İçeriğe atla

Antakyalı İgnatius

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Antakyalı İgnatius
İman Şehidi
Doğum35
Suriye
Ölüm110-115
Roma
Yortu17 Ekim (Batı Kilisesi) - 20 Aralık (Doğu Kilisesi)

Antakyalı İgnatius (Suriye, 35 - Roma, 110-115), Antakya piskoposu. Trajan'ın yönetimi (İs 98-117) sırasında Roma'da şehit düşmüştür. İkinci yüzyıl Hristiyanları arasında önemli bir yere sahip olup, saygın ve itibarlı bir kişiliğe sahipti[1][2][3].

Düşünceleri[4]

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kurtuluş Üzerine

[değiştir | kaynağı değiştir]

İgnatius’a göre Tanrı daima, insanın düşüşünden beri, insanlığı ve dünyayı şeytanın despotizminden kurtarmak istemiştir. Bu amaçla Tanrı peygamberler aracılığıyla insanlığı Yahudilik ile kurtuluşuna hazırlamış, nihayetinde de Mesih ile kurtuluşu anlamalarını sağlamıştır. İgnatius İsa Mesih'in insan bedenine sahip olması ve kurtuluşla ilgili sırlara, 2. yüzyılda yaşamış olan tüm yazarlardan daha iyi açıklık getirmiştir.

Mesih Üzerine

[değiştir | kaynağı değiştir]

İgnatius’un mektuplarında Pavlus’un ‘Tanrı ile birliktelik’ ve Yuhanna’nın ‘Mesih’te yaşam’ fikirleri bulunmaktadır. O’na göre Mesih’in tanrısallığı, Hristiyanların ruhunda bir tapınaktaki gibi bulunmaktadır. Dolayısıyla bir Hristiyan, Mesih-taşıyıcıdır. Aynı zamanda gerçek bir Hristiyan, Mesih ile hem bedenen hem de ruhen birleşmiş olan kişidir. Hristiyanlar ancak episkoposları ile birlikte ve kutsal ayine katılarak Mesih ile bir olabilirler.

Mesih’in örnek alınması fikri İgnatius’un mistisizminin merkezidir. Filipililere mektubunda yazdığı gibi “Mesih’in yaptığını yapın, O da Baba’nın yaptığını yapmıştır (Filipili 7:2). İgnatius’un aklında Mesih’e benzemek sade O’nun öğretilerini bilmekle kalmaz, O’nun acıları ve ölümü ile yüzleşmek ile mümkündür. Şehitliğe olan heves ve arzusu, bu Mesih’e benzeme anlayışından doğmuştur. O, şehitliği Mesih’in örnek alınmasının mükemmel şekli olarak görmüştür. Mesih’in gerçek takipçisi, O’nun için canını vermeye hazır olandır.

Kilise Üzerine

[değiştir | kaynağı değiştir]
İgnatius'un şehitliği - İkona - Apakass - 17. yüzyıl

İgnatius mektuplarında özellikle Hristiyanların Episkoposlar'a itaat etmeleri gerektiğini söyler ve nedenleri üzerinde titizlikle durur. Roma'daki Hristiyanlara şöyle yazar: "Episkoposlar topluluğu, Tanrı'nın temsilcilerinden başka birisi değildirler." Efeslilere, "Dolayısıyla, Episkoposları Rabbin bu dünyadaki varlığı, temsilcisi gibi görmeniz gerektiği apaçık ortadadır[5].

Efkaristiya Üzerine

[değiştir | kaynağı değiştir]

Fark ediyoruz ki İgnatius, Rabbin Sofrasına dair teolojik bir kavram inşa etmiştir: Kutsal Efkaristiya veya Komünyon töreni, kurtuluş sürecinin önemli bir unsurunu oluşturuyordu. Magnesia yani Manisa'lı Hristiyanlara şöyle yazar: "Kişi nasıl kurutulur ve İsa Mesih'le nasıl ebediyen yaşar? Ölümsüzlüğün ilacı olan ekmeği bölerek." İgnatius Efkaristiya'yı açıkça bir sakrament (gizem) olarak görüyordu. Sakrament, katılımcıda dönüşüm yaratan lütuf demektir.

Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Richard Pervo, Ignatius'un ölümünü 135-140 olarak tarihlendirdi. İoannis Malalas, İgnatius'un Temmuz 116'da Apollon festivali sırasında 115'in sonlarında 115 Antakya depremi'ne yanıt olarak şehit edildiğini ileri sürdü.

Eusebios, İgnatius'un canavarlara yem edilerek öldürüldüğünü yazar. Bunun özünde bir gelenek olduğundan bahseder. Hieronymus ise eserlerinde açıkça İgnatius'un aslanlar tarafından yenildiğini yazar. Yani İgnatius'un bir idam yöntemi olan aslanlar tarafından yenilerek idam edildiğinden söz eder. İoannis Hrisostomos, İgnatius'un Kolezyum'a yerleştirilen ilk şehit olduğunu belirtir. Bir ortaçağ Hristiyan metnine göre, Ignatius'un kalıntıları şehit olduktan sonra arkadaşları tarafından Antakya'ya geri götürüldü. Evagrius Skolastikos, Ignatius'un kalıntılarının İmparator II. Theodosius tarafından Tyche Tapınağı'na taşındığını ve Ignatius'a adanmış bir kiliseye dönüştürüldüğünü yazmıştır. Antakya 634'te Hulefâ-yi Râşidîn tarafından ele geçirilince Ignatius'un kalıntıları Basilica di San Clemente'ye gönderdi.

Mektupları

[değiştir | kaynağı değiştir]

İgnatius Roma'da ölümünü beklediği günlerde toplamda yedi mektup kaleme almıştır. Efes, Magnesia (Manisa), Tralleis (Aydın), Filadelfiya (Alaşehir) ve İzmir'deki kiliselere, İzmir Episkoposu olan arkadaşı Polikarp'a ve Roma'daki kiliseye mektuplar yazarak, imanı uğruna acılara sevinçle göğüs gerdiğini, her zorluğun üstesinden geldiğini ve iman şehitliği için hazır olduğunu vurgulamıştır.[6]

Mektuplarının içeriği

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • İgnatius yazılarında İsa Mesih'in insan bedenine sahip olma ve kurtuluşla ilgili sırlara, 2. yüzyılda yaşamış olan tüm yazarlardan daha iyi açıklık getirmiştir.
  • İgnatius ayrıca sapkın bir akım olan gnostisizmi de kınamıştır.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Kutsal Kitap Sözlüğü. Ortaklık. Kitab-ı Mukaddes Şirketi. 2016. s. 369. 
  2. ^ Hristiyan ilahiyatının Hikayesi - Gelenek ve Reformun Yirmi Yüzyıl. Roger E. Olson. Haberci Basın Yayın Dağıtım Turizm San. ve Tic. Ltd. Şti. 2020. ss. 47-49 ISBN 978-605-4707-62-1. 
  3. ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. ss. 310-311 Cilt 7 ISBN 0-7876-4011-5. 
  4. ^ Patrology, Volume 1. Johannes Quasten (İngilizce). Christian Classics INC. 1986. ss. 63-75 ISBN 087061-084-8. 
  5. ^ Tiefenbach, Hanspeter (2012). Anadolu'nun Azizleri. Arkeoloji ve Sanat Yayınları. s. 35. ISBN 9786053962052. 
  6. ^ Tiefenbach, Hanspeter (2012). Anadolu'nun Azizleri. Arkeoloji ve Sanat Yayınları. s. 30. ISBN 9786053962052. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Antakyalı_İgnatius&oldid=35442993" sayfasından alınmıştır