İçeriğe atla

Odisseas Andruços

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Odisseas Andruços
LakabıLysseos (Λυσσέος)
DoğumOdysseas Verousis (Οδυσσέας Βερούσης)
1788
Ölüm5 Haziran 1825 (37 yaşında)
BranşıFiliki Eterya
Çatışma/savaşlarıYunan İsyanı İdam edildi
Ailesi
ÇocuklarıLeonidas Androutsos
AkrabalarıAndreas Verousis (Babası) Akrivi Tsarlampa (Annesi)

Odysseas Androutsos (Yunanca: Οδυσσέας Ανδρούτσος) 1788 - 1825. Yunan isyancı ve Yunan Bağımsızlık Savaşı'nın önde gelen isimlerinden biriydi.[1][2][3][4][5]

Tepedelenli Ali Paşa'nın sarayında büyüdü ve onun hizmetinde çalıştı. 1818'de Yunan devrimci örgütü Filiki Eterya'ya katıldı.[6][7][8] Tepedelenli Ali Paşa'nın öldürülmesinden sonra Yunan Kurtuluş Savaşı'na katıldı ve 1821'de Gravia Inn Savaşı'nda komutanlık yaptı. Savaşın sonucunda, Yunan devrimci hükûmeti tarafından Yunanistan doğu anakarasının askeri komutanlığına atandı. 1825'te isyancılarla arası açıldıktan sonra padişahtan af istedi ve Osmanlılara katıldı. Livadeia yakınlarındaki bir savaşta, devrimci ordunun birimleri tarafından yakalandı ve birkaç gün sonra idam edildi. Akademisyenler onu Yunan Bağımsızlık Savaşı'nda Yunan davasına karşı bir kahraman ya da hain olarak çeşitli şekillerde tanımladılar.[1][9][10][11] Bugün Yunanistan'da, özellikle solcular arasında, Yunan Bağımsızlık Savaşı'nın en önde gelen kahramanlarından biri olarak kabul edilmektedir.

Erken Dönem

[değiştir | kaynağı değiştir]

1788'de Fiaki'de doğdu, ailesi Ftiotis vilayetindeki Livanates köyündendi. Androutsos bir Arvanit'ti .[12] Babası bir Kleft olan Andreas Verousis Livanates'li, annesi Akrivi Tsarlampa ise Preveze'liydi.[13]

Tepedelenli Ali Paşa Dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Androutsos, babasını öldükten sonra Yanya'da Tepedelenli Ali Paşa'nın himayesine girdi.[14] Paşanın sarayında Androutsos, onun seçkin Yunan askeri komutanlarından biri oldu.[15][16] Arvanitika ve İtalyancayı da akıcı bir şekilde öğrenmeyi başardı.[17] Androutsos, paşanın idamını emrettiği ancak Alexis Noutsos'un müdahalesinden sonra kurtarıldığı için kısa süre sonra paşanın adamlarıyla düşmanlık içinde bulundu.[17] Ali Paşa, onu 1816'da doğu orta Yunanistan'da Livadeia'nın armatolosu olarak görevlendirdi. 1818'de Yunanistan'ın bağımsızlığını hedefleyen bir örgüt olan Filiki Eterya'ya Athanasios Diakos ile üye oldu.[18] 1820'de yerel bir hizip tartışmasında yerini Athanasios Diakos'a kaptırdı.[19] 1820'nin sonlarında Osmanlılar, Ali Paşa'yı iktidardan uzaklaştırmak için bir ordu gönderdi. Yaklaşan Yunan Bağımsızlık Savaşı'na dahil olan Androutsos, 1 Eylül 1820'de Ali Paşa'nın sarayından Osmanlılara sığınan Arnavut komutanlarla (Ali Paşa'nın kahyası Ömer Vrioni dahil) bir araya geldi. Ali Paşa'ya ihanet edenleri kınadı ve görüşmelerden sonra hepsi Yunanistan'da çıkacak isyanda askerlerini isyancılara karşı göndermeyeceklerini, Ali Paşa lehine isyan edeceklerini öngören bir anlaşma imzaladılar. [20]

Yunan Devrimi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Gravia Inn
Panagiotis Zographos tarafından Gravia Inn Savaşı'nın tasviri
Androutsos, (Adam Friedel'in çizimi)

Mayıs 1821'de, Osmanlı ordusunun komutanı olan Omer Vrioni, Alamana nehrinde Yunanların direnişini ezdikten ve Athanasios Diakos'u öldürdükten sonra 8.000 askerle ilerledi ve Yunan ayaklanmasını bastırmak için güneye, Mora Yarımadası'na yöneldi.[21]

Odysseas Androutsos, yaklaşık 100 kişilik bir grupla Gravia yakınlarındaki bir handa, Panourgias ve Diovouniotis ve adamları tarafından desteklenen bir savunma pozisyonu aldı. Vrioni hana saldırdı, ancak 300'den fazla ölünün ağır zayiatı ile geri püskürtüldü. Sonunda takviye ve topçu istemek zorunda kaldı, ancak Yunanlar takviye gelmeden önce kaçmayı başardılar. Androutsos muharebede altı adam kaybetti ve Orta Yunanistan'daki Yunan kuvvetlerinin Başkomutanı unvanını kazandı.[21]

Androutsos, Attika ve Euboea'da kendi güç üssünü kurmaya çalıştı ve 1822'de çetelerini bölgeye gönderdi. Nisan 1822'de Androutsos, diğer devrimci liderlerle işbirliği içinde Dramali'nin Phthiotis seferini engellemeye çalıştı.[22] Ancak planı başarısız oldu, çünkü Yunan Hükûmeti ona istediği savaş malzemelerini sağlamadı. Androutsos'un Phthiotis'teki başarısızlığı Hükûmet tarafından onu aşağılamak için bir bahane olarak kullanıldı ve onun yerine iki devrimci, Christos Palaskas ve Aleksios Noutsos gönderildi.[23] Palaskas onu askeri komutanlıktan kurtaracaktı ve Noutsos vergilendirme aygıtını devralacaktı, ancak Androutsos her iki adamı da öldürdü.[24] Bölge meclisi canlarından endişe ederek başka bölgelere kaçtı ve Dramali ordusu komuta alanından neredeyse hiç dokunulmadan geçti. Siyasi rakibi Ioannis Kolettis ve Doğu Kıta Yunanistan'ının Areopagus'u ile çıkan çatışmada, Osmanlılarla işbirliği yapmakla suçlandı ve hükûmet onu komuta görevlerinden aldı. Ancak, kısa süre sonra restore edildi ve komutasını Doğu Orta Yunanistan'da tuttu. Eylül 1822'de, Atina belediye yetkililerinin ısrarı üzerine Androutsos, Yannis Gouras ve Yannis Makriyannis, Haziran ayında teslim edilen Atina Akropolü'nün kontrolünü ele geçirdi. Yerleşimi sağlamak için kayalığın kuzeybatı yamacında tesadüfen yeniden keşfedilen antik Klepsydra kaynağını korumak için bir burç yaptırdı.[25] Androutsos kendini Attika'nın başkomutanı yaptı ve adamlarını bölgenin zengin köylerini yağmalamak için gönderdi.[24]

1822'nin sonlarında Androutsos Osmanlılarla temasa geçti ve kendisine kalıtsal bir armatoliki ünvanı vermeleri halinde otoritelerini tanıyacağı gizli bir anlaşma imzalamayı teklif etti. Androutsos (dönemin Osmanlı kaynaklarında Disava olarak anılır),[19] Kasım 1822'de Osmanlı hükûmetine yazdığı bir mektupta, Yunan isyanını ulusal bir devrim olarak değil, toplumsal mağduriyetlerin bir sonucu olarak sunduğu bir mektupta durumunu açıkladı. Doğru pozisyona atanırsa sorun çözülebilirdi. [26] Ancak Androutsos, Yunan reislerine ve Hydra'nın kodjabashilerine yazdığı mektuplarda, Osmanlılarla yapılan anlaşmaların, devrimcilerin halklarını daha güvenli bölgelere transfer etmek için zamana sahip olmaları için bir oyun olduğunu iddia etti.[27] Androutsos, Yunan Yasama Kolordusu başkanı Demetrios Ypsilantis'e yazdığı bir mektupta, Köse Mehmed Paşa komutasındaki Osmanlıları bir tuzağa düşürmeye çalıştığını ancak sonuçsuz kaldığını bildiriyor.[28] Sonunda Odysseas Androutsos, Köse Mehmed'in Orta Yunanistan'daki operasyonlarını tamamen felç etti.[29]

Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

1825'in başlarında, Yunan Hükûmeti hala komutayı alıp onun yerine geçmek istediği için, Androutsos, öfkeyle,[21] Karystoslu Ömer Paşa ile bir yazışmaya başladı ve Osmanlı birlikleri tarafından yardım edilip kontrol altına alınırsa Akropolis'i teslim etmeyi teklif etti. Livadia, Thebes ve Atalanti ilçelerinden. Androutsos'a 31 Mart'ta af ilan eden bir ferman gönderildi. İlerleyen günlerde Livadeia, Thebes ve Atalanti'den yerel halk mahkemeden af istedi.[19] Livadia çevresindeki köyleri savunmak için Osmanlı ordusuyla güçlerini birleştirdi. Söz verilen takviyeler ulaşamayınca Megara'ya doğru geri çekilmek istedi ancak Yunan isyancılar tarafından yakalandı.[30]

Geçici hükûmet Androutsos'u Osmanlılarla işbirliği yapmakla suçladı ve onu Atina Akropolü'nün Frank Kulesi'ne hapsetti. Demokratik karakterinin halkı hükûmet aleyhine çevirebileceği inancı nedeniyle yargılanmadı.[31]

Hapsedildikten sonra Androutsos işkence gördü ve sonunda idam edildi.[19] İnfaz, bir zamanlar Androutsos'un ikinci komutanı olan Ioannis Gouras'ın emriyle geldi. İdamı 5 Haziran 1825'te gerçekleşti ve Ioannis Mamouris ve diğer iki kişi tarafından gerçekleştirildi. Gouras'ın bu muamelesi genellikle olumsuz olarak görülür.[31] Androutsos'un cesedi Akropolis'ten atıldı ve kuzey tarafındaki kaidesine gömüldü.

Androutsos'un kız kardeşi Tersitsa, yokluğunda Androutsos'un güçlerine komuta eden Edward John Trelawny ile evlendi.[32]

Hatırası

[değiştir | kaynağı değiştir]
Gravia'daki Androutsos Anıtı

Androutsos, Yunan Bağımsızlık Savaşı'nın başlıca Yunan askeri figürleri ve kahramanları arasında listelenmiştir.[9][33] Bazı bilim adamları onu Yunan Bağımsızlık Savaşı'ndaki Yunan davasına ihanet eden biri olarak tanımladılar.[10][11] Aynı dönemde yaşayanlar arasında, üvey kardeşiyle evli olan Edward Trelawny onu asil bir figür olarak sunarken, Thomas Gordon onu "kana susamış, kinci ve bir Arnavut kadar hain" olan "barbarca eylemlerden suçlu" ve "fiziksel olarak heybetli bir adam" olarak nitelendiriyor.[24][34] Roessel, Trelawny ile olan bağlantısı sayesinde, hain Androutsos'un İngiltere'de Yunan Bağımsızlık Savaşı'nın bir kahramanı haline geldiğini söylüyor.[35] G. Finlay, Androutsos'un faaliyetlerinin "Ali'nin zulmünü küçük bir alanda taklit etmek olduğunu" da sözlerine ekledi ve onu "Ali'nin yandaşlarından Odysseus" olarak da tanımladı.[34] Finlay, Androutsos'un Osmanlılarla yaptığı anlaşmayı "Devrimleri sırasında Yunanlar arasında en ünlü ihanet örneği" olarak nitelendirdi.[35] Androutsos gibi birçok kleft, yalnızca kendilerine uygun olduğunda savaştı. Politika gereği düşmanla da müzakereler ve geçici anlaşmalar yaptılar. Ayrıca, devrim sırasında Androutsos ve diğer birçok aşiret reisi tarafından Osmanlılarla yapılan uzun süreli müzakereler, müzakereler devrimcilere birlikleri toplama ve daha sonra savaşma ve yenilgiye uğratma için yeterli zamanı sağladığından, Yunan mücadelesine birçok kez fayda sağlamıştır. düşmanlarını sayısız çarpışmada[36] Androutsos'un eylemleri, yeni doğan Yunan ulusuna ihanet değildi, çünkü ulus kavramı onlar tarafından bilinmiyordu.[37] Androutsos, özellikle Yunan sol kanadı tarafından doğuştan gelen Yunan değerlerinin ve özgürlüğünün bir sembolü olarak görülüyor.[38]

1865 yılında, cesedi Akropolis'in tabanından çıkarıldı ve Atina Metropolitan Katedrali'nde uygun bir cenaze töreni yapıldı. Atina'nın Birinci Mezarlığı'na gömüldü ve burada bir asırdan fazla kaldı. 15 Temmuz 1967'de kemikleri Preveze'nin merkez meydanındaki heykelinin altındaki bir mezarlığa taşındı.

Gravia kasabasının futbol takımı, Odysseas Androutsos FC, atalarının Livanates köyünün kültürel derneği gibi onun adını almıştır.

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b John S. Koliopoulos; Thanos M. Veremis (27 Ekim 2009). Modern Greece: A History since 1821. John Wiley & Sons. ss. 21-. ISBN 978-1-4443-1483-0. OCLC 1037469979. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.  Yazar eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ Nigel Patten (8 Haziran 2021). Byron: A Play in Three Acts. Strategic Book Publishing & Rights Agency. ISBN 978-1-68235-455-1. OCLC 1258219244. 1 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. 
  3. ^ Philip de Souza (19 Mayıs 2013). Matthew Trundle (Ed.). Beyond the Gates of Fire: New Perspectives on the Battle of Thermopylae. Casemate Publishers. ISBN 978-1-78346-910-9. OCLC 1047705748. 1 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.  r |ad1= eksik |soyadı1= (yardım); r eksik |soyadı2= (yardım)
  4. ^ Thomas W Gallant (21 Ocak 2015). Edinburgh History of the Greeks, 1768 to 1913. Edinburgh University Press. ISBN 978-0-7486-3607-5. OCLC 1062180277. 
  5. ^ Ian F. W. Beckett (26 Temmuz 2001). Modern Insurgencies and Counter-Insurgencies: Guerrillas and their Opponents since 1750. Routledge. ss. 9-. ISBN 978-1-134-55394-5. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. 
  6. ^ Deligiannis, Periklis (2009). "Οδυσσέας Ανδρούτσος : Η μάχη της Γραβιάς (8 Μαϊου 1821)" [Odysseas Androutsos : The battle of Gravia (8 May 1821)]. Στρατιωτική Ιστορία ("Military History") (in Greek). Περισκόπιο ("Periskopio") (151): pp. 13.
  7. ^ Ioanna Diamantourou (1975): Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΒ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821–1832) [History of the Greek Nation, Volume XII: The Greek Revolution (1821–1832)] (in Greek). Athens: Ekdotiki Athinon. pp. 113–115. ISBN 978-960-213-108-4.
  8. ^ Torgrim Sneve Guttormsen, (Ed.) (25 Temmuz 2019). Heritage and Sustainable Urban Transformations: Deep Cities. Routledge. ISBN 978-0-429-87099-6. 13 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.  Birden fazla |editör-ad= ve |editör-ilk= kullanıldı (yardım); r |ad1= eksik |soyadı1= (yardım); r eksik |soyadı2= (yardım)
  9. ^ a b The History of Greece (İngilizce). ABC-CLIO. 2012. s. 62. ISBN 978-0-313-37511-8. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. Heroes of the Greek Revolution. Here is a partial list of the heroes. Odysseas Androutsos 
  10. ^ a b Modern Greek Studies Yearbook. University of Minnesota. 1985. s. 97. That Odysseus Androutsos ended his days less a hero than a traitor is simply ignored  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  11. ^ a b Greece: The Modern Sequel : from 1831 to the Present. Hurst. 2002. s. 214.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  12. ^ The ontology of difference: nationalism, localism and ethnicity in a Greek Arvanite village (PDF) (Tez). Durham University. 2009. s. 55. 29 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. 
  13. ^ Deligiannis, Periklis (2009). "Οδυσσέας Ανδρούτσος : Η μάχη της Γραβιάς (8 Μαϊου 1821)" [Odysseas Androutsos : The battle of Gravia (8 May 1821)]. Στρατιωτική Ιστορία ("Military History") (in Greek). Περισκόπιο ("Periskopio") (151): 14.
  14. ^ "Η μάχη της Γραβιάς". 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. 
  15. ^ Edinburgh History of the Greeks, 1768 to 1913 (İngilizce). Edinburgh University Press. 21 Ocak 2015. s. 87. ISBN 978-0-7486-3607-5. His top military commanders were men like the Muslim Omar Vryonis from Berat and the Greek Odysseus Androutsos 
  16. ^ Modern Insurgencies and Counter-Insurgencies: Guerrillas and their Opponents since 1750 (İngilizce). Routledge. 26 Temmuz 2001. s. 9. ISBN 978-1-134-55394-5. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. Many of the best Greek military commanders, such as Odysseus Androutsos and George Karaiskakis, had served as armatulai under Ali Pasha, 
  17. ^ a b "Οδυσσέας Ανδρούτσος – IKEE / Aristotle University of Thessaloniki – Library". ikee.lib.auth.gr. s. 26. 16 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2021. 
  18. ^ Deligiannis, Periklis (2009). "Οδυσσέας Ανδρούτσος : Η μάχη της Γραβιάς (8 Μαϊου 1821)" [Odysseas Androutsos : The battle of Gravia (8 May 1821)]. Στρατιωτική Ιστορία ("Military History") (in Greek). Περισκόπιο ("Periskopio") (151): pp. 13–14.
  19. ^ a b c d Ilıcak 2021
  20. ^ Ilıcak 2021.
  21. ^ a b c Deligiannis, Periklis (2009). "Οδυσσέας Ανδρούτσος : Η μάχη της Γραβιάς (8 Μαϊου 1821)" [Odysseas Androutsos : The battle of Gravia (8 May 1821)]. Στρατιωτική Ιστορία ("Military History") (in Greek). Περισκόπιο ("Periskopio") (151): 17.
  22. ^ Sfyroeras, Vasileios (1975): Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΒ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821–1832) [History of the Greek Nation, Volume XII: The Greek Revolution (1821–1832)] (in Greek). Athens: Ekdotiki Athinon. pp. 224–225.
  23. ^ Sfyroeras, Vasileios (1975): Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΒ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821–1832) [History of the Greek Nation, Volume XII: The Greek Revolution (1821–1832)] (in Greek). Athens: Ekdotiki Athinon. pp. 225–226.
  24. ^ a b c Mazower 2021
  25. ^ AL. N. Œkonomides. L'Acropole d'Athenes. Editions K. Gouvoussis, p. 21
  26. ^ Mazower 2021.
  27. ^ Sfyroeras, Vasileios (1975): Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΒ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821–1832) [History of the Greek Nation, Volume XII: The Greek Revolution (1821–1832)] (in Greek). Athens: Ekdotiki Athinon. pp. 266–267.
  28. ^ Sfyroeras, Vasileios (1975): Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΒ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821–1832) [History of the Greek Nation, Volume XII: The Greek Revolution (1821–1832)] (in Greek). Athens: Ekdotiki Athinon. pp. 267.
  29. ^ "Those Infidel Greeks": the Greek War of Independence through Ottoman Archival Documents. Edited by H. Şükrü Ilıcak. Leiden: Brill, 2021, pages 1653–1654.
  30. ^ H. Sukru Ilicak, "Revolutionary Athens Through Ottoman Eyes", in Georgopoulou, M. and Thanasakis, K. [eds.], Ottoman Athens: Archaeology, Topography, History, (Athens 2019), pp.249–252.
  31. ^ a b Deligiannis, Periklis (2009). "Οδυσσέας Ανδρούτσος : Η μάχη της Γραβιάς (8 Μαϊου 1821)" [Odysseas Androutsos : The battle of Gravia (8 May 1821)]. Στρατιωτική Ιστορία ("Military History") (in Greek). Περισκόπιο ("Periskopio") (151): 23.
  32. ^ Records of Shelley, Byron and the Author (İngilizce). Penguin UK. 1 Ağustos 2013. ISBN 978-0-14-139279-0. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. An incorrigible romancer Trelawny had three marriages — the second of which was to Tersitza, sister of the Greek warlord Odysseus Androutsos, whose cause he had joined and whose mountain fortress he looked after when Odysseus was arrested.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  33. ^ Modern Greece: A History since 1821 (İngilizce). John Wiley & Sons. 27 Ekim 2009. s. 21. ISBN 978-1-4443-1483-0. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. ...so did the feats of Greek heroes. Theodoros Kolokotronis, Markos Botsaris, Odysseas Androutsos, Kitsos Tzavelas, and other freedom warriors became the heroes of a West lacking at the time similar heroes of its own. 
  34. ^ a b Kitromilides 2021
  35. ^ a b In Byron's Shadow: Modern Greece in the English & American Imagination. Oxford paperbacks. Oxford University Press. 2002. s. 58.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  36. ^ Sfyroeras, Vasileios (1975): Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΒ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821–1832) [History of the Greek Nation, Volume XII: The Greek Revolution (1821–1832)] (in Greek). Athens: Ekdotiki Athinon. pp. 265–267.
  37. ^ A Concise History of Greece. Cassell Council of Europe Series. Cassell. 1972. s. 193. The revolutionaries were both blessed and cursed in their leadership. Among the klephts who bore the brunt of the land fighting were Odysseus Androutsos of Boeotia, Marko Bozzaris, and Theodoros Kolokotronis. Such men did battle only when it suited them, being inveterate guerrilla warriors. They also made temporary arrangements with the enemy as a matter of policy. This was not considered treason to the infant Greek nation, since the very concept of nationhood was itself foreign to the thinking of the klephts.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  38. ^ That Greece Might Still be Free: The Philhellenes in the War of Independence (İngilizce). Open Book Publishers. 2008. s. xviii. ISBN 978-1-906924-00-3. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022. 

Kaynaklar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Şablon:Arvanites

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Odisseas_Andruços&oldid=33993999" sayfasından alınmıştır