Çad'da İslam

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Abéché, Çad'da bir cami

İslam'ın Çad'daki en eski varlığı, soyundan gelenlerin günümüze kadar Çad Gölü bölgesinde yerleşik olarak bulunduğu Uqba ibn Nafi'ye kadar uzanmaktadır.[1] On dördüncü yüzyılda doğudan büyük nüfusta Arap göçmenler gelmeye başladığında, bu inanç zaten iyice yerleşmişti. Çad'da İslamlaşma, İslam medeniyetinin siyasi sınırlarının ötesine yavaş yavaş yayılmasının etkisiyle kademeli olarak gerçekleşti.[2] Çadlı Müslümanların yüzde 48'i Sünni, yüzde 21'i Şii, yüzde 23'ü sadece Müslüman ve yüzde 4'ü Diğer olduğunu ifade etti.[3]

Çad'daki İslam, İslami Orta Çağ'ın büyük mistik hareketlerinden veya diğer ülkeleri etkileyen kökten dinci ayaklanmalardan pek etkilenmedi. Batı Afrikalı Müslüman tüccarlar ve hacılarla sürekli temas, Çadlı Müslümanların Tijaniyya tarikatıyla özdeşleşmelerinin nedeni olabilir. Benzer şekilde, 19. yüzyılın ortalarında, Libya'da, 1900'lü yıllarda Çad Gölü Havzası'ndaki ekonomik ve siyasi nüfuzdan yararlanan Senusiyye tarikatı kuruldu.[4] Bazı Fransızların korktuğu, Senusi fanatiklerinin önderlik ettiği bir İslami canlanma hareketi, Evlad Süleyman Arapları ve doğu Tibesti'deki Toubou'larla sınırlı olan Çadlı taraftarların sayısı hiçbir zaman çok fazla olmadı.[2] :72[4]

Çad'da yüksek İslami eğitim seyrektir ve bu nedenle ciddi İslam öğrencileri ve alimlerinin başka ülkelere seyahat etmesi gerekmektedir.[2] :72Akademisyenler yurt dışına, Çadlıların El Ezher'e gittiği Hartum ve Kahire gibi yerlere seyahat ediyorlar.[2] :72

Çadlılar inancın beş sütununu ortodoks versiyondan farklı şekilde gözlemliyorlar. Hem halka açık hem de toplu ibadet haftada bir defadan fazla ve genellikle cami dışında yapılır. Çadlı Müslümanlar muhtemelen kuzey Nijerya'daki Hausalılara göre daha az hac ziyaretinde bulunuyorlar. Bazı Çadlı Müslümanlar Ramazan orucunu normalden daha sıkı takip ederken, bazıları gün içinde tükürüklerini yutmayı bile reddediyor.[2] :72

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Sanderson, Beck. "Africa to 1500". 10 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2006. 
  2. ^ a b c d e Library of Congress., and Thomas Collelo. Chad, a country study. 2nd ed. Washington D.C.: Federal Research Division Library of Congress ;For sale by the Supt. of Docs. U.S. G.P.O, 1990. Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  3. ^ "The World's Muslims: Unity and Diversity" (PDF). Pew Forum on Religious & Public life. 9 Ağustos 2012. ss. 128-129. 24 Ekim 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2014. 
  4. ^ a b Brachet & Scheele 2019.
  • Brachet, Julien; Scheele, Judith (2019). The Value of Disorder : Autonomy, Prosperity, and Plunder in the Chadian Sahara. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9781108566315.