NATO'nun Yugoslavya'yı bombalamasının kronolojisi
 | Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. (Aralık 2010) |
24 Mart[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO kuvvetleri Yugoslavya'ya karşı hava harekâtı başlattı.
25 Mart[değiştir | kaynağı değiştir]
Yugoslavya, ABD, İngiltere, Almanya, Fransa ve Hollanda ile diplomatik ilişkileri kesti.
Romanya ve Bulgaristan'dan yapılan resmi açıklamalarda da NATO harekâtı desteklenirken, operasyonda fiili olarak yer alınmayacağı belirtildi.[1]
27 Mart[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO, dördüncü dalga saldırısında Belgrad ve Priştine yakınlarında çok sayıda askeri hedefi vurdu.[1]
F-117 uçaklardan biri Budjanovci yakınlarında Sırp kuvvetleri tarafından omuzdan atılan çok basit sisteme sahip SA-3 tipi füzeyle vurularak düşürüldü.
31 Mart[değiştir | kaynağı değiştir]
1 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
İbrahim Rugova Belgrad'da Miloşeviç ile bir görüşme yaptı ve NATO operasyonunun bir an önce durdurularak soruna görüşmeler yoluyla çözüm bulunmasını istedi.[2]
3 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO uçakları Novi Sad'daki Tuna nehri üzerinden geçen ikinci köprüyü de imha ettiler.[2]
5 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
Aleksinaç kentinde 250 kiloluk bir NATO bombasının vurması sonucunda 17 kişi öldü.[3]
6 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
Yugoslavya yönetimi Paskalya nedeniyle Kosova'da tek taraflı ateşkes ilan etti. ABD, İngiltere, İtalya, Almanya ve Fransa ateşkes ilanını, NATO'nun isteklerini karşılamadığı gerekçesiyle reddetti.[2]
9 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
Priştine'de NATO'nun telefon santralını hedefleyen bombası yerleşim bölgesine düştü, ancak can kaybı yaşanmadı.[3]
12 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO pilotları Grdelica'da bir köprüyü geçmekte olan trene iki füze attı26 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Sırp kaynaklara göre 14 kişi öldü, 16'nin yaralandı.[3]
13 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO Bačište otelini vurdu.
14 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO uçakları, Sırp askeri araçları diye Djacovica bölgesinde Arnavut bir göçmen konvoyunu vurdu26 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 73 ölü, 33 kişinin de yaralandı.[2][3]
21 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO Ušće televizyon merkezini ve Slobodan Miloşeviç'in liderliğindeki Sırbistan Sosyalist Partisi'nin Belgrad'daki merkezini de vurdu.
22 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
23 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO Sırbistan Radyo Televizyonunu bombaladı. 16 gazeteci yaşamını yitirdi.
27 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
Sırp kasabası Surdulica'ya isabet eden füze en az 20 kişinin ölümüne yol açtı. NATO, askeri barakaları vurmayı amaçlayan füzelerinden birinin hedefini şaşırdığını ve yerleşim bölgesine düştüğünü açıkladı.[4]
28 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
Belgrad'ın güneyindeki ordu barakalırını vurduğunu sanan NATO uçakları bir yerleşim merkezini vurdu. Saldırıda en az 20 sivil öldü.[3]
NATO'nun bir füzesi Yugoslavya-Bulgaristan sınırında bir evi yanlışlıkla vurdu. Olayda yaralanan olmadı.[4]
29 Nisan[değiştir | kaynağı değiştir]
1 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO uçakları Priştine yakınlarındaki Lužane Köprüsü'nü vurduğu, köprü vurulurken üzerinden geçmekte olan otobüsteki yolcuların 47'sinin öldüğü, 16'sının da yaralandığı bildirildi.[4][5]
2 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Yugoslavların elinde 32 günden beri esir olan üç Amerikan askeri serbest bırakıldı.[5]
Slobodan Miloşeviç'in Clinton'a gönderdiği mesajında, ikili görüşme yapmayı teklif ettiği ve NATO'ya da ayrıntıları basına açıklamayan dört öneri sunduğu belirtildi.
3 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Kosova'ya düzenlediği hava saldırısında bir yolcu otobüsünün vurulması sonucunda 20 kişinin yaşamını yitirdi, 47'nin de yaralandı.[5]
5 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
"Fransız Sınır Tanımayan Doktorlar" yardım kuruluşuna bağlı bir konvoy, Priştine'de bombalandı.
Arnavutluk'ta bir Amerikan AH-64 Apache saldırı helikopterinin eğitim uçuşu sırasında düştü, kazada 2 pilot öldü.[5]
6 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Almanya'nın Bonn kentinde düzenlenen Gelişmiş Ülkeler (G-8) Zirvesi'nde, NATO'nun Yugoslavya'ya karşı düzenlediği operasyonlar görüşüldü.[5]
7 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Niş'te pazar yerini ve bir hastanenin avlusunu vuran NATO uçakları 15 kişinin ölümüne yol açtılar.[3][5]
8 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO'nun Yugoslavya'ya yönelik operasyonunda Belgrad'daki İtalyan ve Çin Halk Cumhuriyeti büyükelçilikleri vuruldu. Patlama sonucu hasara ugrayan İtalyan Büyükelçiliği çalışanlarına zarar gelmezken; 3 füzenin isabet ettiği ve yerle bir olan Çin Büyükelçiliği'nde 4 kişi öldü. Patlama sonucunda yangın çıkan binada 5'i ağır olmak üzere 20'den fazla kişinin de yaralandığı bildirildi.[3][5]
10 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Yugoslav ordusu, bazı birliklerini Kosova'dan çekmeye başladı.
ABD Başkanı Bill Clinton, NATO füzelerinin Belgrad'daki Çin Büyükelçiliği'ni vurmasıyla ilgili olarak Çin Devlet Başkanı Jiang Zemin'e bir mesaj göndererek, büyükelçiliğin vurulmasının istemeden, yanlışlıkla yapıldığını ifade ettiğini belirtti.
12 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Niş vuruldu. 14 sivil yaralandı.
13 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Novi Sad Radyo Televizyonu vuruldu.
14 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO, 87 Kosovalı'nın ölümü, 78'inin de yaralanmasıyla sonuçlanan saldırının sorumluluğunu üstlendi, ancak Korişa köyünün askeri bir hedef olduğunu bildirdi.[5]
15 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Bor, Avrupa'nın en büyük bakır madeni vuruldu.
17 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Bor vuruldu. 1 kişi hayatını kaybetti.[kaynak belirtilmeli]
18 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
İbrahim Rugova, Javier Solana ve Wesley Clark ile Brüksel'deki NATO Genel Merkezi'nde bir araya geldi. Rugova, Sırp hedefleri "etkisiz" duruma getirilene kadar NATO'nun hava akınının sürdürülmesini isteyerek, "Kosova'da artık tek çözüm bağımsızlık olarak ortaya çıktı" dedi.[5]
19 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Kosova'daki Gnjilane vuruldu. 4 ölü, 16 yaralı.
20 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO'nun hava operasyonları sürerken, Belgrag'daki bir hastanenin isabet alması sonucu 3 hasta ve 1 koruma görevlisinin öldüğü bildirildi.[3][5]
NATO hava saldırıları, Belgrad'daki İsviçre, Libya ve İsrail diplomatik misyonlarında hasara neden oldu.[4]
21 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO uçaklarının Yugoslavya'nın başkenti Belgrad'daki bir termik santrali bombalaması sonucunda 10 işçi yaralandı ve birçok kent karanlıkta kaldı.
22 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Haşim Taçi'nin siyasi muhalifleri olan Kosova Kurtuluş Ordusu militanlarının kontrolü altında bulunan bir askeri kışlayı da "yanlışlıkla" vuruldu.[5]
24 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Dragan Milunoviç adlı Sırp milletvekili NATO bombardımanında öldü. Ayrıca operasyonlarda su ve elektrik tesislerinin vuruldu, birçok kentin elektiriksiz ve susuz kaldığı.[5]
25 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Kosova'nın Uroşevaç kentinde bir yerleşim biriminin vurulması sonucu 7 Arnavut ağır yaralandı. NATO uçakları ayrıca Belgrad'daki Sırbistan İçişleri Bakanlığı binasını da vurdu.[5]
26 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
30 Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]
Sirbistan'ın güneyindeki Varvarin bir köprünün vuruldu14 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 11 ölü ve 40 yaralı.
1 Haziran[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO harekâtı sırasında, Sancak'taki Yenipazar kentinde 23 sivil öldürüldü.[6]
2 Haziran[değiştir | kaynağı değiştir]
Rusya'nın Kosova Özel Temsilcisi Viktor Çernomirdin ile AB temsilcisi ve Finlandiya Cumhurbaşkanı Martti Ahtisaari, Kosova krizine barışçı bir çözüm bulma çabaları çerçevesinde Belgrad'a giderek, Yugoslavya Devlet Başkanı Slobodan Miloşeviç ile görüştüler. Rusya ve AB temsilcileri Belgrad yönetimine uluslararası toplumun barış planını ilettiler.[6]
3 Haziran[değiştir | kaynağı değiştir]
Yugoslavya Parlamentosu, G-8 ülkeleri tarafından hazırlanan Kosova Barış Planı'nı kabul etti. Karar, Martti Ahtisaari ve Viktor Çernomırdin'in Belgrad'taki temaslarından sonra alındı.[6]
4 Haziran[değiştir | kaynağı değiştir]
Kosova Barış Planı'nın Yugoslavya Parlamentosu tarafından kabul edilmesinin ardından askeri yetkililerden oluşan NATO heyetinin Belgrad'a gideceği ve Sırpların Kosova'dan çekilmeye başlayana kadar operasyonun da sürdürüleceği bildirildi.
5 Haziran[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO ve Yugoslav askeri yetkililerinin, Sırp güvenlik güçlerinin Kosova'dan geri çekilmesi ve NATO bombardımanının sona erdirilmesi konularını görüşmek üzere Makedonya-Kosova arasındaki Blaçe sınır kapısı yakınlarında bir araya geldikleri, ancak görüşmelerden bir sonuç alınamadığı belirtilirken, görüşmelerin devam edeceği bildirildi.[6]
7 Haziran[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO ve Yugoslav askeri heyetleri arasında Sırp askerlerinin Kosova'dan çekilmesiyle ilgili yapılan görüşmelerin dün kesilmesinin ardından ittifak güçlerinin Yugoslavya'ya yönelik harekâtı yoğunlaştırarak sürdürecekleri bildirildi.
9 Haziran[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO ve Yugoslavya askeri yetkilileri Sırplar'ın Kosova'dan çekilmelerine ilişkin yapılan görüşmelerde anlaştılar. Anlaşmanın NATO ve Yugoslavya yetkilileri tarafından imzalandığı açıklandı.
10 Haziran[değiştir | kaynağı değiştir]
NATO Genel Sekreteri Javier Solana düzenlediği basın toplantısında, NATO Avrupa Kuvvetleri Komutanı General Wesley Clark'a, NATO'nun Yugoslavya'ya karşı hava operasyonunu askıya alması yolunda talimat verdiğini söyledi.
BM Güvenlik Konseyi, Kosova'ya uluslararası askeri ve sivil birimlerin yerleştirilmesini onayladı.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b "MART 1999". 5 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2009.
- ^ a b c d "NİSAN 1999". 5 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2009.
- ^ a b c d e f g h NATO'nun falsoları[ölü/kırık bağlantı]
- ^ a b c d "Bombalar bazen aklını yitiriyor". 25 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2009.
- ^ a b c d e f g h i j k l m "MAYIS 1999". 5 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2009.
- ^ a b c d "HAZİRAN 1999". 5 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2009.
