Jacques-Yves Cousteau

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Jacques-Yves Cousteau
Doğum11 Haziran 1910
Fransa
Ölüm25 Haziran 1997 (87 yaşında)
Fransa
MeslekOkyanus uzmanı, Subay, Yönetmen
EvlilikSimone Melchior (1937–1990)
Francine Cousteau (1991–1997)
Çocuk(lar)4
İmza

Jacques-Yves Cousteau (d. 11 Haziran 1910 - ö. 25 Haziran 1997), Fransız okyanus uzmanı, deniz subayı ve sinema yönetmeni.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Gençliği ve kariyerinin başlangıcı[değiştir | kaynağı değiştir]

Avukat oğlu ve noter torunu olan Cousteau, denizi ailesinin yerleştiği Marsilya civarlarındaki küçük koylar sayesinde keşfetti.

1930'da saygın bir okul olan Stanislas Okulunu bitirdikten sonra Brest'in Deniz Harp Okuluna girdi ve topçu eri oldu.

12 Temmuz 1937'de Simone Melchior ile hayatını birleştirdi. İki tane çocukları oldu, Jean-Michel Cousteau (1938) ve Philippe Cousteau (1940). İkisi de Calypso macerasına katılacaklardı.

Modern su altı dalışın icadı (1943)[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk deniz altı deneyimlerini, Fransız Deniz Kuvvetlerinde yaptı. 1936 'da, belki de modern dalgıç maskelerinin ataları olan deniz gözlüklerini denedi.

II. Dünya Savaşına katılan Cousteau, birçok askeri ödül aldı. Ateşkesin ardından Simone ve Jacques Cousteau'nun ailesi Megeve şehrine sığındılar. Orada Ichac ailesi ile arkadaş oldular. Jacques-Yves Cousteau'nun ve Marcel Ichac'in hedefi aynıydı: herkese ulaşılmaz ve bilinmeyen yerleri tanıtmak. Cousteau bunu denizaltında yapmayı hedeflerken Ichac dağları tercih ediyor. İki komşu 1943 'te Belgesel Filmi Kongresinde berabere birinci oldular.

O dönemde Jacques-Yves Cousteau, kardeşi Pierre-Antoine'den uzaklaşıyor. Yahudi düşmanı bir gazeteci olan kardeşi 1946 'da idam cezası aldıysa da 1954 'te serbest bırakıldı.

Savaş yılları dalış için önemli yıllar oldu. 1943 'te, Cousteau Émile Gagnan ile birlikte modern otonom dalgıç giysisi icat etti. Cousteau 19. yüzyılın (Rouquayrol ve Denayrouze) ve 20. yüzyılın başlangıcındaki (Le Prieur) icatları geliştirip yenileştirdi. Bu icadın patenti onu ömür boyu para sıkıntısından korudu.

GERS'ler ve Élie Monnier (1946-1949)[değiştir | kaynağı değiştir]

Savaştan sonra (1946), Cousteau Toulon'da Groupe d'Etudes et de Recherches Sous-marines'i, yani GERS'i (Deniz altı Araştırma ve Çalışma Grubunu) kurdu.

1948'de, Cousteau Akdeniz'e ilk seferi düzenliyor. GERS'in toplandığı yer olan Elie Monnier eski bir römorkördü. Bu seferde Philippe Tailliez, Frédéric Dumas, Jean Alinat ve bulgunun film yapımcısı Marcel Ichac vardı. Küçük bulgu ekibi Mahia'da (Tunus) bulunan ve Romalılar zamanından kalan bir kalıntıyı inceledi. Otonom dalışı kullanan ilk arkeolojik denizaltı operasyonuydu. Böylece bilimsel denizaltı arkeolojisi için ilk adım atılmış oldu.

Calypso ve Fransız oşinografik seferleri (1950)[değiştir | kaynağı değiştir]

1949 'da Cousteau ordudan ayrılıp Fransız Oşinografik Seferleri'ni kuruyor. Ünlü gemisi Calypso'yu satın alıp dünyanın en ilgi çekici denizlerini ve ırmaklarını gezdi.

Gezileri sırasında birçok filme imza attı. Louis Malle ile 1956 'da hazırladığı le Monde du silence yani Sessiz Dünya filmi Cannes Film Festivalinde Altın Palmiye ile ödülendirildi. Denizaltı biyolojisini yazdığı kitaplarla tanıtmaya çalıştı.

Jean Mollard'ın yardımıyla SP-350'yi inşa etti. Bu 2 kişilik denizaltı 350 metrelik derinliğe inebildi. Başarılı denemeden sonra, bunu 1965'te 2 taşıt ile tekrarladılar ve böylece 500 metre derinliğe ulaştılar.

1957'de Monako Okyanus Araştırmaları Müzesi'ni yönetti. Precontinent projelerini idare ediyordu. Bu projelerde su altında uzun süre kalınıyordu ve bir "sualtı evi" sayesinde incelemeler yapılıyordu. ABD'nin Bilimler Akademisine kabul edilen ender yabancılardan biriydi.

Jacques-Yves Cousteau ünü giderek yükseliyordu. 1960 yılının Ekim ayında bir yığın radyoaktif madde CEA tarafından Akdeniz'e atılacaktı. Komutan Cousteau basın kampanyası düzenledi ve 2 hafta geçmeden halk ayaklandı. Radyoaktif maddeler treni büyük bir kalabalık tarafından durduruldu ve geldiği yere dönmek zorunda kaldı.

1960'ta Monako'da, Fransız Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle'un resmi ziyareti ve Ekim ayındaki nükleer denemeler üzerindeki tartışmaları sayesinde ünlü oldu.

Fransa elçisi, Prens Rainier'ye görüşmelerinin engellenmesinin daha iyi olacağını söylemesine rağmen prens Cousteau'nun müze ziyareti sırasında orada olmasını sağladı. Cumhurbaşkanı dostça kumandana, "atom bilginlerine karşı iyi davranmalarını" istedi. Cousteau şu şekilde cevap verdi: «Sizin atom bilginleriniz bize iyi davranmalı». Devam eden tartışmada, Jacques-Yves Cousteau nükleer sırların Fransa ile paylaşılmamasının Amerikan bir karar olduğu için üzüldüğünü belirti. Çünkü bu yüzden Fransa nükleer araştırmalara ve denemelere başlamıştı.

1974'te ABD'de The Cousteau Society 'i kurdu. Günümüzde bu vakfın 100.000 üyesi var ve amaçları şimdiki ve gelecek nesillerin yaşam kalitesini korumak.

1977'de Peter Scott ile birlikte, Birleşmiş Milletler tarafından çevre için yaptıklarından dolayı ödüllendirildiler. Presidential Medal of Freedom yani "Özgürlük Madalyası" ona Ronald Reagan, dönemin ABD Cumhurbaşkanı tarafından takdim edildi.

28 Haziran 1979'da, Calypso ile Portekize doğru bir seferde, oğlu Philippe bir kaza sonucu hayatını kaybediyor. Bu durumdan çok etkilenen Cousteau, yanına öbür oğlunu çağırıyor.

1990'lı yıllar[değiştir | kaynağı değiştir]

24 Kasım 1988'de, Fransız Akademisi'ne seçildi. Kabul töreni 22 Haziran 1989'da gerçekleşti. Kabul törenindeki konuşmasına cevap Bertrand Poirot-Delpech tarafından söylendi.

2 Aralık 1990 eşi Simone Cousteau kanser yüzünden hayatını kaybediyor. Bu güçlü karakterli kadın, Calypsoda eşinden fazla vakit geçiriyordu. 1991 yılının Haziran ayında Cousteau Francine Triplet ile yeni bir evlilik yaptı. Evlenmeden önce yeni eşinden iki tane çocuğu olmuştu, Dianne ve Pierre-Yves. Şu anda Francine Cousteau eşinin eserini sürdürüyor.

Bu andan itibaren, Cousteau ile büyük oğlu arasında ipler gerildi ve beraber çalışmayı bıraktılar. 1996'da Jacques-Yves Cousteau oğlunu Fiji Adaları'nda Cousteau isminde bir tatil köyü açmayı planladığı için mahkemeye verdi.

1992'de Birleşmiş Milletlerin Rio de Janeiro'da (Brezilya) düzenledikleri çevre ve gelişme hakkındaki konferansa davet edildi. BM'nin ve daha sonra Dünya Bankasının sürekli danışmanı oldu.

Aynı sene Gelecek Nesillerin Hakkı Konseyinde başkan seçildi.[1]

Jacques-Yves Cousteau 25 Haziran 1997'de öldü. Ölümü en popüler Fransızlardan biri olduğu ABD'de çok hissedildi. Doğduğu şehirde onun anısına Komutan Cousteau Sokağı yapıldı.

Rütbeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Légion d'Honneur (Commandeur)
  • Ordre national du Mérite (Grand-Croix)
  • 1939-1945 Savaş Haçı
  • Deniz Kuvvetleri subayı
  • Sanat ve Edebiyat ödülü (Commandeur)

Jacques-Yves Cousteau'ın mirası[değiştir | kaynağı değiştir]

Denizaltı dünyasının halk tarafından görülmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Cousteau kendine "oşinografik teknisyen" demeyi seviyordu. Çoğu kişi Onun doğaya, özellikle denize âşık olduğunu düşünüyordu. Kendine has gülüşüyle ve televizyon sayesinde, tüm dünyanın insanlarına denizaltı zenginliklerini tanıttı.

Cousteau tarafından yapılanlar ortaya yeni bir tür bilimsel iletişim çıkardı. Bu konuda akademisyenler tarafından eleştirildi. Çünkü televizyonda sunulan işlerle bilimsel çalışmadan uzaklaştığı söyleniyordu. Ama en azından, bilim dalları daha çok kişiye ulaşmış oldu.

Jacques-Yves Cousteau 20. yüzyılın ikinci yarısında, denizaltının keşfi konusunda tartışmasız en önemli insanlardan biriydi. Birçok nesile hiç tanınmamış diyarları tanıttı.

Teknik yenilikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Çevre korumacılığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Jacques-Yves Cousteau'nun eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Le monde du silence (Sessizlik Dünyası), Frédéric "Didi" Dumas ile birlikte, Éditions de Paris, 1952.
  • La planète des baleines (Balinalar gezegeni), Yves Paccalet ile birlikte, Robert Laffont, 1986.
  • L'Homme, la Pieuvre et l'Orchidée (İnsanoğlu, Ahtapot ve Orkide, Robert Laffont, 1998, ISBN 2-221-08523-X
  • vs.

Bibliyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Cousteau, une biographie.(Cousteau, bir biyografi) Bernard Violet, Fayard, 1993
  • Cousteau, Captain Planet.(Cousteau, Gezegen Kaptanı) Roger Cans. Sang de la Terre, 1997
  • Mon père, le commandant.(Komutan babam) Jean-Michel Cousteau, éd. L'Archipel, 2004
  • Jacques-Yves Cousteau dans l'océan de la vie(Jacques-Yves Cousteau, hayatın okyanusunda). Yves Paccalet, Lattès

Filmleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ In Le Monde 10-11 Nisan 1992.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]