40. Türkiye Hükûmeti
40. Türkiye Cumhuriyeti Hükûmeti veya 2. Ecevit Hükûmeti (21 Haziran 1977-21 Temmuz 1977), 5 Haziran 1977 genel seçimleri sonrasında Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk onayı ile CHP lideri Bülent Ecevit tarafından kurulan ancak TBMM'de güvenoyu alamadığı için Bülent Ecevit'in istifası ile sonuçlanan bir ay sürmüş hükümettir.
Öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]
1977 genel seçimlerinde Bülent Ecevit liderliğindeki CHP yüzde 41.38 oy oranı ile birinci parti olmuş ve TBMM'de 213 sandalye çıkarmıştır. Hükümeti kurma görevi de Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk tarafından Bülent Ecevit'e verilmiştir. Ancak CHP 213 milletvekili ile tek başına iktidar olmak için yeterli sayıda milletvekiline sahip olmadığından Bülent Ecevit bir koalisyon hükümeti kurmak için mecliste grubu bulunan diğer partiler (AP-MSP-MHP) ile görüşmeler yapmış, uzlaşı sağlanamadığından bir koalisyon hükûmeti kurulamamıştır.
Hükümetin duyurulması[değiştir | kaynağı değiştir]
Koalisyon hükümeti kuramayan Bülent Ecevit tarafından daha sonra Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk'e azınlık hükûmeti sunulmuştur. 21 Haziran 1977'de duyurulan yeni hükümet, Korutürk tarafından aynı gün onaylanmıştır.[1]
Güvenoylaması[değiştir | kaynağı değiştir]
3 Temmuz 1977 tarihinde TBMM'de yapılan güven oylamasında 217 kabul, 2 çekimser ve 229 ret oyu kullanıldı ve hükümet güvenoylamasını geçemedi. 21 Temmuz 1977'de Bülent Ecevit Başbakanlık görevinden istifa etti.[2]
Eleştiriler[değiştir | kaynağı değiştir]
Tek başına iktidar olmak için yeterli milletvekili sayısına sahip olmayan CHP'nin azınlık hükümeti teklifinin Cumhurbaşkanı tarafından onaylanması, seçimde ikinci parti olan AP lideri Süleyman Demirel tarafından eleştirilmiştir. Demirel bu durumu, halkın vermediği bir yetkiyi, Çankaya'nın verdiği, bu şekilde de yeni hükümetin milleti değil Çankaya'yı temsil ettiğini ifade etmiştir. Bu sebeple yeni kurulan hükümeti "Çankaya Hükûmeti" olarak isimlendirmiştir. (bkz. Çankaya Köşkü)
Ecevit hükümeti güvenoyu alamamasına karşın, iş ve ticaret çevreleri tarafından desteklenmiştir. Bu sebeple kamuoyunda "KEK hükümeti" (Korutürk-Ecevit-Vehbi Koç) olarak da isimlendirilmiştir.[3]
Kabine üyeleri[değiştir | kaynağı değiştir]
| Görev | Bakan |
|---|---|
| Başbakan | Bülent Ecevit |
| Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı | Orhan Eyüpoğlu |
| Turan Güneş | |
| Devlet Bakanı | Yusuf Kenan Bulutoğlu |
| Lütfi Doğan | |
| Adalet Bakanı | Selçuk Erverdi |
| Millî Savunma Bakanı | Hasan Esat Işık |
| İçişleri Bakanı | Mustafa Necdet Uğur |
| Dışişleri Bakanı | Ahmet Gündüz Ökçün |
| Maliye Bakanı | Besim Üstünel |
| Millî Eğitim ve Kültür Bakanı | Mustafa Üstündağ |
| Bayındırlık Bakanı | Abdülkerim Zilan |
| Ticaret Bakanı | Ziya Müezzinoğlu |
| Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanı | Celal Ertuğ |
| Gümrük ve Tekel Bakanı | Mehmet Can |
| Ulaştırma Bakanı | Erol Çevikçe |
| Gıda - Tarım ve Hayvancılık Bakanı | Fikret Gündoğan |
| Çalışma Bakanı | Ahmet Bahir Ersoy |
| Sanayi ve Teknoloji Bakanı | Tarhan Erdem |
| Enerji ve Tabiî Kaynaklar Bakanı | Neşet Akmandor |
| Turizm ve Tanıtma Bakanı | Altan Öymen |
| İmar ve İskân Bakanı | Erol Tuncer |
| Köyişleri ve Kooperatifler Bakanı | Ali Topuz |
| Orman Bakanı | Vecdi İlhan |
| Gençlik ve Spor Bakanı | Yüksel Çakmur |
| Sosyal Güvenlik Bakanı | Hayrettin Uysal |
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ http://www.byegm.gov.tr/YAYINLARIMIZ/Ayintarihi/1977/haziran1977.htm 5 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ayın tarihi
- ^ "Türkiye Cumhuriyeti hükümetleri". hurriyet.com.tr. Hürriyet. 17 Mart 2003. 3 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
- ^ Popüler Siyasi Deyimler Sözlüğü. İstanbul: İletişim. 2006. s. 59. ISBN 975-470-510-0.