan	Hırvat Bağımsızlıkçılar Hrvatski suverenisti (HS)	Marijan Pavliček	0 / 12	1 / 151	Muhalefet
İsveç	İsveç Demokratları Sverigedemokraterna (SD)	Jimmie Åkesson	3 / 21	73 / 349	Hükûmet
İtalya	İtalya'nın Kardeşleri Fratelli d'Italia (FdI)	Giorgia Meloni	24 / 76	118 / 400	Hükûmet
Letonya	Ulusal İttifak Nacionālā Apvienība (NA)	Raivis Dzintars	2 / 9	13 / 100	Muhalefet
Litvanya	Litvanya'daki Polonyalıların Seçim Hareketi - Hristiyan Aileler Birliği Lietuvos lenkų rinkimų akcija – Krikščioniškų šeimų sąjunga (LLRA–KŠS)	Valdemar Tomaševski	1 / 11	8 / 141	Muhalefet
Lüksemburg	Alternatif Demokratik Reform Partisi Alternativ Demokratesch Reformpartei (ADR)	Fred Keup	1 / 6	5 / 60	Muhalefet
Polonya	Hukuk ve Adalet Prawo i Sprawiedliwość (PiS)	Jarosław Kaczyński	20 / 53	170 / 460	Muhalefet
Romanya	Alternatif Sağ Alternativa Dreaptă (AD)	Adela Mirza	0 / 33	1 / 330	Muhalefet
Slovakya	Özgürlük ve Dayanışma Sloboda a Solidarita (SaS)	Richard Sulík	0 / 15	11 / 150	Muhalefet

Ülke	Siyasi parti	Parti Lideri	Ulusal alt meclis	Pozisyon
ABD	Cumhuriyetçi Parti	Ronna McDaniel	222 / 435	Muhalefet
Arnavutluk	Arnavutluk Cumhuriyet Partisi Partia Republikane e Shqipërisë (PR)	Fatmir Mediu	3 / 140	Muhalefet
Belarus	BPF Partisi Партыя БНФ	Vadzim Sarančukoŭ	0 / 110	Muhalefet
Birleşik Krallık	Ulster Birlik Partisi (UUP)	Doug Beattie	0 / 18	Muhalefet
İsrail	Likud	Benjamin Netanyahu	32 / 120	Hükûmet
Kuzey Makedonya	VMRO - Halk Partisi ВМРО – Народна Партија (BMPO – НП)	Ljubčo Georgievski	0 / 120	Muhalefet
Sırbistan	Yeter Yeter Доста је било (DJB)	Saša Radulović	0 / 250	Muhalefet

Kaynakça

^ "Contacts". Alliance of European Conservatives and Reformists. 2011. 10 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2011.
^ ^a ^b Nordsieck, Wolfram (2019). "European Union". Parties and Elections in Europe. 8 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2019.
^ Zalan, Eszter (19 Ocak 2022). "Metsola becomes youngest EU Parliament president". EUObserver. 17 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.
^ Alan Siaroff (2019). Comparative European Party Systems: An Analysis of Parliamentary Elections Since 1945. Taylor & Francis. s. 469. ISBN 978-1-317-49876-6. 4 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.
^ Healey, Euan (13 Haziran 2019). "European right will widen gap with rivals after Brexit, projection shows". Euronews. 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.
^ Tim Bale, Seán Hanley, and Aleks Szczerbiak (March 2010). "'May Contain Nuts'? The Reality behind the Rhetoric Surrounding the British Conservatives' New Group in the European Parliament". The Political Quarterly. 81 (1): 85-98. doi:10.1111/j.1467-923X.2009.02067.x. 28 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. when taken together they form not so much a coherent whole as a mix of liberal conservatives (the Conservatives, ODS, LDD and MDF) and conservative nationalists (PiS and TB-LNNK).
^ Ripoll Servent, Ariadna; Panning, Lara (2021). "Engaging the disengaged? Explaining the participation of Eurosceptic MEPs in trilogue negotiations". Journal of European Public Policy. 28 (1): 77. doi:10.1080/13501763.2020.1859596.
^ Brack, Nathalie; Startin, Nicholas (2015). "Introduction: Euroscepticism, from the margins to the mainstream". International Political Science Review. SAGE. 36: 240.
^
- Ingeborg Toemmel (2014). The European Union: What it is and how it Works. Palgrave Macmillan. s. 158. ISBN 978-1-137-42754-0.
- "EU parliament sees birth of new right-wing group". EUobserver. 22 Haziran 2009. 27 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.
- "Tory minders gag right-wing allies in the ECR". The Times. Londra. 8 Kasım 2009. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
- "New-look European Parliament". BBC News. 3 Eylül 2009. 1 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.
^ "Ursula von der Leyen makes final pledges to secure EU's top job". The Guardian. 15 Temmuz 2019. 15 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Von der Leyen says in her letters that she hopes the "snapshot" on her positions, some of which are retreads of previous proposals from the commission, will reassure her critics, although there is a risk of putting off MEPs within the more Eurosceptic and rightwing European Conservatives and Reformists group, in which Poland's Law and Justice is the largest party.
^ "Explainer: Von der Leyen's rocky path to confirmation as EU Commission chief". Reuters. 12 Temmuz 2019. 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. The right-wing European Conservatives and Reformists (ECR), will decide just ahead of the vote whether to support von der Leyen, but officials say the group is divided over the issue.
^
*"Dutch and Greek far-right parties join ECR Group". European Interest. 6 Haziran 2019. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- McDonnell, Duncan; Werner, Annika (4 Mayıs 2018). "Respectable radicals: why some radical right parties in the European Parliament forsake policy congruence". Journal of European Public Policy. 25 (5): 747-763. doi:10.1080/13501763.2017.1298659. ISSN 1350-1763.
- Falkner, Gerda; Plattner, Georg (2018). "Populist Radical Right Parties and EU Policies: How coherent are their claims?" (PDF). EUI Working Paper RSCAS (38): 5. 4 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.

[1] "Contacts". Alliance of European Conservatives and Reformists. 2011. 10 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2011.

[:0-2] Nordsieck, Wolfram (2019). "European Union". Parties and Elections in Europe. 8 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2019.

[3] Zalan, Eszter (19 Ocak 2022). "Metsola becomes youngest EU Parliament president". EUObserver. 17 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.

[Siaroff2019-4] Alan Siaroff (2019). Comparative European Party Systems: An Analysis of Parliamentary Elections Since 1945. Taylor & Francis. s. 469. ISBN 978-1-317-49876-6. 4 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.

[5] Healey, Euan (13 Haziran 2019). "European right will widen gap with rivals after Brexit, projection shows". Euronews. 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.

[Bale-6] Tim Bale, Seán Hanley, and Aleks Szczerbiak (March 2010). "'May Contain Nuts'? The Reality behind the Rhetoric Surrounding the British Conservatives' New Group in the European Parliament". The Political Quarterly. 81 (1): 85-98. doi:10.1111/j.1467-923X.2009.02067.x. 28 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. when taken together they form not so much a coherent whole as a mix of liberal conservatives (the Conservatives, ODS, LDD and MDF) and conservative nationalists (PiS and TB-LNNK).

[7] Ripoll Servent, Ariadna; Panning, Lara (2021). "Engaging the disengaged? Explaining the participation of Eurosceptic MEPs in trilogue negotiations". Journal of European Public Policy. 28 (1): 77. doi:10.1080/13501763.2020.1859596.

[8] Brack, Nathalie; Startin, Nicholas (2015). "Introduction: Euroscepticism, from the margins to the mainstream". International Political Science Review. SAGE. 36: 240.

[Toemmel2014-9] 
Ingeborg Toemmel (2014). The European Union: What it is and how it Works. Palgrave Macmillan. s. 158. ISBN 978-1-137-42754-0.
"EU parliament sees birth of new right-wing group". EUobserver. 22 Haziran 2009. 27 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.
"Tory minders gag right-wing allies in the ECR". The Times. Londra. 8 Kasım 2009. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
"New-look European Parliament". BBC News. 3 Eylül 2009. 1 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.

[10] Ingeborg Toemmel (2014). The European Union: What it is and how it Works. Palgrave Macmillan. s. 158. ISBN 978-1-137-42754-0.

[11] "EU parliament sees birth of new right-wing group". EUobserver. 22 Haziran 2009. 27 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.

[12] "Tory minders gag right-wing allies in the ECR". The Times. Londra. 8 Kasım 2009. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011. ^{[ölü/kırık bağlantı]}

[13] "New-look European Parliament". BBC News. 3 Eylül 2009. 1 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2011.

[10] "Ursula von der Leyen makes final pledges to secure EU's top job". The Guardian. 15 Temmuz 2019. 15 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Von der Leyen says in her letters that she hopes the "snapshot" on her positions, some of which are retreads of previous proposals from the commission, will reassure her critics, although there is a risk of putting off MEPs within the more Eurosceptic and rightwing European Conservatives and Reformists group, in which Poland's Law and Justice is the largest party.

[11] "Explainer: Von der Leyen's rocky path to confirmation as EU Commission chief". Reuters. 12 Temmuz 2019. 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. The right-wing European Conservatives and Reformists (ECR), will decide just ahead of the vote whether to support von der Leyen, but officials say the group is divided over the issue.

[far-right-12] *"Dutch and Greek far-right parties join ECR Group". European Interest. 6 Haziran 2019. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
McDonnell, Duncan; Werner, Annika (4 Mayıs 2018). "Respectable radicals: why some radical right parties in the European Parliament forsake policy congruence". Journal of European Public Policy. 25 (5): 747-763. doi:10.1080/13501763.2017.1298659. ISSN 1350-1763.

Falkner, Gerda; Plattner, Georg (2018). "Populist Radical Right Parties and EU Policies: How coherent are their claims?" (PDF). EUI Working Paper RSCAS (38): 5. 4 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.

[17] McDonnell, Duncan; Werner, Annika (4 Mayıs 2018). "Respectable radicals: why some radical right parties in the European Parliament forsake policy congruence". Journal of European Public Policy. 25 (5): 747-763. doi:10.1080/13501763.2017.1298659. ISSN 1350-1763.

[18] Falkner, Gerda; Plattner, Georg (2018). "Populist Radical Right Parties and EU Policies: How coherent are their claims?" (PDF). EUI Working Paper RSCAS (38): 5. 4 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]