Adolf Hitler'in cinselliği
Adolf Hitler'in cinselliği uzun süredir tarihsel ve bilimsel tartışmaların yanı sıra spekülasyon ve söylenti meselesidir. Yaşamı boyunca bir dizi kadınla ilişkisi olduğuna dair kanıtlar bulunmakla birlikte, eşcinselliğe karşı olan antipatisinin kanıtı ve eşcinsel davranışlarda bulunduğuna dair bir kanıt yoktur. Hitler'in adı, ikisi intihar eden bir dizi olası kadın sevgiliyle bağlantılıdır. Üçünden biri intihar girişiminden sekiz yıl sonra komplikasyonlardan öldü ve dördüncüsü de intihar girişiminde bulundu.
Adolf Hitler'in tüm hayatı tamamen siyasi misyonuna ve Nazi Almanyasına adanmış, ev hayatı olmayan, bekar bir adamın kamusal imajını yaratmıştır. Yaklaşık 14 yıl süren Eva Braun ile olan ilişkisi halktan ve yakın çevresi dışında gizlendi. Eva Braun'un biyografi yazarı Heike Görtemaker, çiftin normal bir cinsel yaşamdan zevk aldığını belirtiyor. Hitler ve Braun birlikte intihar etmeden 40 saatten az bir süre önce Nisan 1945'in sonlarında evlendiler.
Müttefiklerin iki savaş zamanında çıkardıkları rapor, Hitler'i psikolojik olarak analiz etmeye çalıştı. Walter C. Langer'in 1943 Amerikan Stratejik Hizmetler Ofisi (OSS) raporu Hitler'in eşcinsel eğilimlerini bastırdığnı ve onun iktidarsız biri olduğu açıkladı. Psikolog Henry Murray, 1943'te OSS için benzer sonuçlar çıkaran ayrı bir psikanalitik rapor yazdı. Hitler'in Nazi Partisi'ndeki muhaliflerinden Otto Strasser, savaş sonrası kendisini sorgulayanlara da benzer bir hikâye anlattı. İngiliz tarihçi Sir Ian Kershaw, Strasser'in ifadesini "Hitler karşıtı propaganda" olarak nitelendirdi.[1]
Hitler'in ölümünü takiben yapılan araştırmada, Hitler'in cinsel yönelimi hakkında eşcinsel, biseksüel veya aseksüel olduğununa dair çeşitli iddialarda bulunuldu. Sonuçların kanıtı yoktur, ancak çoğu tarihçi heteroseksüel olduğuna inanmaktadır. Hitler'in sevgililerinden biriyle gayri meşru bir çocuğu (Jean-Marie Loret adında) olduğuna dair bir iddia bulunmaktadır. Kershaw gibi ana akım tarihçiler bunu olası veya imkansız olarak reddetmektedirler.[2]
Tarihsel hesaplar
[değiştir | kaynağı değiştir]Hitler'in cinsel hayatı uzun bir süre boyunca pek çok dedikodunun konusu olmuştur. Bu dedikoduların çoğu da siyasî düşmanlarınca kurgulanmış ve/veya yayılmıştır.[3] Hitler'in yakın çevresinin birçok üyesinin cinsel yönelimleri bilinirken, Hitler'in cinselliğinin kesin kanıtı yoktur. Hitler'in özel hayatı hakkında var olan kanıtlar büyük ölçüde, komşuları, sekreterleri, Albert Speer, Richard Wagner'in ailesi ve diğerleri gibi yakın çevresindeki insanlardan edinilen bilgilerdir. Yaşamı boyunca bir dizi kadına sevdalanmış olduğuna dair kanıtlar ve eşcinselliğe karşı olan antipatisinin kanıtları ve eşcinsel davranışlarda bulunduğuna dair bir kanıt yoktur.[4][5][6] İngiliz tarihçi Sir Ian Kershaw, onu homoseksüellik ve fuhuş da dahil olmak üzere kişisel temas ve cinsel aktivitelerin ona itici geldiğini anlatmaktadır. Hitler, cinsel yolla bulaşan bir enfeksiyona yakalanmaktan korkuyordu.[7]
Kershaw, Birinci Dünya Savaşı sırasında bir asker olarak, Hitler'in yoldaşlarıyla seks tartışmalarına katılmadığını belirtiyor. Bu dönemde arkadaşlarının hakkında alay ettiğinde, Hitler “Fransız bir kızla seks yapmaktan utançtan ölürdüm” ve “Hiç Alman şeref duygusu kalmadı mı?” diyerek cevap verdi.[8] Bir yoldaş tarafından bir kızı sevip sevmediğini sorulduğunda, Hitler "Böyle bir şey için hiç zamanım olmadı ve asla ona yaklaşmayacağım" diye yanıtladı.[9]
Kadınlarla ilişkileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Hitler, tamamen siyasi misyonuna ve milletine adanmış, iç hayatı olmayan, bekâr bir adamın kamusal imajını oluşturdu.[10][11] Kısmen güç konumu nedeniyle kendisini kadınlar için çekici buluyordu. Speer, çalışmaları hakkında ona meydan okumayan veya boş zamanlarında rahatlamasını önleyen akıllı olmayan kadınları tercih ettiğini belirtti.[12] Kershaw, Hitler'in hükmetmesi kolay olan genç kadınları tercih ettiğini düşünüyor. Hitler'in yakın kadın arkadaşlarının (Eva Braun, Geli Raubal ve Maria Reiter) en az üçünün kendisinden çok daha genç olduğunu belirtiyor: Braun 23 yaşında, Raubal 19 yaşında ve Reiter 21 yaşındaydı.[13]
Münih'te geçirdiği ilk yıllarında Hitler'in yakın çevresinin üyelerinden Ernst Hanfstaengl şöyle konuştu:, “Hitler'in ne balık, et ne de kümes hayvanı, ne tamamen homoseksüel ne de tamamen heteroseksüel olan bir adam olduğunu hissettim ... iktidarsız, bastırılmış, mastürbasyon yapan biri olduğuna dair kesin inancım oluşturtu.”[14] Bununla birlikte, Hanfstaengl, Hitler'in heteroseksüelliğinden, Amerikan büyükelçisinin kızı Martha Dodd arasındaki romantik bir ilişkiyi başarısızlıkla teşvik etmeye çalıştığı konusunda yeterince ikna olmuştu.[15] Hanfstaengl'e göre, film yapımcısı Leni Riefenstahl ilk başlarda Hitler ile ilişki kurmaya çalıştı, ama onu geri çevirdi.[16] Magda Goebbels, Hitler'i kadınlarla tanışmaya teşvik etmek için partilere davet etti, ancak ilgi göstermedi. Unity Mitford gibi Nazi yanlısı yabancı kadınlar kendisini ziyaret ettiğinde, Hitler onlara genellikle politika hakkında dersler verirdi.[17]
Geli Raubal
[değiştir | kaynağı değiştir]Hitler, 19 yaşındaki üvey yeğeni Geli Raubal'a derinden bağlıydı. Annesi 1925'te Hitler'in temizlikçisi olduktan sonra birlikte yaşamaya başladılar. İlişkilerinin mahiyeti ve boyutu bilinmemekle birlikte, Kershaw bunu gizli bir "cinsel bağımlılık" olarak tanımlıyor.[18] Yaşıtları arasında romantik bir ilişki içinde oldukları söylendi. Geli, 1931 Eylül'ünde Hitler'in Münih'teki dairesinde Hitler'in silahıyla intihar etti. Ölümü, Hitler için derin ve daim bir acı kaynağıydı.[19]
Eva Braun
[değiştir | kaynağı değiştir]Hitler'in yaklaşık 14 yıl süren Braun'la ilişkisi, Hitler'in beyin takımı haricinde herkesten gizlendi.[20] Bu yakın çevresi içinde (çoğu savaştan sağ kurtulan), Braun hakkında açık sözlüydü ve Berchtesgaden'de bir çift olarak birlikte yaşadıklarını belirttiler. Hitler'in yaveri Heinz Linge, anılarında Hitler ve Braun'un Berghof'ta birbirine bağlı kapıları olan iki yatak odası ve iki banyosu olduğunu ve Hitler yatmadan önce, akşamları onunla yalnız başına sona ererdi. Braun bir "sabahlık ya da palto giyer" ve şarap içerdi; Hitler çay içerdi.[21] Braun biyografi yazarı Heike Görtemaker, çiftin normal bir cinsel yaşam sürdüğünü belirtiyor. Braun'un arkadaşları ve akrabaları, 1938'de Neville Chamberlain'in Hitler'in Münih'teki dairesinde bir koltukta oturduğu fotoğrafı üzerinde kıkırdadığını açıkladı: "O kanepenin üzerinde neler olduğunu bilseydi."[22]
Hitler'in mektupları, ona düşkün olduğunu ve spora katıldığı veya çay içmekten döndüğü zaman endişeli olduğuna dair kanıtlar sunuyor.[23] Sekreteri Traudl Junge, savaş sırasında Hitler'in Braun'a her gün telefon ettiğini söyledi. Onu satın aldığı Münih'teki evinde kaldığı zaman güvenliği konusunda endişeliydi. Junge ayrıca Hitler'e neden hiç evlenmediğini sordu. Hitler, “... eşime yeterli zaman ayıramazdım” şeklinde yanıt verdiğini söyledi.[24] Hitler ona çocuk istemediğini söyledi, çünkü çok zor zamanlar geçirecekti."[24] Sonunda Hitler ve Braun, birlikte intihar etmeden önce Nisan 1945'in sonlarında Berlin'deki Führerbunker'de 40 saatten az bir süre süren bir evlilik yaptılar.[25]
Eşcinsellik üzerine görüşleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Hitler rejimi eşcinsellere zulmetti ve toplama kamplarına yaklaşık 5.000 ila 15.000 eşcinsel gönderdi; bunların yaklaşık 2.500 ila 7.500'ü öldü.[26] Ernst Röhm en yakın arkadaşıydı (ona "Adolf"[27] diyebilen tek kişi) ama Uzun Bıçaklar Gecesi'nden (1934) sonra Hitler, Röhm ve diğer SA liderlerinin eşcinselliğini yozlaşmış ve ahlaksız olarak nitelendirdi.[28] Ağustos 1941'de Hitler, "eşcinselliğin aslında veba kadar bulaşıcı ve tehlikeli olduğunu" ilan etti[29] ve Reichsführer-SS Heinrich Himmler'in eşcinsel erkekleri ordudan ve SS'den çıkarma çabalarını destekledi. Erkek eşcinsellik yasadışıydı ve suçlular hapishaneye veya doğrudan toplama kamplarına gönderilmiştir.[30]
Son iddialar
[değiştir | kaynağı değiştir]Ölümünden sonra yapılan araştırmada, Hitler'in cinsiyeti hakkında çeşitli iddialarda bulunuldu: eşcinsel, biseksüel veya aseksüel olduğunu ya da üvey yeğeni Geli Raubal ile cinsel faaliyette bulunmuş olabileceğini belirtildi.[18]
Scott Lively ve Kevin Abrams'ın 1995 tarihli Pembe Swastika kitabı, en iyi Nazilerin çoğunun eşcinsel olduğunu ve eşcinsellerin şiddetli ve tehlikeli olduğuna dair kanıtlar bulunduğunu iddia ediyor. Ana akım tarihçiler, yanlışları ve gerçekleri manipüle ettiği için kitabı eleştirdiler.[31][32] Güney Yoksulluk Hukuk Merkezi'ne yazan Bob Moser, kitabın eşcinsel karşıtı gruplar tarafından tanıtıldığını ve tarihçilerin öncülüğünün "tamamen yanlış" olduğunu kabul ettiğini söylüyor.[33]
Massachusetts Lowell Üniversitesi'nden Jack Nusan Porter 1998'de şöyle yazmıştı: "Hitler eşcinselleri hor gördü mü? Kendi eşcinsel kimliğinden utandı mı? Bunlar bilinen bilginin ötesinde psikiyatri alanları. Kendi hislerim Hitler'in geleneksel olarak aseksüel olduğu ve tuhaf cinsel fetişlerinin olduğudur. "[34]
Tarihçi Lothar Machtan, Gizli Hitler (2001) kitabında, Hitler'in eşcinsel olduğunu savunuyor. Kitap, Hitler'in Viyana'daki genç arkadaşlarıyla olan deneyimleri, (diğerleri arasında) Röhm, Hanfstaengl ve Emil Maurice ile olan yetişkin ilişkileri hakkında spekülasyonlar yapıyor ve 1920'lerin başında Münih Polisine yapılan bir dizi iddia olan Mend Protokolü'nün bir çalışmasını içeriyor. I. Dünya Savaşı sırasında Hitler ile birlikte hizmet veren Hans Mend, Amerikalı gazeteci Ron Rosenbaum, Machtan'ın çalışmalarını son derece eleştiriyor ve “delilleri kesin olmaktan ve çoğu zaman delil olmaktan çok uzak” diyor.[35] akademisyenler Machtan'ın iddialarını reddettiler ve Hitler'in heteroseksüel olduğuna inanıyorlar.[4][5][6] 2004 yılında HBO, Machtan'ın Gizli Führer: Hitler'in Cinsellikteki Enigmasını Tartışmak adlı teorisine dayanan bir belgesel film hazırladı.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]Özel
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Kershaw 2008, s. 219.
- ^ Kershaw 2001, s. 635.
- ^ Kershaw 2008, ss. 23–24, 219.
- ^ a b Nagorski 2012, s. 81.
- ^ a b Kershaw 2008, ss. 22–23, 219.
- ^ a b Joachimsthaler 1999, s. 264.
- ^ Kershaw 2008, ss. 23–24.
- ^ Kershaw 2001, s. 92.
- ^ Kershaw 2001, s. 93.
- ^ Shirer 1960, s. 130.
- ^ Bullock 1999, s. 563.
- ^ Speer 1971, s. 138.
- ^ Kershaw 2001, s. 284.
- ^ Hanfstaengl 1957, s. 123.
- ^ Larson 2011, ss. 160–162.
- ^ Bach 2007, s. 92.
- ^ Gunther 1940, s. 8.
- ^ a b Kershaw 2008, ss. 218–219.
- ^ Bullock 1999, ss. 393–394.
- ^ Kershaw 2008, ss. 219, 378, 947.
- ^ Linge 2009, s. 39.
- ^ Connolly 2010.
- ^ Speer 1971, s. 139.
- ^ a b Galante & Silianoff 1989, s. 96.
- ^ Beevor 2002, ss. 342–344, 359.
- ^ Evans 2005, s. 534.
- ^ Gunther 1940, s. 6.
- ^ Kershaw 2008, s. 315.
- ^ Evans 2008, s. 535.
- ^ Evans 2008, ss. 535–536.
- ^ Jensen 2002.
- ^ Mueller 1994.
- ^ Moser 2005.
- ^ Porter 1998.
- ^ Rosenbaum 2001.
Genel
[değiştir | kaynağı değiştir]- Allen, Peter (17 Şubat 2012). "Hitler had son with French teen". The Telegraph. Telegraph Media Group. 17 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2015.
- Bach, Steven (2007). Leni: The Life and Work of Leni Riefenstahl. New York; Toronto: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-375-40400-9.
- Beevor, Antony (2002). Berlin: The Downfall 1945. New York: Viking-Penguin. ISBN 978-0-670-03041-5.
- Bright, Martin (13 Mayıs 2002). "Unity Mitford and 'Hitler's baby'". New Statesman. Progressive Media International. 29 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2015.
- Bullock, Alan (1999) [1952]. Hitler: A Study in Tyranny. New York: Konecky & Konecky. ISBN 978-1-56852-036-0.
- Connolly, Kate (14 Şubat 2010). "Nazi loyalist and Adolf Hitler's devoted aide: the true story of Eva Braun". The Observer. Guardian News and Media. 9 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2012.
- Evans, Richard J. (2005). The Third Reich in Power. New York: Penguin Group. ISBN 978-0-14-303790-3.
- Evans, Richard J. (2008). The Third Reich at War. New York: Penguin Group. ISBN 978-0-14-311671-4.
- Galante, Pierre; Silianoff, Eugene (1989). Voices From the Bunker. New York: G. P. Putnam's Sons. ISBN 978-0-3991-3404-3.
- Görtemaker, Heike B. (2011). Eva Braun: Life with Hitler. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-307-59582-9.
- Gunther, John (1940). Inside Europe. New York: Harper & Brothers. OCLC 836676034.
- Hamilton, Charles (1984). Leaders & Personalities of the Third Reich, Vol. 1. R. James Bender Publishing. ISBN 978-0-912138-27-5.
- Hanfstaengl, Ernst (1957). Hitler: The Missing Years. Londra: Eyre & Spottiswoode.
- Jensen, Erik N. (January–April 2002). "The Pink Triangle and Political Consciousness: Gays, Lesbians, and the Memory of Nazi Persecution". Journal of the History of Sexuality. 11 (1/2): 319-349, 322-323, and n. 19. doi:10.1353/sex.2002.0008. JSTOR 3704560.
- Joachimsthaler, Anton (1989). Korrektur einer Biographie : Adolf Hitler, 1908–1920 [Emendation of a Biography. Adolf Hitler, 1908–1920] (Almanca). München: Herbig. ISBN 978-3-7766-1575-3.
- Joachimsthaler, Anton (1999) [1995]. The Last Days of Hitler: The Legends – The Evidence – The Truth. Londra: Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-902-8.
- Kershaw, Ian (2001). Hitler 1889–1936: Hubris. Londra: Penguin. ISBN 978-0-14-192579-0.
- Kershaw, Ian (2008). Hitler: A Biography. New York: W. W. Norton & Company. ISBN 978-0-393-06757-6.
- Kubizek, August (2011) [1954]. The Young Hitler I Knew: The Memoirs of Hitler's Childhood Friend. Barnsley, West Yorkshire: Greenhill/Frontline. ISBN 978-1-84832-607-1.
- Langer, Walter C. (1943). A Psychological Profile of Adolph Hitler. His Life and Legend. Washington, D.C.: Office of Strategic Services. OCLC 6061022. 28 Ağustos 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2021.
- Langer, Walter C. (1972). The Mind of Adolf Hitler. New York: Basic Books.
- Large, David Clay (1997). Where Ghosts Walked: Munich's Road to the Third Reich. New York: W. W. Norton & Company. ISBN 978-0-393-03836-1.
- Larson, Eric (2011). In the Garden of Beasts: Love, Terror, and an American Family in Hitler's Berlin. New York: Crown Publishers. ISBN 978-0-307-40884-6.
- Linge, Heinz (2009). With Hitler to the End. Frontline Books–Skyhorse Publishing. ISBN 978-1-60239-804-7.
- Moser, Bob (Bahar 2005). "Anti-Gay Religious Crusaders Claim Homosexuals Helped Mastermind the Holocaust". Intelligence Report. Southern Poverty Law Center (117). 26 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2015.
- Mueller, Christine L. (24 Ekim 1994). "The Other Side of the Pink Triangle: Still a Pink Triangle". Queer Resources Directory. 14 Kasım 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2015.
- Murray, Henry A. (October 1943). "Analysis of the Personality of Adolph Hitler: With Predictions of His Future Behavior and Suggestions for Dealing with Him Now and After Germany's Surrender" (PDF). Harvard Psychological Clinic. 16 Haziran 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- Nagorski, Andrew (2012). Hitlerland: American Eyewitnesses to the Nazi Rise to Power. New York: Simon and Schuster.
- Porter, Jack Nusan (10 Ekim 1998). "Homosexuals, Genocide of in the Holocaust". Center for Holocaust & Genocide Studies, University of Minnesota. 17 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2015.
- Rosenbaum, Ron (1998). Explaining Hitler: The Search for the Origins of His Evil. New York; Toronto: Random House. ISBN 978-0-679-43151-0.
- Rosenbaum, Ron (3 Aralık 2001). "Queer as Volk? A new book claims Hitler was a closet case". Slate. The Slate Group. 11 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- Shirer, William L. (1960). The Rise and Fall of the Third Reich. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-671-62420-0.
- Speer, Albert (1971). Inside the Third Reich. New York: Avon. ISBN 978-0-380-00071-5.
- Staff (29 Haziran 1959). "Foreign News: Uneven Romance". TIME. New York: Time Inc. 28 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2021.(abonelik gereklidir)
- Staff (24 Nisan 2008). "Hitler had geen joods bloed en geen Franse zoon" [Hitler had no Jewish blood and no French son]. Het Laatste Nieuws (Felemenkçe). 25 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2015.
- Vernon, W. H. D (July 1942). "Hitler, the man – Notes for a case history". Journal of Abnormal and Social Psychology. Washington: American Psychological Association. 37 (3): 295-308. doi:10.1037/h0059954.
