İçeriğe atla

Biyolojik silah

Vikipedi, özgür ansiklopedi
11.37, 15 Ocak 2021 tarihinde Sp1dey (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24654549 numaralı sürüm (Düzenleme, değiştirildi: hükümet → hükûmet (3))
Sayfanın 15 Ocak 2021 tarihinde onaylanmış olan kontrol edilmiş bir sürümü, bu revizyonu temel almıştır.
Biyolojik riskin uluslararası sembolü.

Biyolojik silah, ölümcül veya basitçe etkisiz hale getirilebilen hastalıkların yayılmasıyla orduları veya düşman popülasyonlarını zayıflatmak amacıyla organizmaları (patojenik mikroplar veya diğerleri) kullanan bir silahtır . Rahatsızlık potansiyeli, kitle imha silahları olarak sınıflandırılmış olmalarıdır.

Biyolojik silahlar bakteriyolojik silahları ve virolojik silahları içerir.

Tarihsel

Antiklik

Biyolojik silah kullanımının belgelenmiş ilk sözü Ortadoğu'da -1350'den kalma  : Hititler gönüllü olarak, tularemi bakterileri Francisella tularensis tarafından kontamine olmuş koçbaşı köylerinde koç olarak bırakırlar.[1]

Çin 'de kuşatılmış şehirlere "veba kurbanları" cesetlerinin gönderilmesi şüphesiz bakteriyolojik silahın ilk örneklerinden birini oluşturdu, ancak kimse o zaman bir bakterinin ne olduğunu bilmiyordu

Homer İlyada ve Odyssey'de Truva Savaşı sırasında ok ve mızrak uçlarının zehirle bulaştığını söyler.

Roma komutanı Manius Aquilius da kuşatılmış şehirlerin su kuyularını -130 civarında zehirledi.

Bazıları ayrıca Hannibal tarafından Romalılara karşı zehirli yılanların biyolojik bir silah olarak kullanılmasını düşünmektedir [kaynak belirtilmeli] .

Ortaçağ

Orta Çağ boyunca, Batı Avrupa'da, aynı şey kuyuları dışkı ile kirleterek yapıldı. Poliorcetic teknikler, düşmanı demoralize etmek ve oradaki hastalıkları yaymak amacıyla dışkı veya çürüyen cesetler içeren fıçılarla kuşatılmış şehirlerin çevresindeki duvarlara fırlatılmasını entegre edebilir [kaynak belirtilmeli] .

Bu tekniğin kullanımı 1346'da Caffa kuşatması ( Kırım'da şu anki Theodosia ) ile gösterilmiştir. Karadeniz'deki bu Ceneviz ticaret postası aslında General Kiptchäk khän Jambeg liderliğindeki Tatar ordusu tarafından kuşatıldı . 1346 yazında saldırganların saflarında ciddi bir salgın patlak verdi, bu da kurtuluşlarını orada gören liman savunucularının zevkine kadar. Ancak Tatar generali, şehrin duvarlarının arkasındaki mancınıkların askerlerinin rahatsız edici cesetlerine girmeye karar vererek bu durumu avantajına geri döndürdü ve böylece kuşatılmışların çoğunun ölümüne hızla neden oldu. Bu bölümün ünü tarihçiler gelen Avrupalıların yaklaşık yarım kırıp bir hastalık yayılır Ceneviz gemileri Caffa arka olduğuna inanıyoruz olmasıdır 1347  : kara veba .

Sanayi Devrimi

1940'larda ABD Ordusu Biyolojik Savaş Laboratuvarları, Fort Detrick (Maryland) 'nin bir laboratuvarında çalışan araştırmacılar.

XIX yüzyılın sonunda   yüzyılda, Fransa kayıp Alsace ve Moselle'ye yas tutarken, mizahçı Alphonse Allais bakteriyolojik bir savaş fikrini yeniden başlatıyor  : "Almanlara savaş ilan etmek yerine, onlara veba veya kolera ilan edeceğiz !" ". İlk bilimsel araştırma, 

geliştirdikten sonra, 1887 yılında Pommery dul eşinin mülkiyetinde tavuk kolera mikropları tarafından tavşanların yok edilmesini deneyen Louis Pasteur tarafından gerçekleştirildi. Bunu kimyasal ve biyolojik silahlar üzerine askeri araştırmalar izliyor.

Büyük Savaşın kahramanları çoğunlukla, henüz gelişmemiş olan biyolojik silah olan kimyasal gazları, hayvan parkına karşı sadece anekdot olarak kullanıyordu. Atların Almanlar tarafından biyolojik ve kimyasal silahları için kobay olarak kullanıldığına dair kanıtlar vardır. Amerikan topraklarında görevlendirilen memurların , Fransa'ya gitmek üzere ayrılmış tüm sığır ve at sürülerine salgı bezi bulaşmasından şüpheleniliyor. Benzer taktikler Almanlar tarafından Ruslara karşı kullanılır ve topçularını Doğu Cephesinde hareket ettirme yeteneklerinde bozulmaya neden olur [2] ve Fransızlar tarafından şarbon ve glanderlerle Almanlara karşı [3] .

Fransız ve Alman ordularının veterinerlik hizmetleri, savaş sırasında doğal kökenli ve gönüllü kökenli payın ne olduğunu belirlemek mümkün olmadan atlarında 60.000 ve 30.000 ruam vakasını saydı.

Öte yandan, müttefik limanlarına doğru giden nakliye gemilerinde ilan edilen salgın hastalıkların, diğerlerinin yanı sıra Portekiz'in 1500 hasta atı ve Arjantin'in 4500 katırı.

17 Haziran 1925'te boğucu, toksik veya benzeri gazların ve bakteriyolojik araçların savaşında kullanımını yasaklayan Cenevre protokolünü imzaladı. Ancak aramaları yasaklamaz. Böylece Fransa, biyolojik savaş politikası oluşturmak için 1921'de bir 

oluşturdu. Birleşik Krallık, 1940 yılında Porton Down'da biyolojik silahlar üzerine özel bir birim kurdu   : 1942'de şarbon (5 milyon şarbon içeren kek) üretildi ve 48 yıl boyunca orada kalan Gruinard Adası'nda İskoçya'da testler yaptı. Amerika Birleşik Devletleri 1943'te bir araştırma merkezi kurdu ve ertesi yıl bir saha test tesisi faaliyete geçti. Sovyetler Birliği'nde biyolojik silah programı 1927'de başladı. Tularemi, tifüs veya Q ateşine neden olabilen, ancak İkinci Dünya Savaşı sırasında kullanılmayan çeşitli patojenler sağlar.

Japon İmparatorluğu'nun Çin-Japon Savaşı (1937-1945) sırasında genişlemesi sırasında, emperyal tarafından yetkilendirilen Hirohito, binlerce insan eskiden şiling şimdi domuz üzerinde deneyler yapan bir bakteriyolojik araştırma birimi oluşturulmasını zorunlu kıldı. Bu silahlar, İkinci Dünya Savaşı'nın sonuna kadar , özellikle de Changde Savaşı sırasında Uzak Doğu'da imparatorluk ordusu tarafından tekrar tekrar kullanıldı .

1943'te Almanya, Posen'de Sovyetler Birliği tarafından 1945'te devralınan küçük bir biyolojik silah araştırma merkezi kurdu. İkinci Dünya Savaşı'nın sonunda biyolojik silahların fizibilitesi açıkça belirlendi.

Kore Savaşı sırasında, 21 Aralık 1951 tarihli bir not, ABD Savunma Bakanı Robert Lovett, Ortak Genelkurmay Başkanları'ndan " kimyasal ve bakteriyolojik silah kullanımı . Çin ve Kuzey Kore'ye göre, bu silahlar 1952'nin başından bu yana Amerikalılar tarafından büyük ölçüde kullanılmaktadır [4] . Biyolojik silahların kullanımı yanlış sorgulandı, 22 Şubat 1952'de Kuzey Kore Dışişleri Bakanı Park Hon-yong resmi olarak Amerikalıları Kuzey Kore'de "böcek vektörlerini" veba, kolera ve "diğer hastalıkları" yaymakla suçladı. İki gün sonra, Zhou Enlai aynı suçlamayı koydu ve 8 Mart'ta 29 Şubat ile 5 Mart arasında Amerikan uçaklarının Mançurya'ya altmış sekiz kez patojenik mikrop taşıyan böcekler yaydığını doğruladı.

12 Mart 1952'de ABD Dışişleri Bakanı Dean Acheson, Uluslararası Kızılhaç Komitesi'nden (ICRC) Kuzey Koreliler ve Çinliler tarafından belirlenen alanlarda resmi olarak soruşturma yapılmasını istedi. ICRC aynı gün Kuzey Kore ve Çin'e, ardından 28 Mart, 31 Mart ve 10 Nisan tarihlerinde talepte bulundu. Çabaları hiçbir zaman Çin ve Kuzey Kore yetkililerinden bir yanıt alamadı.[5] ABD daha sonra Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'ne ICRC'nin Çin ve Kuzey Kore'de soruşturma yapmaya davet edileceği bir karar taslağı sundu. Amerikan hareketi lehinde on bir oydan on oy almasına rağmen, taslak karar kabul edilemedi, SSCB bunu veto etti. Nisan 1953'te BM'deki yeni bir Amerikan girişiminden sonra, ABD'nin kendi adına bir soruşturma istemekten vazgeçmesi koşuluyla, suçlamalarını geri çekmeye hazır olduğunu ilan etti. Bu nedenle, Kuzey Kore'nin iddialarının uydurma kanıtlara dayandığı açıktı. Gerçekten de böyleydi. Nitekim, 1998'de yayınlanan Sovyet belgeleri, Kuzey Koreliler ve Sovyet danışmanları tarafından düzenlenen korkunç bir sahneleme çağrıştırıyor. Yani 18 Nisan 1953 tarihinde, Korgeneral VN Razuvayev, Kuzey Kore'ye Sovyet büyükelçisi söyledi Beria'yı, üyesi Politbüro ve Devlet Güvenlik, sonradan başını KGB Şubat / Mart 1952" de, Sovyet danışmanlarıyla işbirliği, Kuzey Kore Sağlık Bakanlığı tarafından bir eylem planı hazırlandı) "ve daha sonra aşağıdaki önlemlerin alındığı  : veba ile enfekte olduğu söylenen bölgelerin karantinası; cesetlerin toplu mezarlara gömülmesi, daha sonra bu toplu mezarların uluslararası basına açıklanması; incelemeye yetkili iki uluslararası komisyonun [6] planlanan varışından önce Pekin'e sergi için "malzeme" gönderilmesi [7] ,[8] .

2 Mayıs 1953'te Kremlin, Sovyet Pekin Büyükelçisi VN Kuznetsov'a Mao'ya aşağıdaki mesajı iletmesi talimatını verdi: 

Kuzey Kore'deki Sovyet Maslahatgüzar yararına:


Çin ve Kuzey Kore tezi, 1998'de iki Kanadalı tarihçi Stephen Endicott ve Edward Hagerman, York Üniversitesi ( Toronto ) profesörleri ve ABD ve Biyolojik Savaş yazarları tarafından alındı . Erken Soğuk Savaş ve Kore'nin Sırları (Indiana University Press, Bloomington ve Indianapolis, 1998), daha sonra yine Manières de voir du Monde diplomatik koleksiyonunda (Ağustos-Eylül 2003) yayınlanan bir makalede. Bu yazıda MM. Endicott ve Hagerman Amerikan arşivlerine "az miktarda açığa çıkmış" (bkz. Profesör Ed Regis'in yorumu) ve Pekin hükûmetinin ve askeri arşivlerin belgelerine güvendiklerini söylüyorlar . Ayrıca, 1952'de Avustralya Dışişleri Bakanlığı'ndan istifa eden ve Uluslararası Bilim Komisyonu üyesi verilen bakteriyolojik "materyali" inceleyen Bay John Burton tarafından Bay Endicott'a gönderilen 12 Nisan 1977 tarihli bir mektuptan alıntı yaptılar. Çinliler tarafından (çapraz başvuru Razuvaev'in yukarıdaki Beria'ya raporu).


Profesörler Endicott ve Hagerman tarafından toplanan Amerikan arşiv belgeleri ve tanıklıkları kapsamlı bir biyolojik silah programı göstermektedir  : Tahıl kömür sporları taşıyan "tüy bombaları", solunum yolu enfeksiyonuna neden olan aerosoller, kolera, dizanteri, tifo ve botulizmi yayabilecek "vektör böcekler". Bu silahlar "[...] o Mart 1952 den uygulanabilir yetenekleriyle", 1 Temmuz 1954 ile faaliyete geçmesi idi. 

merak ediyorum. Endicott ve Hagerman. "Çin hükümetinde ve askeri arşivlerde tutulan belgelere göre" ve "bazı anormalliklere rağmen Çin endekslerinin güvenilir olduğuna karar veren Kanadalı bir uzman tarafından hazırlanan bir rapora göre cevap olumlu. "Efendiler. Endicott ve Hagerman Çin ve Kuzey Kore suçlamaların "en iyi bilinen reddiyeleri arasında" ABD hükûmetinin talebi üzerine "üç Kanadalı bilim adamları tarafından bir rapor karşı karşıya olduklarını ancak itiraf  . "Tarihinde yayınlanan bir makalede 27 The New York Times’da Ed Regis, Rutgers Üniversitesi'nde profesör ve Kıyamet Biyolojisi: Amerika'nın Gizli Mikrop Savaş Projesi'nin (New York: Henry Holt ve Company, 1999) yazarı Endicott'a dikkat çekiyor ve Hagerman, yirmi yıllık araştırmanın, Kore ve Çin'de bakteriyolojik silahın herhangi bir kullanımını kanıtlayacak tek bir Amerikan arşiv belgesi keşfetmelerine izin vermediğini açıkça kabul ediyor. Profesör Regis, Çin ve Kuzey Korelilerin güvenilirliklerine ilişkin herhangi bir analiz yapmadan ara sıra belgelerini kabul ettiklerini söylüyor, Çin ve Kuzey Korelilerin bir amaç için tarihi yeniden yazdıklarını çok iyi biliyoruz. propagandacı ve kanıt sağlama araçlarına, güdülerine ve fırsatlarına sahip olduklarını. Bu nedenle, Endicott / Hagerman'ın son derece şüpheli iddialarının (" olağanüstü şüpheli iddiaları ") aslında sanığın temize çıkarılmasıyla aynı olduğu sonucuna varıyor. Tarihçiler, Amerikan bakteriyolojik savaşının asla var olmadığını ve SSCB adına çalışan bir etki ajanı olan Avustralyalı gazeteci Wilfred Burchett tarafından üretildiğini gösterdiler [11] (J.-F. Sirinelli ve I. Yannakakis, Kore ve Fransız entelektüellerde bakteriyolojik savaş, Lille 3, 199 sayfa, 1993'ün gözetimi altında Bertrand Maricot tarafından tarihin yüksek lisans derecesine bakınız). Fransız gazeteci Pierre Daix 1976'da, Avustralyalıların bu işi nasıl kurduklarına inandığım kitabında sabah gösterdi . Belki de komünist bir montaj tezini destekleyen Ivan Cadeau'ya göre bile, Amerikan savaş mahkumları Çin-Kuzey Korelileri tarafından suçu itiraf etmeye zorlamak için işkence gördü.[12] Her şeye rağmen Ivan Cadeau, 

[13] ve 

 . 1950'de Savunma Bakanı Louis Arthur Johnson ABD'nin bakteriyolojik silahlar üzerine araştırma yürüttüğünü fark etti; 31 Ekim 1951 General MacAuliffe 

 . Diğer Amerikalı yetkililer ve askerler 

olduklarını doğrulamışlardı  . Kasıtlı komünist montajın, Çin-Kuzey Korelilerin ve müttefiklerinin versiyonunu nüanslayan bir başka gerçek, Amerikan savaşı sonrası karmaşıklığını, İmparatorluk Japon Ordusu'nun 731. Ünitesinin savaş suçluları ve lideri ile sömürdü 1939'da Sovyet birliklerine karşı bakteriyolojik testler yapan, daha sonra Çin halkına karşı savaşın sonunda [12] .

Soğuk savaşın ilk on yıllarında, büyük güçler 1968'de Amerika Birleşik Devletleri'nin tek taraflı olarak durmasına kadar (Richard Nixon nükleer cephaneliğinin kendisini korumak veya saldırı için yeterli olduğunu düşünüyor) ve Biyolojik Silahlar Sözleşmesinin imzalanması 10 Nisan 1972 (26 Mart 1975'te yürürlüğe girmiştir). Bununla birlikte, şarbona sızan Sverdlovsk (şimdi Ekaterinburg) bakteriyolojik silah üretim tesisi tarafından kanıtlandığı gibi biyolojik silah programları hala devam ediyor 30 ; kaynaklara göre, salgın 66 ile 600 arasında öldü. Sovyetler aslında 1970'lerde Biopreparat[14] ,[15] adlı biyolojik silahlarda büyük bir araştırma ve test programı başlattı.

1975 ve 1983 arasında " sarı yağmur " denilen zehirlenme vakaları , Mikotoksin T2'ye dayanarak, Güneydoğu Asya, Laos ve Kamboçya'da da bulunmuştur .

1980'lerde Güney Afrika'daki siyah popülasyonlara karşı Wouter Basson ("Ölüm Doktoru" lakaplı) adlı devlet projesi "Sahil" 10 yıl sonraya kadar açıklanmadı [16] ,[17] .

Irak hükümeti önemli miktarda biyolojik silah stokuna sahipti: Şarbon, aflatoksin ve bakteri Clostridium perfringens neden olabilir kangren ve risin ve aramalar da bakteri üzerinde yapıldı Salmonella ve kolera BM'ye bir vahiy olarak Dr Dr Rihab Taha, silah programının baş müfettişleri Irak'a 7 yıl boyunca, 1995'e kadar [18] ,[19].

Avustralya grubuna göre, 1992 yılında Rusya Devlet Başkanı Boris Yeltsin, Sovyetler Birliği'nin son yirmi yılda büyük bir biyolojik silah programı yürüttüğünü itiraf etti. ABD Savunma Bakanlığı Savunma Tehditlerini Azaltma Ajansı tarafından 2003 yılında Kantubek'te 100 ila 300 ton şarbon dahil olmak üzere stoklarının büyük bir kısmı yok edildi [20] ,[21] .

Raporlar, birkaç ülkenin saldırgan biyolojik silahlarda araştırma ve geliştirme yapmaya devam ettiğini gösteriyor.

2019'da Amerika Birleşik Devletleri'nde Lyme hastalığının biyolojik bir silah olarak kullanılıp kullanılmadığını bilmek için tartışmalar sürüyor [22] ,[23] .

Etnik yıkıma sahip biyolojik silah

Delaware

İsviçre kökenli paralı asker olan Albay Henri Bouquet ile yazışma, 1763'te On üç koloniye atanan İngiliz general Jeffery Amherst'in çiçek hastalığı (küçük çiçeği) ile enfekte battaniyeler dağıtmayı önerdiğini ortaya koyuyor Fort Pitt kuşatması sırasında Delaware kabilesi [24] . Bu fikrin gerçekte uygulandığı kesin değildir; battaniyeler dağıtılmışsa, muhtemelen Amherst'in emriyle değil. Çiçek hastalığı salgını gerçekten de o sırada Yerli Amerikalılar arasında yayıldı, ancak sömürgecilerin gelişinden bu yana salgınlar yaygındı. Bu fenomen diğer kıtalardaki (Yeni Zelanda dahil) diğer bölgelerde İngiliz ordusunu kapsayan çatışmalarda meydana gelmiştir. Sömürgecilik karşıtı aktivistler biyolojik savaştan bahsedecek kadar ileri gittiler [25] ,[26] .

Sahil projesi

Sahil Projesi [27], apartheid sırasında Güney Afrika hükûmetinin gizli savunma bakteriyolojik ve kimyasal silah programıdır [28] . Bu program, yalnızca siyah nüfusa saldıran bakteriyolojik zehirler oluşturarak Güney Afrika'daki siyah nüfusun demografisini kontrol etmeyi amaçlamıştır [29] . Bu program Wouter Basson ("Doctor La Mort" lakaplı) tarafından yönetilmiştir [30] .

1970 ve 1990 arasında, tişörtlerde, yiyeceklerde, zarflarda, sigaralarda, sütte, tornavidalarda ve zehirli şemsiyelerde bulunan zehirli veya çeşitli hileler oynandı.

1983 yılında, siyah nüfusun bir kısmını öldürmek için yaratılan bir zehir bitti ve operasyonel ilan edildi, bu zehirin büyük rezervleri yapıldı, hepsi apartheid sonunda imha edilen resmi kaynaklara göre olacak, ancak, diğerleri ABD hükümetinin bu zehir kaynaklarını satın aldığını iddia etmektedir [28],[31].

Sahil Projesi [32],[28] sırasında da kadınları sterilize edebilen bir zehir (siyah kadınlara yöneliktir) yaratılmıştır.

Bakteriyolojik silahlar sözlüğü

Biyolojik Silahlar Sözlüğü:

  • Biyolojik ajan:

Kirletici madde, patojenik etkileri ölüm veya iş göremezlik ile sonuçlanır. Biyolojik ajanlar genellikle bakteri, virüs, riketsiyal, mantar ve toksinleri içerir. İnsanlara, hayvanlara veya bitkilere karşı kullanılabilirler. İnsan vücuduna solunum veya sindirim sistemi yoluyla girerler.

  • Patojen:

Hastalığa neden olabilecek toksin veya mikroorganizma. Tüm biyolojik ajanlar patojeniktir.

  • Antibiyotik:

Madde genellikle diğer virülan mikroorganizmaların yok edilmesini veya büyümesini önleyen mikroorganizmalardan elde edilir. Antibiyotikler doğal bağışıklık sistemini uyarır ve biyolojik ajanlara karşı bir savunma olarak da kullanılabilir. Bununla birlikte, antibiyotikler bu rolde her zaman etkili değildir. Birçok biyolojik ajan, spesifik antibiyotiklere dayanacak şekilde tasarlanabilir.

  • Biyolojik silah:

Biyolojik ajanları bir hedefe götüren bir cihaz veya vektör. 20. yüzyılın başında biyolojik silahlara bakteriyolojik silahlar deniyordu.

  • Bakteri:

Sitoplazma ve hücre zarından oluşan tek hücreli mikroorganizma. Bazı bakteriler hastalığa neden olabilir. Genellikle sıvı veya katı kültürün yapay ortamlarında kolayca yetiştirilirler. Bakterilerin çoğaltılması basit bölünme ile gerçekleşir. Birçok patojenik bakteri antibiyotiklere duyarlıdır, ancak belirli tedavilere dirençli suşları seçmek mümkündür. Biyolojik ajanlar olarak farklı bakterilerin kullanılması muhtemeldir  : şarbon, veba ve bruselloz.

  • Mantar:

Organik madde ile beslenen bir grup mikroorganizma. Genellikle insanlara ve hayvanlara zarar vermezler, ancak bitkiler için zararlı olabilirler. Farklı mantarların biyolojik ajan olarak kullanılması muhtemeldir  : buğdayı parazite eden siyah pas ve kauçuk ağacının yapraklarının Güney Amerika hastalığından sorumlu Mikrosiklus yağı.

  • Kapsama:

Biyolojik olarak tehlikeli maddelerin güvenli bir şekilde taşınmasını ve bakımını sağlamak için güvenlik rejimi uygulanmıştır. İki tür sınırlama vardır  : birincil ve ikincil. Birincil çevreleme, personeli ve laboratuvarın yakın çevresini tehlikeli biyolojik maddelere maruz kalma riskine karşı korumaktan oluşur. İkincil çevreleme, laboratuvar dışındaki ortamın bu tür malzemelere maruz kalmasından korunmasını içerir.

  • Fermantasyon:

Kontrollü bir ortamda biyolojik ajanlar gibi mikroorganizmaların yetiştirilmesi veya çoğaltılması için proses. Bu işlem biyolojik ajanların yetiştirilmesi için gereklidir.

  • Stabilizasyon:

Bir biyolojik ajanın depolanması veya cephaneye yerleştirilmesi için muamele edilmesi.

  • Toksin:

Bitki, hayvan veya mikro organizmanın toksik yan ürünü veya yapay bir kimyasal sentezden kaynaklanan. Diğer biyolojik ajanların aksine, toksinler üreyemez ve bulaşıcı hastalıklar üretemez; sadece maruz kalan organizmaları etkiler. Toksinlere maruz kalmak, insanların birkaç saat ila birkaç gün arasında geçici olarak etkisiz hale gelmesine ve hatta ölüme neden olabilir. Toksinler canlı organizmalar olmadığından, diğer biyolojik ajanlara göre daha stabildir ve bu nedenle kullanımı daha kolaydır. Biyolojik ajanlar olarak farklı toksinler kullanılabilir: botulinum toksini, aflatoksinler ve sakitoksinler.

  • Vektör:

Bir biyolojik ajanı hedefine taşımak için kullanılan bir cihaz veya madde veya hayvan veya diğer araçlar.

  • Virüs:

Bir protein kabuğuyla çevrelenmiş bir nükleik asit molekülünden oluşan kirletici mikroorganizma. Virüsler canlı hücrelerde çoğalır. Etkileri doğal bir mutasyon veya genetik bir modifikasyon ile çoğaltılabilir. Viral ajanlar genellikle insanlar için ölümcüldür ve bakteriyolojik ajanların aksine tedavi edilemez. Biyolojik ajanlar olarak farklı virüsler kullanılabilir: Venezüella at ensefalit virüsü, Ebola virüsü ve sarı humma virüsü.

Kaynakça

  • Boyle Francis, Biyolojik Savaş ve Terörizm, Half Moon, 2007, 2952557195
  • Henri Mollaret, Biyolojik Silah  : mikroplar, virüsler ve terörizm, Plon, 2002, 2259196802
  • Judith Miller, Stephen Engelberg, William Broad, Mikroplar  : gizli savaşın biyolojik silahları, Fayard, 2002, 2213611858
  • Ken Alibek, Mikrop Savaşı, Presses de la Cité, 2000, 2258053455
  • Peter Williams, David Wallace, Bakteriyolojik Savaş, Albin Michel, 1990, 2226041192
  • Patrick Berche, Biyolojik Savaşların Gizli Tarihi  : yalanlar ve devlet suçları, R. Laffont, 2009, 978-2-221-11214-4
  • Olivier Lepick, Geleneksel Olmayan Terörizm, PUF, 2003 9782130534815

Notlar ve referanslar

  1. ^ "The 'Hittite plague', an epidemic of tularemia and the first record of biological warfare". Medical Hypotheses (İngilizce). 69 (6). Mayıs 2007. s. 1371-1374. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2010. 
  2. ^ Karen Judson (2004). Chemical and Biological Warfare (İngilizce). Marshall Cavendish. ISBN 978-0-7614-1585-5. 
  3. ^ Philippe Jurgensen, Batı'nın küreselleşme karşısında yaptığı hata Odile Jacob, 2004, 2738114024, p. 365
  4. ^ L’unité 731 japonaise de guerre biologique 11 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Frank Brunner, interet-general.info
  5. ^ Uluslararası Kızılhaç Komitesi ve Kore Çatışması, Belgelerin Toplanması, cilt. II, Şablon:Pp.
  6. ^ une délégation de juristes membres de la International Association of Democratic Lawyers et une International Scientific Commission for the Investigation of the Facts concerning Bacterial Warfare in Korea and China
  7. ^ "April 18, 1953 Explanatory Note from Lt. Gen. V.N. Razuvaev to L.P. Beria" (PDF). Wilson Center (İngilizce). 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2014. .
  8. ^ Cold War International History Project, Virtual Archive : Explanatory note from Lt. Gen. V. N. Razuvaev to L. P. Beria
  9. ^ a b Uluslararası soğuk savaş tarihi projesi, sanal arşiv: SSCB Bakanlar Konseyi başkanlığının kararı. Tarih: 05/02/1953
  10. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; ENDI-HAGE isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  11. ^ Jean-François Revel. LAFFONT, Robert (Ed.). La Nouvelle Censure : Un exemple de mise en place d'une mentalité totalitaire (Fransızca). ISBN 978-2221036075. . Lire aussi : Revel (2002). L'obsession anti-américaine : son fonctionnement, ses causes, ses inconséquences (Fransızca). Paris: Plon. ISBN 978-2-259-19449-5. OCLC 50961003. 
  12. ^ a b Cadeau 2013.
  13. ^ Cadeau 2013.
  14. ^ "Guerre chimique et bactériologique". France Culture. 1 Temmuz 2010. 18 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2010. 
  15. ^ Jeanne Guillemin []. « Biological Weapons: From the Invention of State-sponsored Programs to Contemporary Bioterrorism», (Google Books), Columbia University Press, 2005, pp. 99-105, 0-231-12942-4.
  16. ^ "Wouter Basson, le Mengele sud-africain (rediffusion du 10 décembre 2005)". 7 Aralık 2013. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014. 
  17. ^ "Wouter Basson's sentencing postponed again" (İngilizce). 4 Haziran 2014. 8 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014. 
  18. ^ (İngilizce) Iraqi bio-scientist breaks silence 29 Eylül 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., BBC News, 9 février 2003
  19. ^ (İngilizce) 4 Nations Thought To Possess Smallpox Iraq, N. Korea Named, Two Officials Say 15 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Washington Post, 5 Kasım 2002
  20. ^ "Anthrax buried for good". Washington Times (İngilizce). 22 Mart 2003. Erişim tarihi: 31 Aralık 2014. .
  21. ^ "What we did...for our Nation (Part1)" (İngilizce). 7 Mayıs 2010. 17 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2014. .
  22. ^ "Aux Etats-Unis, les élus veulent savoir si l'armée a utilisé des tiques comme armes biologiques". 5 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  23. ^ "US Pentagon is told to investigate claims that Lyme disease is escaped bioweapon from cold war". BMJ (İngilizce). Cilt 366. 19 Temmuz 2019. s. l4784. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2019. 
  24. ^ Voir l'entrevue de Denis Vaugeois par Fabien Loszach (ledevoir.com du lundi 24 août 2009).
  25. ^ "Amherst mérite-t-il sa rue?" (Fransızca). lapresse.ca. 1 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014. 
  26. ^ "Jeffrey Amherst and Smallpox Blankets" (İngilizce). umass.edu. 16 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014. 
  27. ^ [ölü link]
  28. ^ a b c http://www.unidir.org/pdf/ouvrages/pdf-1-92-9045-144-0-en.pdf 13 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. {en}
  29. ^ http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/110947.stm {en}
  30. ^ [ölü link] {fr}
  31. ^ Gould Chandré, Hecker Marc, « Armes chimiques et biologiques : leçons d'Afrique du Sud », Politique étrangère, 2005/1 (Printemps), p. 109-121. DOI: 10.3917/pe.051.0109. URL: https://www.cairn.info/revue-politique-etrangere-2005-1-page-109.htm
  32. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020. 

Dış bağlantılar

  • Avrupa Birliği'ne karşı Avrupa Birliği stratejisinin uygulanması çerçevesinde Biyolojik ve Toksin Silahlarının Yasaklanması Sözleşmesi (BTWC) için 10 Kasım 2008 tarihli Avrupa 2008/858 / CFSP Ortak Konseyi Eylemi kitle imha silahlarının yayılması.
  • Stratejik İşler - Savunma Bakanlığı İnternet sitesi - 7 Bölüm Biyolojik Silahlar Konvansiyonu İnceleme
  • [1] Birleşmiş Milletler silahsızlanma işleri ofisinin resmi web sitesi, kitle imha silahları hakkında makale

Şablon:PaletteŞablon:PaletteŞablon:Portal çubuğu

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Biyolojik_silah&oldid=24654549" sayfasından alınmıştır