Platonculuk
 | Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Platonizm ya da Platonculuk, genel anlamda, Platon'un kurduğu ve daha sonra takipçileri tarafından geliştirilen felsefe öğretisi. Bu düşünce duyular dünyası (idealar dünyası) ile gerçek dünya arasındaki karşıtlığa dayanır.
Öğrencilerinin Platon'un idealar kuramını geliştirmeleri ve sistemli bir felsefe olarak kullanmalarıyla Platonculuk denilecek akım meydana gelmiştir. Antik çağ felsefesinin çeşitli dönemlerinde ve rönesans felsefesinde yeniden meydana gelecek ve etkili olacaktır.
Yeni Platonculuğun ilk örneği, antik çağ felsefesinin sonlarında, dinsel düşünceyi felsefe temelinde kurmak isteyen girişimlerde görülür.Bunu kuran Plotinus'tur. Hem doğu hem de batı mistisizmlerinin kurulmalarını ve gelişmelerini derinden etkilemiştir. Rönesans felsefesinde ve sonrasında da yeniden belirecektir.
Daha özel anlamda Platonizm, rönesansta Aristotalesçi skolastik felsefeye karşı gösterilen tepkinin Platon'a yönelik yoğun bir ilgiye dönüşmesiyle ortaya çıkan yönelimi adlandırır. Bu ilgi sonucunda 15. yüzyılda bir Platon Akademisi kurulmuştur.