Antun Sadi: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
k İçerik genişletildi
72. satır: 72. satır:
[[Dosya:SadheeSYRIA-ar.jpg|küçükresim|sağ|200px|Sadi ve SSMP tarafından öngörüsüne göre, "Doğal Suriye" modern [[Suriye]], [[Lübnan]], [[Filistin]], [[Ürdün]], [[Irak]], [[Kuveyt]], [[Kıbrıs Cumhuriyeti|Kıbrıs]], [[Sina Yarımadası]], [[İran]]'ın [[Ahvaz]] bölgesi ve [[Anadolu]]'nun [[Kilikya]] bölgesini içermekteydi.]]
[[Dosya:SadheeSYRIA-ar.jpg|küçükresim|sağ|200px|Sadi ve SSMP tarafından öngörüsüne göre, "Doğal Suriye" modern [[Suriye]], [[Lübnan]], [[Filistin]], [[Ürdün]], [[Irak]], [[Kuveyt]], [[Kıbrıs Cumhuriyeti|Kıbrıs]], [[Sina Yarımadası]], [[İran]]'ın [[Ahvaz]] bölgesi ve [[Anadolu]]'nun [[Kilikya]] bölgesini içermekteydi.]]


Antun Sadi, hem dili hem de dini bir ulusun özelliklerini tanımladığı için reddetti ve bunun yerine ulusların belirli bir coğrafi bölgede yaşayan bir halkın ortak gelişimi yoluyla geliştiğini savundu. Dolayısıyla, hem Arap milliyetçiliğinin hem de [[Ümmetçilik|Pan-İslamcılığın]] güçlü bir rakibiydi. Suriye'nin, dört kısma ayırdığı Arap dünyasının geri kalanından, tarihsel, kültürel ve coğrafi olarak farklı olduğunu savunmaktaydı. Suriye tarihini [[Fenikeliler]]e, [[Kenan]]lılara, [[Süryaniler|Asurlular]]a, [[Babil]]lilere ve diğer kavimlere<ref>{{Web kaynağı | url = http://www.ssnp.org/new/library/saadeh/misc/en/maronites.htm | ad = Antun | soyadı = Saadeh | başlık = The Maronites are Syriac Syrians | çeviribaşlık = [[Maruniler]], [[Süryaniler|Süryani]] Suriyelilerdir | tarih = 17 Mayıs 2004 | erişimtarihi = 2 Ocak 2008 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20071021195323/http://www.ssnp.org/new/library/saadeh/misc/en/maronites.htm | arşivtarihi = 21 Ekim 2007 | ölüurl = evet | dil = İngilizce }}</ref> kadar dayanan ayrı bir varlık olarak izledi ve Suriyeliliğin dini ayrımları aştığını savundu.<ref name=Kader>{{Web kaynağı | soyadı = Kader | ad = Dr. Haytham A. | başlık = Syrian Social Nationalist Party – Ideology | url = http://www.ssnp.org/new/ssnp/en/ssnp.htm | tarih = 17 Mayıs 2004 | erişimtarihi = 4 May 2012 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20120226025315/http://www.ssnp.org/new/ssnp/en/ssnp.htm | arşivtarihi = 26 Şubat 2012 | ölüurl = evet | dil = İngilizce }}</ref>
Antun Sadi, hem dili hem de dini bir ulusun özelliklerini tanımladığı için reddetti ve bunun yerine ulusların belirli bir coğrafi bölgede yaşayan bir halkın ortak gelişimi yoluyla geliştiğini savundu. Dolayısıyla, hem Arap milliyetçiliğinin hem de [[Ümmetçilik|Pan-İslamcılığın]] güçlü bir rakibiydi. Suriye'nin, dört kısma ayırdığı Arap dünyasının geri kalanından, tarihsel, kültürel ve coğrafi olarak farklı olduğunu savunmaktaydı. Suriye tarihini [[Fenikeliler]]e, [[Kenan]]lılara, [[Süryaniler|Asurlular]]a, [[Babil]]lilere ve diğer kavimlere<ref>{{Web kaynağı | url = http://www.ssnp.org/new/library/saadeh/misc/en/maronites.htm | ad = Antun | soyadı = Saadeh | başlık = The Maronites are Syriac Syrians | çeviribaşlık = [[Maruniler]], [[Süryaniler|Süryani]] Suriyelilerdir | tarih = 17 Mayıs 2004 | erişimtarihi = 2 Ocak 2008 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20071021195323/http://www.ssnp.org/new/library/saadeh/misc/en/maronites.htm | arşivtarihi = 21 Ekim 2007 | ölüurl = evet | dil = İngilizce }}</ref> kadar dayanan ayrı bir varlık olarak izledi ve Suriyeliliğin dini ayrımları aştığını savundu.<ref name="Kader">{{Web kaynağı | soyadı = Kader | ad = Dr. Haytham A. | başlık = Syrian Social Nationalist Party – Ideology | url = http://www.ssnp.org/new/ssnp/en/ssnp.htm | tarih = 17 Mayıs 2004 | erişimtarihi = 4 May 2012 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20120226025315/http://www.ssnp.org/new/ssnp/en/ssnp.htm | arşivtarihi = 26 Şubat 2012 | ölüurl = evet | dil = İngilizce }}</ref>


Partisinin sözde Ulusal Sosyalist ve Faşist ideolojisi olduğuna dair iddialar, Saadeh'in kendisi tarafından reddedildi. Saadeh, 1935'te yaptığı bir konuşmada şunları söyledi: "Bu konuşma fırsatını, Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi sisteminin ne Hitler'in nasyonal sosyalizmine ne de Faşizme benzer bir sistem olmadığını, saf sosyal milliyetçi olduğunu söylemek için kullanmak istiyorum. Bu gereksiz bir taklit değil, tersine otantik bir buluş olarak halkımızın erdeminin sonucudur.<ref name="Nordbruch2009">{{Kitap kaynağı | ad = Götz | soyadı = Nordbruch | başlık = Nazism in Syria and Lebanon: The Ambivalence of the German Option, 1933–1945 | çeviribaşlık = Suriye ve Lübnan'da Nazizm: Alman Seçeneğindeki Kararsızlık | url = https://books.google.com/books?id=iAWBkDAv4TkC&pg=PA45 | yıl = 2009 | yayıncı = Taylor & Francis | isbn = 978-0-415-45714-9 | sayfa = 45 | dil = İngilizce }}</ref> Daha sonra [[İsrail]]'in devletleşmesi sürecinde, Yahudileri Büyük Suriye'de yaşayan halklardan biri olarak görmeyi reddetmesi ve 1948'de kurulan İsrail Devleti'ne muhalefet etmesi de [[Siyonizm|Siyonist]] çevrelerde [[Antisemitizm|anti-semitik]] bir tavır olarak yorumlanmıştır.<ref>{{Kitap kaynağı | soyadı = Melhem | ad = Edmond | çalışma = Sa’adeh and Lebanon: A Historical Perspective | editör = Adel Beshara | başlık = Antun Sa'adeh: The Man, His Thought: An Anthology | yayıncı = Ithaca Press | yıl = 2007 | sayfa = 223-233 | dil = İngilizce }}</ref>
Partisinin sözde Ulusal Sosyalist ve Faşist ideolojisi olduğuna dair iddialar, Saadeh'in kendisi tarafından reddedildi. Saadeh, 1935'te yaptığı bir konuşmada şunları söyledi: "Bu konuşma fırsatını, Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi sisteminin ne Hitler'in nasyonal sosyalizmine ne de Faşizme benzer bir sistem olmadığını, saf sosyal milliyetçi olduğunu söylemek için kullanmak istiyorum. Bu gereksiz bir taklit değil, tersine otantik bir buluş olarak halkımızın erdeminin sonucudur ve Suriye’ye özgüdür.<ref name="Antoun,1935">{{Web kaynağı | soyadı = Saadeh | ad = Antoun | başlık = Speech of June 1, 1935 | url = http://www.ssnp.org/new/library/saadeh/misc/en/june_1_35.htm | tarih = 1 Haziran 1935 | erişimtarihi = 12 Aralık 2020 | arşivurl = http://web.archive.org/web/20071021195247/http://www.ssnp.org/new/library/saadeh/misc/en/june_1_35.htm | arşivtarihi = 21 Ekim 2007 | ölüurl = evet | dil = İngilizce }}</ref><ref name="Nordbruch2009">{{Kitap kaynağı | ad = Götz | soyadı = Nordbruch | başlık = Nazism in Syria and Lebanon: The Ambivalence of the German Option, 1933–1945 | çeviribaşlık = Suriye ve Lübnan'da Nazizm: Alman Seçeneğindeki Kararsızlık | url = https://books.google.com/books?id=iAWBkDAv4TkC&pg=PA45 | yıl = 2009 | yayıncı = Taylor & Francis | isbn = 978-0-415-45714-9 | sayfa = 45 | dil = İngilizce }}</ref> Daha sonra [[İsrail]]'in devletleşmesi sürecinde, Yahudileri Büyük Suriye'de yaşayan halklardan biri olarak görmeyi reddetmesi ve 1948'de kurulan İsrail Devleti'ne muhalefet etmesi de [[Siyonizm|Siyonist]] çevrelerde [[Antisemitizm|anti-semitik]] bir tavır olarak yorumlanmıştır.<ref>{{Kitap kaynağı | soyadı = Melhem | ad = Edmond | çalışma = Sa’adeh and Lebanon: A Historical Perspective | editör = Adel Beshara | başlık = Antun Sa'adeh: The Man, His Thought: An Anthology | yayıncı = Ithaca Press | yıl = 2007 | sayfa = 223-233 | dil = İngilizce }}</ref> Parti sembollerinin Nazilerden ilham alındığını da reddetmektedir. Örneğin Zavbaa’nın Müslüman hilali ile Hıristiyan haçının bir birleşimi ve antik dönem Suriye menşeli bir sembol olduğunu söylemektedir. Partinin Avrupa faşizmi ile ilişkilendirilmesine yol açan diğer bir neden unsur olan Sadi'nin 1938'de Latin Amerika'ya giderken kısa süreliğine [[İtalya]] ve [[Almanya]]'yı ziyaret etmesiydi. Sadi'nin İtalya ve
Almanya'da faşist rejimlerin temsilcileriyle görüştüğü iddia ediliyordu. Bununla birlikte partiye yakınlığıyla bilenen Yamak ve Beshara gibi yazarlar Sadi'nin savaş boyunca asla İtalya ve Almanya yanlısı bir tavır takınmadığı görüşündedirler.<ref name="Yamak">{{Kitap kaynağı | soyadı = Yamak | ad = Labib Zuwiyya | başlık = The Syrian Social Nationalist Party: An Ideological Analysis | yer = Cambridge | yayıncı = Harvard University Press | yıl = 1966 | dil = İngilizce | sayfa = 59-60 }}</ref>


== Eserleri ==
== Eserleri ==

Sayfanın 18.24, 12 Aralık 2020 tarihindeki hâli

Antun Sadi
Arapça: أنطون سعادة
Doğumu01 Mart 1904(1904-03-01)
Dhour El Choueir, Beyrut Vilayeti, Osmanlı İmparatorluğu
Ölümü08 Temmuz 1949 (45 yaşında)
Beyrut, Lübnan
İdam
MilliyetiArap
Çağı20. yüzyıl
BölgesiLevant
OkuluRomantizm, milliyetçilik, Suriye Sosyal Nasyonalizmi
İlgi alanlarıSiyaset felsefesi, sosyoloji, tarih, edebiyat, güzel sanatlar
Önemli fikirleriDoğal Suriye, Suriye Sosyal Nasyonalizmi
Etkiledikleri

Antun Sadi (1 Mart 1904 - 8 Temmuz 1949) Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi'ni kurucusu Lübnanlı bir politikacı, filozof ve yazar. Suriye'yi doğal parçası saydığı komşu bölgelerle birleştirmeye çalışmıştır.

Hayatı ve kariyeri

İlk dönemi

Antun Sadi, 1904'te Lübnan Dağı'ndaki Dhour El Choueir'de doğdu. Lübnanlı Ortodoks Hristiyan bir doktor Khalil Sadi ve Naifa Nassir Khneisser'in oğluydu.[1] Babası bir Suriye milliyetçisi olduğu kadar demokrasi savunucusuydu ve aynı zamanda eserleri siyaset, edebiyat, gazetecilik, roman yazımı ve çeviri alanlarını kapsayan üretken bir yazar ve hezârfen olarak tanımlanan bir entelektüel ve yazardı."[2] Antun Sadi, ilk eğitimini doğduğu şehirde tamamladı ve eğitimine Kahire'deki Lycée des Frères'de devam etti. Annesinin ölümü üzerine Lübnan'a döndü.[3] 1919'un sonlarında Sadi Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti ve burada amcasıyla New Mexico eyaletinin Springer şehrinde yaklaşık bir yıl ikâmet etti. Springer'de yerel bir tren istasyonunda çalıştı. Şubat 1921'de artık önde gelen bir Arap gazeteci olan babasıyla Brezilya'ya taşındı. 1924'te Sadi, Doğal Suriye'yi birleştirmeyi amaçlayan gizli bir topluluk kurdu. Bu topluluk ertesi yıl feshedildi. Sadi'ye göre Doğal Suriye, Levant, Filistin, Ürdün, Lübnan, Suriye, Irak ve Türkiye'nin güneyindeki bazı bölgeleri içeriyordu. Suriye kavramı, bu bölgede yaşayan tüm dini, etnik ve dilsel grupları içeriyordu. Hatta 1877 yılında oluşturulan 6 Osmanlı vilayetinin (Halep, Beyrut, Şam, Deyr-i Zor, Cebel-i Lübnan ve Kudüs) birleştirilmesiyle oluşturulacak birleşik bir ülke olarak Büyük Suriye'yi kurmayı amaçlıyordu.[4]

Sadi Brezilya'da geçirdiği süre boyunca Almanca ve Rusça öğrendi.[5] Sonunda, yedi dilde akıcı konuşabilen çok dilli bir entelektüel oldu: Arapça, İngilizce, Portekizce, Fransızca, Almanca, İspanyolca ve Rusça.[6]

Lübnan'daki faaliyetleri

Temmuz 1930'da Lübnan'a döndü. 1931'de ilk olarak, ileride 1933 yılında Beyrut'ta "Sidnaya Meryem Ana'nın Tatil Hikâyesi" içinde yayınlanacak olan "Bir Aşk Trajedisi" ni yazdı. Ayrıca, 1931'de Sadi günlük El-Ayyam gazetesinde çalıştı, ardından 1932'de Beyrut Amerikan Üniversitesi'nde Almanca öğretmenliği yaptı. 1933'te Beyrut'taki Al-Majalia dergisinde broşürler yayınlamaya devam etti.[5]

Büyük Lübnan ideali genel olarak Ortodoks Hristiyanlar arasında hakim görüştü. Ancak Antun Sadi ve babası Halil Sadi'nin da aralarında olduğu bazı Ortodoks Hristiyanlar ise Suriye ile birlik içinde olunmasını savunuyorlardı.[7]

16 Kasım 1932'de Sadi gizlice Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi'ni kurdu.[8] Üç yıl sonra, 16 Kasım 1935'te partinin varlığı ilan edildiğinde Sadi tutuklandı ve altı yıl hapis cezasına çarptırıldı. Hapsedildiği süre boyunca ilk kitabı olan "Ulusların Yükselişi" ni yazdı. Hapisten erken tahliye edildi, ancak Haziran 1936'da bir kez daha gözaltına alındı ve bu kez ikinci kitabı olan "Açıklanan İlkeler" i yazdı. Aynı yılın Kasım ayında hapishaneden serbest bırakıldı, ancak Mart 1937'de tekrar tutuklandı. Hapishanede kaldığı süre boyunca üçüncü kitabı olan "Suriye Milletinin Yükselişi"ni yazdı, ancak el yazısı metinlerine el kondu ve yetkililer bunları iade etmeyi reddetti.[5]

Antun Sadi 1947 yılında.

Göçmenlik dönemindeki faaliyetleri

Mayıs 1937'nin sonlarında hapisten çıktı. Kasım 1937'de Sadi, El-Nahdhah gazetesini kurdu. Sadi 1938'e kadar partiye liderlik etti, ardından ikinci kez Lübnanlıların göç ettiği ülkelerde partinin şubelerini kurmak için ülkeyi terk etti. Antun Sadi'nin Latin Amerika'da yaşadığı yıllarda partisinin Lübnan'daki faaliyetlerine Nami Tabet liderlik etmeye başladı.[8] Sadi Brezilya'ya giderek önce "El-Mecelle", ardından "Yeni Suriye" gazetelerini kurdu. Kısa süre sonra Fransız sömürge yetkilileri tarafından tutuklandı ve iki ay hapis yattı. 1939'da, II. Dünya Savaşı'nın patlak vermesiyle, Sadi, 1947'ye kadar kaldığı Arjantin'e taşındı. Sadi Arjantin'de faaliyetlerine devam etti. El-Zawba'a (Fırtına) gazetesini kurdu ve Buenos Aires'te basılan "Suriye Edebiyatında Entelektüel Mücadelesi"ni yazdı. 1943'te Sadi, Juliette El-Mir ile evlendi ve onunla üç kızı oldu. Fransız sömürge mahkemesi onu gıyaben yirmi yıl hapis cezasına çarptırdı.[5]

1943'te Lübnan'ın bağımsızlığını kazanmasıyla, Sadi'nin yokluğundaki parti, ülke siyasetindeki yeni koşullara uyum sağlamaya çalışmış, adından "Suriye" kelimesini çıkarmıştır. Bunun ödülünü Mayıs 1944'te Lübnan hükûmeti tarafından yasal parti statüsü sağlanmasıyla almıştır.[8]

Lübnan'a dönüşü ve infazı

Antun Sadi Lübnan'da.
Sadi'nin Lübnan'a dönüşüne dair Arapça film.

Antun Sadi, ülkenin Fransa'dan bağımsızlığını kazanmasının ardından ancak 2 Mart 1947'de Lübnan'a dönebildi.

Dönüşünden sonra yaptığı devrimci bir konuşma üzerine, yetkililerin yedi aydır yürürlükte olan bir tutuklama emriyle tutuklandı, ancak tekrar salıverildi.[9]

Sadi, partisindeki değişimlerden rahatsızlığını açıkça belirterek, parti üzerinde kişisel otoritesini tekrar kurmaya çalışmıştır. İlk olarak partinin adından "Suriye" kelimesinin çıkarılmasını reddeden Sadi, ardından partinin adına "sosyal" kelimesinin eklenmesini önerip gerçekleştirmiştir. Latin Amerika'da geçirdiği dönemde Sadi'nin "Büyük Suriye" konusundaki fikrinin de değişmesine yol açmıştı; Kıbrıs ve Irak'ın da içine alınmasıyla daha da geniş sınırlarla Büyük Suriye oluşumunu savunmaya başladı. Tüm bu değişiklikler parti içinde ihraçları ve istifaları da beraberinde getirmiştir.[8][10]

Sadi Lübnan'da El-Jil El-Cedid gazetesini kurdu.

Sadi'nin Suriye'den koparılmış bağımsız bir Lübnan Devleti'ni tanımayı reddetmesi, hem Lübnan hükûmeti hem de Marunîlerin başını çektiği Lübnan milliyetçilerinden tepki gördü.[11]

30 Mart 1949'da Suriye'de Hüsnü Zaim'in askerî darbeyle iktidarı ele geçirmesi, SSMP'nin Lübnan siyasetinde etkili olması için yeni bir fırsat ortaya çıkarmıştı. SSMP üyesi subayların darbede rol oynamış olması Lübnan hükûmetinin SSMP'ye karşı duyduğu şüpheleri daha da arttırdı. 9 Haziran 1949'da Beyrut'un Cummaizeh bölgesinde silahlı Marunî Keta’ib Partisi taraftarları ile SSMP üyeleri arasında patlak veren çatışma Lübnan hükûmetine SSMP'yi ülke siyasetinden tasfiye etmek için uygun bir fırsat tanımış oldu. Bu fırsatla SSMP'yi darbe planlamakla suçlayarak Antun Sadi hakkında da tutuklama kararı aldı. Bu durum partinin Lübnan'daki hareket alanını iyice daraltmıştı.[8]

4 Temmuz 1949'da parti, Lübnan hükûmetinin parti üyelerine karşı düzenlediği bir dizi şiddetli provokasyona misilleme olarak Lübnan'da bir devrim ilan etti. İsyan bastırıldı ve Sadi, daha önce kendisine destek vermeyi kabul eden ve artık Suriye Devlet Başkanı olan Hüsnü Zaim ile görüşmek için Şam'a gitti. Ancak, ez-Zaim tarafından Lübnanlı yetkililere teslim edildi. Sadi ve takipçilerinin çoğu Lübnan askerî mahkemesi tarafından yargılandı ve sonuçta Sadi de bir idam mangası tarafından idam edildi.[9] Yakalama, yargılama ve infaz 48 saatten kısa bir sürede gerçekleşti.[12] Sadi'nin infazı 8 Temmuz 1949'un şafağında gerçekleşti.[13] Adel Beshara'ya göre bu dava, bir siyasi suçluya verilen en kısa ve en gizli duruşmaydı ve hâlâ da bu özelliğini korumaktadır.

Ölümünden sonra partisi aktif olmaya devam etti. Lübnan Devlet Başkanı Camille Chamoun, 1958 Lübnan krizi sırasında Sadi'nin partisi tarafından desteklendi. 1961'de SSMP, Başkan Fuad Şihab'a karşı başarısızlıkla sonuçlanan bir darbe girişiminde bulundu. 1960'larda parti liderleri tutuklandı ve sonunda parti ayrı gruplara bölündü.[9]

Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi

Sadi ve SSMP tarafından öngörüsüne göre, "Doğal Suriye" modern Suriye, Lübnan, Filistin, Ürdün, Irak, Kuveyt, Kıbrıs, Sina Yarımadası, İran'ın Ahvaz bölgesi ve Anadolu'nun Kilikya bölgesini içermekteydi.

Antun Sadi, hem dili hem de dini bir ulusun özelliklerini tanımladığı için reddetti ve bunun yerine ulusların belirli bir coğrafi bölgede yaşayan bir halkın ortak gelişimi yoluyla geliştiğini savundu. Dolayısıyla, hem Arap milliyetçiliğinin hem de Pan-İslamcılığın güçlü bir rakibiydi. Suriye'nin, dört kısma ayırdığı Arap dünyasının geri kalanından, tarihsel, kültürel ve coğrafi olarak farklı olduğunu savunmaktaydı. Suriye tarihini Fenikelilere, Kenanlılara, Asurlulara, Babillilere ve diğer kavimlere[14] kadar dayanan ayrı bir varlık olarak izledi ve Suriyeliliğin dini ayrımları aştığını savundu.[15]

Partisinin sözde Ulusal Sosyalist ve Faşist ideolojisi olduğuna dair iddialar, Saadeh'in kendisi tarafından reddedildi. Saadeh, 1935'te yaptığı bir konuşmada şunları söyledi: "Bu konuşma fırsatını, Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi sisteminin ne Hitler'in nasyonal sosyalizmine ne de Faşizme benzer bir sistem olmadığını, saf sosyal milliyetçi olduğunu söylemek için kullanmak istiyorum. Bu gereksiz bir taklit değil, tersine otantik bir buluş olarak halkımızın erdeminin sonucudur ve Suriye’ye özgüdür.[16][17] Daha sonra İsrail'in devletleşmesi sürecinde, Yahudileri Büyük Suriye'de yaşayan halklardan biri olarak görmeyi reddetmesi ve 1948'de kurulan İsrail Devleti'ne muhalefet etmesi de Siyonist çevrelerde anti-semitik bir tavır olarak yorumlanmıştır.[18] Parti sembollerinin Nazilerden ilham alındığını da reddetmektedir. Örneğin Zavbaa’nın Müslüman hilali ile Hıristiyan haçının bir birleşimi ve antik dönem Suriye menşeli bir sembol olduğunu söylemektedir. Partinin Avrupa faşizmi ile ilişkilendirilmesine yol açan diğer bir neden unsur olan Sadi'nin 1938'de Latin Amerika'ya giderken kısa süreliğine İtalya ve Almanya'yı ziyaret etmesiydi. Sadi'nin İtalya ve Almanya'da faşist rejimlerin temsilcileriyle görüştüğü iddia ediliyordu. Bununla birlikte partiye yakınlığıyla bilenen Yamak ve Beshara gibi yazarlar Sadi'nin savaş boyunca asla İtalya ve Almanya yanlısı bir tavır takınmadığı görüşündedirler.[19]

Eserleri

Kitapları

  • Nushu' al-Umam (Ulusların Yükselişi), Beyrut : n.p., 1938.
  • An-Nizam al-Jadid (Modern Sistem), Beyrut and Damascus : SSNP Publications, 1950–1956.
  • Al-Islam fi Risalateih (İki Mesajıyla İslam), Damascus : n.p., 1954.
  • Al-Sira' al-Fikri fial-Adab al-Suri (Suriye Edebiyatında Entelektüel Çatışma), 3. baskı, Beyrut : SSNP Publications, 1955.
  • Al-Muhadarat al-Ashr (On Ders), Beyrut: SSNP Publications, 1956.
  • Shuruh fi al-Aqida (İdeoloji Üzerine Yorumlar), Beyrut: SSNP Publications, 1958.
  • Marhalat ma Qabl al-Ta'sis (1921–1932) (Oluşum Öncesi Aşama [SSNP'nin]), Beyrut : SSNP, 1975.
  • Al-In'izaliyyah Aflasat (1947–1949), (İzolasyonizm İflas Etti), Beyrut : SSNP Publications, 1976.
  • Mukhtarat fi al-Mas'alah al-Lubnaniyyah (1936–1943) (Lübnan Sorununun Seçenekleri), Beyrut : SSNP Publications, 1976.
  • Marahil al-Mas'alah al Filastiniyyah : 1921–1949 (Filistin Sorununun Aşamaları), Beyrut : SSNP Publications, 1977.
  • Al-Rasa'il (Yazışmalar), Beyrut : SSNP Publications, 1978–1990.
  • Al-Athar al-Kamilah (Seçilmiş Çalışmalar), Beyrut : SSNP Publications, 1978–1995.
  • A'da al-Arab A'da Lubnan (Arapların Düşmanları, Lübnan Düşmanları), Beyrut : SSNP Publications, 1979.
  • Al-Rassa'eel (Mektuplar), Beyrut : Dar Fikr for Research and Publication, 1989.
  • Mukhtarat fi al-Hizbiyyah al-Dinniyyah (Dini Partizanlık Üzerine Bir Antoloji), Beyrut : Dar Fikr, 1993.
  • Al-Islam fi Risalateih al-Masihiyyah wal Muhammadiyyah (Hristiyan ve Müslüman mesajında ​​İslam), 5. baskı, Beyrut: Al-Rukn, 1995.

Makaleleri

  • "The Opening of a New Way for the Syrian Nation" [Suriye Milleti İçin Yeni Bir Yolun Açılması]. Al-Jumhur (İngilizce). Beyrut. Haziran 1937. 
  • "Political Independence in the Key to Economic Independence" [Siyasi Bağımsızlığın anahtarı Ekonomik Bağımsızlıkta]. Souria al-Jadida (Yeni Suriye) (İngilizce). 30 Eylül 1939. 
  • "Greater Syria" [Büyük Suriye [en]]. al-Zawbaπa (İngilizce), 63. 1 Temmuz 1943. 
  • "Haqq al-Siraπ Haqq al-Taqaddum" [Mücadele Hakkı, İlerleme Hakkıdır]. Kull Shay (İngilizce), 107. Beyrut. 15 Nisan 1949. 

Kaynakça

  1. ^ "Biyografi" (Arapça). 16 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2013. 
  2. ^ Adel Beshara, The Origins of Syrian Nationhood : Histories, Pioneers and Identity, Taylor & Francis (2012), p. 13
  3. ^ "Özgeçmiş 1904-1949" (Arapça). Antun-saadeh.com/. Erişim tarihi: 12 Aralık 2020. 
  4. ^ Bacık, Doç. Dr. Gokhan (Ağustos 2012). "Suriye Krizinin İzlerini Tarihte Aramak". Derin Tarih, 5. 
  5. ^ a b c d "Antun Sadi" (İngilizce). Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi. 26 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2012. 
  6. ^ Rabi'a, Abifadel (2007). Adel Beshara (Ed.). Antun Sa'adeh: The Man, His Thought: An Anthology. Sa'adeh : The Expatriate Critic and Man of Letters (İngilizce). Ithaca Press. s. 442. 
  7. ^ Bouloss, Tony (3 Eylül 2020). "'Büyük Lübnan'ı reddeden Hıristiyanlar kimlerdi?". The Independent Türkçe. Şarku'l Avsat tarafından çevrildi. 
  8. ^ a b c d e Atlıoğlu, Yrd.Doç.Dr. Yasin (Bahar 2017). "Suriye'de Radikal Milliyetçilik: Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi Örneği". Bilge Strateji. Ömer Halis Demir Üniversitesi. 9 (16): 72. 
  9. ^ a b c Johnson, Michael (2001). All Honourable Men: The Social Origins of War in Lebanon (İngilizce). I. B. Tauris. ISBN 978-1-860-64715-4. 
  10. ^ Suleiman, Michael W. (1967). Political Parties in Lebanon: The Challenge of a Fragmented Political Culture (İngilizce). New York: Cornell University Press. s. 94-95. Nami Tabet, Mamûn İyas ve Esad el-Aşkar gibi liderler, partinin temel prensiplerinden saptıkları gerekçe gösterilerek partiden ihraç edildi. Fayez Sayegh ve Ghassan Tueyni ise Sadi tarafından yapılan değişikliklere karşı çıkıp partiden istifa etti. 
  11. ^ Beshara, Adel (2010). Outright Assassination: The Trial and Execution of Antun Sa‘adeh, 1949 (İngilizce). New York: Ithaca Press. s. 27-30. 
  12. ^ Armanazi (Ekim–Kasım 2011). "The Arab Poet Laureate: An Appreciation of Adonis". The London Magazine (İngilizce). 20 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012. 
  13. ^ Seale, Patrick W. (1986). The Struggle for Syria: A Study of Post-War Arab Politics, 1945-1958 (İngilizce). Londra: I.B. Tauris. s. 69-71. 
  14. ^ Saadeh, Antun (17 Mayıs 2004). "The Maronites are Syriac Syrians" [Maruniler, Süryani Suriyelilerdir] (İngilizce). 21 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2008. 
  15. ^ Kader, Dr. Haytham A. (17 Mayıs 2004). "Syrian Social Nationalist Party – Ideology" (İngilizce). 26 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 May 2012. 
  16. ^ Saadeh, Antoun (1 Haziran 1935). "Speech of June 1, 1935" (İngilizce). 21 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2020. 
  17. ^ Nordbruch, Götz (2009). Nazism in Syria and Lebanon: The Ambivalence of the German Option, 1933–1945 [Suriye ve Lübnan'da Nazizm: Alman Seçeneğindeki Kararsızlık] (İngilizce). Taylor & Francis. s. 45. ISBN 978-0-415-45714-9. 
  18. ^ Melhem, Edmond (2007). Adel Beshara (Ed.). Antun Sa'adeh: The Man, His Thought: An Anthology. Sa’adeh and Lebanon: A Historical Perspective (İngilizce). Ithaca Press. s. 223-233. 
  19. ^ Yamak, Labib Zuwiyya (1966). The Syrian Social Nationalist Party: An Ideological Analysis (İngilizce). Cambridge: Harvard University Press. s. 59-60. 

Dış bağlantılar

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Antun_Sadi&oldid=24394792" sayfasından alınmıştır