Arsuf Kuşatması

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Arsuf Kuşatması
Haçlı Seferleri

Gérard d'Avesnes, Arsuf surlarında teşhir ediliyor. Gustave Doré'nin resmi (1877).
TarihEkim sonu – Aralık ortası 1099
Bölge
Sonuç Fâtımî zaferi
Taraflar
Fâtımîler Kudüs Krallığı
Komutanlar ve liderler
Arsuf valisi Godefroy de Bouillon
Güçler
Bilinmiyor 3.000[1]
Kayıplar
Bilinmiyor Bilinmiyor

Arsuf Kuşatması, 1099'da Birinci Haçlı Seferi'nden hemen sonra gerçekleşmiştir. Şehir önceden kararlaştırılan haracı ödemeyince Godefroy de Bouillon tarafından kuşatılmıştır.[2] Şehri ele geçirme girişimi, gemi yokluğu yüzünden başarısız olmuştur.

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

Arsuf, günümüzde İsrail'de, Kayserya'nın yaklaşık 34 kilometre (21 mi) güneyinde, Akdeniz'in yukarısında bir uçurumun üzerinde bulunan, Geç Roma döneminden kalma Yahudiye'de antik bir şehirdir. Şehir 640 yılında Müslümanların eline geçti ve Bizans ordularının saldırılarına karşı korumak için güçlendirildi. Godefroy de Bouillon, Kudüs'te kalmayı planladığı ve Toulouse kontu IV. Raymond ile barıştığı bilindikten sonra Arsuf vatandaşları ile bir anlaşmaya vardı.[2] Antlaşma, Arsuf'un Godefroy'e haraç ödeyeceğini ve Godefroy'in şövalyesi Gérard d'Avesnes'in de dahil olduğu bir rehine değişimini içermekteydi.[2] Ancak Müslüman rehineler, Arsuf'un haraç ödemesi gerek bırakmayacak şekilde kaçtılar. Godefroy daha sonra Ekim ayında şehri kuşattı.

Kuşatma[değiştir | kaynağı değiştir]

Albert von Aachen'in bir anlatımı, Godefroy'in altı hafta boyunca iki kuşatma kulesini desteklemek için kullanılan mangenae veya taş atıcılar inşa ettiğini belirtir.[3] Haçlıların çoğu Laodikeia üzerinden eve döndükleri için Godfrey'in adamlarının sayısı ciddi şekilde azalmıştı.[4] Sonunda, garnizon kuşatma kulelerini ateşe verdiğinde, Arsuf'a yapılan iki saldırıda başarısızlıkla sona erdi.[5] Godfrey'in seçeneği kalmadı ve kuşatmayı sona erdirdi.

Kuşatma sırasında Haçlılar mancınıklarla duvarları döverken, Fâtımîler Gérard'ı şehirde yatmakta olan eski geminin direğine asmıştı. Gérard'ı, saldıran Haçlıların görüş alanında olacak şekilde yerleştirmişlerdiler. Gérard, Godefroy'e ona acıması için yalvardı. Godefroy, Gérard'ın şövalyelerinin en cesuru olduğu halde, saldırıyı iptal edemeyeceğini söyledi. Godefroy, Arsuf'un Hristiyan hacılar için bir tehlike olarak kalması yerine Gérard'ın tek kayıp olmasının daha iyi olduğunu söyledi. Gérard daha sonra malının kral yerine Godefroy'in Koruyucusu olduğu Kutsal Kabir'e bağışlanmasını istedi. Haçlılar saldırılarına devam etti. Gérard, birkaç kez yaralandı; ancak hayatta kalmayı ve Kudüs'e geri dönmeyi başardı.

Şehir yöneticileri, Toulouse kontu IV. Raymond 'a teslim olmayı teklif ettiler; ancak Godefroy reddetti.[6] Hatta Raymond, Arsuf'taki garnizonu Godefroy'e karşı direnmesi için cesaretlendirdi ve algılanan zayıflığını duyurdu.[7] Godefroy'in ordusunda, Godefroy'in bir akrabası olan Maasmechelen'den I. Franco'nun muharebede öldüğü bilinmektedir.

İkinci Arsuf Kuşatması[değiştir | kaynağı değiştir]

I. Baudouin, ikinci kuşatmayı başlattı ve sonunda, Latin zayiatı olmaksızın karadan ve denizden kuşatmanın ardından, 29 Nisan 1101'de şehri ele geçirdi. Müslüman halk üç gün sonra teslim oldu. Baudouin, sakinlerinin Aşkelon'a çekilmesine izin verdi, onlara güvenli bir şekilde hareket etmelerini, taşıyabilecekleri her türlü malları taşımalarını sağladı ve birlikleri şehri yeniden inşa etti.[8]

El değiştirmesi 1187, 1191[değiştir | kaynağı değiştir]

1187 yılında, Müslümanlar Arsuf'u ele geçirdi fakat I. Richard ile Selahaddin Eyyubi arasındaki Arsuf Muharebesi'nden sonra Haçlılar tekrar şehri ele geçirdiler.[8]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel
  1. ^ Stevenson 1907, s. 39.
  2. ^ a b c John, Simon (23 Kasım 2017). Godfrey of Bouillon: Duke of Lower Lotharingia, Ruler of Latin Jerusalem, c.1060-1100 (İngilizce). Routledge. ISBN 9781317126300. 
  3. ^ Fulton 2018, s. 90.
  4. ^ France 2005, s. 90.
  5. ^ Tibble 2020, ss. 35-37.
  6. ^ Runciman-A History of the Crusades, s. 298.
  7. ^ Runciman-A History of the Crusades, ss. 308-309.
  8. ^ a b The Crusades by Thomas Asbridge, Pg. 123
Genel